วันก่อนก็ให้ คุณอ. เขาอ่านงานคุณเสกสรรค์ วันนี้ก็ให้ คุณส. เขาพิมพ์ผิด อานี่สนุกจริงๆ เลย ชอบแกล้ง แล้ววันจันทร์น่ะไม่ได้สีเหลืองนะ วันจันทร์น่ะสีแดง คุณส. เขาสีแดง อาคงอยากจะบอกสินะ เพราะเมื่อวันจันทร์ เราไปหาหมอ เราก็ใส่เสื้อสีแดง หมอก็แฮปปี้ หมอชอบ จะไม่ชอบได้ยังไง หมออะสีแดง เราเข้าโรงพยาบาล เพราะเราสีเหลือง ก็ไม่เข้าใจมันจะการเมืองอะไรกันนักหนา ใครที่ไม่ได้อยู่สีเดียวกันต้องมีอันเป็นไป ประเทศชาติมันเป็นอะไรไปแล้ว

บ้าบออะ ไม่ได้หมายถึงอานะ หมายถึงประเทศ

แล้วชีวิตเราทำไมต้องมาพัวพันกับสีแดงก็ไม่รู้ ถ้าเราไม่ได้อยู่ศรีวิกรม์ เราก็คงไม่ต้องมาเจอแบงค์ ก็เหมือนกับพ่อ ถ้าพ่อไม่ได้อยู่สวนกุหลาบ พ่อก็คงไม่ต้องมาเจอจาตุรนต์

ถ้าเราอยู่สายน้ำผึ้ง เราคงมีแฟนเป็นทอมไปแล้ว เหมือนอย่างเพื่อนสนิทเรา

ถ้าเราอยู่สายน้ำผึ้ง จุดจบเราคงได้คบกับพี่เสือ ได้มีแฟนเป็นเลสคิง

แต่นี่เราอยู่ศรีวิกรม์ เราเลยต้องมาจบกับแบงค์ แบงค์แดง (เอาแบงค์กลับมา)

อยากจะบอกพวกผู้ใหญ่ว่า ถ้าอยากจะรวยๆ ก็ไปแต่งงานกันเองเหอะ อย่าเอาเด็กมารับเคราะห์ เพราะผู้ใหญ่คงไม่รู้หรอกว่าเด็กอย่างเราต้องมาเจออะไรบ้าง

แบงค์นี่น่ารักตอนมอต้น แต่เอาจริงๆ มันซาดิสม์ เราก็ต้องมารับความรุนแรงของมัน

ที่แต่ก่อนเราบอกว่าหัวหน้าห้องที่รักนี่ เราขอคืนนะ ขอคืนคำ เพราะเราไม่อยากจะอยู่ และเรารู้ว่าสุดท้ายจะต้องหย่า ยังไงก็ต้องหย่ากับแบงค์

ส่วนอาเล็ก เราจะได้อยู่กันเป็นคู่สุดท้าย แต่กว่าเราจะมาเจออาเล็ก เราก็สะบักสะบอมล่ะ

นี่คือชีวิตในอนาคตของเราคร่าวๆ ส่วนชีวิตของคนอื่นๆ เราว่าก็คงไม่ต่างกับเราเท่าไหร่ ตราบใดที่ยังกีฬาสีกันอยู่ ตราบนั้นเรื่องราวมันก็ไม่จบลงง่ายๆ

เรายังมีบทเรียนที่ต้องเรียนอยู่อีกเยอะ คนอื่นๆ ก็เช่นกัน