จิ๊กซอว์เป็นความบ้าคลั่งอันยั่งยืนอีกประการหนึ่งของจินตา เพียงแต่ว่าอาจจะบรรเทาเบาบางลงบ้างเป็นพัก ๆ หากว่า

1. ไม่มีเวลาแม้แต่จะอ่านนิยาย
2. ไม่มีรูปภาพที่ปิ๊งตั้งแต่แว่บแรกที่เห็น

ต่อจิ๊กซอว์มาไม่เยอะ ถ้าไม่ใช่ภาพที่ปิ๊งก็ไม่สนใจจะซื้อมาต่อเล่นแต่อย่างใด ส่วนใหญ่ภาพที่ปิ๊ง มักเป็นสไตล์ภาพวาดสาวญี่ปุ่นโบราณ ภาพวาดด้วยคอมพิวเตอร์แบบให้อารมณ์แฟนตาซีนิด ๆ ภาพถ่ายวิวที่แสงออกมาสวยและแสงเงาไม่เพี้ยน การ์ตูนบ้างบางครั้งแล้วแต่ว่าช่วงนั้นบ้าเรื่องอะไรอยู่

มีชนิด 500 ชิ้น มากที่สุด เพราะมันก็เป็นชนิดที่หาซื้อได้ง่ายตามท้องตลาดมากที่สุดอยู่แล้ว และยังมีขนาดที่ใส่กรอบแล้วสวยงามพอดีอีกด้วย

อาการบ้าจิ๊กซอว์นี้ ช่วงที่เป็นมาก ๆ จะต่อทุกวัน และมักต่อเสร็จภายในวันเดียวถ้าภาพนั้นไม่ยากจนเกินไปอย่างประเภทมีแต่ฟ้ากับน้ำ และยังได้แพร่อาการนี้ไปให้คนใกล้ตัวอย่างแม่และน้องอีกด้วย (อิ อิ)

สิ่งที่ทำให้ความสุขจากการได้ทอดอารมณ์และบริหารสมาธิในการต่อจิ๊กซอว์สูญสลายไปได้มากที่สุดคงหนีไม่พ้น การที่เราต่อจิ๊กซอว์จนเสร็จหมดทั้งภาพแล้ว แต่กลับพบว่ามีตัวหนึ่งที่หายไป ( >o< )

จินตาเคยมีประสบการณ์กับเหตุการณ์เช่นนี้มามากกว่า 1 ครั้ง ครั้งแรกสุด เกิดขึ้นกับจิ๊กซอว์ภาพแรกในชีวิตที่ซื้อมา ซื้อมาตั้งแต่ไม่ ประถมปลายก็ม.ต้น ด้วยความไม่คิดอย่างเด็ก ๆ ตอนนั้นซื้อภาพปราสาทนอยชวานชไตน์ (จำตัวสะกดภาษาอังกฤษไม่ได้แล้ว) แห่งเยอรมัน ซึ่งเป็นต้นแบบของปราสาทในดิสนีย์แลนด์มา มันมีขนาด 1,000 ชิ้น

และเมื่อพยายามจะต่อมัน กลับพบว่าตัวเองในเวลานั้นมีความอดทนและความเพียรไม่มากพอที่จะต่อให้เสร็จ (ก็ตั้ง 1000 ชิ้นนี่ !) สุดท้ายมันก็ถูกเก็บใส่กล่องไว้นานถึง 4-5 ปี จนสมัยม.ปลายเกิดนึกถึงมันขึ้นมาได้ ก็เลยไปรื้อออกมาจากห้องเก็บของ และเริ่มตั้งใจที่จะต่อให้เสร็จเสียที

ภาพแรกภาพนั้นเองที่ทำให้จินตาเกิดอาการหลงใหลในการต่อจิ๊กซอว์เข้าอย่างจัง ทำให้เกิดการต่อภาพอื่น ๆ ตามมาในภายหลังจากนั้นอีกเป็นสิบสิบภาพ

แต่แล้วเมื่อต่อเสร็จ ความสุขของจินตาก็พังทลายราบเป็นหน้ากลอง เพราะว่า...มันหายไป หายไปหนึ่งชิ้น จิ๊กซอว์ 1000 ชิ้นที่เราอุตส่าห์ต่อ มันหายไป ถึงจะแค่ชิ้นเดียวแต่ทุกคนที่เคยต่อจิ๊กซอว์มาแล้ว ก็คงจะเข้าใจดีว่าถึงจะเหลือตั้ง 999 ตัว ก็ไม่สามารถเป็นจิ๊กซอว์ที่สมบูรณ์ทั้งภาพได้ ไม่อาจเป็นได้เลยอีกตลอดกาล (ยกเว้นแต่ว่าจะไปซื้อภาพเดียวกันมาอีกภาพนึง เพื่อเอามาเติม - -" )

ผลก็คือ จินตาแทบกรีดร้อง แต่ก็ได้แต่ทากาวตัวที่เหลือไว้และจมอยู่กับความช้ำไปหลายวัน จนกระทั่งพ่อไปซื้อกรอบมาให้ใส่ พอจินตาเห็นขนาดกรอบ ก็หายจากอาการซึมทันที เพราะภาพปราสาทของจินตามันหายไปที่ขอบริมสุด เมื่อใส่กรอบแล้วจัดให้เอียงซ้ายหน่อย กรอบกระดาษสีที่อยู่ในกรอบที่จะใส่ภาพ มันก็ช่วยปิดรอยโหว่ได้สนิทพอดี \(^^)/

เป็นอันว่าจิ๊กซอว์ภาพแรกในชีวิตก็กลับมาสวยงามสมบูรณ์ได้เพราะกรอบนั้นเอง นับว่ายังโชคดีที่ชิ้นที่หายไปมันอยู่ตรงขอบ ไม่ได้อยู่ตรงกลาง - -"

แต่เรื่องจิ๊กซอว์หายก็ยังเกิดขึ้นกับจินตาอีก 2 -3 หน ทั้ง ๆที่ก็พยายามระมัดระวังที่สุดแล้ว จนไม่แน่ใจเหมือนกันว่าครั้งหลัง ๆ มันเป็นเพราะความผิดพลาดเนื่องจากการผลิตและบรรจุของโรงงานที่ตัดภาพรึเปล่า -*-

ทุกวันนี้ห่างเหินจากการต่อจิ๊กซอว์มานาน ไม่แน่ว่าเร็ว ๆ นี้อาจจะมีโอกาสได้หันมาต่อจิ๊กซอว์แก้เซ็งอีกครั้งก็เป็นได้