และแล้ว...ก็ไม่มีงานเลี้ยงใดที่ไม่วันเลิกรา
เผลอเผล็บเดียว...วันนี้ก็เป็นวันสุดท้าย
สำหรับทริปเที่ยวเกาะกูดของเราแล้ว
และเราก็จะอยู่ทานมื้อเช้าที่กัปตันฮุคเป็นมื้อสุดท้ายด้วย....
เศร้าจัง


อิชั้นก็ดันตื่นสายกว่าชาวบ้าน...
อาบน้ำแต่งตัว เก็บข้าวเก็บของวางไว้หน้าบ้านพัก
ก็มาถึงห้องอาหารราว 9 โมงเช้า
ยังไม่ทันได้ถ่ายรูปอาหารเช้าเลย
น้องชายกับน้องสาวก็มาฉกกล้องไปเสียแล้ว

อิชั้นก็ใจดีค่ะ เป็นพี่สาวที่แสนดี
(ความจริงคือต้องรีบกินข้าวแล้ว
เพราะเริ่มเห็นเรือมาจอดรอที่ท่าอยู่ไวๆ)
ก็เลยต้องรีบหง่ำๆๆ กลัวจะโดนทิ้งให้ตกเรือ
พวกแกจะเอากล้องไปถ่ายที่ไหนก็ไป
ชั้นจะรีบกิน !!!





แล้วสองคนก็โพสกันอย่างเมามันส์จนกล้องอิชั้นแทบระเบิด



ราวเก้าโมงครึ่ง staff จึงเชิญเราลงเรือ
แล้วเค้าก็มาส่งพวกเราตามที่คาด
ภาพที่เห็นเมื่อวานก็มารีเพลย์อีกรอบ..........





ที่กัปตันฮุคนี่ นอกจากจะขึ้นชื่อว่าอาหารอร่อยไม่มีอั้น
ก็ยังขึ้นชื่อเรื่องการบริการอันแสนอบอุ่นด้วยค่ะ
ซึ่งอิชั้นและทุกคนในครอบครัวได้สัมผัสมาแล้ว
ทุกคนยอมรับว่า staff ที่นี่มี service mind สูงจริงๆ

กล่าวคือเวลาที่เรารีแลกซ์ ต้องการความเป็นส่วนตัว
เค้าจะไม่มาวุ่นวายกับเราคะ ปล่อยให้เราดื่มด่ำกับความสงบ
แต่เมื่อไหร่ทีต้องการความช่วยเหลือ
แค่เอ่ยปากเรียก เค้าก็รีบพุ่งตัวมาทันที
(แทบจะเรียกอย่างนั้นเลยก็ว่าได้)
การพูดจาก็สุภาพ และให้เกียรติแขกดีมาก
นอกจากนี้เวลาที่ไหว้วานหรือสอบถามอะไรไป
น้องๆก็พยายามจัดสรรหรือหาคำตอบมาให้
โดยไม่มีท่าทีเหน็ดเหนื่อยหรือเบื่อหน่ายเลย

พวกเค้าทำให้ช่วงเวลาที่เราพักผ่อนอยู่มันสมบูรณ์แบบจริงๆ
ยังไงก็ขอขอบคุณสำหรับบริการที่อบอุ่นและน่าประทับใจแบบนี้






ถึงภาพข้างหลังจะถอยห่างไปเรื่อยๆ
แต่รอยยิ้มของพวเค้าก็ยังคงติดตรึงในใจเราเสมอค่ะ







ทีนี้ก็มานั่งเรือชมวิวและถ่ายรูปเล่นกันไปก่อนนะคะ












ประมาณชั่วโมงนึงเราก็มาถึงท่าเรือแหลมศอกค่ะ
พอเราขึ้นมาฝั่งหมด กระเป๋าก็ถูกลำเลียงมา








กลับมานั่งรอกระเป๋าที่จุดเดิม
ยังมีชากาแฟบริการเหมือนเดิมนะคะ




นั่งรอสักพักกระเป๋าก็มาแล้ว
ทีนี้เราได้โบกมือลาของจริงแล้วหล่ะ....


...............................................................


ขณะนี้เป็นเวลาราว 10 โมงครึ่งค่ะ
ยังหัววันอยู่เลย เราเลยว่าจะขับรถเที่ยวไปเรื่อยๆ
พอดีออกจากท่าเรือไม่เท่าไหร่ก็เจอศาลกรมหลวงชุมพรเขตอุดมศักดิ์
หรือเสด็จเตี่ยที่เป็นที่เคารพของลูกหลานทะเลไงค่ะ
อย่างนี้คนชลบุรีอย่างเราพลาดมิได้ค่ะ
ต้องรีบจอดรถเข้าไปสักการะโดยพลัน







คุณแม่เข้าไปไหว้





ถ่ายรูปกันหน่อย


V
V
V
V



ระหว่างนั่งรอหม่าม้าไหว้อยู่นั่น...











ทำไปได้นะหล่อน....









แล้วอยู่ๆ พี่ศักดิ์ก็บอกว่า ไปชิมสละที่สวนกันดีกว่า
กล่าวคือเมื่อเจ็ดปีก่อนพี่ศักดิ์เคยมารับราชการที่นี่
และเคยมาเที่ยวสวนสละแถวนี้มาก่อน
เราก็เลยตกลงปลงใจจะไปชิมสละตามคำแนะนำของเค้าค่ะ

สวนสละนี้ชื่อสวนสมโภชน์ อยู่แถว ต.ท้ายวัง
ปากซอยทางเข้าจะมีป้ายเขียนว่าวัดกระแจะ
ให้เลยเข้าไปนิดเดียว ก็จะเจอสวนแล้วค่ะ


เมื่อไปถึงก็เจอคุณลุงกะคุณป้าเจ้าของสวน
คนเดิมที่พี่ศักดิ์เคยเจอเมื่อ 7 ปีก่อน
ทั้งสองท่านยินดียิ่งนักที่พี่ศักดิ์หวนกลับมาเยี่ยมอีกครั้ง
แต่น่าเสียดายที่เรามาผิดเวลาไป
สละจึงยังไม่ออกผลเต็มที่
เนื่องจากคุณป้าเพิ่งจะลงสละพันธ์ใหม่ไปไม่นาน
ซึ่งต้องเป็นเดือนกุมภาพันธ์นั่นแหล่ะคะ จึงจะได้กินสละที่โตเต็มที่
โธ่...น่าเสียดายจัง




สละจะมีการระบุวันที่เพาะด้วยนะคะ














ไม่ได้ชิมสละ ขอถ่ายรูปสักนิดก็ยังดี


แต่ถึงแม้สละจะยังทานไม่ได้
คุณป้าก็ยังมีแก่ใจให้ต้นไม้สวยๆไปปลูกที่บ้าน
เพราะเห็นเราชอบและชมว่ามันสวย
คุณป้าน่ารักมากๆเลยคะ





คุณลุงกำลังขุดต้นไม้ให้


กลับมาจากสวนโดยก็นึกละอายเล็กน้อย
ก็แหม..ไม่ได้อุดหนุนคุณป้า แถมได้ต้นไม้ติดไม้ติดมือกลับบ้านไปอีก
นี่แหล่ะคะ น้ำใจคนทำสวน น่ารักจริงๆ
นึกหมายมั่นปั้นมือว่าหนหน้าจะต้องมาอุดหนุนคุณป้าให้ได้...


สรุปว่าสละจากต้นก็ไม่ได้เก็บ
คุณพ่อเลยเสนอให้ซื้อสละจากร้านขายผลไม้ก็แล้วกัน
แล้วก็จะได้ซื้อสับปะรดตราดสีทองที่ติดใจจากรีสอร์ทด้วย
มีขายกันหลายร้านเชียวค่ะ หาไม่ยาก.....







แล้วเราก็ได้สละ สับปะรด
พร้อมของฝากอีกหลายถุงใหญ่กลับชลบุรีจ้า




********************************



พอเวลาล่วงมาบ่ายคล้อย
ป๊าก็ชวนไปทานก๋วยเตี๋ยวเกี๊ยวปลาที่สามย่าน
(ไม่ใชสามย่าน กทม.นะจ๊ะ)
เป็นสามย่าน หรือที่เรียกว่าอ.แกลง จ.ระยอง...ฮิ นั่นเอง
โดยป๊าบอกว่า ร้านนี้คนทานเยอะมากกกกก
เรียกว่าเป็นเจ้าดังของระยองเลยทีเดียวเชียว
แต่จะต้องรออีกนิดนะ เพราะต้องขับรถไปอีกเกือบชม.
ม่ายเป็นไร...ขอให้ได้ทานของอร่อย
ศรีทนด้ายยยยย




ราวบ่ายสองเราก็มาถึงร้านก๋วยเตี๋ยวเกี๊ยวปลาอันแสนโด่งดังที่บอก
โอววว คนเยอะมาก ขนาดบ่ายสองแล้วนะเนี่ย







นั่งรอเค้ามารับออเดอร์



จะบอกว่าคนกินเยอะมาก
จนเค้าไม่มีเวลาทั้งเสริฟน้ำและรับออเดอร์ให้พวกอิชั้น
รอแล้วรออีก ยังไม่ถึงคิวเราเสียที
เลยเรียกเค้าอีกรอบ เค้าบอกทำไม่ทัน
ถ้าอยากได้เร็ว ตักน้ำเองได้เลยนะคะ
โอ้...มายก๊อด ตักเองก็ได้วะ
แบบว่าตอนนั้นมันหิวแล้วอ่ะ ไม่อยากเปลี่ยนร้าน




ทานน้ำให้คลายความหิวแล้วก็มองไปรอบๆร้าน
เมนูยักษ์ก็อยู่ไม่ไกลจากที่นั่งค่ะ




ส่วนฝั่งนี้เป็นรูปคนที่มีชื่อเสียงที่เคยมาทานที่ร้าน
ส่วนใหญ่จะเน้นนักการเมืองนะคะ




นายกก็เคยมานะเนี่ย......


สุดท้ายเค้าก็มารับออเดอร์เสียที (เฮ้อ...กว่าจะได้กิน)
พวกเราสั่งก๋วยเตี๋ยวคนละชามค่ะ
แต่แอบเห็นหมูสะเต๊ะน่าทาน ก็เลยสั่งมาด้วย


นั่งสักพักหมูสะเต๊ะก็ถูกยกมาเสร็จก่อน
หน้าตาเป็นจะอี้....



อืมมม มันดูแปลกๆอ่ะ ไม่ค่อยเหมือนบ้านเรา
หน้าตาเหมือนหมูปิ้งมากกว่าหมูสะเต๊ะนะ
ไหนลองชิมดูซิ อาจจจะอร่อยกว่าก็ได้


V
V
V


พอเข้าปากไป....อยากจะบ้าตาย
ทำไมมันเหนียวววว ได้ขนาดนี้ละคะ
ความเหนียวนั่นสุดๆถึงขนาดอิชันกัดไม่ขาด!
เมื่อกัดไม่ขาด อิชั้นก็พยายามเคี้ยวๆๆ
เคี้ยวตั้งนาน มันไม่ขาดค่ะ
สุดท้ายอิชั้นก็ต้องยอมแพ้ ยอมยกธงค่ะ
สู้ไม่ไหวจริงๆ....คำเดียวจอด


จะบอกว่าอิชั้นไม่ได้จัดฟันนะคะ ฟันปกติดีทุกประการ
ส่วนน้องสาวซึ่งผ่านการจัดฟันมา.......หมดสิทธิ์ กินไม่ได้เลย
ส่วนคนอื่นๆทานไปก็บ่นว่าเหนียวเหมือนกัน
สรุป.....ไม่ถูกปากค่ะ





ก๋วยเตี๋ยวมาแล้ว
ของอิชั้นเป็นเส้นเล็กลูกชิ้นเกี๊ยวปลาค่ะ
หลังจากที่ผิดหวังกับหมูสะเต๊ะแดดเดียวมาแล้ว
ขอลองชิมก๋วยเตี๋ยวอันโด่งดังหน่อยนะ.................





V
V
V
V
V




จบค่ะ ไม่มีคำบรรยาย
บอกได้คำเดียวว่า ก๋วยเตี๋ยวชามนี้
ไม่อร่อยเลย !!!!



เส้นลวกมานิ่มจัด ไม่เหนียวนุ่มอย่างที่เส้นเล็กควรจะเป็น
น้ำซุปไม่มีความหวานของน้ำต้มกระดูกหมู หรือซี่โครงไก่...
หรือจะเป็นความหวานของน้ำปลาหมึกก็ไม่มีสักนิด
และที่สำคัญ เกี๊ยวไม่อร่อยเลย!
เครื่องก็ไม่ถึง รสชาติไม่เข้มข้นเอาเสียเลย จืดชืดที่สุด
นี่ขนาดอิชั้นกินเวลาหิวจัดนะเนี่ย มันยังไม่อร่อยเอาเสียเลย
ผิดหวังมากๆนะคะ





ชามนี้ของพี่ศักดิ์ หน้าตาเหมือนจะน่ากิน
แต่สอบถามแล้ว รสชาติก็พอกันค่ะ....
ไม่รู้จะเป็นแค่เราสองคนหรือเปล่า
จึงต้องถามคนอื่นๆเพื่อความแน่ใจ
และก็ได้คำตอบเหมือนกันหมดทุกคนค่ะ....
ว่าไม่อร่อยเลย !

อิชั้นก็ไม่รู้ว่าทำไมหนา
ถ้าเค้าไม่อร่อยจริงเค้าจึงอยู่ได้นานยืนยงขนาดนี้
หรือว่าเนี่ยแหล่ะ อร่อยสำหรับคนท้องที่
แต่พวกเรามันผิดปากอย่างแรง จึงทำให้ผิดหวัง....




ก็เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งเชื่ออิชั้นร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วกัน
หากมีโอกาสจะแวะเวียนมาพิสูจน์รสชาติดูก็ได้
จะได้รู้ว่าเพื่อนๆกับอิชั้นคอเดียวกันหรือเปล่า


จบจากมื้อที่ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่......
เราก็ถึงเวลาเดินทางกลับบ้านกันแล้วค่ะ



..............................................................


ทริปหนนี้อาจมีอะไรดีบ้าง ผิดพลาดบ้าง
เหมือนกับจะบอกให้เรารู้ว่าไม่มีอะไรเพอร์เฟ็ต
อยู่ที่เราจะเลือกเก็บเกี่ยวสิ่งดีๆที่ได้รับมาเต็มที่
หรือเอาทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาคิด...ทำให้เราหมดสนุก
อิชั้นว่า...เราน่าจะรู้คำตอบแล้วนะคะ


เอาล่ะ สำหรับวันนี้ต้องจบแล้วจริงๆ
อิชั้นก็หวังว่าจะมีโอกาสได้พาเพื่อนๆไปเที่ยวอีกนะค้า






บายค่า