bloggang.com mainmenu search

เจ้านกเขาเถื่อนเอย
อยู่เรือนเลี้ยงน้อง
แม่ไปขายของเอย
เลี้ยงน้องนะพ่อคุณเอย


ลูกเอย
แม่จะมิเปรยอย่างไร
ถึงจะหมดดวงใจ
ที่มีรักให้แก่เจ้า
แม่หาบแม่คอน
ไม่ท้อไม่ถอนเพื่อเจ้า
ถึงแม่เป็นคนโง่เขลา
แต่แม่รักเจ้าจริงใจ


ลูกเอย
ยากจะเฉลยรำพัน
ว่าหัวใจแม่นั้น
ห่วงหาอาวรณ์เพียงใด
เจ้าไปศึกษา
โอ้สาริกาบินไกล
ปีกเจ้าอ่อนคลอนไหว
แม่เกรงเจ้าไม่กลับคืน


โอ้ลูกเอ๋ยลูกแม่
เป็นห่วงแท้ๆ แม่จอมขวัญ
เจ้าจากแม่ไปเนิ่นนานวัน
เพื่อสร้างความฝัน
เจ้าให้เฟื่องฟู
แม่ภูมิใจในความคิด
แต่ยังหวั่นจิต
คิดห่วงเจ้าหนู
สังคมกว้างใหญ่
ก็มากมายพอดู
มีสิ่งงามหรูล่อตาล่อใจ


ปีกเจ้ายังอ่อน
เพิ่งสอนขัน
ตามเล่ห์ไม่ทัน
อาจหวั่นไหว
หากเจ้าเลยละ
ถืออิสระแห่งใจ
อาจต้องเสียดาย
ค่าความเป็นคน


เจ้าต้องศึกษาวิชาให้มาก
ความเป็นอยู่ลำบาก
เจ้าอาจสับสน
ตั้งใจให้มั่นขยันอดทน
อ่อนน้อมถ่อมตน
ในสิ่งเป็นธรรม
หมู่อบายอย่ากรายใกล้
ความมีน้ำใจมีค่ายิ่งล้ำ
สิ่งใดถูกผิด
ต้องใส่จิตจดจำ
อย่าตีค่าต่ำ
แค่เพียงรวยจน


จงมุ่งศึกษาวิชาที่หวัง
เพื่อเป็นพลัง
แห่งสำเร็จผล
อย่าปล่อยวันให้ลอย
อย่าปล่อยใจเสียจน
ลืมเหตุลืมผลพิจารณา


แม่อยู่หลังยังคอยเฝ้า
วอนคุณพระคุณเจ้า
ปกปักรักษา
ให้ลูกปลอดภัย
จากหมู่อบายนานา
กลับสู่บ้านป่า
เต็มค่าของคน
ให้รักถิ่นฐาน
บ้านเกิดเมืองป่า
ให้ซึ้งคุณค่า
ข้าวกล้าหยาดฝน
อย่าเหยียดสาบเสื่อ
เหงื่อไคลคนจน
สละใจของตน
เพื่อปวงชนตลอดกาล

Create Date :19 เมษายน 2554 Last Update :22 เมษายน 2554 10:49:03 น. Counter : Pageviews. Comments :95