ความจริงข้อแรกของความรักคือ “มีรัก มีพลัดพราก”
จงคิดไว้ว่าไม่มีอะไรในโลกเป็นของเรา
อย่าคิดว่าจะอยู่ไม่ได้ คนเราเกิดมามีชีวิตเดียว
แต่มีอีกล้านคนรอให้เรารัก
ตอนที่เกิดมาในโลกนี้ เราก็เกิดมาตัวคนเดียว
แค่เขาจากไปสักคน จะเป็นจะตายก็ให้มันรู้ไป

“อย่ากลัวการสูญเสีย อย่าเสียดายความผูกพัน
อย่ากลัวที่จะจากกันทั้งที่รักกันอยู่ ฯลฯ อย่ากลัว”

รักแท้ในโลกนั้นมีแน่
แต่รักแท้ๆ ก็อาจมีวันหมดอายุ
เรายอมรับความจริง ยอมรับความเจ็บปวด
ไม่ต้องปกปิด ไม่ต้องเก็บกด
เพราะ ความรักเป็นเรื่องลองผิดลองถูก
คือ “ลองผิด” และ “ลองถูก”

ใครลองถูกได้ก็ดีไป ลองผิดก็เก็บเป็นประสบการณ์
จะได้ไม่ผิดต่อไป
สี่เท้ายังรู้พลาด นักปราชญ์ยังรู้พลั้ง
นับประสาอะไร กับเราผู้หญิงตัวเล็กๆ
กับหัวใจที่อ่อนไหวดวงหนึ่ง
จะไม่ก้าวผิดพลาดในเรื่องของความรัก

การอกหักจึงเป็นสิ่งธรรมดาสามัญเหลือเกิน
เราสูญเสียได้ เพียงแต่อย่าเสียศูนย์
อกหักก็เศร้าอยู่แล้ว อย่ามองทุกอย่างในแง่ลบ
ลองคิดดูถึงแง่ดีของการอกหัก
บางทียิ่งอกหักมากเท่าไหร่ ยิ่งสร้างภูมิต้านทานมากขึ้นเท่านั้น
การอกหักแต่ละครั้งมันอาจจะทำให้เจ็บปวด
ครั้งแรกอาจจะเจ็บปวดสุด ๆ
แต่การอกหักครั้งต่อไป รับรองว่าจะเจ็บปวดน้อยลง
และใช้ระยะเวลาในการฟื้นคืนจิตใจสั้นลง

การอกหักแต่ละครั้งจึงขึ้นอยู่กับตัวเราเอง
ว่าจะใช้เวลานานแค่ไหนที่จะเลิกร้องไห้
และกลับไปมีชีวิตปกติ
การอกหักมันเป็นประสบการณ์ที่ดีของชีวิต
และคำว่าประสบการณ์ที่ดี ไม่จำเป็นว่าประสบการณ์นั้น
จะต้องทำให้คุณมีความสุขเสมอไป




แต่เป็นประสบการณ์ที่ทำให้คุณเรียนรู้อะไรมากขึ้นต่างหากเป็น ‘ประสบการณ์ของชีวิต
ที่หาไม่ได้ในตำราเล่มไหน’ และบางครั้ง
ก็เป็นเพียงสถานการณ์หนึ่งของความรัก
ที่สามารถรีเทิร์นกลับมาได้อีกครั้ง

เมื่อทำใจยอมรับความอกหัก
แล้วคิดหาวิธียุติความอกหักที่เกิดขึ้น ใน “วันนี้”
เพื่อ “วันพรุ่งนี้” ดีกว่า
เพราะอดีตนั้นผ่านมาแล้ว
เรามีแค่วันนี้เท่านั้น แม้แต่พรุ่งนี้ก็ยังไม่แน่เลยว่าจะมีหรือเปล่า
พรุ่งนี้จะมาถึงหรือไม่ เราไม่รู้ แต่อย่างน้อยๆ
พรุ่งนี้ก็สำคัญกว่าวานนี้

ขอให้มีความหวังและเข้มแข็งในแง่ที่ว่า
การอกหักเหมือนการผ่าตัดใหญ่
เราต้องสูญเสียอวัยวะบางส่วนไป
แต่เราก็จำเป็นต้องเข้ารับการผ่าตัด
เพื่อรักษาชีวิต

ดังพุทธพจน์กล่าว พึงสละอวัยวะ เพื่อรักษาชีวิต
และเมื่อผ่าตัดแล้ว
ก็อาจยังเหลือแผลเป็นให้เจ็บหน่วงๆ เป็นช่วงๆ
สะกิดใจเป็นระยะๆ แต่นานวันเข้า เชื่อเถอะ!
แผลเป็นนั้นมันก็จะไม่เจ็บปวดอีกต่อไป

ปล่อยชีวิตให้ดำเนินไป กล้าเผชิญหน้ากับการเลิกรา
และชีวิตที่อยู่ตรงหน้า แม้จะเป็นเรื่องยากที่จะทำให้ได้
แต่จะยากสักแค่ไหนก็ต้องทำ
ความปวดร้าวจะจางลง ถ้าเราเข้มแข็งพอ
ถ้าคุณไม่ยอมรับว่ามันจบแล้ว
ความเจ็บปวดนั้นอาจจะยืดเยื้อยาวนานนาน

เชื่อสิ! ... เพราะมีคนเป็นล้านที่เคยอกหักเหมือนคุณมาแล้ว
และเขาก็ยังมีชีวิตอยู่ได้
และมีชีวิตที่มีความสุขเสียด้วย
ถ้าคนอื่นยังอยู่ได้ แล้วทำไมเราจะอยู่ไม่ได้ จริงไหม...


ขอขอบคุณที่มาจาก sunmoontree.com นะคะ : )