♣♣♣ เหงาหรือเศร้ากันแน่ ♣♣♣ ♥ นั่งเหม่อมองทะเลไกลใจเป็นทุกข์หมดสนุกทุกข์ระทมข่มใจเหงาแสนโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจกระไรเราโอ้ความเขลาพาสุขสิ้นบินจากจร ชีวิตคนเราทุกคนนั้น ถูกสร้างขึ้นมาต่างกรรมต่างวาระ แต่ที่แน่ๆๆ เกินครึ่งเกิดมาจากความรักที่หล่อหลอมขึ้นมาเป็นชีวิตของเราเมื่อชีวิตถูกสร้างขึ้นมา เราต่างหากที่จัดการกับชีวิตของเราอย่างไร หากเรานำชีวิตของเราเดินไปตามทางที่ถูกที่ควร ชีวิตของเราก็จะพบแต่สิ่งที่ถูกที่ควรได้มากมาย แต่ในทางตรงกันข้ามหากเรานำทางชีวิตของเราไปตามความอยาก หรือ ตัณหา โดยไม่เคยคำนึงถึงสิ่งที่ถูกที่ควรแล้วละก็ ชีวิตเราก็จะพบกับจุดจบที่ไม่ค่อยจะรื่นรมย์ สักเท่าไหร่หรอกอย่าคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราคือเงิน และยอมตกเป็นทาสน้ำเงินตลอดกาล ชีวิตของเราก็จะต้องจบสิ้นไปพร้อมกับเงินนั่นแหละ เงินเป็นทุกสิ่งทุกอย่างรึ ไม่ใช่เลย เงินเป็นเครื่องช่วยให้เราได้สมหวังในตัณหา หรือ ความอยาก ที่เรามีอยู่ต่างหาก เมื่อเราลุ่มหลงในน้ำเงินอย่างเดียวแล้ว ไม่ลอ่งนึกไปถึงตอนที่เราไม่มีเงินแล้วเราจะทำอย่างไรบ้างรึ เงินสร้างความทุกข์แสนสาหัสให้กับเรายิ่งกว่าความสุขซะอีก แต่ใช่ว่าเงินจะไม่มีประโยชน์นะ หากเราใช้มันให้เกิดประโยชน์มันก็คือตัวนำโชคเราดีๆๆ นั่นแหละ แต่เพียงว่า เราอย่าไปหลงมันจนหัวปักหัวปำก็เท่านั้น เมื่อได้ชีวิตมาแล้ว พยายามใช้ชีวิตของเราให้ได้ประโยชน์มากที่สุด จงหมั่นเพียรเรียนรู้ในเรื่องต่างๆ ให้มากยิ่งเราเรียนรู้มากเท่าไรเราจะได้พบว่า การเรียนรู้นั้นไม่มีวันจบ ไม่มีวันสิ้นสุดแน่นอน มันมีอะไรใหม่ๆ มาให้เราเรียนรู้ได้ตลอดเวลา สิ่งที่เราไม่ควรลืมก็คือ เราต้องดูแลสุขภาพร่างกายของเราให้อยู่ได้นานๆๆ โดยปราศจากโรคภัยเข้ามาก่อกวนสมาธิ ดูแลเขาไปพร้อมกับการเรียนรู้สิ่งต่างๆๆ ในโลกใบใหญ่ใบนี้ให้มากที่สุด ความรู้สร้างคนได้...แน่นอน...เมื่อท่านเป็นผู้รู้แล้ว จงนำความรู้นั้นไปต่อยอด คือการสอนให้คนที่ยังไม่รู้ได้รู้บ้าง เหมือนต้นไม้ที่ต้องแตกยอดตลอดเวลา เพื่อความเจริญเติบโต แต่การใหญ่โตหากไม่ริดกิ่งออกบ้าง มันก็ยิ่งใหญ่ขึ้น ...ยากขึ้น...ในการที่จะริดรอนมันลงมา และในที่สุดมันก็หลงตัวมันเอง ใหญ่คับบ้านคับเมือง คิดแต่ว่าข้า...นั้นแน่...ข้านั้นใหญ่ไม่มีใครเทียมทัน ในที่สุดมันก็ต้องตายด้วยตัวของมันเองนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆเขียนไปเขียนมา ดันลงที่ตัวเองซะนี่กระไร เอิ๊ก..ๆๆๆๆๆ สิ่งที่ต้องการจะบอกหลังจากหลอกให้อ่านก็คือ จงรู้จักเป็นผู้ให้การให้ให้ด้วยใจจริง ให้เพราะความ่อยากจะให้ ให้เพราะต้องการต่อยอดให้ความรู้นั้นกระจัดกระจายไปทั่ว อย่าคิดแต่จะเป็นผู้รับอย่างเดียว ต้องคิดเป็นผู้ให้ด้วย และอย่าคิดว่าให้แล้วต้องได้รับสิ่งตอบแทนมา อย่างนี้ไม่เรียกว่าท่านเป็นผู้ให้หรอกนะ เขาเรียกว่า ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตนซะมากกว่า ลองดูนะ ลองให้ความขยันมันนำหน้าเงินดู แล้วท่านจะพบว่าความขยันน่ะมันเหนือเงินจริงๆๆ เพราะยิ่งขยันมากเท่าไหร่ เงินม้นก็ยิ่งสนใจตามมามากเท่านั้น ลองดูนะ ลองข่ยันไม่หยุดไม่หย่อนดู แล้วเราจะสมใจที่ได้แกล้งเงินให้มันวิ่งตามความขยันของเราจนเหน็ดเหนื่อยกันไปสุดท้าย เราก็ใช้เงินนั่นแหละ บริจาคเป็นอะไรต่อมิอะไรเพื่อช่วยเหลือมนุษย์ที่อยากขยันแต่ขยันไม่ได้มากเพราะมีอูปสรรคด้วยร่างกายไม่ครบถ้วน หรือบริจาคให้กับสถานบำบัดความเจ็บป่วยของมนุษย์ที่พบกับความทุกข์จากการทุกข์ กาย ทั้งหลาย จะต้องให้บอกชัดเจนไม๊จ๊ะว่าโรงพยาบาลของรัฐ อีกหลายแห่งยังอยากช่วยท่านเปลี่ยนเงินให้เป็นเครืองมือในการรักษาคนไข้อีกมากมาย มา...เรามาช่วยกัน..จัดการ่แปรสภาพเงินตัวแสบให้เป็นวัตถุมีคุณค่าและประโยชน์มหาศาลต่อมนุษย์กันนะอย่ามัวเอาเวลามากอดเข่าเจ่าจุกกันเลย ไร้ประโยชน์..เสียเวลาจริง..จริ๊ง..ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ โอเคนะคะ...นะคะ....♪ ♪ ♪ ♪ ♪ Create Date :14 พฤษภาคม 2554 Last Update :6 กันยายน 2554 11:21:16 น. Counter : Pageviews. Comments :0 twitter google Comment *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก