bloggang.com mainmenu search


♥ นั่งเหม่อมองทะเลไกลใจเป็นทุกข์

หมดสนุกทุกข์ระทมข่มใจเหงา

แสนโดดเดี่ยวเปลี่ยวใจกระไรเรา

โอ้ความเขลาพาสุขสิ้นบินจากจร



ชีวิตคนเราทุกคนนั้น ถูกสร้างขึ้นมาต่างกรรมต่างวาระ แต่
ที่แน่ๆๆ เกินครึ่งเกิดมาจากความรักที่หล่อหลอมขึ้นมาเป็นชีวิตของเรา
เมื่อชีวิตถูกสร้างขึ้นมา เราต่างหากที่จัดการกับชีวิตของเราอย่างไร
หากเรานำชีวิตของเราเดินไปตามทางที่ถูกที่ควร ชีวิตของเราก็จะพบ
แต่สิ่งที่ถูกที่ควรได้มากมาย แต่ในทางตรงกันข้ามหากเรานำทางชีวิต
ของเราไปตามความอยาก หรือ ตัณหา โดยไม่เคยคำนึงถึงสิ่งที่ถูกที่ควร
แล้วละก็ ชีวิตเราก็จะพบกับจุดจบที่ไม่ค่อยจะรื่นรมย์ สักเท่าไหร่หรอก
อย่าคิดว่าสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตเราคือเงิน และยอมตกเป็นทาสน้ำเงิน
ตลอดกาล ชีวิตของเราก็จะต้องจบสิ้นไปพร้อมกับเงินนั่นแหละ

เงินเป็นทุกสิ่งทุกอย่างรึ ไม่ใช่เลย เงินเป็นเครื่องช่วยให้เรา
ได้สมหวังในตัณหา หรือ ความอยาก ที่เรามีอยู่ต่างหาก เมื่อเราลุ่มหลง
ในน้ำเงินอย่างเดียวแล้ว ไม่ลอ่งนึกไปถึงตอนที่เราไม่มีเงินแล้วเราจะ
ทำอย่างไรบ้างรึ เงินสร้างความทุกข์แสนสาหัสให้กับเรายิ่งกว่าความสุข
ซะอีก แต่ใช่ว่าเงินจะไม่มีประโยชน์นะ หากเราใช้มันให้เกิดประโยชน์
มันก็คือตัวนำโชคเราดีๆๆ นั่นแหละ แต่เพียงว่า เราอย่าไปหลงมันจน
หัวปักหัวปำก็เท่านั้น


เมื่อได้ชีวิตมาแล้ว พยายามใช้ชีวิตของเราให้ได้ประโยชน์
มากที่สุด จงหมั่นเพียรเรียนรู้ในเรื่องต่างๆ ให้มากยิ่งเราเรียนรู้มากเท่าไร
เราจะได้พบว่า การเรียนรู้นั้นไม่มีวันจบ ไม่มีวันสิ้นสุดแน่นอน มันมีอะไร
ใหม่ๆ มาให้เราเรียนรู้ได้ตลอดเวลา สิ่งที่เราไม่ควรลืมก็คือ เราต้องดูแล
สุขภาพร่างกายของเราให้อยู่ได้นานๆๆ โดยปราศจากโรคภัยเข้ามาก่อกวน
สมาธิ ดูแลเขาไปพร้อมกับการเรียนรู้สิ่งต่างๆๆ ในโลกใบใหญ่ใบนี้ให้มาก
ที่สุด ความรู้สร้างคนได้...แน่นอน...เมื่อท่านเป็นผู้รู้แล้ว จงนำความรู้นั้น
ไปต่อยอด คือการสอนให้คนที่ยังไม่รู้ได้รู้บ้าง เหมือนต้นไม้ที่ต้องแตก
ยอดตลอดเวลา เพื่อความเจริญเติบโต แต่การใหญ่โตหากไม่ริดกิ่งออก
บ้าง มันก็ยิ่งใหญ่ขึ้น ...ยากขึ้น...ในการที่จะริดรอนมันลงมา และในที่สุด
มันก็หลงตัวมันเอง ใหญ่คับบ้านคับเมือง คิดแต่ว่าข้า...นั้นแน่...ข้านั้นใหญ่
ไม่มีใครเทียมทัน ในที่สุดมันก็ต้องตายด้วยตัวของมันเองนั่นแหละ ฮ่าๆๆๆ
เขียนไปเขียนมา ดันลงที่ตัวเองซะนี่กระไร เอิ๊ก..ๆๆๆๆๆ



สิ่งที่ต้องการจะบอกหลังจากหลอกให้อ่านก็คือ จงรู้จักเป็นผู้ให้
การให้ให้ด้วยใจจริง ให้เพราะความ่อยากจะให้ ให้เพราะต้องการต่อยอด
ให้ความรู้นั้นกระจัดกระจายไปทั่ว อย่าคิดแต่จะเป็นผู้รับอย่างเดียว ต้อง
คิดเป็นผู้ให้ด้วย และอย่าคิดว่าให้แล้วต้องได้รับสิ่งตอบแทนมา อย่างนี้
ไม่เรียกว่าท่านเป็นผู้ให้หรอกนะ เขาเรียกว่า ทำเพื่อประโยชน์ส่วนตนซะมากกว่า


ลองดูนะ ลองให้ความขยันมันนำหน้าเงินดู แล้วท่านจะพบว่า
ความขยันน่ะมันเหนือเงินจริงๆๆ เพราะยิ่งขยันมากเท่าไหร่ เงินม้นก็ยิ่ง
สนใจตามมามากเท่านั้น ลองดูนะ ลองข่ยันไม่หยุดไม่หย่อนดู แล้วเรา
จะสมใจที่ได้แกล้งเงินให้มันวิ่งตามความขยันของเราจนเหน็ดเหนื่อยกันไป
สุดท้าย เราก็ใช้เงินนั่นแหละ บริจาคเป็นอะไรต่อมิอะไรเพื่อช่วยเหลือ
มนุษย์ที่อยากขยันแต่ขยันไม่ได้มากเพราะมีอูปสรรคด้วยร่างกายไม่ครบ
ถ้วน หรือบริจาคให้กับสถานบำบัดความเจ็บป่วยของมนุษย์ที่พบกับ
ความทุกข์จากการทุกข์ กาย ทั้งหลาย จะต้องให้บอกชัดเจนไม๊จ๊ะว่า
โรงพยาบาลของรัฐ อีกหลายแห่งยังอยากช่วยท่านเปลี่ยนเงินให้เป็น
เครืองมือในการรักษาคนไข้อีกมากมาย มา...เรามาช่วยกัน..จัดการ่แปร
สภาพเงินตัวแสบให้เป็นวัตถุมีคุณค่าและประโยชน์มหาศาลต่อมนุษย์กันนะ
อย่ามัวเอาเวลามากอดเข่าเจ่าจุกกันเลย ไร้ประโยชน์..เสียเวลาจริง..จริ๊ง..
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ โอเคนะคะ...นะคะ....♪ ♪ ♪ ♪ ♪






Create Date :14 พฤษภาคม 2554 Last Update :6 กันยายน 2554 11:21:16 น. Counter : Pageviews. Comments :0