วันนี้...
เมื่อสิบสามปีที่แล้ว เราได้สูญเสียศิลปินช่างฝันผู้ยิ่งใหญ่ไปหนึ่งคน...จรัล มโนเพ็ชร
ขออนุญาตแสดงความรำลึกถึง...
ด้วยบทเพลงบทนี้...





เดือนดวงเดียว
(จรัล มโนเพ็ชร)


ลมเย็นเย็น โชยพัดผ่านกอไม้ไผ่
เสียงเพลงแผ่วไกล
มนต์รักจากใจชาวนา
ถ้อยคำสำเนียง พื้นเพธรรมดา
ไม่ดูหรูหรา ก็ล้วนออกมา…จากใจ

เดือนดวงเดียว ดูคล้ายดั่งเคียวเกี่ยวดาว
นภาพร่างพราว เย็นหนาวเหน็บกลางหัวใจ
ดอกเอย ลั่นทม หอมหวนยวนใจ
หรีดหริ่งเรไร ผสานกลิ่นควาย….สาปโคลน

* นา…ปีไหน มีน้ำเจิ่งนอง
เรา…พี่น้องเพลินยิ้มสู้คน
นา….แล้งไป ปีไหนขาดฝน
ทั้งควาย ทั้งคน ก่นร่ำแต่น้ำตานอง

ทนทำไป ก็เพราะต้องทนไปเอง
แม้นใครข่มเหง ไม่ทิ้งทุ่งนาผืนดิน
ผลิตผลข้าวไทย ให้คนไทยกิน
ปลดเปลื้องหนี้สิน
ทั่วทั้งแผ่นดิน……เป็นไท

(* ซ้ำ )



(ดูเหมือนว่ากำลังเข้าสถานการณ์ ณ ตอนนี้พอดี
แถวบ้านหลังดอยของข้าเจ้า ชาวนากำลังใจเต้นต๊ม ๆ ต่อม ๆ ไม่รู้น้ำป่าจะหลากมาท่วมนาข้าวเมื่อไหร่
ตราบใดที่ฝนฟ้ายังตกต่อเนื่องกันเป็นวันเป็นคืนมาสามวันติด ๆ

ฝากเพลงนี้เป็นกำลังใจให้ชาวนาไทยทั่วประเทศค่ะ )