วันนี้เหงา-เหงา .. ก็เลยอยากจะเล่า ...

โมโหและโกรธตัวเอง ที่ทำไมเป็นคนแบบนี้ ถามคนใกล้ตัวเค้าก็บอกว่าไม่แปลกหรอก เพราะมันเป็นเรื่องธรรมดาของมนุษย์ .. แต่มันจริงไห๊มละ??

6 ปีที่เข้ามาอาศัยอยู่ในเมืองหลวงนี้ ผ่านร้อน ผ่านหนาว ประสบการณ์ชีวิต ประสบการณ์การทำงานมาทั้งทางตรงและทางอ้อม ก็คิดว่าตัวเองสามารถที่จะปรับตัว ปรับจิตใจรับกับทุกสถานการณ์ได้ (แต่มันก็ไม่ใช่) คิดว่าตัวเราเริ่มเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้ว (แต่มันก็ไม่จริง)

เพื่อนบอกกับเราว่า เราน่ะเก่งแล้ว เพราะอายุเพิ่งจะ 30 สามารถจะมีบ้านมีรถได้อย่างนี้ แต่ทำไมในใจเรากลับรู้สึกขัดแย้งละ ทำไมมันไม่ค่อยจะมีความสุขเลย หรือเพราะตัวเราทำอะไรเกินตัวไป??

ในเวลานี้รู้สึกเหงา และสับสน เงินทองก็เริ่มจะขัดสนเพราะมีไม่พอที่จะจับจ่าย แต่เราก็พยายามจะหาเพิ่มเติม ดิ้นอย่างสุดตัว แต่ก็คงเพราะดิ้นรนมากมายขนาดนี้ ก็เลยทำให้รู้สึกว่าเหนื่อย อยากจะพัก ได้มีโอกาสเห็นรูปของน้องที่เคยร่วมงานด้วย ท่าทางเค้ามีความสุขกับการใช้ชีวิต เราก็แอบคิดว่าอยากทำได้บ้างจัง แต่คงเป็นไปไม่ได้ พยายามคิดเตือนตัวเองจะได้ไม่คิดมากว่า "มันยังไม่ถึงเวลาของเรา เวลาของเราขณะนี้คือต้องพยายามพาจุดวิกฤตตรงนี้ของชีวิตไปให้ได้ก่อน" .. อ่ะนะสู้สู้

Create Date : 23 ตุลาคม 2552 Last Update : 24 ตุลาคม 2552 14:24:39 น. Counter : 453 Pageviews.		3 comments
Share Tweet