สำหรับทุกคนที่เป็น "แม่"........ และทุกคนที่มี "แม่".........

หลังจากที่แต่งงานมาได้ 21 ปี ผมก็ค้นพบวิธีใหม่ในการทำให้ความรักสดใส มีชีวิตชีวาอยู่เสมอ เพราะวันหนึ่งภรรยาผมบอกว่า ผมต้องออกเดทกับผู้หญิงคนหนึ่ง มันเป็นไอเดียของเธอล้วน ๆ จริง ๆ นะ   "ฉันรู้ว่าคุณรักเธอ"   ภรรยาผมว่า  "แต่ผมรักคุณนี่"  ผมเถียง

"ฉันรู้ค่ะ แต่คุณก็รักเธอคนนี้ด้วยเหมือนกัน"  ผู้หญิงคนนั้นที่ภรรยาอยากใผมไปหา คือ แม่ของผมเอง    ซึ่งเป็นหม้ายมา 19 ปีแล้ว  เนื่องจากงานที่รัดตัวและต้องดูแลลูก ๆ ทำให้ผมไปเยี่ยมแม่เพียงบางครั้งบางคราวเท่านั้น  วันที่ผมโทรไปหาแม่เพื่อชวนท่านออกไปทานข้าวเย็น และดูหนัง แม่ถามว่า  "มีอะไรหรือ ลูกสบายดีรึเปล่า?"

แม่ผมเป็นผู้หญิงประเภทที่คิดว่าการที่คนโทรมาหากลางดึก หรือเชิญอย่างกะทันหัน หมายความว่ามีเรื่องไม่ค่อยดีเกิดขึ้น ผมตอบแม่ว่า  "ผมว่าดีออกถ้าเราได้ใช้เวลากันตามลำพังสองคมแม่ลูกบ้าง"  แม่นิ่งคิดไปครู่หนึ่ง แล้วตอบว่า  "แม่ยินดีมากเลยจ๊ะ"

เย็นวันศุกร์หลังเลิกงาน ผมขับรถไปรับแม่ที่บ้าน ผมรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย  เมื่อผมไปถึงบ้านแม่ ผมก็สังเกตได้ว่า แม่เองก็ตื่นเต้นเหมือนกัน แม่สวมเสื้อโค้ท นั่งรอผมอยู่ในบ้านเรียบร้อยแล้ว  แม่ม้วนผมแล้วสวมชุดที่แม่ใส่ในวันฉลองครบรอบการแต่งงานครั้งสุดท้าย พลางยิ้มรับผมด้วยใบหน้าที่แจ่มใสราวกับทูตสวรรค์  "แม่บอกเพื่อน ๆ ว่าแม่ออกไปเที่ยวกับลูกชาย พวกเขาประทับใจกันใหญ่"  แม่พูดขณะที่กำลังก้าวขึ้นรถ

เราไปภัตตาคารที่ถึงแม้จะไม่หรูหรา แต่ก็ดีเยี่ยมและบรรยากาศก็อบอุ่นสบาย ๆ  แม่ควงแขนผมเดินราวกับว่าเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่ง  หลังจากที่เรานั่งลงเรียบร้อยแล้ว ผมต้องเป็นฝ่ายอ่านเมนูอาหาร เพราะสายตาของแม่อ่านได้เพียงตัวหนังสือตัวใหญ่ ๆ เท่านั้น  เมื่อผมอ่านเมนูไปได้เพียงครึ่ง ผมก็เงยขึ้นมอง เห็นแม่กำลังมองดูผมอยู่ด้วยรอยยิ้มระลึกถึงความหลัง

"ตอนที่ลูกยังเล็กนั้น แม่ต้องเป็นคนอ่านเมนูให้ลูกฟัง"  แม่ว่า  "งั้นตอนนี้ก็ถึงเวลาแล้วที่ผมจะผลัดเวรให้แม่นั่งฟังสบาย ๆ บ้าง"  ผมตอบ  ในระหว่างมื้ออาหารนั้น เราคุยกันอย่างถูกคอ ไม่ใช่เรื่องราวพิเศษอะไร เพียงแต่สลับกันถามว่า ชีวิตของเราเป็นยังไง ทำอะไร ที่ไหนมาบ้าง  เราคุยกันสนุกมากจนไปดูหนังไม่ทัน  เมื่อผมไปส่งแม่ที่บ้าน แม่พูดว่า  "แล้วแม่จะออกไปเที่ยวกับลูกอีกนะ แต่คราวนี้ลูกต้องยอมให้แม่เป็นเจ้าภาพนะจ๊ะ"  ผมตอบตกลง

"ดินเนอร์เป็นยังไงบ้าง"  ภรรยาถามเมื่อผมกลับถึงบ้าน  "ดีเยี่ยมกว่าที่ผมคิดไว้มากเลย"  ผมตอบ ไม่กี่วันต่อมา  แม่ผมเสียชีวิตด้วยอาการหัวใจวายเฉียบพลัน  มันเกิดขึ้นกะทันหันมากจนผมช่วยอะไรไม่ทันเลย  หลายวันต่อมา ผมได้รับจดหมายพร้อมใบเสร็จจากภัตตาคารที่ผมกับแม่เคยไป มีโน้ตเล็ก ๆ แนบมาด้วยว่า  "แม่จ่ายค่าอาหารชุดนี้เรียบร้อยแล้ว แม่รู้อยู่แล้วว่าแม่คงไปไม่ได้ แต่อย่างไรก็ตาม แม่ก็จ่ายสำหรับสองคน คือลูกกับภรรยา  ลูกคงเดาไม่ถูกหรอกว่าวันนั้นมีความหมายต่อแม่มากแค่ไหน  รักลูกจ๊ะ"

วินาทีนั้น ผมเข้าใจถึงความสำคัญของการกล่าวคำว่า "รัก"  ต่อคนที่เรารัก ในช่วงเวลาที่เขาต้องการคำนี้   ไม่มีอะไรสำคัญมากไปกว่าครอบครัวของคุณ เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่อาจผัดวันประกันพรุ่งได้

Create Date : 31 กรกฎาคม 2553		1 comments
Last Update : 31 กรกฎาคม 2553 11:18:39 น.
Counter : 1202 Pageviews.
Share Tweet