ใน 3 วัน 7 วัน

Dear...My Diary ^ ^


Chapter 1
ความรักเจ้าเอ๋ยย…

ขณะที่ฉันกำลังเอนกายลงบนที่นอนอันอ่อนนุ่มหลังจากเหน็ดเหนื่อยกับ
ชีวิตที่ผ่านไปแต่ละวัน เสียงริงโทนเพลงโปรดจังหวะนุ่มๆก็ดังขึ้น…
เสียงเปียโนเคล้าด้วยน้ำเสียงอันอบอุ่นของคนร้อง
ทำให้ฉันเลือกที่จะปิดเปลือกตาลงแทนที่จะเอื้อมมือไปรับโทรศัพท์อย่างเคย

Some say love it is a river…That drowns the tender reed

บางคนเปรียบความรักเป็นดังสายน้ำ…
เพราะสายน้ำพร้อมจะกลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างภายในพริบตา

Some say love it is a razor…That leaves your soul to bleed

บางคนเปรียบความรักเป็นดังใบมีดอันแหลมคม…
ที่พร้อมจะกรีดลึกไปถึงวิญญาณ

Some say love it is a hunger…An endless, aching need
บางคนเปรียบความรักเป็นดังเช่นความหิวกระหาย…
อันเป็นความต้องการอันไม่มีที่สิ้นสุด


แล้วสำหรับฉันหล่ะ ความรักคืออะไร? นั่นคือคำถามแรกที่ผุดขึ้นมาในหัว
หลายคนต่างให้คำนิยามสำหรับคำว่ารักต่างกันทั้งสิ้น
คงมีแต่ตัวฉันเองที่จะนิยามคำๆนี้ได้ ความรัก หน้าตาเป็นยังไงฉันก็ไม่รู้นะ
บางคนบอกว่าเวลามองตากันแล้วจะรู้สึกถึงผีเสื้อบินอยู่ในท้อง
หรือว่าในท้องฉัน ผีเสื้อมันกลายพันธุ์เป็นฮิปโปไปแล้วนะ
ถึงบินเท่าไหร่ก็ไม่ขึ้น ให้ตายซิ่ ฉันไม่รู้สึกถึงสิ่งที่ว่านั่นเลย = =!
ฉันอยากรู้จักคำๆนี้จัง บางคนก็บอกว่าความรักนั้นคือสิ่งดีที่สุดในชีวิต
แต่ทำไมนะ ทำไมฉันยังเห็นหลายๆคนต้องทุกข์เพราะความรัก
วิชานิติวิทย์ที่เรียน หลายคนจบชีวิตลงเพราะความรัก
หว๋าๆๆๆ อย่าจบชีวิตกันมากนักซิ่
ฉันไม่อยากมานั่งดูอะไรพวกนี้มากนักหรอกนะ
เพราะอ่านหนังสือเตรียมสอบตอนกลางคืนทีไรแล้วมาเจอรูปพวกนี้
ทำเอาขวัญน้อยๆกระเจิงทุกที มันน่ากลัวจริงๆนะไดอารี่ที่รัก
ยิ่งเวลาห้องข้างบนทำของตก ห้องข้างล่างอย่างฉันเนี่ยตกใจ
แทบกระโดดจากเก้าอี้มาคลุมโปงเลยหล่ะ ฉันไม่ได้โม้นะเนี่ย = =
แล้วอย่างที่หน่ะหรอที่บอกว่าความรักดี
ที่รู้ๆความรักของพวกคุณมันทำร้ายฉันไปคนนึงแล้วหล่ะนะ ฮ่าๆ
แต่ฉันก็เห็นคนหลายคนมีความสุขเพราะความรักนะ
บางคนครองคู่กันจนมีลูกเต็มบ้านหลานเต็มเมืองเลยหล่ะ
หลายๆคู่ที่ฉันเห็น ต่างเป็นกำลังใจให้กันจนได้ดิบได้ดี
เอ๋…แล้วอย่างนี้สรุปว่าความรักดีรึเปล่านะ
ความรักคืออะไร…
เป็นโจทย์ที่ท้าทายสำหรับวัยรุ่นที่อยากรู้อยากเห็นอย่างฉันมากเลยนะเนี่ย
ไว้ถ้าฉันมีความรัก แล้วฉันจะบอกเองนะว่าสรุปมันดีหรือไม่ดี
วันนี้ขอตัวก่อนนะไดอารี่ที่รัก เหนื๊อยยเหนื่อยยย



Thanks: ฝากรูป





Chapter 2


หรือว่า…ฉันกำลังมีความรัก

ชะตาชีวิตมักมีอะไรแปลกๆให้เราเสมอ
เมื่อใดก็ตามที่ใจฉันกำลังเรียกหาคำตอบอะไร สิ่งนั้นก็มักจะมาหาฉันเสมอ
มันเป็นอย่างนี้ทุกทีเลยนะ เท่าที่ฉันสังเกตุ
หลายเดือนมาแล้วที่ฉันรู้จักเธอ เธอ…ผู้ซึ่งเป็นเพื่อนของฉันเองแหล่ะ
แต่เราอยู่คนละกลุ่มกันเลยคุยกันแทบนับคำได้
บวกกับบุคลิกเราสองคนที่เป็นคนที่ไม่คุยกับคนที่ไม่สนิทก่อนอยู่แล้ว
เราสองคนเลยห่างไกลกับคำว่าสนิทสนมกันมาก
รูปร่างหน้าตาของจัดว่าน่ารักนะ แต่อะไรที่ทำให้ฉันสะดุดใจในตัวเธอนะ?
คงเป็น…ตาที่โตๆออกแนวน่ากลัวๆมั้ง ไม่นะ ฉันไม่ได้ชอบของแปลก 55+
แต่ดวงตาของเธอมันออกแนวมีอำนาจซะจนฉันไม่กล้าสบตาเลยหล่ะ
อย่างนี้เข้าข่ายตกหลุมรักรึเปล่านะ??
เธอไม่ใช่ผู้หญิงจ๋าอย่างที่หาได้ตามตลาดทั่วไป
ตรงกันข้าม เธอออกแนวห้าวๆ
จนตอนแรกฉันไม่มั่นใจในเพศของเธอเท่าไหร่นัก
ฉันเฝ้าสวดมนต์อ้อนวอนขออย่าให้เธอเพศเดียวกับฉันเลย
ไม่งั้นฉันคงต้องผิดหวังมากแน่ๆ และแล้วสวรรค์ก็เข้าข้างฉัน
เมื่อเพื่อนของเธอบอกว่า เธอคนละเพศกับฉันหย่ะ!
โอ้ววฉันหล่ะโล่งใจชะมัด ^ ^
แต่แล้วโรคประจำตัวของฉันก็ดันเป็นอุปสรรคสำหรับเราสองคน
ไอ้โรคขี้เก๊กที่ออกจะไร้เหตุผลเนี่ยซิ่ตัวการ ฉันมันบ้าเองแหล่ะ
ที่ไม่ว่าจะชอบเธอแค่ไหน สิ่งที่แสดงออกมีเพียงแค่ความเมินเฉยส่งไปให้
ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเวลาชอบใครสักคน
ทำไมฉันต้องแสดงออกเป็นไม่ใส่ใจ ไม่รู้จักด้วย
ทั้งๆที่ข้างใน อยากเดินไปหา เดินไปเล่นกับเธอชะมัด
สิ่งที่ฉันทำให้กับเธอได้ คงเป็นความรู้สึกดีๆที่ฉันเพียรนั่งสมาธิ
แล้วอุทิศส่วนกุศลให้เธอหล่ะมั้ง
อุทิศส่วนกุศลให้เธอเผื่อเธอจะหันมามองฉันบ้าง 555 (ความคิดโง่ๆ)
ฉันอยากจะเข้าไปหาเธอจัง แต่กลุ่มของเธอมันก็ใหญ่เกิ๊นนน
กว่าจะเข้าไปได้ที่นึงคงต้องฝ่าวงล้อมใครต่อใครมากมาย
ซึ่งฉันบอกตรงๆเลยว่า ‘ฉันไม่กล้าพอ’
ทุกวัน ฉันยืนหน้ากระจกเพื่อฝึกซ้อมพูดเวลาอยู่ต่อหน้าเธอ
แต่ทำไม๊ทำไม เจอหน้าเธอที่ไร ทุกคำพูดก็พลันหายไปพร้อมลมหายใจ
ทีแทบจะหยุดนิ่งทุกที มุกต่างๆที่เตรียมมาให้เธอขำ
ถูกทดลองกับใครหลายคนว่าได้ผลแน่นอน
แต่พอไปเล่นกับเธอจริงๆ มันดันไม่ขำซะนี่ ฉันหล่ะเสียเซลฟ์ชะมัด
คนเดียวเลยนะเนี่ยที่ไม่ขำมุกฉัน งอนแล้วนะชิส์!
แล้วฉันจะแสดงออกความรักที่ฉันมียังไงดีนะ ฉันไม่กล้าเลยจริง…T^T
เฮ้อออ วันนี้ง่วงนอนแล้วนะ ไดอารี่ที่รัก ขอตัวไปนอนก่อนนะ


Thanks: ฝากรูป


Chapter 3
บทสรุปแห่งความรัก

วันนี้เป็นวันแรกของเดือนกุมภาพันธ์ ถ้าไม่มีใครส่ง SMS มาบอกฉันว่า
'สุขสันต์เดือนแห่งความรักนะ'
ฉันคงลืมไปแล้วหล่ะนะว่ามันเป็นเดือนแห่งความรัก
ความรักแบบแอบๆของฉันก็ยังดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนถึงทุกวันนี้
ทุกวันนี้ฉันยังมีหวังนะ ไม่ได้หวังอะไรมากหรอก
แค่หวังว่าฉันกับคนนั้นจะสนิทกันมากขึ้นเท่านั้นเอง
และหวังว่าความสัมพันธ์ของเราจะแปรเปลี่ยนเป็นความรักในที่สุด
ปัจจุบันฉันยังรู้จักเธอเพียงแค่ผิวเผิน แต่ความสัมพันธ์ของเรา
นับว่าดีขึ้นมากกว่าเมื่อก่อน ตอนนี้ฉันเล่นกับเธอได้นิดหน่อยแล้ว ^ ^
แต่วันแรกแห่งเดือนแห่งความรักของใครหลายๆคนก็ดันเป็นวันโลกาวินาต
สำหรับฉันซะนี่จากที่คิดๆไว้แล้วว่าจะเตรียมทำอะไรเซอร์ไพรส์เธอดีนะ
เธอก็ดันเล่นประกาศตัวว่าคบกับใครบางคนเป็นแฟนวันนี้ซะนี่ เหอๆ
ฉันต้องปั้นหน้าแสดงความยินดี ทั้งที่ใจเจ็บจี๊ดๆเลยหล่ะ
ตอนแรกฉันคิดว่าฉันคงจะโอเค แค่ตัดเธอออกจากหัวใจ สบายมาก
แต่มันคงไม่ง่ายอย่างที่ฉันคิดแล้วซิ่ ในเมื่อคนที่เธอคบ ดันเป็นเพื่อนร่วมห้อง
แล้วอย่างนี้ฉันต้องทนเห็นภาพอันบาดตาบาดใจไปอีกนานแค่ไหนหล่ะเนี่ย
พอมาเจออย่างนี้ทำเอาฉันอยากเปลี่ยนคณะทันทีเลย เหอะๆ แย่ชะมัด
มีวูบหนึ่งนะ ที่ฉันถามตัวเองว่า เพราะฉันแค่ชอบเธออยู่ในใจรึเปล่า
ฉันไม่เคยจะไขว่คว้าเธอเหมือนที่คนรักคนอื่นเค้าทำกัน
ฉันทำแค่เพียงเก็บมันไว้ใจใจ แล้วรอว่าสักวันหนึ่งโอกาสจะมาถึง…มันช่างโง่นัก
ถ้าฉันกล้ากว่านี้ ฉันคงไม่ต้องเห็นเธอตกเป็นของคนอื่น
วันนี้…คนที่อยู่ข้างๆเธออาจจะเป็นฉัน
วูบหนึ่งเหมือนกัน…ที่ฉันคิดจะแย่งเธอมา แต่ฉันก็ทำไม่ลงหรอกนะ
ในเมื่อคนที่เธอคบคือเพื่อนของฉัน ให้ตายยังไง ฉันคงไม่มีวันหักหลังเพื่อน
ได้ลงแน่ๆ แม้ว่าฉันต้องเจ็บปวดก็ตาม
ฉันคิดเหมือนกันนะว่า บางทีถ้าฉันบอกความรู้สึกของฉันให้เธอได้รับฟัง
แม้ว่าคำตอบจะเป็นยังไง…ฉันก็คงรู้สึกดีกว่านี้ดีกว่า
ที่ฉันจะต้องนั่งเก็บอยู่ในใจ...เหมือนตอนนี้
ณ ตอนนี้ ไม่ว่าฉันจะอยากบอกคำๆนี้กับเธอแค่ไหน…มันก็สายไปแล้ว
ฉันไม่มีไทม์แมชชีนที่ให้ฉันนั่งย้อนเวลากลับไปในอดีตได้
สิ่งที่ฉันทำได้คงเป็นการนำบทเรียนครั้งนี้เตือนใจ
ไม่ให้ทำผิดพลาดอีกในอนาคต
ถ้าฉันรักใครสักคนในอนาคต ฉันคงไม่รอเวลาอีกแล้วที่จะบอกว่า
“I love you , I honestly love you”
และแล้วฉันก็ได้คำตอบสักทีนะไดอารี่ที่รัก
ความรักสำหรับฉันคืออะไร?
มันคงเป็นการที่เห็นคนที่รักมีความสุข
ความรักมันมีความสุขในตัวของมัน
การครอบครองต่างที่เป็นทุกข์
เพราะฉันคิดจะครอบครองเธอ...ฉันเลยเป็นทุกข์
และฉันก็ค้นพบความจริงอย่างหนึ่งนะ นั่นคือ...
ความรักอยู่รอบๆตัวเรานี่เอง ถ้าเราเปิดใจมองดูมัน
วันนี้เพื่อนๆเห็นฉันหง๋อยเหงาเศร้าซึมต่างก็มาถามว่าฉันเป็นอะไร
พอพวกมันรู้ว่าฉันอกหักดังเป๊าะมันกลับหัวเราะกันลั่น = =!
แถมบอกว่า ไม่เป็นไรๆ ถึงคนนั้นไม่รักฉัน แต่พวกมันรักฉันนะ
คำพูดหวานเลี่ยนๆจนแทบอ้วกถูกพูดออกมาจากปาก
เพื่อนๆชาวเดอะแก็งของฉัน(มันแกล้งฉัน)
คงไม่ต้องบอกนะว่าฉันขนลุกซุ่ขนาดไหน
จากที่คนกำลังเศร้าๆพวกมันก็ทำให้ฉันขำก๊ากกับคำพูดพวกมันได้
แค่ให้ฉันหัวเราะไม่พอนะ พวกมันยังรุมกัน(แกล้ง)จะหอมฉันบ้าง
จะกอดฉันบ้าง โอ๊ยยย ทำเอาฉันวิ่งหนีแทบไม่ทัน
ฉันก็อยากบอกกับพวกแกนะว่า...

"เพื่อน...กรุรักเมิงหว่ะ" O_o!!!!


Thanks: ฝากรูป




ตะพาบมายด์
.................................................................................

เป็นงานเขียนที่ฉุกละหุกมากกก ตัดสินใจเขียนหลังจากที่พี่เอมชวน
เลยไม่ค่อยใส่รายละเอียดอะไรไปเท่าไหร่
เพราะนั่งปั่นตั้ง 2 ชั่วโมง คงไม่มีเวลาแก้มันแล้วแหละค่ะ
เพราะต้องทำงานและอ่านหนังสือสอบ เหอๆ
ขอโทษด้วยนะคะ พอดีรีบมาก
ขอตัวไปอ่านหนังสือก่อนนะคะ ^ ^

Create Date : 02 กุมภาพันธ์ 2554 Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2554 9:39:42 น. Counter : 835 Pageviews.		16 comments
Share Tweet