ปัญหาชีวิตที่หนักที่สุดของคุณ คือ ตอนไหนครับ

 เด็กอายุ13ปีออกจากบ้านมาแม่เลี้ยงรังแกพ่อไม่เคยตามหาเพราะโกรธที่แม่ผมหนีตามชู้ไปก็เลยรวมหัวกับแม่เลี้ยงทุบตีรังแกลูกตัวเอง แม่เลี้ยงมีลูกติดมา3คนอายุไล่ๆกันโดนแกล้งสารพัดเลยหนีออกมาจบป.6ก็ไม่ได้เรียน ไม่มีที่นอน ข้าวไม่มีกิน 2-3วันได้กินซาลาเปาลูกนึงบางวันหิวมากก็ไปตามสมาคมคนจีนกินน้ำชากับกากน้ำชา กินกากชาเยอะๆก็อิ่มเหมือนกันเลยทำแบบนี้ประจำเรร่อนมาหลายปีนอนตามศาลเจ้าตอนนั้นสมัคงานที่ไหนก็ไม่มีคนรับเพราะยังเด็ก จนได้งานขุดดินทำสวนผักเลยอยู่มาได้ ตอนนี้ผมอายุ35ปีแล้วคับลองคิดดูนะคับเด็กเร่ร่อนคนนึงอยู่ที่ไหนมีแต่คนรังเกียจมีคนดูถูกผมมากแค่ไหนผมจำได้หมดทุกคน โบราณว่า"อย่าดูถูกเด็ก"คับผมเชื่อเลยจิงๆ ทุกวันนี้ผมมีครอบครัวผมกับแฟนช่วยกันสร้างเนื้อสร้างตัวไม่ได้ลำบากมีบ้านมีรถอาจไม่ได้ใหญ่โตแต่สำหรับผมคือที่สุดแล้วคับสำหรับเด็กเร่ร่อนคนนึง ผมต้องการแค่นี้จิงๆสมัยเด็กๆผมก็คิดจะมีให้ได้ ไอพวกที่ดูถูกผมสมัยเด็กรอแต่สมบัติพ่อแม่ผมสมเพชจิงๆทักผมยังไม่ทักเลย  ที่เค้าว่ากันพ่อแม่ทุกคนรักลูกเสมอแต่สำหรบผมไม่ใช่คับเค้าก็รักครอบครัวเค้า ลูกใหม่เค้าจะมารักเราได้ยังไง ทุกวันนี้ผมก็นึกถึงเรื่องเก่าๆเสมอบางทีก็ร้องให้คิดถึงย่าอยากให้ย่ายังอยู่กับผมๆจะเลี้ยงท่านให้ดี ท่านคือคนที่เลี้ยงผมจนท่านเสียไปตอนผมอายุ12นี่คือเหตุผลที่ผมออกจากบ้านมาแต่ผมไม่เคยติดยานะคับทำแต่งานไม่ทำงานก็ไม่มีกินคับ บางคนชอบแซวผมว่าซื่อๆโง่ๆอาจเพราะผมเรียนมาน้อยแต่ผมก็ภูมใจตัวผมเองนะคับ ผมเชื่อว่าถ้าเราขยันอดทนเราจะไม่มีวันอดตายคับสู้ๆนะคับ

Create Date : 02 สิงหาคม 2557 Last Update : 2 สิงหาคม 2557 10:54:37 น. Counter : 1133 Pageviews.		1 comments
Share Tweet