BlogGang.com : : sirivinit :

คนดังมีดี : บนทางสายกลางของจังหวะชีวิต 'โก้' มิสเตอร์แซกแมน

'โก้' มิสเตอร์แซกแมน

เอ่ยถึง นักดนตรีงานชุก ผู้มีใบหน้าเปื้อนยิ้ม มี ‘แซกโซโฟน’ เป็นเครื่องดนตรีคู่กาย และเป็นเจ้าของฉายา “โก้ มิสเตอร์แซกแมน” น้อยคนนักที่จะไม่รู้จัก

เขาเป็นคนคนเดียวกับ “โก้” เศกพล อุ่นสำราญ อดีตเด็กชายจอมเกเร จนต้องถูกคุณพ่อส่งไปเรียนวิชา “ดัดสันดาน” กับญาติที่ อ.สัตหีบ จ.ชลบุรี

“ตอนเด็กๆจึงเป็นเด็กไกลบ้าน เพราะคุณแม่เสียตั้งแต่เด็ก เป็นลูกชายคนเดียวที่คุณพ่อเอาไม่อยู่ ก็เลยถูกส่งไปอยู่กับญาติเพื่อดัดนิสัย”

ชีวิตเด็กไกลบ้าน เปลี่ยนนิสัย “โก้”

แล้วชีวิตในครอบครัวใหญ่ ที่แม้ไม่ค่อยมีอันจะกิน แต่พยายามฝึกให้ลูกหลานทำงาน และยังสนับสนุนให้เล่นดนตรี ได้เปลี่ยนเขาให้เป็นเด็กชายโก้คนใหม่ ที่มีความรับผิดชอบและมีหัวใจที่อ่อนโยน

“เปลี่ยนชีวิตเด็กชาย โก้ที่เคยเอาแต่ใจ ให้มีระเบียบ วินัย เล่นดนตรีเป็น รู้จักคิดเป็น ทำงานบ้านเป็นทุกอย่าง ตั้งแต่ กวาดบ้าน ถูบ้าน ซักผ้า รีดผ้า ตำน้ำพริก ทำกับข้าว เด็กชายโก้ทำได้หมด หายากนะ เด็กประถมที่จะรีดผ้าเองได้ แต่เด็กชายโก้ต้องรีดผ้า ซักผ้าให้กับคนทั้งบ้าน

พอมันมีกฎมีระเบียบ และเราต้องไปใช้ชีวิตอยู่กับญาติหลายๆ คน ไม่ใช่ตัวเราคนเดียว แต่ยังมีลูกๆ ของคุณอา และแม้ว่าเราจะเป็นหลานคนเล็ก แต่อาก็ฝึกให้ทำงานสารพัด เรียกว่าโดนบังคับมากกว่า

คุณอาบังคับจนมันเป็นนิสัย ต้องทำการบ้าน ต้องอ่านหนังสือก่อนนอน ต้องตื่นแต่เช้า ตื่นมาก็ต้องอ่านหนังสืออีก ต้องหัดเล่นดนตรี ต้องทำงานบ้าน ต้องช่วยเหลือคนอื่น ทุกวันนี้จึงทำให้เชื่อว่าทุกอย่างมันฝึกหัดได้”

ช่วงเวลานั้นโก้จะมีโอกาสได้พบคุณพ่อแค่เดือนละครั้งเท่านั้น แต่เขาก็ยังจำได้ดีว่าทุกครั้งที่พบกัน คุณพ่อมักจะมีถ้อยคำมาคอยบอกคอยสอนเสมอ และมีของฝากเป็นเทปธรรมะของพระชื่อดัง ที่ จ.นนทบุรี บ้านเกิด

“สมัยนั้นหลวงพ่อพยอม (พระพยอม กัลยาโณ ) เพิ่งจะมีเทปธรรมะออกมาใหม่ๆ คุณพ่อจะซื้อมาเปิดให้ฟัง เป็นแนวธรรมะขำขัน และถ้าว่างคุณพ่อก็มักจะมานั่งเล่า อะไรให้ฟัง เพราะก่อนที่จะมาแต่งงานมีครอบครัว คุณพ่อเคยบวชพระมานาน

ท่านจึงเป็นผู้เชี่ยวชาญมากในเรื่องพระพุทธศาสนา จะเล่าให้ฟังว่า พระพุทธเจ้าประสูติอย่างไร มีเรื่องน่าอัศจรรย์อะไรเกิดขึ้นบ้าง ตรัสรู้ที่ไหน ฯลฯ ทั้งที่ลูกยังเด็ก แต่คุณพ่อพยายามมากๆ ที่จะเล่าให้ลูกฟังว่า อะไรบ้างที่เป็นเรื่องที่ดีของพระพุทธศาสนา

เรียนพุทธศาสนาวันอาทิตย์ ที่วัดชลประทานฯ

คือตอนนั้นมันยังเป็นลักษณะของการท่องจำประวัติศาสตร์เป็นอย่างนี้ๆ นะ แต่ยังนำไปใช้ไม่เป็น กระทั่งเรียนจบประถม เข้ามาเรียนมัธยมที่นนทบุรี (โรงเรียนสวนกุหลาบ นนทบุรี) โรงเรียนอยู่ใกล้วัดชลประทานรังสฤษฎ์ ของหลวงพ่อปัญญานันทภิกขุ

ทุกวันอาทิตย์จึงได้ไปเรียนวิชาพระพุทธศาสนาวันอาทิตย์ที่นั่น ก็เลยได้เรียนธรรมะจากพระสงฆ์จริงๆ จังๆ เป็นครั้งแรก และบางครั้งก็มีกิจกรรมให้ต้องไปทำที่วัด ไปช่วยงานวัด เหมือนเป็นเด็กอยู่ใกล้วัดคนหนึ่ง แม้จะไม่ถึงขนาดฝากตัวเป็นลูกศิษย์วัดก็ตาม แต่ก็เป็นเด็กที่ไม่ไกลวัด

พอเรียน ปวช. (พณิชยการพระนคร) ก็อยู่ชมรมพระพุทธศาสนาของวิทยาลัย ต้องนำสวดมนต์ ถือเป็นเด็กที่มีความประพฤติค่อนข้างดี เรียบร้อย เหมือนเรามีภูมิมาตั้งแต่เด็กๆ รู้ประวัติของพระพุทธศาสนา นำสวดมนต์ นำถวายสังฆทาน นำแผ่เมตตาได้ ทำให้รู้สึกว่า ดีจังเลย เหมือนเราเป็นผู้นำบุญ นำความดีมาให้กับคนรอบข้าง”

เชื่อเรื่องกรรม เดินสายกลาง เป็นหลักยึดเมื่อเจออุปสรรค

แต่หลังจากศึกษาจบทางด้านดนตรี จากคณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย และเดินสู่เส้นทางการเป็นนักดนตรีอาชีพ ชีวิตของอดีตเด็กใกล้วัดเช่นเขา จึงกลายเป็นเด็กห่างวัดมากขึ้นทุกที

“เป็นห่วงตัวเองมากเหมือนกัน เพราะห่างไปเลย ทั้งที่วัดอยู่ใกล้บ้าน แต่ไม่ค่อยจะได้ไปเลย เวียนเทียนปีหนึ่ง ถึงได้ไป ซึ่งไม่ดีเลยนะ มันมีเหตุผลหลายๆอย่าง โตขึ้นมาอยู่ในวงการ ชีวิตก็ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ มีปัญหาโน่นนี่นั่นต่างๆ นานา แต่สิ่งที่พาชีวิตเราให้ผ่านอุปสรรค นั้นๆไปได้ ก็คือธรรมะ

คิดว่าพุทธศาสนิกชน หลายๆคน รู้กันอยู่แล้วว่า คำสอนที่สำคัญๆของพระพุทธเจ้ามีอะไรบ้าง สิ่งหนึ่งที่พระพุทธเจ้าสอนเสมอคือ ให้เชื่อในกรรม เชื่อในการกระทำ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ให้เดินสายกลาง ไม่ตึงไม่หย่อนจนเกินไป 2 สิ่งนี้เป็นหลักยึดของผม เมื่อเจออุปสรรค

ใครทำไม่ดีกับเรา ก็แผ่เมตตาให้เขา เพราะเมื่อชาติปางก่อน เราคงเคยทำอะไรไม่ดีกับเขาไว้ มันก็จะทำให้เราเข้าใจชีวิตขึ้นมาได้บ้าง ถ้าต้องเจอปัญหา ต้องอดทน คิดเสียว่าเป็นกรรมของเรา หรือถ้าชีวิตต้องเจอกับอะไร ที่มันสุดกู่ ก็พยายามดึงมันลงมา ทางสายกลางดีที่สุด

เรื่องปัญหาในการทำงานมันมีอยู่ตลอดเวลา เพราะเราต้องเจอคน เจอสังคม ย่อมมีเรื่องยุ่งๆ ให้ต้องเจอเรื่อง ราวต่างๆนานาอีกทั้งคำพูดของคน ที่ย่อมต้องมีทั้งคนที่หวังดีและหวังร้าย”

โก้บอกว่า ตนไม่ใช่คนที่มีอัธยาศัยดีอะไร แต่สิ่งที่คนภายนอกสัมผัสได้เมื่อมองเข้ามา เป็นเพราะตนพยายามที่จะทำชีวิตให้มีความสุข

“เป็นคนปกติที่มีอารมณ์ รัก โลภ โกรธ หลง แต่สิ่งที่ คนมองเข้ามา อาจเพราะผมเป็นคนที่พยายามจะมีความสุขด้วยแหละ บางครั้งชีวิตมันก็เจอเรื่องที่แย่จังเลยวันนี้ แต่จะบอกตัวเองว่า ยังมีเรื่องดีๆ ผ่านเข้ามาในชีวิตเรานะ

เรายังเล่นดนตรีได้ ยังมีอวัยวะครบ 32 ยังมีเพื่อน มันก็เลยทำให้เรายิ้มได้ พอพยายามบ่อยๆเข้า มันจะติดนิสัยครับ ตื่นมาก็ยิ้มให้กับตัวเอง บอกตัวเองว่า โลกนี้มันน่าอยู่ เราสามารถเลือกคิดได้ ถ้าคิดว่าโลกใบนี้มันแย่ ชีวิตก็จะยิ่งแย่ลงไป”

โชคดีที่ได้เกิดใต้ร่มเงาพระพุทธศาสนา

แม้ทุกวันนี้จะยังเป็นคนห่างวัด แต่โก้ก็ไม่เคยไปห่างหายไปจากการทำบุญ และรูปแบบการทำบุญที่เขามักทำอยู่เป็นประจำ คือ การทำสังฆทาน

“อาชีพอย่างพวกเรา ชีวิตมันรีบร้อน แต่ทุกเดือนผมจะไปซูเปอร์มาร์เก็ต แล้วซื้อของจำเป็นแบบที่เราก็ใช้ เพราะพระท่านก็ใช้เหมือนกับเรา ซื้อใส่ถุง ไม่ต้องใส่ถังอะไร ติดหลังรถไว้ และจะไปที่วัดแถวบ้าน วัด ที่เก็บกระดูกพ่อกระดูกแม่นั่นแหละ เพื่อไปทำสังฆทาน

หลวงพี่ท่านชอบมากเพราะของทุกอย่างที่เรานำไปถวาย ท่านใช้ได้จริง ไม่ว่าจะเป็นยาสีฟัน สบู่ และที่โกนหนวดดีๆ แต่ที่เราเคยเห็นในถังสังฆทานสีเหลืองๆ ของในนั้นมันใช้อะไรไม่ค่อยได้ ยาก็มักจะหมดอายุ อีกทั้งน้ำผลไม้พระท่านก็ไม่กล้าฉัน”

ที่ผ่านมาโก้เคยผ่านการบวชมาแล้ว 2 ครั้ง ครั้งแรกคือ ตอนบวชธรรมทายาท เมื่ออายุ 15 ปี และอีกครั้งเมื่อ ประมาณ 3 ปีที่แล้ว ในช่วงเวลาเดียวกันกับที่คุณพ่อเสีย ซึ่งเขาตั้งใจว่า ถ้ามีโอกาสจะบวชอีก

“ผมทึ่งในพระพุทธศาสนามาก ไม่ได้ทึ่งปาฏิหาริย์นะ แต่ทึ่งเรื่องของธรรมะ เรื่องคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า รู้สึกว่าเราโชคดีที่เกิดใต้ร่มเงาพระพุทธศาสนา ถ้ามีโอกาสก็จะพยายามศึกษาธรรมะ

ผมมีชีวิตที่อยู่ท่ามกลางสิ่งเร้าเยอะ เป็นนักดนตรี ทำงานตอนกลางคืน มีชีวิตเหมือนกับคนอื่นๆทั่วไป แม้ใครจะคิดว่า ผมเป็นผู้ชายใจดีและอบอุ่น แต่ในความจริง ผมก็เหมือนกับนักดนตรีคนอื่นๆ เฮฮาไปเรื่อย ไร้สาระบ้างเป็นบางครั้ง

แต่ว่าสิ่งหนึ่งที่มันยังมีสะสมอยู่ในตัวเราอยู่คือธรรมะ เพราะเราเคยเรียนธรรมะมาเยอะ พอเจออะไรเข้า มันยังทำให้เรานึกถึงว่า เรายังมีธรรมะอยู่ในใจ”

มองโลกในแง่ดีหลักในการทำชีวิตให้มีความสุข

นอกจากจะเชื่อในเรื่องของกรรม และพยายามดำเนินชีวิตตามหลักทางสายกลาง ดังที่กล่าวแล้ว นักแซกโซโฟน มือหนึ่งของเมืองไทยคนนี้ ยังมีหลักในการทำชีวิตให้มีความสุข ด้วยการมองโลกในแง่ดีเข้าไว้

“อันนี้ก็ได้มาจากเพลงชื่อ ‘อย่างน้อยก็คิดดี’ ของพี่เต๋อ (เรวัต พุทธินันทน์) คืออย่างน้อยเราต้องคิดดี ทำดี แล้วชีวิตก็จะมีความสุข มีจิตใจที่เบิกบาน แจ่มใส มองโลกในแง่ดี

3-4 ปี มานี้ เรามักจะได้ยินคำว่า Positive Thinking อยู่บ่อยๆ ซึ่งก่อนหน้านี้ไม่ค่อยได้ยิน มันก็เลยทำให้เราได้คิดว่า มองสิ่งเลวร้ายให้มันกลายเป็นดีบ้าง เลยทำให้เรายังรู้สึกว่า โลกเรามันยังน่าอยู่ ชีวิตยังมีอะไรให้ค้นหา

และที่สำคัญชีวิตต้องมีธรรมะ จะได้รู้จักปลงว่า ชีวิตมีเกิด แก่ เจ็บ ตาย เราต้องจากโลกนี้ไปไม่วันใดก็วันหนึ่ง และมองการพลัดพรากให้เป็นเรื่องธรรมดา”

หนึ่งบุคคลสำคัญในชีวิตที่พลัดพรากจากโก้ไปเมื่อไม่กี่ปี แต่เมื่อครั้งที่มีชีวิต ท่านได้เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับเขา คือคุณพ่อของเขานั่นเอง

“แบบอย่างที่ดีในชีวิต ผมมักจะนึกถึงคุณพ่อ เพราะคุณพ่อเป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างสมถะมาก เหมือนคนเป็นพระ กินน้อย อยู่บ้านหลังเล็กๆ จิต ใจเบิกบาน ถ้าไปซื้อของซื้อกับข้าวที่ปากซอย จะใช้เวลาประมาณ 1 ชั่วโมง เพราะต้องแวะคุยกับคน อยากทำให้คนหัวเราะ คุณพ่อเป็นคนมองอะไรในแง่ดี ชอบอ่านหนังสือ

แต่ถ้าเป็นคำสอนของพระสงฆ์ มักจะนึกถึงคำสอนของท่านพุทธทาสภิกขุและหลวงพ่อปัญญา เพราะเป็นคำสอนที่ไม่ลึกล้ำมากเกินไป คนธรรมดาสามารถเข้าใจได้ และเอามาใช้ได้จริง”

อยู่แบบไม่ยึดติด และอยากพัฒนาวงการดนตรี

แต่เมื่อมองเข้ามาในตัวเอง ความรู้สึกชื่นชมที่เขามีต่อตัวเองก็มีอยู่เช่นกัน

“คิดว่าตัวเองเป็นคนไม่ค่อยยึดติดกับอะไร ไม่ตื่นเต้น เป็นคนอยู่กลางๆ เวลาที่ควรจะต้องเสียใจมาก ก็จะไม่เสียใจมาก จะทำใจเป็น มีสติ เหมือนที่พระพุทธเจ้าสอนว่า ให้มีสติ รู้ตัวอยู่เสมอ ว่าเวลานี้เรากำลังทำอะไรอยู่ คิดอะไร คิดอย่างไร ผมคิดว่าตัวเองโชคดีที่มีตรงนี้”

ดังนั้นภาพของการเป็นนักดนตรีชื่อดัง ที่คนทั่วไปรู้จัก จึงไม่ได้สร้างความกดดันให้กับเขา

“ผมใช้ชีวิตเป็นนักดนตรีมานานมาก ไม่ได้ใช้ชีวิตเป็นดาราหรืออะไร แค่เป็นนักดนตรีคนหนึ่ง ทำหน้าที่นักดนตรีที่ดี เพราะฉะนั้นใครจะมองเราอย่างไร เราก็รับได้ มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด

การว่าร้ายนินทามันย่อมต้องมี แต่เราก็ต้องอยู่เป็น ต้องไม่ยึดติด อยู่ในโลกนี้แบบมีความสุข จนถึงวันสุดท้ายก็พอ เพราะท้ายที่สุด เราต้องจากโลกนี้ไป ไม่มีใครหนีความตายไปได้”

ถ้าชีวิตไม่ด่วนจากโลกนี้ไปเสียก่อน เขามีเป้าหมายจะพัฒนาวงการดนตรีของเมืองไทยให้มีคุณภาพมากยิ่งขึ้น

“อยากเห็นวงการดนตรีของไทยเติบโต นักดนตรี คนฟังเพลงมีคุณภาพขึ้น อยากให้คนฟังเพลงรู้จักดนตรีที่ดี ได้เสพดนตรีที่ดี นักดนตรีเก่งขึ้น ทั่วโลกยอมรับ อยากเห็นเด็กไทยเก่งๆ เก่งกว่าวันนี้ของพี่โก้ ตอนนี้ก็พยายามทำอยู่ ทำมาหลายปีแล้ว เริ่มจะออกดอกออกผลบ้างแล้ว

แม้ในมุมๆ หนึ่งเราจะเป็นคนไทย เป็นนักดนตรีไทย แต่ในอีกมุมหนึ่ง เราต้องไม่ลืมว่า เราเป็นประชากรของโลก เพราะฉนั้นเราต้องช่วยดูแลโลกใบนี้ด้วย นำดนตรีไปแบ่งกับคนทั้งโลก ทุกวันนี้ผมจึงมีความสุขที่ได้เดินทางไปเล่นดนตรีทั้งในประเทศไทยและต่างประเทศ”

ดนตรีมีส่วนสำคัญหล่อเลี้ยงชีวิตคนเรา ดังนั้นเขาจึงเชื่อว่า ไม่ว่าใครก็ควรมีเวลา เพื่อหันหน้าเข้าหาดนตรี

“คนฟังเพลงทุกคน ไม่มีใครที่ฟังแล้วรู้สึกหมกมุ่น หรือรู้สึกเครียดหรอก ฟังเพลงแล้วมันต้องรู้สึกผ่อนคลาย ไม่ว่าจะเป็นเพลงรักหรือเพลงเศร้า ที่ทำให้เราอาจร้องไห้เพราะความประทับใจ แต่ทุกครั้งที่เราฟังเพลง ต่อมหลายๆอย่างมันได้ทำงาน มันมีความซาบซึ้ง ไม่ว่าจะเป็นเพลงแบบไหนก็ตาม”

(จากหนังสือธรรมลีลา ฉบับที่ 128 กรกฎาคม 2554 โดย พรพิมล)

ขอขอบคุณ

ผู้จัดการออนไลน์
หนังสือธรรมลีลา
คุณพรพิมล

ศุกรวารสิริสวัสดิ์ค่ะ

ขอความกรุณาช่วยโหวต TBA ด้วยนะคะ
ขอบพระคุณมากค่ะ
กดที่นี่ค่ะ

sirivinit

Create Date : 29 กรกฎาคม 2554

0 comments

Last Update : 31 กรกฎาคม 2554 12:33:04 น.

Counter : 1193 Pageviews.