BlogGang.com : : sirivinit : ในที่สุด ก็เป็นเรื่องของการรู้ วิถีแห่งหารปฎิบัติ พระอาจารย์ชา สุภัทโท

ในที่สุด ก็เป็นเรื่องของการรู้ วิถีแห่งหารปฎิบัติ พระอาจารย์ชา สุภัทโท

ผนวก : พรมแดนรู้ รู้สึก (96)
ในที่สุด ก็เป็นเรื่องของการรู้
วิถีแห่งหารปฎิบัติ พระอาจารย์ชา สุภัทโท
เสถียร จันทิมาธร

เมื่อเอ่ยถึงการรู้แทบทุกคนบังเกิดนัยประหวัด ไปยังเรื่องของความรู้ ทั้งๆ ที่ระหว่าง ความรู้ กับ การรู้ เป็นคนละอย่าง

ความรู้ ให้ความรู้สึกอันสัมพันธ์กับ วิทยาการ

แต่ การรู้ ให้ความรู้สึกในทางความคิด ในทางจิตใจ เป็นเรื่องของสำเหนียก เป็นเรื่องของการตระหนัก เป็นเรื่องของสำนึก

เป็นเรื่องที่มีความลึกซึ้งมากยิ่งกว่า

ความรู้อันสัมพันธ์กับวิทยาการจัดอยู่ในพรมแดนของ ปริยัติ คือสามารถรู้ได้โดยการอ่านโดยการฟัง

แต่อ่านและฟังแล้วก็ยังไม่รู้สึก

เป้าหมายในการแสดงธรรมเทศนาเรื่อง "กว่าจะเป็นสมณะ" ของ พระอาจารย์ชา สุภัทโท มีเป้าหมายเน้นย้ำไปยัง การรู้ มากกว่า ความรู้

และยอมรับในความสัมพันธ์ระหว่าง ความรู้ กับ การรู้

ความรู้อาจได้มาจากการศึกษา อาจได้มาจากการฟัง การได้ยิน แต่การรู้นั้นมีแต่ต้องลงมือปฏิบัติเท่านั้นจึงจะสัมผัสได้

เป็นการสัมผัสได้ในทางความคิด

รู้สึกหรือไม่ว่า พระอาจารย์ชา สุภัทโท ยืนยันในการปฏิบัติ ยืนยันในการประสานระหว่างทฤษฎีกับการปฏิบัติเข้าด้วยกันอย่างแนบแน่นเป็นจริง

หากเมื่อใดขาดการประสานใน 2 ส่วนนี้แล้วก็ยากที่จะตรวจสอบได้ เสมอเป็นเพียงการสำแดงโวหารอันว่างเปล่า

โปรดอ่าน

เมื่อตัวผู้รู้มันวางได้เมื่อใดมันก็ลงที่นั่นเลย

ทำไมมันถึงลงที่นั่น เพราะมันเดินเข้าไปแล้ว ที่นั่นมันรู้แล้ว แต่มันไปไม่ได้ เมื่อจิตติดสุข ติดทุกข์ ก็ไม่หลงมัน พยายามคุ้ยออก พยายามเขี่ยออกเสมอ

อันนี้อยู่ตรงระดับเป็น พระโยคาวจร ผู้เดินทางยังไม่ถึงที่

อาการเหล่านี้เพ่งดูในขณะจิตของเจ้าของ ไม่ต้องสอบสวนอารมณ์อะไรเลยทีเดียว เมื่อมันติดอยู่ในทั้ง 2 อย่างนี้ให้รู้เสียว่าอันนี้มันผิดอยู่แน่ๆ

ทั้ง 2 อย่างมันติด อยู่ในโลกนั่นเอง

สุขก็ติดอยู่ในโลก ทุกข์ก็ติดอยู่ในโลก นั่นมันติดอยู่ในโลก โลกมันตั้งขึ้นได้ก็เพราะไม่รู้เท่าทัน

ไม่ใช่เกิดจากอะไรอื่น

เพราะไม่รู้เท่าทันมันก็เข้าไปหมายไปปรุง ไปแต่งเป็นสัง ขารเลย มันสนุกอยู่ตรงนี้แหละ การปฏิบัติติดตัวไหนมันก็กระหน่ำอยู่ไม่วาง ติดสุขมันก็กระหน่ำสุขเลย

จิตของเรามันไม่ได้ปล่อยตัว

ติดทุกข์อย่างนี้มันจับบึ่งเลย พิจารณาเลย มันจะเข้าด้ายเข้าเข็ม มันไม่วางหรอกอารมณ์ทั้งหลายเหล่านี้ มันไม่มาต้านทานได้หรอก

ถึงแม้มันจะผิด รู้จักว่าผิด

จิตไม่ได้ประมาท จิตใหญ่ๆ นั้นไม่ได้ประมาท คล้ายกับว่าเราเดินเข้า ไปเหยียบหนาม เราไม่อยากเหยียบหนามหรอก ระวังเต็มที่แล้วแต่มันเหยียบไป

เหยียบแล้วพอใจไหม ก็ไม่พอใจ เมื่อเรารู้จักหนทางแล้วว่าอันนั้นมันเป็นโลก อันนี้มันเป็นทุกข์ อันนี้มันเป็นตัววัฏฏะ

เรารู้จัก แต่ว่ามันเหยียบเข้าไปเสีย มันก็ไปกับความสุข ความทุกข์ คือความดีใจ เสียใจ อย่างนี้เป็นต้น แต่มันก็ยังไม่พอใจมันพยายามทำลายสิ่งเหล่านี้ออก ทำลายโลกออกจากใจอยู่เสมอเลยทีเดียว

จิตขณะนี้แหละ สร้างอยู่นี้นะ ปฏิบัติตรงนี้ สร้างอยู่นี่ บำเพ็ญอยู่นี่

นี่เรื่องทำความเพียร เรื่องปฏิบัติ มันสนทนาอยู่อย่างนี้ พิจารณาอยู่อย่างนี้ เรื่องข้างในของมัน สิ่งเหล่านี้เมื่อมันถอนโลกแล้วมันก็ค่อยๆ ขยับตัวเข้าไปเรื่อยๆ

ทีนี้ผู้รู้ทั้งหลายเหล่านี้แหละเมื่อรู้แล้ว รู้อยู่เฉยๆ รู้เท่าทัน รู้แจ้ง ไม่รับส่วนกับผู้ใด ไม่รับเป็นทาสใคร ไม่รับส่วนกับใคร รู้แล้วไม่เอา รู้แล้ววาง รู้แล้วละ สุขก็มีอยู่เหมือนกัน ทุกข์ก็มีอยู่เหมือนกัน

อะไรก็มีอยู่เหมือนกันแต่ไม่เอา

ความเป็นจริงอัน พระอาจารย์ชา สุภัทโท เน้นย้ำ ซ้ำแล้วซ้ำอีก

นั่นก็คือ แม้จะเข้าไปอยู่ในพรมแดนอันเรียกว่าความสุข ก็ไม่ติดสุข เช่นเดียวกับ แม้จะเข้าไปอยู่ในพรมแดนอันเรียกว่าความทุกข์ ก็ไม่ติดทุกข์

หากแต่นำมาทำความเข้าใจ รับรู้ตามความเป็นจริงที่เกิดขึ้น ดำรงอยู่

หน้า 30

ขอบคุณ ข่าวสดออนไลน์

คุณเสถียร จันทิมาธร

สวัสดิ์สิริชีววารค่ะ

Create Date : 02 มิถุนายน 2554

Last Update : 2 มิถุนายน 2554 8:19:25 น.

0 comments

Counter : 860 Pageviews.