คือผมเพิ่งอ่านสาส์นลับที่สาบสูญ (The Lost Symbol) จบ แล้วก็อ่านบทนำและบทตามหลังของอัฏฐสุตราไปนิดหน่อย ก็พบว่าเนื้อเรื่องช่างสอดคล้องกับงานที่ผมกำลังศึกษาอยู่เสียนี่กระไร
เอาล่ะ ผมยังไม่ลงรายละเอียดล่ะว่าทำไมถึงวิจารณ์แบบนั้น เพราะเด๋วคนอ่านก็จะบอกว่า มรึงยังอ่านงานเขาไม่จบเลยทะลึ่งวิจารณ์ซะแระ ซึ่งก็อาจจะจริง ดังนั้น ผมจะพูดถึง The Lost Symbol ก่อน
ที่น่าแปลกคือความบังเอิญของ อัฏฐสุตรา กับ The Lost Symbol ที่กล่าวถึงข้อมูลบางอย่างที่คล้ายๆกันคือ จัตุรัสกล, งูกินหาง, การผสมผสานวิทยาศาสตร์ใหม่กับคัมภีร์โบราณ
นู๋ เป็นแฟนหนังสือของ แดน บราวน์ กับ วินทร์ เลียววาริณ เหมือนกันค่ะแต่ก็ไม่ทุกเล่ม ชอบมากนักเขียนสองท่านนี้... แต่....เรื่อง The Lost Symbol ยังไม่ได้อ่านเลย
นู๋ อ่านเรื่อง Deception Point แล้วก็ห่างหายหนังสือนิยายพักนึง (พักหลัง ไม่ค่อยมีเวลาอ่านนิยายเท่าไหร่)
ปู่ฯ อ่านหนังสือเยอะจัง
นู๋ ไม่ใช่นักวิจัยหง่ะ อ่านไปนู๋ต้องคิดตามนานหน่อย
แต่ก็น่าสนใจดีอ่ะค่ะ ปู่ฯ