|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
==น๊อตหลุด==
ตบะแตกสุดๆวันนี้ (เนื่องจากเหตุการณ์เมื่อวาน..(หาอ่านได้หน้าที่แล้ว))
วันนี้ไอ้เกาหลีอ้วนเดินเข้ามา "ถามว่าเมื่อไหร่จะไปจัดไฟล์" (เหลือ กล่องอยู่ เกือบร้อยกล่องซึ่งมีไฟล์ประมาณ 500กว่าไฟล์)
"ไม่อยากทำแล้ว" บอกมันไป "อย่างน้อยก็ไม่ใช่ จ.ถึงศ."
"อะไรปัญหาของยูคืออะไร ทำไมไม่บอกชั้น" (โวยวาย level 1) (ไอ้ควาย) "ปัญหาคือมึงไม่เคยเคารพกูเลยไง" (พูดนิ่งๆ สุภาพ เรียบร้อย..ไม่เดือด เพราะเมื่อคืนทำใจมาระดับนึง)
ไอ้เอี้ยเอ้ย.. อ้วนโง่เริ่มเพิ่มlevel ความโวยวาย...
"เมื่อวาน ชั้นถามแล้วใช่มั้ย ว่ายูมีอะไรจะเสนอ" "หลังจากที่มึงย้ายไฟล์กูโดนไม่บอกกล่าวเนี่ยนะ..กูยังมีอะไรจะพูดได้อีก(ว่ะ)"
"พรุ่งนี้มาทำให้เสร็จ" "ไม่..วันธรรมดาชั้นงานเยอะเกินแล้ว..บอกแล้วว่าจะจัดไฟล์เฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์"
"ชั้นสั่งให้ทำก็ต้องทำ" นั่งเฉยมองหน้ามัน
"มานี่ มามิตติ้งกัน" มิตติ้งบ้านพ่อมึงเหรอเนี่ย เวลานี้เนี่ย มึงกะกูทะเลากัน มิตติ้งส้นตรีนไรว่ะ
"ชั้นทำงานอยู่ จะพูดก็พูดที่นี่" ไอ้อ้วนเดือดพูดเสียงดัง "ไปห้อง เกาหลีผอม (ขอเรียกอย่างนี้จะได้ไม่งง) come come come" (ภาษาอังกฤษแม่มโคตรดีเลย..โกรธเนื้อเต้นพูด คัม คัม..555ขอขำหน่อยเหอะ)
เดินออกไป..ไม่น่าเดินออกไปเลย พอเดินออกไป แม่งด่าเสียงดังลั่น corridor เลย กูไม่น่าโน่โง่ออกมาเล้ยยยยย....-*-
โชคเข้าข้างอลัน(เจ้านายหนูเอง...เทพมากๆ) เดินออกมาพอดี (สงสัยจะเดินมาบอกเรื่องประชุม) อลันเห็นทำหน้างง ทำหน้างงตอบใส่อลันเหมือนกัน ระหว่างนั้นอ้วนโง่ ยังพล่ามต่อไป ว่า "เป็นแค่ลูกจ้าง ชั้นเป็น manager ชั้นสั่งอะไรต้องทำตาม" บลา บลา บลาไปเรื่อย อลันมองตามทำหน้าเครียด!!!
ไปถึงห้องเกาหลีผอม ไม่รอช้า ใส่เลย ไอ้อ้วนโง่เงียบแดกไปเลย...(ไม่รู้ว่าอึ้งหรือฟังไม่เข้าใจ555) ไอ้อ้วนโง่ยืนอยู่สักพัก..พูดเกาหลีใส่กัน แล้วเดินออกไป
คุยกะเกาหลีผอมพยายามอธิบายว่าทำไมถึงต้องเก็บไฟล์ ทำไมต้องทำชั้น....ทั้งๆที่มันไม่ทันแล้วไง..ตอนนี้ไม่ได้ต้องการรู้สาเหตุแล้วว่าเพราะอะไรมึงถึงทำชั้นห่านี่...แต่ไอ้อ้วนนั่นมันไม่เคารพกูเลยนี่คือประเด็น...เข้าใจกันมั้ย..
เกาหลีผอมบอก เป็นสไตล์ของเกาหลี (เมิงไม่เห็นเป็นเลย) แล้วตอนนี้อ้วนเครียดมากเลย...(แล้วมันเกี่ยวอะไรกะกรูมั้ยเนี่ย)
พอได้โอกาสพูด น้ำตามันก็ไหลไม่หยุด...พูดไม่หยุดด้วย เพราะไอ้เหี้ยกอ้วนแม่งไม่เคยบอกอะไรเลยสักอย่าง และก็บอก เกาหลีผอมไปว่า "ชั้นเข้าใจ เหตุผลทุกอย่างดี..แต่ชั้นไม่เข้าใจสิ่งที่เค้าทำ ตะคอก ตะโกนใส่...นี่หรือคือสิ่งที่เรียกตัวเองว่าmanager ทำ"...น้ำตายังไหลอยู่(วุ้ย!!มาไม่เลือกเวลาเลย..บังคับให้หยุดก็เหมือนยิ่งไหล)
อธิบาย อธิบาย..ในใจเราก็คิด สิ่งที่ยูพูดอ่ะ มันไม่ใช่เหตุ..เข้าใจมั้ย ก็ฟังๆๆไป อลันมีโผล่เข้ามาบอกเรื่องประชุม (สบตาเจ้านายแล้วน้ำตาก็ไหลไม่เลิก)
พูดไปพักใหญ่ๆ เกาหลีผอมบอก อย่าคิดมาก ลืมๆไปกลับมาทำงานใหม่..(สรุปก็คือใช้กูอยู่ดี)
กลับห้องตัวเอง.. บ่อน้ำตาแตกเลย คิดอย่างเดียวเลย ไม่ไหวแล้ว อยากออกแล้ว ไม่อยากทนแล้ว..พอแล้ว โทรหาต้น พูดไม่ออก..ร้องไห้อย่างเดียว ต้นคงงง (ฮา) แล้วบอกต้นว่า จะออกแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว ต้นบอก ออกก็ออก (ขอบคุณ) ร้องไห้ต่อ..(สงสารต้นจะกินข้าวก็ไม่ได้กิน...มัวแต่ฟังคนร้องไห้) สรุปปล่อยต้นกินข้าวไปก่อนแล้วเดี๋ยวกลับไปคุยคืนนี้
สักพัก อลันเดินมา(ตอนแรกหยุดร้องไห้แล้ว) เห็นอลันน้ำตาร่วงผลอยเลย..อลันถาม มีเรื่องอะไรกัน พูดอะไรไม่ออก..ตั้งสติได้บอกอลันไปว่า "ชั้นไม่ไหวแล้ว..ชั้นจะลาออก" อลันมองหน้า(ตกใจ) บอก เดี๋ยวประชุมเสร็จค่อยคุย
ระหว่างรอนายประชุม... เลิกร้องไห้แล้วทำสวย..แต่งหน้า ทาปากอย่างงาม
พออลันประชุมเสร็จ(คิดว่าเข้มเเข็งมากๆแล้ว) เดินมาเรียกให้ไปคุยที่ห้อง มองหน้ากันน้ำตาเริ่มไหลอีกแล้ว..(อยากเข้มเเข็งโว้ยย) อลันไม่ถามมากเรื่อง
"ไม่ไหวแล้วใช่มั้ย" พยักหน้า
"อยากลาออกแล้วใช่มั้ย" พยักหน้า ควบคุมอารมณ์
" Yoo ใช่มั้ย" (ชื่อเกาหลี อ้วนโง่...จำไว้ นะก๊ะ...สาวกเกาหลี เกาหลังทั้งหลาย...ถ้าใครแซ่นี้ อย่าไปยุ่งเกียวกะมันนะคะเพราะมันโง่ แล้วก็กดขี่เพศหญิงสุดๆค่ะ) พนักหน้า..น้ำตาไหล (ฮา..ไม่ได้เล่าอะไรเท่าไหร่เลย พนักหน้าอย่างเดียว...กินแรงนายมากๆ)
อลันบอกออกก็ได้ แต่ถ้าออกจะไม่ได้เงินterminate นะ (อย่าโน้มน้าวเซ่...เดี๋ยวใจอ่อน) แต่ถ้าจะออกจริงๆก็คือ ไปอยู่ที่ ARV เเน่นอน สัญญาเป็นสัญญา (พยักหน้า) อลันบอกขอบคุณและก็appreciate มากๆที่อยู่ช่วยมาได้จนถึงทุกวันนี้....ไม่ต้องคิดมากเรื่องที่บอกว่า ให้รออลันก่อน..ถ้ารู้สึกว่าไม่ไหวจริงๆก็โอเค (น่ารักมากกกกก เจ้านายขา)
บอกอลันไปว่า คนๆนี้ไม่มีเหตุผล ดีแต่พูดว่า ชั้นเป็นmanager ยูเป็น employee สั่งอะไรก็ต้องทำ และนั่นไม่ใช่สิ่งที่ชั้นเป็น อลันพยักหน้ายอมรับ
อลันบอก คืนนี้เอากลับไปคิดดูดีๆ...ค่อยๆคิด ค่อยๆตัดสินใจ พยักหน้า...บอกอลันว่า you will be the first to get my answer. อลันบอก i don't wanna see you cry anymore (ฮา...เหมือนรู้) ตอบไปว่า i really dont' wanna cry for people like him อลันตอบกลับโดนใจว่า "not worth enogh" (ฮา)....
อยากออก อยากมาก แต่ไม่รู้ว่าจะยังไงดี คิดหนัก...อยากไปฟิตเนส
ป.ล. เขียนไปน้ำตาตกไปนะเนี่ย...เศร้า
Create Date : 10 กรกฎาคม 2550 |
|
10 comments |
Last Update : 10 กรกฎาคม 2550 16:59:32 น. |
Counter : 289 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: kookkom (the kookkom ) 10 กรกฎาคม 2550 17:10:00 น. |
|
|
|
| |
โดย: เด็กเคยอ้วน (Rovivrus ) 10 กรกฎาคม 2550 22:39:36 น. |
|
|
|
| |
โดย: mintny_n 11 กรกฎาคม 2550 13:14:10 น. |
|
|
|
| |
โดย: zung IP: 203.157.110.241 11 กรกฎาคม 2550 14:41:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: Aiko (Yushi ) 13 กรกฎาคม 2550 0:36:05 น. |
|
|
|
| |
โดย: Pi IP: 58.136.60.240 13 กรกฎาคม 2550 14:51:03 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ไอ้อ้วนเกาหลีมันน่าจริง ๆ คะ... อ่านแล้วโมโหแทน..
อยากร่วมด่าให้มากกว่านี้ แต่เดี๋ยวจะไม่งามคะ...
เป็นกำลังใจ ขอให้ตัดสินใจเลือกทางที่ดีที่สุดให้ตัวเองนะคะ...
สู้ สู้คะ