กับเรื่องนี้ไม่มีใครตื่นเต้นอะไรนัก เพราะพวกเราเลยหลักสี่มานาน ตอนนี้เริ่มถามไถ่กันแล้วว่าใครจะเกษียณเมื่อไร ยิ่งไปกว่านั้นสมัยที่อยู่ในวัยฉกรรจ์เราต่างเล่นกีฬากันหนักหน่วง ใช้ร่างกายสิ้นเปลืองสึกหรอไปไม่น้อย เมื่อล่วงเลยวัยกลางคนเข้ามาผลการกระทำเหล่านั้นก็เริ่มตามทัน

เพื่อน 2 - 3คนที่เป็นหมอให้คำแนะนำให้ออกกำลังกายแบบ lowimpact เช่นว่ายน้ำ ขี่จักรยานและเดิน

อานิสงส์การออกกำลังกายทั้ง 3แบบในแง่เป็นยาวิเศษขจัดโรคชุดชรา อันได้แก่ ไขมัน ความดัน เบาหวานนั้น เป็นที่ทราบกันดี และมีคุณประโยชน์ไม่ยิ่งหย่อนกว่ากันสักกี่มากน้อย

แต่มีคนคิดได้ว่า โรควัยชราอีกโรคหนึ่งคือกระดูกพรุน ซึ่งจะชะลอได้ด้วยการออกกำลังกายแบบที่มีแรงกระทำต่อกระดูกและข้อต่อ ซึ่งการเดินจะให้ประโยชน์ในแง่นี้มากกว่า

ถ้าไปถามคนหนุ่มสาว เขาจะมองว่าการเดินคือบันไดที่จะก้าวขึ้นไปสู่การวิ่ง แต่สำหรับคนวัยผมเพื่อนที่เป็นหมอยังแนะนำว่า ต่อให้วิ่งออกกำลังกายได้ก็ควรจะเพลาๆ ลง รู้จักเจียมสังขารเสียบ้าง เรานั้นอยู่ในขาลงบันไดที่จะต้องเปลี่ยนจากการวิ่งมาเป็นการเดินแล้ว

ส่วนตัวผมเองนั้นเคยประสบอุบัติเหตุ ต้องผ่าตัดหมอนรองกระดูกสันหลัง ไม่นับการบาดเจ็บที่หัวเข่าในสนามกีฬาเมื่อวัยฉกรรจ์ เพื่อนหมอที่ดูแลผมสั่งห้ามวิ่งเด็ดขาดมานานแล้ว

ระหว่างนั้นได้ขี่จักรยานเพื่อการออกกำลังกายเป็นหลัก จนเมื่อสักปีมานี่เองโดนคนใกล้ตัวบังคับให้มาเดินออกกำลังกายเป็นเพื่อน จึงได้เอาจริงกับการเดินนับแต่นั้นมา ประกอบกับพื้นฐานการทำงานที่ต้องเข้าป่าขึ้นเขา ไปในที่ที่พาหนะติดเครื่องยนต์ไปไม่ได้ต้องใช้กำลัง2 ขาพาไป จึงรับรู้อานิสงส์อันจะเกิดจากการเดินในแบบต่างๆมากพอจะมาเล่าสู่กันฟังได้

Blogนี้เขียนขึ้นมาเพื่อบันทึกเรื่องราวการเดินของผม และหวังว่าอาจบางทีคนที่เข้ามาอ่านอาจจะหันมาสนใจการเดินเพื่อออกกำลังกายจริงจังขึ้นมาบ้าง