BlogGang.com : : neojoe : ผมจะบอกลูกของผมยังไงเกี่ยวกับเรื่องแม่ของเค้า

ผมจะบอกลูกของผมยังไงเกี่ยวกับเรื่องแม่ของเค้า

ฝ่าวิกฤติ ตอน บุตรของนางฟ้า 1.0

ไม่เคยมีวันไหนที่ผมจะหยุดครุ่นคิดหรือปล่อยวางเรื่องของเจ้าตัวน้อยได้เลย ก็คงเป็นธรรมดาสำหรับคนเป็นพ่อแม่ทุกคนล่ะนะ อดสงสัยอยู่ไม่ได้เหมือนกันว่าผู้หญิงที่อุ้มท้องเค้ามา 9 เดือน เธอปล่อยให้คืนวันผ่านไปวันแล้ววันเล่า โดยที่ไม่มีเค้าเป็นส่วนหนึ่งของลมหายใจได้อย่างไร สิ่งที่รบกวนจิตใจของผม ซึ่งมันอาจเป็นเรื่องของอนาคตที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้สิ่งหนึ่งก็คือ ในวันหนึ่งข้างหน้า ผมจะบอกลูกของผมยังไง เกี่ยวกับเรื่องของคนที่อุ้มท้องเค้า.. ใครอุ้มท้องเค้ามา แล้วทำไม คนคนนั้นถึงได้นำเค้ามามอบให้สถานสงเคราะห์ และมันคงมีคำถามอีกมากมายที่จะตามมาในวันที่เค้าเริ่มรู้จักสังเกตและตั้งคำถาม... ยิ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเข้าไปอีกเมื่อพบว่าเจ้าตัวน้อยของผมท่าจะฉลาดไม่เบา จากคำบอกเล่าของแม่เลี้ยงและจากการสังเกตของตัวผมเอง ดูแล้วเค้ามีพัฒนาการที่ดีมากเมื่อเทียบกับเด็กที่ถูกทอดทิ้งให้อยู่ในสถานสงเคราะห์ด้วยกัน มันยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นเมื่อคิดว่า เค้าจะมีพัฒนาการที่ดีเยี่ยมขนาดไหนหากเค้าได้อยู่กับครอบครัวที่อบอุ่น น่าเสียดายจริงๆ ที่มันไม่เป็นแบบนั้น ผมหงุดหงิดและกระวนกระวายอย่างมากในระยะแรกของความพยายามที่จะนำเค้าออกมาจากสถานสงเคราะห์ และนั่นก็เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมเหมือนเป็นปฏิปักษ์กับเจ้าหน้าที่บนตึกอำนวยการของสถานสงเคราะห์เด็กอ่อน ปัจจัยหนึ่งก็สืบเนื่องมาจากการที่ผมได้อ่านหนังสือที่ชื่อ "รอให้ถึงอนุบาลก็สายเสียแล้ว" ผลงานของ ท่าน มาซารุ อิบุกะ ผู้ก่อตั้งบริษัท โซนี่ การดูแลเอาใจใส่เด็กวัยแรกเกิดถึง 3 ขวบ เป็นช่วงที่สำคัญจริงๆ สำคัญอย่างยิ่งยวด ถึงตอนนี้นะเหรอ ........เจ้าตัวน้อยจะขวบครึ่งแล้ว และเค้าก็ยังคงอยู่ที่เดิม ผมไม่ฉุนเฉียว จิตใจของผมไม่เกรี้ยวกราดแล้ว ขอบคุณพระพุทธองค์ ขอบคุณพระธรรม

การถือกำเนิดของเจ้าตัวน้อย ไม่น่าจะเป็นเหตุที่นำพาวิกฤต มาสู่ชีวิตผม ผมไม่คิดเลยว่าชีวิตของผมต้องมาอยู่ ณ ตรงจุดนี้ วิกฤตชีวิตของผมนั้นเกิดขึ้นเพราะผมและผู้คนที่บริบทแวดล้อมอยู่ ไม่ละไว้ทั้งเรื่องกรรมเก่า เพราะบางเรื่องนั้นยากยิ่งที่จะทำความเข้าใจ ผมไม่อาจปฏิเสธความรับผิดชอบ ผมผิด เป็นผมเองที่นำพาชีวิตตัวเองมาอยู่ตรงจุดนี้ ผมคือเหตุคือปัจจัยหลักของเรื่องราวทั้งหมด แต่ผมจะรู้ได้ยังไง ว่าวันหนึ่งคนที่ผมรักที่สุดเธอจะโกหกและปั้นเรื่องให้การเท็จว่า ผมข่มขืนเธอตั้งแต่เธอยังอยู่ ป.4
วันที่เธอให้การชั้นศาลคือวันที่ผมคิดว่าชีวิตผมกำลังจะได้พบกับแสงสว่างแล้ว ผมมั่นใจว่าคนที่สติยังดีอยู่ไม่ต้องเรียนกฏหมายมาหรือแม้แต่คนที่เรียนไม่จบชั้น ป.4 ก็น่าจะรู้ว่าเธอปั้นเรื่อง เธอและคนที่หนุนหลังเธอก็คงคิดเหมือนกัน ถึงขนาดไปเล่าใครๆ ทำนองว่าตัวเองแพ้เพราะพยานรับเงินสินบนจากผม ทั้งๆ ที่ตอนนั้นศาลยังไม่ตัดสิน พยานที่เป็นลุงแท้ๆ ของเธอที่เป็นนายกองค์การบริหารส่วนตำบล พยายานที่เป็นอาจารย์ที่สอนเธอมาเป็นรองผู้อำนวยการโรงเรียนที่เธอเรียน ไม่นับท่านอื่นๆ ที่ล้วนมีเกียรติมีศักดิ์ศรีเกินกว่าที่จะช่วยคนเลวๆ อย่างผม เป็นตัวเธอและคนที่อยู่เบื้องหลังเธอต่างหากที่ยอมทิ้งเกียรติทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองด้วยคำโกหก ด้วยการปั้นแต่งเรื่องราวที่มันค้านสายตาของชาวบ้านที่รู้ความสัมพันธ์ของเราทั้งคู่ดี เป็นตัวเธอและพวกของเธอใช่มั้ยที่นำเลือดเนื้อเชื้อไขของตัวเองไปมอบให้เป็นสิทธิขาดของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เป็นพวกของเธอรึเปล่าที่บอกชาวบ้านว่าเด็กเสียชีวิตแล้ว

แล้วใครกันที่แนะนำให้เธอเดิมเกมส์แบบนี้ ให้เธอไปยื่นเรื่องขอรับเจ้าตัวน้อยมาเลี้ยง หลังจากผ่านไป 11 เดือนที่เธอไม่เคยเหลียวกลับไปมองดูเค้าอีกเลย สิงหาคม ปี 2552 .....2 เดือนถัดมาหลังจากที่เค้าเข้ามาอยู่สถานสงเคราะห์ เมื่อเดือนมิถุนายน ปีเดียวกัน ถ้าผมไม่ยื่นหลักฐานแสดงตัวอย่างเป็นทางการว่าเป็นพ่อของเค้า เจ้าตัวน้อยจะต้องไปอยู่กับครอบครัวชาวต่างชาติที่ได้มีการจัดหาไว้แล้ว...รวดเร็วอย่างน่าตั้งข้อสังเกต

พฤษภาคม 2553 ศาลคดีเด็กและเยาวชนตัดสินให้ผมมีสิทธิในการจดทะเบียนรับรองเจ้าตัวน้อยมาเป็นบุตรโดยชอบตามกฎหมาย พร้อมทั้งให้สิทธิในการปกครองร่วมกันกับฝ่ายหญิง ทนายอาสาของเธอรับปากว่าจะช่วยพูดให้เธอและพวกของเธอไม่ยื่นอุทธรณ์อย่างที่ผมและครอบครัวอ้อนวอนขอความเมตตาต่อเด็ก ผมและครอบครัวยินดีที่จะทำตามข้อเสนอทุกอย่างของเธอและพวกพ้องขอเพียงให้เจ้าตัวน้อยไม่ต้องอยู่ในสถานสงเคราะห์ต่อไป ผมไม่เคลือบแคลงสงสัยต่อความเห็นใจที่ทนายอาสาของเธอมีต่อพวกเรา ผมเพียงแต่ภาวนาว่าคนที่หนุนหลังเธอให้เธอเอาเรื่องผมจะมีความเมตตาต่อเด็กบ้าง แต่คนที่มีการศึกษาสูง คนที่มียศมีตำแหน่ง และมีอิทธิพลส่วนใหญ่นั้นไร้ซึ่งความเมตตา เค้ามัวเมาและลุ่มหลงในชัยชนะอย่างไม่ลืมหูลืมตา ชัยชนะทางด้านเกมส์การเมืองไม่เคยขาวสะอาดแต่มันไม่น่าเกิดขึ้นกับเกมส์แห่งชีวิตที่มีชะตากรรมของเด็กทารกเป็นเดิมพัน และแล้วทนายอาสา .......ก็ต้องทำตามหน้าที่

เพราะศาลไม่ได้ชี้ชัดว่าให้เด็กอยู่ในการปกครองของใคร อีกทั้งคดียังไม่สิ้นสุดเพราะฝ่ายผู้หญิงได้ยื่นอุทธรณ์คำตัดสินของศาลคดีเด็กและเยาวชน เหตุผลหนึ่งก็คือผมไม่เหมาะสมที่จะเป็นผู้ปกครองเพราะถูกศาลอาญาพิพากษาจำคุก 17 ปี และเธอต้องการใช้สิทธิ์ของการเป็นแม่เพื่อที่จะเป็นผู้ปกครองเพียงฝ่ายเดียว สถานสงเคราะห์บอกว่าเจ้าตัวน้อยต้องอยู่สถานสงเคราะห์ต่อไปจนกว่าคดีจะสิ้นสุด (มีคนคาดการณ์ว่าทั้งอุทธรณ์ทั้งฎีกาน่าจะใช้เวลาไม่น้อยกว่า 4 ปี) .....นักสังคมสงเคราะห์ของสถานสงเคราะห์เด็กอ่อนพยายามพูดให้ผมเข้าใจว่าแม่เค้าก็ยื่นเรื่องขอรับเลี้ยงดูเหมือนกัน ตอนนี้ถ้าเกิดยกให้ผมสถานสงเคราะห์ก็กลัวว่าผู้หญิงจะฟ้องสถานสงเคราะห์ เช่นเดียวกันถ้ายกให้ฝ่ายหญิงผมเองก็มีสิทธิ์ฟ้องสถานสงเคราะห์เหมือนกัน (ใช่...ผมฟ้องแน่) ครั้งหนึง ผู้อำนวยการสถานสงเคราะห์เคยบอกผมว่าสถานสงเคราะห์มีสิทธิที่จะมอบเด็กให้เป็นบุตรบุญธรรมของใครก็ได้(ของผมก็ได้ อันที่จริงท่านบอกอย่างนั้น) เพราะเด็กเป็นสิทธิ์ขาดของสถานสงเคราะห์แล้ว....ในการขอคำปรึกษาหารือครั้งหนึ่ง ผมพูดกับท่าน ผอ.ว่า "งั้น ท่านผอ. ก็พูดไม่คิดสิครับ"

คุณอาจคิดว่า แทนที่ผมจะถามคุณว่า "ผมจะบอกลูกของผมยังไงเกี่ยวกับเรื่องแม่ของเค้า" อันที่จริงผมควรจะกังวลว่า "เธอจะบอกลูกของเธอยังไงเกี่ยวกับเรื่องพ่อของเค้า" มากกว่ามั้ย ผมจะไม่กังวล...ตราบใดที่บทสรุปสุดท้ายยังมาไม่ถึง ผมคิดอยู่เสมอว่าผมต้องทำยังไง จะมีวิธีไหนที่จะนำเค้ามาเลี้ยงดูได้อย่างถูกกฏหมาย ตอนนี้ผมกำลังทำอยู่ ทำเท่าที่ผมจะทำได้ บางทีผมอาจจะเล่าให้ฟังสักเล็กน้อยแต่ยังไม่ใช่ตอนนี้

****ต้องนอนแล้ว พรุ่งนี้ผมต้องไปทำงานบริการสังคม รายงานตัวต่อเจ้าหน้าที่คุมความประพฤติ ผมต้องรายงานตัวทุก 2 เดือน เป็นเวลา 1 ปี และทำงานบริการสังคมให้ครบ 24 ชั่วโมง จากความผิดข้อหาร่วมกันบุกรุกและทำร้ายร่างกายญาติของนักการเมืองท้องถิ่นคนหนึ่ง นักการเมืองคนเดียวกันกับที่คอยหนุนหลังเธอและครอบครัวของเธอ ผมถูกตัดสินจำคุก 7 เดือน แต่ศาลอุทธรณ์ตัดสินให้รอลงอาญาโทษจำคุกเป็นเวลา 2 ปี พร้อมทั้งคุมความประพฤติ

คุณเคยกินเบียร์กระป๋องใส่น้ำแข็งหลอดมั้ย ในสำนวนตำรวจบอกว่าผมกับเพื่อนใช้กระป๋องเบียร์กับน้ำแข็งหลอดเป็นอาวุธ!! (สาบานได้ว่าถือเบียร์ไปกันคนละกระป๋องไม่ได้รินใส่แก้ว) ถูกเค้ายิงออกมาอีกตะหาก....ประเทศชาติ!!!ั>#/๑+่ๆ

เพลง: บุตรของนางฟ้า

ฉันมองเห็นคำถามในแววตาอันไร้เดียงสา
ชีวิตเจ้าคือปริศนา รอเวลาค้นหาคำตอบ
ฉันมองดูรอยยิ้มอันไร้ซึ่งความเข้าใจ
ไม่ต้องมีทรัพย์สินอันใดแต่โลกก็ยังสดใส

* สัมผัสแห่งรักละมุน
กลิ่นหอมกายเนื้ออุ่นอ่อนโยนเหนือบรรยาย
ไม่อาจปล่อยวางเจ้าไป
จะคอยดูแลตราบจนชีพวาย ขอเจ้าจงจำไว้

* * เพราะเจ้าคือบุตรของนางฟ้า เทวดาตัวน้อย
พ่อจะคอยโอบกอดเจ้าไว้ ไม่มีวันลาล้างไกล
บุตรของนางฟ้า นิทราข่างสุขสดใส
ฝันจะส่งนำทางเจ้าไป ไปอยู่ในอ้อมกอด....นางฟ้า

คงเป็นสรวงสวรรค์แดนวิมานที่เจ้าจากมา
ความอ่อนโยนอันไร้มารยา คืนศรัทธาให้ชีวิตใหม่
ฉันมองเห็นความหวังที่เจ้านำมาสู่ใจ
เคยอ่อนแอทุกข์ท้อเพียงใด ทุกสิ่งก็พลันสลาย

*************

Next episode : ฝ่าวิกฤต ตอน บุตรของนางฟ้า 2.0

** (นอนไม่หลับ..อยู่ว่างๆ ก็เขียนๆ มันไป)**

Create Date : 25 ตุลาคม 2553

Last Update : 10 พฤศจิกายน 2553 10:38:45 น.

10 comments

Counter : 345 Pageviews.

เศร้าค่ะ อ่านแล้วปวดใจหนับๆ
แวะมาลงชื่อว่าอ่านแล้วนะค่ะ

โดย: beuysliv

วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:3:42:25 น.

เด๋วก็ผ่านไปได้ค่ะ

เราเองก็เปนคนนึง ที่ไม่ได้อยู่กับพ่อกับแม่ แต่ก็เข้าใจนะ (มาเข้าใจตอนโต)

อย่าทำให้มันกลายเป็นปมด้อยค่ะ

^^ สู้ สู้

โดย: รักหนักแน่น

วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:8:57:58 น.

อ่านแล้วเศร้าจังเลยค่ะ ขอให้ผ่านพ้นวิกฤตไปให้ได้ โลกยังมีมุมที่งดงามสำหรับทุกคนเสมอค่ะ

โดย: WaRu (EarlyMorning

) วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:11:29:36 น.

ขอให้ผ่านมรสุมไปได้ แม้ว่าผลจะเป็นอย่างไร บางอย่างต้องใช้เวลาและต้องปล่อยให้เป็นไปตามกรรมค่ะ ขอเพียงคุณมีความรักต่อลูกจริงๆ สักวันมันต้องคลี่คลายไปได้ ทำดีไว้นะคะ

โดย: แม่น้องกะบูน

วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:20:47:46 น.

โดย: Cheria (SwantiJareeCheri

) วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:22:29:11 น.

ขอบคุณสำหรับข้อความของกำลังใจครับผม ไม่ต้องเศร้าหรอกนะครับ ผมเลิกเศร้าแล้ว ขอบคุณมากครับ

โดย: กำลังใจ (neojoe

) วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:22:49:24 น.

ผีเสื้อเป็นแมลงที่ผมชอบมากๆ ชอบที่สุดแล้วมั้ง
1. ผีเสื้อ
2. หิ่งห้อย
3. จั๊กจั่น จิ้งหรีด(ชอบฟังเสียงแต่บางทีก็หนวกหู ...รู้เลยว่าอยู่บ้าน
นอก.. 555)
4. มด ผึ้ง (ชอบที่ขยัน) แมงปอ (วันไหนเห็นฝูงแมงปอ รู้สึกว่าวัน
นั้นอากาสจะดี)
ขอบคุณแมลงทุกชนิดที่ช่วยรักษาสมดุลให้โลก

โดย: ภาพผีเสื้อ (neojoe

) วันที่: 25 ตุลาคม 2553 เวลา:23:34:35 น.

สู้ ๆ ค่ะ
ทุกคนย่อมมีปัญหา ค่อย ๆ แก้ไปค่ะ

โดย: iamnerisa

วันที่: 26 ตุลาคม 2553 เวลา:19:48:32 น.

ใจเย็นๆ เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย: ฟ้าใส IP: 110.164.141.172 วันที่: 27 ตุลาคม 2553 เวลา:16:23:44 น.

ชีวิตจริงหรือคะเนี่ย เศร้าจัง เป็นกำลังใจให้นะคะ

โดย: noknoy IP: 125.27.140.213 วันที่: 1 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:55:28 น.