เมื่อวันที่ สาวน้อยของบ้าน....มาอยู่กับครอบครัวเรา
เล่าเรื่องลูกชายไปแล้ว คงต้องมาเล่าเรื่องลูกสาวกันบ้าง เดี๋ยวเธอจะน้อยใจ ว่าแม่ไม่พูดถึง
ที่นี่...เราไปฝากท้องที่คลีนิค แต่เอาไปเอามาก็ได้ไปคลอดที่รพ.มหาวิทยาลัยประจำจังหวัดจากการถูกส่งตัวไป คุณหมอที่ทำคลอดชอบเมืองไทยมากๆ พูดไทยได้นิดหน่อย พกหนังสือเรียนภาษาไทยในกระเป๋าของเสื้อกาวน์ด้วย แล้วพูดอังกฤษได้ดีทีเดียว
เคสของเราต้องผ่า ก่อนวันคลอด ก็ตรวจเช็คร่างกายละเอียดมากถึงมากที่สุด มีเอ็กซเรย์ด้วย แต่ก็ป้องกันอ่ยางดี แล้วมีหมอใหญ่มาแจ้งรายละเอียดเรื่องการผ่าตัดอีกที เพื่อไม่ให้เกิดความผิดพลาดขึ้น
ก่อนวันคลอด เราต้องหอบเสื้อผ้าของใช้ส่วนตัวไปที่รพ.ด้วย ทั้งตะเกียบ แก้วน้ำ แปรงสีฟัน ยาสีฟัน ผ้าเช็ดตัว ผ้ารองที่นอน ....วันที่ไปเช็คอิน ก็ร่าเริงสดใส พร้อมรับสมาชิกใหม่
24 Apr 2008 ก่อนเข้าห้องผ่าตัด แม่และป้ามามาจากไทย มาให้กำลังใจถึงหน้าห้อง การผ่าตัดรวดเร็ว แต่เจ็บปวดมากกกกกก... หมอใส่ยาชานิดเดียว แล้วไม่ใส่เพิ่มเลยตอนเย็บแผล สาบานไว้เลยว่า พอกันทีกับการคลอดที่นี่
พอเสร็จเรียบร้อย ก็เติมยาชาและเข็นเรามาที่ห้องพักฟื้น แล้วสักพัก เอาลูกมาดูดนมเลย รพ.ของรัฐนี่ เน้นนมแม่ แล้วไม่ให้นมผงเด็ดขาด อย่างมากคือน้ำอุ่นหยอดใส่ปาก ดังนั้นเมื่อถึงมื้อนม พยาบาลจะเข็นมาให้เราถึงเตียง ปกติเขาให้เราเลี้ยงเอง แต่เคสของผ่าตัด จะให้เวลาแม่ได้พักฟื้นสักสองวันก่อน
สุดยอดแห่งการเป็นแม่จริงๆ ... แผลก็เจ็บ แล้วนั่งไม่ได้ปวดหัวมากๆ ต้องนอนให้นมอย่างเดียว นั่งกินข้าวไม่ได้ ชีวิตน่าเบื่อไปหมด แล้วเช้าวันหนึ่งก็กินข้าวไม่ลงเลย หมอผู้ช่วยมาคุยด้วย ก็เลยไปบอกหมอใหญ่ ขอให้เรากลับบ้านก่อนกำหนด ...เพราะเห็นสภาพแล้ว คงไม่รอด แล้วเราก็ได้กลับบ้านสมใจ
แต่การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ยากสุดๆจริงๆ ต้องขอบคุณกำลังใจรอบข้างๆ ที่ทำให้การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่สำเร็จ
Create Date : 02 มีนาคม 2555 |
Last Update : 2 มีนาคม 2555 11:14:50 น. |
|
5 comments
|
Counter : 835 Pageviews. |
|
|
|
ใช้ยาชา แหมเขาน่าจะเพิ่มยานะคะ
หัวอกแม่..ไม่ว่าจะคลอดแบบไหนเจ็บปวดหมด