Bloggang.com : บันทึกความหวัง :

คิดถึงพ่อ

หลับเถอะนะพ่อ หลับให้สบาย
หนูรู้ว่าพ่อเหนือยมามากแล้ว กับปัญหาต่างๆในชีวิต
ต่อไปนี้ไม่มีพ่ออยู่ข้างๆ แล้วหนูไม่รู้ว่าจะต่อใช้ชีวิตต่อไปอย่างไง
แต่ที่รู้คือ ต้องสู้และอดทนให้มากขึ้น และมากที่สุด
พ่อจำไว้นะ ว่าพ่อจะอยู่ในหัวใจของหนูเสมอ

2 มีนาคม 2553
ไม่น่าเชื่อเลยว่า คำที่พ่อพูดกับหนูก่อนจะไปเที่ยวพังงา
จะเป็นการพูดอำลา พ่อบอกว่าการไปเที่ยวครั้งนี้
คงจะได้ไปเที่ยวกับ เพื่อนๆในธนาคารกรุงไทยเป็นครั้งสุดท้าย
แล้วมันก็เป็นครั้งสุดท้ายจริงๆ เพราะหลังจากกลับมาพ่อก็ป่วยหนัก
จนต้องถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลในเช้าวันนั้นเลย

และพ่อก็ได้เสียชีวิตหลังจากนั้น
หนูจำได้นะว่าพ่อมองหน้าหนูตลอด ตอนที่หนูร้องไห้
หนูคิดว่าพ่อต้องไม่เป็นอะไรถ้าไปถึงโรงพยาบาลแห่งใหม่
หนูรู้ว่าพ่อหิวน้ำ แต่พยาบาลเค้าไม่ให้หนูป้อนน้ำพ่อ หนูขอโทษนะพ่อ
ผ้าที่เช็ดหน้าที่เช็ดศพพ่อยังอยู่กับหนูนะ หนูเก็บไว้ยังดี แต่ไม่เคยกลัวมันเลย
ตอนที่นั่งรถโรงบาลไปส่งพ่อหนูเห็นพ่อ มองหน้าหนูและอยากบอกอะไรหนู !!

ฃ

เมื่อก่อนครั้งฉันเป็นเด็กน้อยคอยแต่คลาน
พ่อหัดตั้งไข่ให้จนฉันเดินเป็น
เตาะแตะก้าวทีละน้อยค่อย ๆ เข็น
จับเกาะพ่อเดินเล่นตามประสาเยาว์วัย

พ่อถอดรองเท้าไว้ให้เห็นตรงนอกชาน
ฉันเจ้าเด็กน้อยลองใส่สวมเดินภูมิใจ
อยากใส่ไว้ให้เหมือนแม้จะหนักยังเดินไหว
พ่อยิ่งใหญ่เหมือนภูเขาเราจะตาม

ข้างหน้าที่ทิ้งไว้คือรอยเท้าที่พ่อเดิน
ลูกเหยียบย่างไม่ห่างเหินเดินตาม
ย่ำบุกป่าเขาลำเนาไพรไม่ครั่นคร้าม
เด็กน้อยตามอย่างพ่อไม่ท้อเดินไป

เติบใหญ่ถึงวันนี้พบชีวิตที่ผกผัน
ฉันจึงได้รู้ว่าการเดินไม่ง่ายดังใจ
วันที่ถูกทุกข์ทับถมขมขื่นใจสักเพียงไหน
รองเท้าพ่อคู่ใหญ่ยังสอนใจเรา
วันที่ถูกทุกข์ทับถมขมขื่นใจสักเพียงไหน
พ่อยิ่งใหญ่เหมือนภูเขาเราจะตาม

Create Date : 15 มีนาคม 2553

0 comments

Last Update : 26 มีนาคม 2553 1:20:58 น.

Counter : 481 Pageviews.