...ในโลกนี้ไม่มีคนแปลกหน้าสำหรับเรา มีแต่เพื่อนที่เรายังไม่พบเท่านั้น...
หัว blog

เสียงข้างใน

เสียงจากข้างใน

ชั่วโมงแห่งการทำงานที่มีความสุขสำหรับฉัน คือ การออกไปทำงานนอกสถานที่พบปะผู้คนและนำเรื่องของเขามาบอกกล่าวผ่านงานเขียน ช่วงเวลานั้นฉันมีความสุข ได้คุย ได้แลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ครั้งหนึ่งฉันเคยคุยกับเชฟในร้านอาหารญี่ปุ่นคนหนึ่ง ถามเขาว่าทำไมถึงมาบอกร้านอาหาร ก่อนหน้านั้นทำอะไร เชฟหนุ่มบอกฉันว่าเมื่อก่อนผมก็เป็นมนุษย์ทำงานปกติ มีเวลาเข้าออกกำหนดไว้ จนวันหนึ่งผมรู้สึกว่าผมไม่อยากไปทำงานเลย หาเรื่องอ้างกับตัวเองว่าป่วยบ้าง อยากลากิจบ้าง เพราะเริ่มไม่มีความสุขกับการต้องอยู่ในเวลาที่กำหนด สุดท้ายเชฟผู้นี้ลาออก

เขาไปเรียนต่อปริญญาโทที่อเมริกา ช่วงระหว่างนั้นมีโอกาสทำงานที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง เขาอยู่ในครัวทุกวันเป็นผู้ช่วยเชฟ ช่วงเวลานั้นเขามีความสุขใจกับชีวิต รู้สึกเป็นอิสระ ไม่ถูกกดดัน เขามีแรงบันดาลใจ มีพลังและค่อย ๆ ค้นพบตัวเองว่าเขามีความสุขกับการทำงานอาหาร ทั้งที่ไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้ต้องมาจับอุปกรณ์ทำครัว เขาฉกฉวยโอกาส เก็บเกี่ยวทุกประสบการณ์ในระหว่างที่ทำงานในครัว เมื่อกลับเมืองไทยกราฟฟิค ดีไซน์หนุ่มพร้อมอีกสถานะหนึ่งคือเชฟนั่นเอง ตัดสินใจร่วมหุ้นเปิดร้านอาหารญีปุ่นกับเพื่อนในคอนเซปต์เฉพาะตัว โดยได้รับแรงบันดาลใจจากร้านหนังเรื่อง In The Moon for love ของ Wong Kar-Wai ดูแล้วประทับใจจนตั้งชื่อร้านอาหารในชื่อ “In The Moon for love: Sushi Bar & Bistro” อยู่สุขุมวิท 36 ร้านสวย บรรยาการดีสไตล์เจ้าพ่อเซี่ยงไฮ ทั้งเก้าอี้ โต๊ะให้ความรู้สึกคล้ายโรงเตี้ยม มีมุมที่เล่นมิติเป็นกระจกติดหลากสีผนังเป็นโซฟา มีโคมไฟเล็กๆ สร้างความรู้สึกนุ่มละมุน โรแมนติก มุมที่ลูกค้าชอบก็มุมตรงโซฟานี่แหละ

เชฟหนุ่มบอกกับฉันว่าอะไรที่เปลี่ยนแปลง ต้องใช้หัวใจแห่งความมุ่งมั่นและความเชื่อ ทุ่มเททำไป อาจมีคนไม่เข้าใจในเหตุผลที่ตัดสินใจเลือกเดินเส้นทางนี้ แต่คุณเองต้องเชื่อมั่นหากว่าคุณเลือกแล้วที่จะเดิน พิสูจน์ตัวให้ทุกคนเห็นว่าคุณทำได้ เขายอมรับว่าก็กดดันอยู่เหมือนกัน แต่เมื่อทำออกมาแล้วเขามีความสุขมากกว่างานเป็นมนุษย์เงินเดือน เขามีพลัง มีแรงบันดาลใจในการสร้างสรรค์เมนูอาหาร มีความสุขกับการยืนอยู่เคาน์เตอร์บาร์ หั่นผัก แล่ปลา หรือให้ความรู้ที่ถูกต้องเรื่องอาหารญี่ปุ่นกับลูกค้า

แต่กว่าเขาจะได้มายืนจุดนี้ ถามว่าต้องแลกกับอะไรบ้าง เขาอาจเสียบางสิ่งบางอย่างไปแต่ก็ได้บางสิ่งบางอย่างกลับมา ทุกคนย่อมมีทางเลือกของตัวเอง ออกแบบดีไซน์ชีวิตได้ เลือกที่จะเดินหน้าออกมาจากสิ่งเก่า ๆ ที่ไม่ได้ให้พลังหรือทำให้ชีวิตดีขึ้น สู่เส้นทางใหม่ ๆ บนถนนอีกสายที่ทอดยาวไกล ที่มีต้นทุนความเชื่อ ความมุ่งมั่นที่จะทำให้ฝันของตัวเองเป็นจริง

ทุกเช้าเมื่อลงจากรถ ฉันจะพบชายหนุ่มหญิงสานคู่หนึ่งที่ขายกาแฟ ชายหนุ่มท่าทางคล่องแคล่วดูมีชีวิต กำลังมุ่งมั่นกับการชงกาแฟให้กับลูกค้า สีหน้าระบายด้วยรอยยิ้ม ภายใต้หมวกที่เขาสวนใส่ ฝ่ายหญิงเคียงข้างเป็นแรงหนุน ข้างๆรถเข็นขายกาแฟเขามีสติกเกอร์ติดไว้ว่า “ชมรมคนสานฝัน” ทุกเช้า ชายหญิงคู่นี้เริ่มงานของเขาแต่เช้าตรู่ เพื่อคอยให้บริการเครื่องดื่มแก่ลูกค้า บางวันมีคนยืนออหน้ารถเข็นอยู่หลายคน มือของชายหนุ่มไม่เคยหยุดว่าง ใบหน้าเขาเองก็ไม่เคยขาดรอยยิ้ม ฉันรู้ว่าเขาเหนื่อยแต่ก็ดูมีความสุขกับสิ่งที่เขาเลือก

หนังสือ Fish ! Tales ปฏิบัติการป(ล)าฏิหาริย์ เขียนโดยสตีเฟน ลันเดน, ฟิลิป สแตรนด์, จอห์น คริสเตนเซ่น และ แฮร์รี่ พอล แปลโดยจิระนันท์ พิตรปรีชา บอกถึงเรื่องความสุขในการทำงาน ว่าด้วยเรื่องราวของผู้บริหารสาวที่ต้องมารับหน้าที่ดูแลแผนกที่กำลังจะถูกยุบ เพราะพนักงานไร้ศักยภาพ เป็นแผนกที่แทบถูกเก็บใส่ถุงดำไปแล้ว ผู้บริหารสาวหนักใจเมื่อเห็นปฏิกิริยาจากพนักงานแต่ละคน เธอครุ่นคิดอย่างไม่รู้จะทำยังไง วันหนึ่งเดินเข้าไปในตลาดปลาซึ่งอยู่ใกล้ที่ทำงาน เธออดแปลกใจไม่ได้ที่เห็นคนมากมายมุงกันอยู่ที่แผงขายปลาที่ทั้งเฉอะแฉะ เลอะเทอะเต็มไปด้วยกลิ่นคาวที่ไม่ค่อยหน้าภิรมย์เท่าไหร่ แต่ดูเหมือนสิ่งแย่ ๆ ไม่ใช่อุปสรรคสำหรับคนที่ตั้งใจไปซื้อปลาที่นั่น เมื่อเธอเข้าไปใกล้ จึงได้เห็นว่าเพราะคนขายปลานั่นเองที่ดึงดูดให้คนเข้ามาไม่ขาดสาย พวกเขามีรอยยิ้ม พูดจาแซวคนซื้อ แซวกันเอง ดูแลก็สนุก เพราะเขาทำให้คนซื้อมีส่วนร่วม ไม่ใช่ซื้อแล้วไปโดยไร้ปฏิสัมพันธ์ เมื่อเธอได้มีโอกาสคุยกับพ่อค้าขายปลา ผู้ซึ่งเคยเป็นมนุษย์เงินเดือน สวมเชิ้ต กางเกงสแลค ผูกไทด์และทำงานในบริษัทใหญ่โต แต่ไม่เคยทำให้เขามีความสุขเลย ที่นี่ต่างหากแผงปลาในตลาดที่ตอบโจกท์ความสุขของเขา สร้างพลัง สร้างชีวิตชีวา

ลองฟังเสียงจากในหัวใจคุณ….ว่าความสุขที่คุณตามหาอยู่คืออะไร อยู่ตรงไหน





 

Create Date : 22 กันยายน 2553
3 comments
Last Update : 22 กันยายน 2553 14:08:25 น.
Counter : 518 Pageviews.

 


แหล่มจ๊ะคุณจันทร์
อุ้มลองฟังเสียงจากหัวใจแล้วค่ะ
ว่าปี 1 ต้องไปทอดกฐินให้วัดค่ะ
เป็นความสุขที่ทำได้ไม่ยากเลยค่ะ

 

โดย: อุ้มสี 22 กันยายน 2553 22:38:15 น.  

 

ลงเม้นท์ข้างบนและเม้นท์นี้ทิ้งด้วยนะคะ
อุ้มเริ่มเบลอแล้วค่ะคุณหลักไมล์

 

โดย: อุ้มสี 22 กันยายน 2553 22:40:23 น.  

 


แหล่มจ๊ะคุณหลักไมล์
อุ้มลองฟังเสียงจากหัวใจแล้วล่ะ
ว่าปี 1 ต้องไปทอดกฐินให้วัดน่ะค่ะ
เป็นความสุขที่ทำได้ไม่ยากเลยเน๊าะ

 

โดย: อุ้มสี 22 กันยายน 2553 22:41:29 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 


หลักไมล์
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




...EVERYTHING IS A INSPIRATION...

Group Blog
 
<<
กันยายน 2553
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
2627282930 
 
22 กันยายน 2553
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add หลักไมล์'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.