มาถึงที่แล้วมันก็งั้นๆเพราะเราเคยเห็นแล้วน่ะสิ วัตถุโบราณที่ display ก็แบบเดิมๆ สถานที่เที่ยวในพนมเปญก็ไปมาหมดแล้ว ส่วนใหญ่เราก็เลยใช้เวลาแถวๆ area ที่พัก (มันเหมือนกับถนนข้าวสารบ้านเราแหละ ฝรั่งเดินยั๊วเยี้ย) แถวที่พัก Street 278 ที่อยู่ใกล้กับวัดลังกา มีอะไรน่ากินน่านั่งอยู่เยอะมาก ที่ๆเราไปบ่อยคือ ร้านกาแฟ Brown (บรรยากาศประมาณ Starbucks แหละ) ราคาก็ไม่ถูกเล้ย เราสั่งกาแฟลาเต้เย็น $2.50 เหลือบไปเห็นขนมต่างๆราคาก็ $3+ แต่มันก็ไม่ไกลเกิน เดินไปได้จากโรงแรม และมีคอมฯให้ลูกค้าใช้ฟรี 2 ตัว ส่วนอีกฟากถนนที่แนะนำคือ The Coffee Corner ร้านนี้ไม่ค่อยมีกลิ่นตะวันตกมาก เมนูแนะนำก็กาแฟเย็นกับผัดก๋วยเตี๋ยวใส่ต้นหอม ลูกค้าส่วนใหญ่จะเป็นคนเขมร (ที่มีตังค์หน่อย) วัยรุ่นก็มี (สงสัยเรียนนานาชาติกันซะเยอะเพราะพูดภาษาอังกฤษกันไฟแล่บ) อีกที่ในบริเวณใกล้เคียงก็เช่น ร้าน Comme a la Maison ร้านนี้จะเงียบๆหรูๆ เป็นร้านอาหารฝรั่งเศสแต่บรรยากาศแบบ homemade bakery เราไปนั่งอ่านหนังสือที่นี่บางวัน เงียบดีนะ ที่ใกล้กันนี่ยังมีร้านอาหารเย็นที่ cosy คือ Khmer Surin
ส่วนร้านค้าใกล้ๆก็มีหลายที่ที่น่าเดินเล่น (แต่ของที่ขายก็เหมือนๆกับสินค้าจากเมืองไทยอีกแหละ same same no different) ก็ถือว่าทริปนี้ได้มาเรียนรู้เรื่องการอยู่กินแบบเขมรในแบบฉบับนักท่องเที่ยวในระดับหนึ่ง (ซึ่งต่างจากคราวที่แล้ว) อย่างว่าแหละน้าจุดมุ่งหมายของการไปกัมพูชาครั้งนี้มันต่างจากคราวที่แล้ว...
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
555) ก็ไม่ใช่ที่ไหนไกลหรอก แค่เขมรเอง
) ส่วนที่เสียมเรียบก็ได้ไปชมมรดกโลก ได้กลิ่นอายความขลังและอารยธรรมของอาณาจักรเขมรยุค Bayon เราก็ซาบซึ้งดีแต่ก็ไม่ได้ถึงกับว่าจะไปอีกอ่ะนะ
หนีเราไปเที่ยวต่างประเทศซะไกลเชียวนะ ทำไมไม่ทวงเขาพระวิหารมาให้เอด้วยเนี่ยะ รูปสวยดีจัง อยากไปเที่ยวเขมรบ้างแล้วซิ เปลี่ยนทวีปบ้างเผื่อจะมีอะไรดีๆเกิดขึ้นในชีวิตบ้าง