Bloggang.com : sj13palmkung : มะเร็ง....เร็วติดจรวต

มะเร็ง....เร็วติดจรวต

มะเร็ง..เร็วติดจรวด^o^

วันที่ 21 มกราคม 2553 ครบรอบ 1 ปีที่ครอบครัวรู้ว่าพ่อมีก้อนเนื้อขนาด 8 เซ็นติเมตรที่ขั่วปอด ซึ่งเราเสียใจมากมันเร็วจนพวกเราตั้งตัวไม่ติด ครอบครัวมีสมาชิก 6 คน พ่อ แม่ ลูก 3 คน หลานชาย 1 คน พ่อมีอาการติดเชื้อในกระแสเลือดเข้ารักษาตัวที่โรงพยาบาลทหารวันที่ 4 กันยายน 2551 พ่อเป็นคนผอมมาก(มากจริงๆ) คุณหมอเห็นสภาพร่างกายยังคิดเลยว่า น่าจะเป็นมะเร็ง แต่ตรวจร่างกายก็ไม่พบ พ่อสูบบุหรี่จัดมาก ครอบครัวก็กลัวพ่อเป็นเหมือนกันแต่เมื่อตรวจก็ไม่พบ เราก็ดีใจระดับหนึ่ง ออกจากโรงพยาบาลวันที่ 8 กันยายน 2551 พ่อก็ยังแข้งแรงไปทำไร่ทำสวนตามปกติ (พ่อเกษียณอายุราชการเป็นราชการบำนาญ) พ่ออาการไข้สูงติดเชื้อในกระแสเลือด เข้ารักษาตัวอีกครั้ง วันที่ 24 กันยายน 2551 คุณหมอก็ตรวจร่างการโดยระเอียดอีกครั้งแต่ก็ไม่พบ ออกจากโรงพยาบาลเมื่อวันที่ 29 กันยายน 2551 แล้วทำเรื่องมารักษาต่อที่โรงพยาบาลศูนย์ประจำจังหวัด พ่อไม่ได้นอนรักษาที่โรงพยาบาล ไปตรวจแล้วรับยามากิน หมอตรรวจพ่อติดเชื้อในกระแสเลือด กับสมองฝ่อ คนในบ้านห้ามไม่ให้พ่อไปสวน อยู่บ้านพักผ่อน พ่อก็เข้าใจทำตาม พ่อซึมลงเอาแต่นอน พูดนอนลง พ่อเริ่มกินข้าวน้อยมาก กินโจ้กถุงเดียวทั้งวัน ถามก็บอกกลืนไม่ลง วันพ่อ 5 ธันวาคม 2551 (ไม่นึกเลยว่าจะได้กราบเท้าพ่อเนื่องในวันพ่อเป็นครั้งสุดท้าย) ลูก ๆ ก็อวยพรให้พ่อแข็งแรงหายป่วยเร็ว ๆ พ่อบอกเหนื่อยอยากนอน จากนั้น พ่อก็เอาแต่นอน กินแต่น้ำหวาน และนม โจ๊กก็ไม่กิน พ่อผอมอยู่แล้วยิ่งผอมติดกระดูกเลย ซื้ออะไรมาก็ไม่กิน ไม่หิว อยากกันแต่โอวัลติน นมถัวเหลือง กลางคืนตื่นกินน้ำหวาน โอวัลติน 3-4 รอบ นานวันเข้าก็ มีบ้างที่ต่อว่าพ่อ เพราะกลางวีนเราทำงานกลางคืนไม่ได้พักก็มีอารมณ์เสีย หมอนัดตรวจอีกที 29 มกราคม 2552 แต่พ่ออาการทรุดวันที่ 21 มกราคม 2552 พ่อเหนื่อยและหอบมาก เราเรียกรถ 1669 ให้มารับไปส่งที่โรงพยาบาลทหาร หมอตรวจร่างกายพ่ออีกครั้งแล้วพบก้อนเนื้อขนาด 8 เซ็นติเมตรที่ขั่วปอด "ทำไมหล่ะเราพลาดช่วงไหน" เราตรวจอย่างละเอียดแล้วไม่ใช่เหรอ พ่อถูกย้ายตัวมารักษาที่โรงพยาบาลศูนย์ประจำจังหวัด หมอตัดเอาชิ้นเนื้อพ่อไปตรวจน้องสาวซึ่งเป็นพยาบาลอยู่ที่นั่น เราได้รับความสะดวกพอสมควร แล้วผลออกมาก็ทำร้ายเราในครอบครัว พ่อเป็นมะเร็ง ด้วยสภาพร่างกายที่ผ่ายผอม หมอไม่สามารถให้เคมีบำบัดได้ ทำได้แค่ให้ยาแล้วบำรุงให้พ่อแข็งแรงกว่านี้ ถามพ่อ " พ่อจะสู้ไหม พ่อตอบ อืม! สู้ " เราจะสู้ด้วยกัน ! หมอให้พ่อกลับมาบ้าน 1 อาทิตย์เพื่อบำรุงร่างกายให้แข็งแรงก่อนรับเคมีบำบัด กลับเข้าโรงพยาบาลอีกครั้งตามหมอนัด 17 กุมภาพันธ์ 2552 อยู่ห้องพิเศษหมอมาตรวจและลงความเห็นว่าร่างกายไม่พร้อมที่จะรับเคมี พ่อไข้สูงเนื่องจากปอดติดเชื้อ
ถูกย้ายมาห้องรรวมอายุรกรรมชาย ใจหายทุกครั้งที่พ่ออาการทรุด พ่อนอนเพ้อครางตลอด หมอถามจะใส่ท่อไหม เราตกลงกันว่าไม่ใส่ เพราะถ้าใส่พ่อจะพูดตอบโต้เราไม่ได้และตอนใส่ท่อทรมานมาก แค่ใส่สายป้อนอาหารยังสงสารพ่อจับใจ ตอนกลางวันแม่จะเฝ้า ลูก 3 คนผลัดกันเฝ้าพ่อตอนกลางคืน พ่ออาการดีขึ้นย้ายกลับมาห้องพิเศษอีกครั้ง พ่อเริ่มพูด เริ่มคุย ตอบสนองเรามากขึ้น ไม่เงียบแล้ว เราแอบดีไจลึก ๆ ชวนพ่อคุย กลัวพ่อท้อแท้ พูดหยอกล้อ หลานก็จะพูดให้ตายิ้มได้ตลอด แต่พ่อก็ดื้อได้อีกชอบดึงสายป้อนอาหารออก ต้องมัดมื้อไว้ บางครั้งพ่อพูดไม่อยู่กับร่องกับรอย เรียกลูกเป็นเพื่อน สมัยเรียน พ่อเริ่มเป็นแผลกดทับบริเวณก้นเท่าหัวแม่มือ เช้าของวันที่ 27 มีนาคม 2552 ทำความสะอาดแผลให้พ่อ " พอแล้วลูก..มันเจ็บ " เราบอกพ่อก่อนไปทำงาน " พ่อ..วันที่ 1 แม่จะลอกตาลูกลางานหยุดยาว จะอยู่เป็นเพื่อนทั้งวันทั้งคืนนะพ่อนะ " พ่อพยักหน้ารับ ช่วงสายแม่โทรบอกว่าพ่อไอตลอดเวลาไม่หยุดเลย รับอาหารก็ไม่ได้ น้องสาวรับช่วงดูแลพ่อต่อก่อนขึ้นเวรตอน 6 ทุ่ม พ่อก็ยังไอแบบต่อเนื่อง จนกระทั้ง 4 ทุ่มมครึ่ง น้องสาวโทรมาแจ้งว่าพ่ออยากเห็นทุกคน เรารีบไปอุ้มลูกที่ยังไม่ตื่นไปดูคุณตาด้วย ไปถึงพ่ออ่อนแรงลงแล้ว ในมือพ่อกำเงินไว้หลวมๆ น้องสาวใส่สร้อยทองที่คอให้ด้วย พยาบาลเข้ามาเปิด ซีดีธรรมะให้พ่อฟัง " ในใจคิด..พ่อต้องผ่านไปได้เหมือนทุกครั้งที่พ่อเหนื่อย" ประมาณ ตีหนึ่งผู้ช่วยมาวัดความดันจับชีพจร แล้วแจ้งว่าจับไม่เจอ วิ่งออกไปบอกพยาบาล เรามองพ่อ มองที่หน้าอก หายใจสิ หายใจ หน้าอกพ่อกระเพื่อมทีเราก็นับนิ้วตามไปด้วย ระยะการนับห่างออกไปเรื่อย ๆ แล้วพ่อก็จากเราไป น้องสาวที่ขึ้นเวร ใจไม่ดีขอออกมาดูพ่อ แต่มาถึงแค่ข้างล่างตึก "เมื่อเช้าพ่อยังพูดกับเราอยู่เลย ทำไม ! " พ่อไม่เจ็บใช่ไหม ไม่ทรมานใช่ไหม เป็นคำถามที่หาคำตอบไม่ได้ ลูกขอโทษที่ดูแลพ่อได้แค่นี้ " พ่อจะอยู่ในใจของลูกตลอดไป "

Create Date : 22 มกราคม 2553

Last Update : 18 เมษายน 2553 20:28:44 น.

5 comments

Counter : 479 Pageviews.

เสียใจด้วยนะคะ
คุณพ่อ สงบแล้วค่ะ
เหลือแต่เราๆ ที่ยังต้องเผชิญโชคชะตา อีก

เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะคะ

โดย: แม่มดน้อยด้อยอิทธิ์ฤทธิ์ (แม่มดน้อยด้อยอิทธิฤทธิ์

) วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:9:38:41 น.

ขอแสดงความเสียใจด้วยค่ะ ..

โดย: เขาพิงกัน

วันที่: 22 มกราคม 2553 เวลา:13:40:19 น.

เมื่อเช้าตอนที่ส่งเมลล์หาพี่เปิ้ล ได้เปิดอ่านแล้วครั้งนึงแต่อ่านไม่จบน้ำตาไหลออกมาตอนไหนไม่รู้ ไม่หยุดเลย พอตอนบ่ายกลับมาอ่านอีก ไม่ต่างจากครั้งแรก ร้องไห้จนหายใจไม่ออก(55+)แต่ก็พยายามอ่านจนจบ เสียใจด้วยนะพี่เปิ้ล พ่ออยู่ในใจเราเสมอนะ

โดย: ติ๊ก IP: 88.89.156.143 วันที่: 18 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:20:24:52 น.

อ่านแล้วเจ้..น่ากลัวเหมือนกันนะ เพราะฉะนั้นต้องใช้เวลาอยู่ด้วยกันให้มากที่สุด เริ่มจากวันนี้เลย กลับบ้าน..

โดย: PomAngel IP: 192.168.0.206, 58.147.17.217 วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:10:53:13 น.

เสียใจด้วยนะค่ะ ดิฉันก็พึ่งเสียคุณแม่ไปเมื่อพฤศจิกายนปีที่แล้วค่ะ

โดย: AobAun

วันที่: 7 เมษายน 2553 เวลา:12:11:33 น.