มาคนแรก อิอิ...

ณิณ่าเก่งมากเลยค่ะ ร้องเบาๆเองเหรอ
ปาไป 1 เดือนแล้ว ดีนยังร้องไห้อยู่เลย T_T

เป็นเราต้องร้องเหมือนกันค่ะ เหมือนกับเห็นลูกจากไปเรียนรู้โลกด้วยตัวเอง โดยที่เรา ต้องคอบดูอยู่ห่างๆ

โอ้ คิดแล้วเศร้า


น้องนิฌ่าคนเก่ง พูกเพราะด้วยค่ะ

เป็นพี่ก้อคงต้องร้องไห้นะแบบแอบร้อง ไม่อยากให้แกเสียขวัญนะ เหอๆ ไม่อยากให้ถึงวันนั้นเลย คิดแล้วเศร้า

น้องณิณ่าน่ารักจังเลยค่ะ แกพูดจาเพราะจังเลย

จริงๆ ด้วยเนอะน้องรี่
เวลาเห็นลูกร้องแล้วเราต้องแยกตัวออกมา
ใจมันแป่วๆ เนอะ

แต่ก็เป็นธรรมดาของเด็กๆ นะคะ เปลี่ยนสิ่งแวดล้อม
ใหม่ ต้องขอเวลาปรับตัวนิดนึง ผู้ใหญ่เรายังต้องใช้
เวลาเลยเนอะ

คิดว่า เดี๋ยวณิฌ่าต้องสนุกสนานกับกิจกรรมของ รร.
แน่ๆ เพราะ รร.นี้เป็น รร.ที่ดีมากสำหรับเด็กๆ จริงๆ
เลย

รี่...หายไปจากไดเลยน๊ะ....สบายดีใช่ป่าว
คิดถึงรี่และเด็กๆๆจ้า
น่ารักสามคนเลย
อยากจุ๊บสามที ( คนละที )

ณิฌ่าจะไปโรงเรียนแล้วเหรอเนี๊ย เร็วจัง....

อย่าว่าแต่รี่เลย วันก่อนหุ่นลูกของพี่ที่ออฟฟิศมาเค้าร้องตามแม่ แต่แม่เค้าต้องไปประชุม

หุ่นไปเอาน้องเค้ามาช่วยดูแล ตอนที่แยกเค้าออกจากแม่ หุ่นยังใจแป๋วเลย คิดว่าแม่เค้าคงจะแป๋วยิ่งกว่า แต่ก็ต้องแยกไปประชุม... น่าสงสารสุด ๆ เลย แต่พอปลอบใจ + ให้เล่นเกมส์สักพักก็หายร้องไห้

ห้องเรียนน่ารักมากๆเลยค่ะ ดูอบอุ่นจริงๆ

น้องณิฌ่ากำลังปรับตัว เดี๋ยวพอชินก็คงสนุกกับเพื่อนๆค่ะ น่ารักบวกสงสารจังเลย "อยากหาคุณแม่ค่ะ" โอ๊ย ถ้าเป็นคุณแม่ฟังแล้วทั้งสงสาร ทั้งปลื้มนะคะ

สาวน้อยณิฌ่า ไปโรงเรียนแล้ว

รูป set ล่างสุด บนขวา หนูยิ้มน่ารักมากเลยค่ะ

โถ ณิช่าของป้า ไปโรงเรียนแล้วเหรอคะ อีกหน่อยหนูจะชอบค่ะ อย่าลืมกลับมาเล่าให้มัมมี๊ฟังนะคะว่า เล่นอะไรกับใครบ้าง

ณิฌ่าติดคุณแม่เหรอลูก น่ารักจริงๆ อีกหน่อยก็เป็นสาวน้อยแล้วเนอะ อย่างนี้แม่รี่คิดถึงแย่เลยสิ ขอให้หนูสนุกกับโรงเรียนนะลูก

เมื่อคืนนึกว่าจะไปคลอดแล้วล่ะรี่ พี่เจ็บๆมาเป็นอาทิตย์แล้ว แต่พอไปตรวจหมอไล่กลับบ้านมานอนซะงั้น

จำได้ว่าตอนเด็กๆก็เรียกหาคุณแม่บ่อยค่ะ เพราะว่าอยากขอเงินมากินหนม หุหุ

คำเดียวสั้นๆ อ่านแล้วรู้สึกว่า "น่ารัก" ค่ะ

ฮือๆๆ
หนูน้อยณิฌ่า...

อ่านแล้วนึกถึงเจ้าเจมีเลยน้องรี่...
ร้องให้ โศกา คิดถึงแม่ ทุกเช้าที่ไปส่งตลอดการเรียน
อนุบาล 1 มา 1 ปีเต็ม

และคาดว่า...
อีกไม่นาน ที่กำลังจะเปิดเทอมเนี่ย
เค้าก็คงร้องอีกแน่ๆ อะค่ะ แหะๆ
อายเค้าจริงๆ เลย

เพราะบางทีแม่แจงก็ดันร้องตามซะงั้น !!!
ใช้ไม่ได้จริงๆ เล้ยยย เราเนี่ย

ปล.มิมีเวลาทำ tag เลย...น้องรี่จ๋า
ยุ่งทั้งงาน และเจมี
อยากอัพบล๊อกมากๆ เลยหละ

คิดถึงนะคะ : )

พี่ว่าเวลาลูกเราเริ่มปรับตัวกับอะไรใหม่ๆ อย่างเข้าโรงเรียนไปแคมป์ หรือ ทำกิจกรรมอะไรนี่มันน่าตื่นเต้นเนอะรี่ ว่าสิ้นปีนี้จะลองดูๆโรงเรียนเหมือนกันรี่ บางทีก็กลัวเร็วไป แต่บางทีก็เหมือนจะกลัวว่าจะช้าไป

ณิฌ่าคนเก่ง เดี๋ยวก็ไม่ร้องแล้วแหละน๊าซีว่าพี่รี่
คิดถึงทั้งคุนแม่และคุนลูกเลยพี่รี่
จุ๊ฟๆค่า

ไปซัมเมอร์แล้วเหรอจ๊ะ เดี๋ยวเปิดเทอมพี่โซอี้ก็จูงมือฌิชามาโรงเรียนด้วยกัน

ดีจังที่ฌิชาได้อยู่ห้องครูหนิง แต่ครูที่พลอยภูมิน่ารักทุกคนนะคะ ความรู้สึกปุ๊กคิดว่าอยู่กับครูคนไหนก็ได้
เพราะครูเค้าสอนเด็กด้วยใจ ปุ๊กถือเรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญคะ โรงเรียนจะดีแค่ไหน จะใหญ่หรือเล็กไม่สำคัญคะ สำคัญที่คุณครูคะ ถ้าครูไม่มีใจให้กับเด็ก ทำให้ดีแค่ไหนก็ทำไม่ได้คะ เพราะเหตุนี้ปุ๊กถึงเลือกที่พลอยภูมิคะ

พี่รี่จำฝนได้มั้ยคะ //morcheeba.diaryclub.com คิดถึงน้องๆๆที่น่ารักจัง พี่รี่มีสาวเพิ่มอีกแล้วน่ารักเช่นเคย หุหุ blog พี่รี่น่ารักเสมอเลยค่ะ คิดถึงๆๆๆ

My bro is getting married ka.

big kiss for all ur girls naka ^^

สาวน้อยณิณ่าไปโรงเรียนแล้วหรือจ๊ะ
(แม่รี่ก็สบายขึ้นหน่อยแล้วจิ)

ไม่ต้องห่วงนะจ๊ะน้องรี่ อีกหน่อยเค้าคุ้น
ก็อยากไปโรงเรียน ไปเล่นกะเพื่อนๆ
ทีนี้หล่ะ แม่จะร้องไห้คิดถึงลูกมากกว่า

ห้องของโรงเรียนน่ารักจังเลย
ดูเหมือนเล่นอยู่บ้านใครสักคน
อยู่อบอุ่นจริง ๆ ด้วยค่ะ มัมมี้

ว่าแต่ว่า มีเด็ก ๆ ในห้องกี่คนคะ :D :D