เมื่อต้องเจอกับความเหงา ก็ทำได้แค่ยิ้มรับ และเปิดใจให้ความเหงาเป็นเพื่อนรักของเราไปเลยเท่านั้นเอง
in my life
ท่องเที่ยวทั่วไทย
ซีรีส์เกาหลี
ขำขำอ่ะ
แต่ง blog
<<
มกราคม 2551
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
8 มกราคม 2551
สิ่งดีๆที่ยังหาได้ในกรุงเทพ
หนาว ..พักหนาว
อัพเดตชีวิต
เดียวดายกลางสายลม
คน ไม่ใช่มนุษย์
ฤดูร้อน....มีดอกไม้บาน
ดูละคร ย้อนดูเด็กๆ
loving you
ชีวิตที่เลือกแล้ว
ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง
ร้องไห้ทำไมนะ
ปลัดอำเภอ ก้าวแรกของอาชีพรับราชการ
คริสเต็น สจ๊วต
ไม่อยากรู้
ยิงปืน ชั้นยิงปืนได้ด้วย
อนาคตว่าที่ปลัดอำเภอ (หรือเปล่า)
สีผมใหม่
สังคมก็โหดร้ายเช่นนี้แหละ
เรื่องหลอนๆกับคนดื่มเหล้า
เลี้ยงอาหารกลางวันคนตาบอดที่ลพบุรี
วันเหงา กับเน็ต
pim's ชีสเค้ก อร่อยมากกกกกกก
ความฝันโง่ๆ
โอ๊ย น่ารัก
สิ่งดีๆที่ยังหาได้ในกรุงเทพ
อ่านแล้วอิน
อัจฉริยะสร้างได้
เวลากับคนสองคน
กาแฟแก้วละ 60 บาท
sweetheart ความทรงจำแห่งรัก
รายงานตัว
สิ่งดีๆที่ยังหาได้ในกรุงเทพ
เช้าวันจันทร์วันที่ 7 ม.ค. ยังคงนั่งรถเมล์ไปทำงานเช่นเดิม พร้อมกับได้เห็นภาพหนึ่งที่สามารถทำให้นั่งอมยิ้มได้เมื่อนึกถึงภาพดังกล่าวในทุกครั้ง
เช่นเดิมตรงที่เดิม นั่นคือหน้าสมาคมคนตาบอด (ไม่ใช่ชื่อนี้หรอกพอดีเรียกจนชินปาก ชื่อจริงอะไรก็ไม่รู้ แหะ แหะ) ที่อยู่ตรงหน้าโรงพยาบาลพระมงกุฎ ระหว่างที่รถติดไฟแดง อยู่ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่ง เดินตามกันมาเป็นพรวน (ที่ว่าเป็นพรวนเพราะมีคนหนึ่งเดินนำหน้า แล้วมีอีกประมาณ5 คนเกาะแขนเดินตามกันมา) ตอนแรกก็งงว่าทำไมต้องเดินเกาะกันซะขนาดนั้น แต่พอคนกลุ่มนั้นเดินเข้ามาใกล้ ก็ถึงบางอ้อ เพราะคนกลุ่มดังกล่าวเป็นคนพิการทางสายตานั่นเอง
ภาพที่เห็นเป็นภาพ ของนักเรียนชายหนึ่งคน พาคนสายตาพิการประมาณ 5 คน ชายหญิง ข้ามถนน โดยคนพิการทางสายตา เหล่านั้นก็เดินเกาะกันเป็นแถวตามนักเรียนชายคนนั้นมาด้วยความไว้เนื้อเชื่อใจ ขณะที่นักเรียนชายก็พยายามอย่างเต็มที่ในการที่จะพาขบวนรถไฟดังกล่าวข้ามถนนอย่างปลอดภัย และท่ามกลางความโล่งอกของเราเมื่อเห็นนักเรียนชายพาผู้พิการทางสายตาข้ามถนนอย่างปลอดภัย ก็เกิดความรู้สึกดีมากขึ้นเมี่อเห็นนักเรียนชายคนนั้นยังหันหลังกลับมามองกลุ่มคนพิการดังกล่าวด้วยความเป็นห่วง ว่าจะเดินเข้าประตูสมาคมถูกหรือเปล่า เชื่อว่าคนบนรถเมล์ที่เห็นภาพดังกล่าวก็คงนึกชื่นชมนักเรียนชายคนนั้นก็ทุกคน เราเองก็เช่นกันและก็นึกว่าพ่อแม่ช่างโชคดีจริงๆที่มีลูกชายน่ารักเช่นนี้ และคิดว่าน้ำใจยังคงหาได้ในแผ่นดินไทย โดยเฉพาะในกรุงเทพฯเมืองใหญ่เช่นนี้ ที่กล่าวเช่นนี้เพราะได้รับฟังประสบการณ์แย่ๆจากคนใกล้ตัว ซึ่งก็คือเพื่อนเราเอง โดนกระชากกระเป๋า โดยคนหนึ่งโดนฟันแขน
ขณะที่อีกคนโชคดีหน่อยโดนกระชากกระเป๋าและเกิดการยื้อแย่งกันเลยโดนลากพร้อมกระเป๋า แต่สุดท้ายก็โจรก็ได้กระเป๋าไป คงไม่ต้องบอกว่าเหยื่อทั้งสองคนเป็นเพศไหน หึหึ อยากจะบอกพวกโจรทั้งหลายว่าโดยวิสัยผู้หญิง แค่คุณมาขู่กระชากเอากระเป๋าเค้า ผู้หญิงก็รีบยื่นให้แล้วไม่ต้องลงไม้ลงมือกันขนาดนี้ก็ได้ แย่จริง
อ้าวเริ่มต้นซะดี ไหงตอนจบกลับเป็นเรื่องแย่หว่า งง ตัวเอง
Create Date : 08 มกราคม 2551
Last Update : 8 มกราคม 2551 8:38:05 น.
6 comments
Counter : 668 Pageviews.
Share
Tweet
แวะมาทักทายคะ
โดย:
ApPleNarak999
วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:8:43:05 น.
น้ำใจแบบนี้หาได้ไม่ยากตามชนบท....อิอิ
โดย: นกไขลาน IP: 125.25.17.255 วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:9:23:57 น.
ดีจังเน้อ
โดย:
aggressive red rabbit
วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:9:32:33 น.
ในสังคมก็อย่างนี้แหละค่ะ
มีทั้งคนที่มีน้ำใจและที่แล้งน้ำใจ
ส่วนเราก็เลือกที่จะทำความดีไม่เบียดเบียนคนอื่น เป็นดีที่สุดค่ะ
โดย:
fahtsuki
วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:11:42:27 น.
ดีครับที่ตื่นเช้าได้เห็นสิ่งดีๆ
แต่ถ้าตื่นสายก็จะได้เห็นอะไรที่
ไม่ค่อยเจริญตาสักเท่าไรครับ
ก็พวกพี่ police เขาชอบแอบจับ
รถงั้ยครับ อยากรู้จังทำไม ตำรวจ
จราจรไม่เป็นคนดำเนินการเนี้ย
ตู้สัญญาณไฟก็อยู่ที่มือ และมันก็
เป็นหน้าที่ดูแลความปลอดภัยด้วย
ขอบคุณครับ
โดย:
BaVo316
วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:14:43:29 น.
โดย:
ayopolie
วันที่: 8 มกราคม 2551 เวลา:16:05:56 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
สายลมและลมหนาว
Location :
สิงห์บุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Myspace Graphics
Myspace Layouts
Myspace Layouts
สายลมและลมหนาว
ป้ามด
thattron
uggie*
aey_tara
thamn
Webmaster - BlogGang
[Add สายลมและลมหนาว's blog to your web]
mthai.com
my space
my hi 5
rural chula
ปรับขนาดรูปใส่ blog
my space layout
Bloggang.com