~ สามปี...การกลับมาของเพื่อน....เรื่องสะเทือนใจ ~
เพื่อนรักของฉัน วันที่ฉันรับรู้ข่าวการตาย ของแม่เธอ
ฉันอึ้งและพูดไม่ออก มันกระทันหันจน เตรียมใจรับไม่ทัน
สามปีที่ผ่านมา กาลเวลาพาให้เรา ห่างๆกันไป
ไม่ได้ติดต่อกันเลย
เธอไม่ติดต่อใครๆ เพื่อนบางคนรู้สึกน้อยใจว่า เธอห่างหายไปไหน ไม่ส่งข่าว
แต่สำหรับฉันแล้ว พร้อมเข้าใจเธอเสมอจริงๆ
บางครั้งคนเราก็ย่อมมี ภาระหน้าที่ ต้องรับผิดชอบ
คิดได้อีกทีเวลาก็ล่วงผ่าน มานานมากแล้ว
เพื่อนๆยังคงคิดถึงเธอเสมอ พูดถึงเธอ เรื่องราวของเธอ ไม่เคยเลือนหายไปจากความทรงจำ ของพวกเรา
ความสัมพันธ์ของเธอ กับเพื่อนๆ
ตามที่ฉันสัมผัสได้ ยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง
ฉันไม่คาดคิดว่า การกลับมาของเธอครั้งนี้ พร้อมข่าวสะเทือนใจ
ในรอบสามปี วันที่ฉันได้เจอเธอครั้งแรก ในวันสวดงานศพของแม่เธอ
เพื่อนรักของฉัน แวบแรกที่ฉันมองเห็นเธอ
ฉันอยากโอบกอดเธอ ให้กำลังใจแก่เธอ
แต่เท่าที่ทำได้ ฉันได้แต่เอื้อมมือ ไปแตะไหล่เธอเบาๆ
ไหล่เธอสั่นเล็กๆ
ใบหน้ารูปไข่ของเธอผอมลงเล็กน้อย น้ำตาปริ่มขอบตาของเธอ
เราสองคนมองตากัน รับรู้ได้ว่า ยังคงเหมือนเดิม
เธอเล่าถึงอาการของแม่ ก่อนสิ้นใจด้วยรอยยิ้มเล็กๆ ปนหยาดน้ำตา
แม่ของเธอเข้มแข็ง จนวาระสุดท้ายของชีวิต
ฉันรู้สึกจุกๆ พูดไม่ออก
เสียงพระสวดบทสุดท้ายจบลง
ฉันแตะไหล่เธอเบาๆ ร่ำลา " ไปหล่ะนะ ยังเหมือนเดิมนะ เหมือนเดิม"
เธอเอ่ยขอบคุณเบาๆ
เราสองคนมองหน้ากัน
รับรู้และเข้าใจ
.......................................
ฉันเองก็ห่างหายไปนานอีกแล้วเนอะ กลับมาคราวนี้ก็มาพร้อมเรื่องเศร้าๆ อย่าว่างั้นงี้เลยน๊าเพื่อนบล็อก
บล็อกนี้ขอเขียนถึง เพื่อนรักที่ไม่ได้เจอกันเลย แถมมาเจอกันอีกทีก็พร้อมข่าวเศร้าๆ
ขออภัยเพื่อนบล็อกที่ติดตามเรื่องบวช ของลูกชาย แปะไว้ก่อนน๊า แล้วจะเอามาเล่าตอนต่อในคราวต่อไป
ขอบคุณที่ยังคิดถึงกันเช่นเดิม
เหมือนเดิมๆ
Create Date : 07 กันยายน 2551 |
|
28 comments |
Last Update : 7 กันยายน 2551 7:26:13 น. |
Counter : 1601 Pageviews. |
|
|
|
ขอบคุณมวลบุปผาลดามาลย์ที่ร่วงหล่น สบายตา สบายใจสุดๆค่ะ