กาแฟกับความตาย : คุยฟุ้งแบบกระจายกับผู้หญิงประกอบฝัน ( นี่คงไม่ใช่บทสัมภาษณ์ในความหมายที่เคร่งครัดที่อีกฝ่ายหนึ่งถาม-ฝ่ายหนึ่งตอบ และก็คงไม่หนักแน่นพอจะเป็นบทสนทนา จึงขอเรียกว่า ‘การพูดคุยแบบฟุ้งกระจาย’ เรากับเธอร่วมกันคิดคำขึ้นมาจำนวนหนึ่งและตกลงกันว่าจะคุยถึงคำเหล่านั้น แต่แล้วถ้อยคำก็นำเราไปสู่แง่มุมชีวิตในยุคสมัยของเราอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ ) ว่าแต่ ‘เธอ’ ที่ว่านี้เป็นใคร ? เธอเป็นคนริเริ่มองค์กรพัฒนาเอกชนองค์กรหนึ่ง ใช่, เธอเป็นเอ็นจีโอ แต่น่าจะเรียกได้ว่าเป็นเอ็นจีโอที่ HIP, COOL และเท่ที่สุด ณ ขณะนี้ --- YIY แม้จะอายุแค่ 28 แต่เรื่องราวก่ายกองที่เธอสะสมจากครอบครัวและรั้วธรรมศาสตร์ ผลักดันให้เธอทำโครงการอินเทอร์เน็ตกับการพัฒนาชุมชนเมื่อ 7 ปีที่แล้วจนได้รับรางวัลจากธนาคารโลก เธอไม่ได้คิดว่ามันเป็นโครงการที่วิเศษกว่าใคร แต่เธอคิดว่าที่ได้เพราะเธอเด็กและทุกคนอยากเห็นความหวังในตัวคนรุ่นใหม่ที่จะออกมาทำอะไรเพื่อสังคม จากจุดเริ่มต้นนั้นงอกงามเป็น YIY และโครงการแรกที่ทำให้ใครๆ รู้จัก YIY ก็คือ ‘ตลาดประกอบฝัน’ ที่เป็นตัวกลางเชื่อมระหว่างแหล่งทุน พี่เลี้ยง ความรู้ให้กับวัยรุ่นที่อยากทำดี ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอต้องพูดออกสื่อ แต่เธอเพิ่งกลับจากสิงคโปร์หลังจากนำโครงการนี้เข้าประกวด YES AWARDS (Young Entrepreneurs for Sustainability) ของ DHL ในประเทศไทยและได้รับรางวัลที่ 1 (แม้ว่าเธอจะไม่ชนะในระดับภูมิภาคที่สิงคโปร์ก็ตาม) นอกจากนี้เธอยังได้รับเลือกจาก Ashoka องค์กรพัฒนาเอกชนระดับโลกให้เป็น Ashoka Fellow ที่อายุน้อยที่สุดเท่าที่เคยมีมา จึงจำเป็นอยู่บ้างที่ ‘ปริทรรศน์’ ต้องตามกระแสไปคุยกับเธอ อุ๊-กฤตยา ศรีสรรพกิจ “กาแฟ” กาแฟเป็นคำคำแรกที่เรายกขึ้นมาคุยกัน ซ้ำยังคุยกันในร้านกาแฟเสียอีก “คนเราไม่ค่อยกินกาแฟคนเดียว อย่าง Coffee Culture ที่เชียงใหม่ตอนนี้ร้านกาแฟบูมมาก ส่วนใหญ่แล้วจุดใหญ่ที่ทำให้ร้านกาแฟดัง มีคนติด คือบรรยากาศ มันเป็นศูนย์รวมชุมชน เป็นที่ที่คนมารวมกัน” อาจเป็นศูนย์รวม แต่คนที่เข้าไปกลับเป็นแค่ปัจเจกที่ไปรวมอยู่ตรงนั้น ร้านกาแฟสมัยนี้เทียบกับร้านกาแฟแบบบ้านๆ ความแตกต่างของร้านกาแฟแบบบ้านๆ ที่ร้านกาแฟยุคนี้ไม่มีคือ ชีวิตของคนในร้านกาแฟ แต่ร้านกาแฟยุคนี้ขาดปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆ เพราะมันไม่ได้มีความเป็นชุมชนเหมือนร้านกาแฟสมัยก่อน เธอเล่าว่าครั้งหนึ่งในร้านกาแฟสุดหรูที่เชียงใหม่ ลุงคนหนึ่งเดินเข้ามาขายถั่วต้ม ถามโต๊ะนั้น โต๊ะนี้ไปเรื่อยๆ แต่ชายชราคนนั้นไม่ผิดอะไรกับอากาศธาตุ ไม่มีการปฏิเสธ แต่มองไม่เห็น ยืนอยู่สักพักคงรู้สึกว่าผิดที่ผิดทางชายชราจึงเดินออกไป เธอคิดว่านั่นเป็นเพราะลุงคนนั้นแต่งตัวไม่เหมือนคนอื่น จึงไม่มีตัวตน ณ ที่ตรงนั้น “มันแสดงให้เห็นถึงสังคมที่มันแบ่งแยกมาก ฉันแต่งตัวแบบนี้ ฉันเป็นคนแบบนี้ ฉันจะเข้ากับคนแบบนี้ จะคุยกับคนแบบนี้ คนแบบอื่นฉันจะไม่คุย” “แว่นตา” ถ้าเรามองด้วยแว่นตาของทุนนิยมวัยรุ่นทุกวันนี้ก็เป็นพลเมืองที่ดีของระบบทุนนิยม แต่ถ้าเรามองด้วยแว่นตาแบบเอ็นจีโอ มันก็จะได้ภาพที่ต่างกันไปอีก การใช้ชีวิตที่ดำเนินไปตามปกติ จบมาทำงาน มีผลิตภาพ ทุนนิยมอาจจะมองว่าแค่นี้ก็เท่ากับทำให้สังคมมันดีโดยตัวของมันเองซึ่งจริงๆ อาจไม่ใช่ “ก็ไม่เถียงนะ แต่แง่มุมอื่นมันก็มี คนเรามีความหลากหลาย การที่เลือกอะไรสักอย่างขึ้นมาระบายคนคนนั้น มันไม่ได้ทั้งหมดอยู่แล้ว เด็กที่ติดชอปมากๆ เขาอาจจะเป็นคนมีน้ำใจมากๆ ก็ได้” เราจะมองโลกด้วยแว่นตาแบบไหนกันดี “ดีที่สุดเลยนะ อุ๊ว่าไม่ควรมีแว่นตา” เป็นไปได้เหรอ? ไม่น่าเป็นไปได้ “ความตาย” ขณะที่คนเรารู้ว่าตัวเองต้องตาย แต่คนในปัจจุบันกำลังลืมไปหรือเปล่าว่าต้องตาย เพราะเราจะเห็นการดิ้นรนไขว่คว้ามากมาย จนเหมือนกับลืมไปว่าสิ่งที่คุณดิ้นรนไขว่คว้านั้นมันไปกับคุณไม่ได้ “การคิดเรื่องความตายเป็นสิ่งที่มีประโยชน์ มันทำให้เรา...จะอะไรนักหนา ยังไงก็ตายอยู่แล้ว ยังไงก็เอาไปไหนไม่ได้ จะแย่งกันไปทำไม” คนยุคนี้คิดเรื่องความตายน้อยไปมั้ย “ใช่” หรืออีกทฤษฎีหนึ่ง ถ้าทุกคนต้องตาย ช่วงที่มีชีวิตอยู่ก็ต้องเอาให้เต็มที่ “ความสุข” (หัวเราะ) เพราะเราไม่รู้จักความสุขหรือเปล่า คนเราจึงต้องแสวงหาอะไรกันตลอดเวลาเพราะเชื่อว่านั่นคือความสุข เราควรมีนิยามความสุขให้มากกว่าทุกวันนี้ เพื่อให้คนได้มีเสรีในการเลือก เป็นเสรีภาพจริงๆ แต่เราต้องไม่ยอมให้ใครคนใดคนหนึ่งมาบอกว่าอะไรคือความสุข “ความเท่” เหมือนยุคนี้ความเท่จะเป็นสิ่งสำคัญมาก เอ็นจีโอไม่น้อยจึงต้องใส่ความเท่ลงไป จะเป็นยังไงถ้าวันหนึ่งงานอาสาสมัครจะเป็นงานที่เท่ คนบอกว่า YIY น่าจะเป็นเอ็นจีโอที่เท่ที่สุดตอนนี้ “ก็มีความพยายามเยอะ ไม่ปฏิเสธว่าพยายามเท่ พยายามมาก เพราะถ้าเขาไม่เปิดหูฟังตั้งแต่ต้น มันไม่มีทางคุยกันได้ แต่กลยุทธ์ที่จะให้เขาเปิดหูก็ต้องเป็นตัวเราอยู่ ต้องมีจุดยืนที่ชัดเจนว่าเราเป็นใคร แต่ความเชื่อที่ว่าการพูดกับเด็กวัยรุ่นจะต้องสนุกสนาน ไม่เครียด สดใส อุ๊ว่าไม่จริง มันสามารถจริงจังได้ “ความเท่คืออะไร” ความเท่อาจมีได้หลายแบบและมันผูกติดกับความพยายามค้นหาตัวเองว่าฉันเป็นอะไร พยายามที่จะบอกกับโลกว่าฉันเป็นอย่างนี้และนี่คือเท่แบบของฉัน แต่โลกนี้ซับซ้อนและมีการผลิตความเท่ได้เยอะมากที่จะทำมาให้เชื่อว่านี่คือความเท่ของฉันและเมื่อไม่ใช่เราก็ต้องเปลี่ยนไปเรื่อยๆ อาจมองได้ว่าเป็นการค้นหาตัวเองอย่างหนึ่ง แต่ก็มองได้ว่าเรากำลังมีปัญหาในการค้นหาตัวเอง เพราะเราไม่รู้ว่าอะไรคือตัวเราจริงๆ เพราะมีบล็อกให้เราเลือกเยอะแยะจนไม่สามารถคิดได้ว่าบล็อกไหนคือฉัน เราถูกคนอื่นคิดมาให้ “เคยได้ไปอยู่กับหมู่บ้านปกากะญอ ไปถึงวันแรกทุกคนก็แนะนำตัว เป็นนักศึกษา เป็นอาจารย์ เป็นหมอ พะตีที่เป็นหัวหน้าหมู่บ้านก็ถามว่ามาจากไหนกัน แล้วทำไมคนเดี๋ยวนี้ต้องเดินทางมาไกลขนาดนี้เพื่อมาแสวงหาคำตอบง่ายๆ แบบนี้เหรอ เขาเห็นว่ามันไม่ต้องสงสัยเลย ความสุขคืออะไร ชีวิตคืออะไร อ้าว ไม่รู้กันเหรอ คนที่อยู่อย่างเรียบง่าย อยู่กับธรรมชาติ เขาเข้าถึง มันมีความมั่นคงว่าเขาเป็นใคร อยู่ทำไม ขณะที่คนเมืองเรียนจบด็อกเตอร์ก็ยังงงตัวเองอยู่ว่าฉันเป็นใคร ยิ่งเดินทางไกลยิ่งเจอเยอะ ยิ่งงง” สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องหาตัวเองให้เจอ “และสบายใจกับตัวเองเดี๋ยวนั้น วันนั้น” “แบ่งปัน” “เมื่อก่อนจะมีนิยามคำว่างานอาสาสมัครว่าคือการให้ แล้วรู้สึกว่าคำว่าให้ มันมีนัยความสูง-ต่ำ แต่คำว่าแบ่งปัน มันดูเท่าเทียมกันมากกว่า และการที่เราจะให้กับใครได้นั่นหมายถึงว่าเราต้องมีอยู่ จบ” “คำถาม” ไม่มีคำตอบที่ถาวรในทางปรัชญา จะมีก็แต่คำถามที่ถาวร คุณมีคำถามที่ถาวรของตัวเองหรือเปล่า “ความสุขคืออะไร ความสุขสำหรับเราคืออะไร ที่ถามคำถามนี้เพราะเป็นสิ่งที่อยากได้” เรื่อง กฤษฎา ศุภวรรธนะกุล โดย ผู้จัดการรายวัน เพลง ไม่รู้จักฉัน ไม่รู้จักเธอ : อพาตเม้นคุณป้า เพลงวันนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาบลอกแต่อย่างใด Get this widget | Share | Track details   Create Date : 14 กันยายน 2550 32 comments Last Update : 14 กันยายน 2550 17:36:25 น. Counter : 658 Pageviews. Share Tweet

เนื้อหาดีจังเลยนะค่ะ ไล่กันเป็นสเต็บเลยค่ะ แวะมาหาเย็นจังค่ะ กลับบ้านปลอดภัยนะค่ะ   โดย: catt.&.cattleya.. 14 กันยายน 2550 17:57:06 น.

...And... ขอให้โชคดี และมีความสุข ตลอดช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์นี้นะครับผม   โดย: Tonfearn. (ต้นเฟิร์น หาดใหญ่ ) 14 กันยายน 2550 18:04:38 น.

แหม่ๆๆๆ มาเจิม blog เจกเบ่ง คนแรกเลยนะคร๊า... แม้เจกเบ่งจะหายหัวไปซะนาน แต่.... หายไปแต่หัวนะ...ใจยังอยู่ที่ blog นี้ง่ะ ฮ่าๆๆๆ หวานมั้ยคร๊า!! ช่วงนี้งานยุ่ง แต่ก็ยังแวะมาทักทายกันเหมือนเดิมคร๊า...อิอิ   โดย: เจกเบ่ง 14 กันยายน 2550 18:27:33 น.

โดย: wbj 14 กันยายน 2550 18:42:07 น.

เคยได้ยินชื่อ YIY มาตั้งแต่ตอนทำงานที่ร้อยเอ็ด เคยพยายามจะเขียนโครงการส่งไปเหมือนกัน แต่ก็เหลว 555+ อย่างไรแล้วต้องขอชมว่าน้องเค้าเก่งจริงๆ.. ที่สามารถสร้างองค์กรขึ้นมาได้ ขอชื่นชมครับ... ชีวิตเรียบง่ายจริงๆ ทุกๆคนก็มีนะ และสามารถเป็นได้ แต่เราอยากจะเป็นกันหรือเปล่าล่ะ แค่นั่นเอง   โดย: naigod 14 กันยายน 2550 20:54:19 น.

บล้อกสวยครับ เท่ห์ดี เนื้อหาก้อดีครับ   โดย: orcahappy (orcahappy ) 14 กันยายน 2550 21:08:25 น.

หายปวดหัว หายปวดฟันรึยัง? พักนี้ทำแต่บล็อกมีสาระละสิ เลยปวดหัว อิ อิ คำถามบางคำถามก็ไม่มีคำตอบ เพราะจริงๆแล้ว คำถามนั้นๆ มันไม่มีอยู่ตั้งแต่ต้นนั่นเอง....   โดย: ST.Exsodus 14 กันยายน 2550 21:37:39 น.

อ้อ เรื่องงานแต่งนี่ส่วนตัวแล้วไม่คิดจะถ่ายรูปอะไรพวกนี้หรอก เพราะไม่เคยคิดว่าจำเป็น แต่นั่นก็ขึ้นอยู่กับใครที่จะมาร่วมชีวิตละนะ แต่.... ใครกันละ คนๆนั้น   โดย: ST.Exsodus 14 กันยายน 2550 21:39:46 น.

...สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องหาตัวเองให้เจอ “และสบายใจกับตัวเองเดี๋ยวนั้น วันนั้น” ... ชอบตรงนี้ที่สุดเลยค่ะ   โดย: ศศิกัณห์ 14 กันยายน 2550 22:10:04 น.

ค่านิยม คำคำนี้ ฟังดูแล้วไม่น่าทำ แต่สังคมทุกวันนี้ ก็วิ่งเข้าหากันจัง การที่จะเปลี่ยนสังคมให้กลับมาดูแล้วเป็นกันเอง ก็ยังหาได้นะ อยู่ที่จิตใจมากกว่า วัตถุนะ   โดย: วนิส 14 กันยายน 2550 23:34:17 น.

แม้ว่าหลายๆ สิ่งอาจจะแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง แต่อย่างน้อยทุกๆ สิ่งที่กล่าวมาทั้งหมดก็อยู่บนโลกเดียวกันไม่ใช่หรือ? กาแฟ เป็นเรื่องของอารมณ์ เป็นเรื่องของความรู้สึกมากกว่าเป็นแค่เรื่องของพืชชนิดหนึ่ง ได้ยินคำๆ นี้ เราจะนึกถึงความผ่อนคลายอารมณ์ นึกถึงบรรยากาศสีน้ำตาลเข้มในร้าน ประดับตบแต่งด้วยดอกไม้และกลิ่นอันอบอวล และอาจจะหวนระลึกถึงคนที่เคยนั่งอยู่ตรงข้ามกัน แว่นตา เป็นสัญลักษณ์ของสิ่งสองสิ่งที่ตรงกันข้ามกันอย่างไม่น่าเชื่อ สองสิ่งที่ว่าคือ คำว่า "ไอ้แว่น" ที่แสดงความดูถูกได้อย่างถึงแก่น และอีกสิ่งหนึ่งคือ "ความภูมิฐาน" โดยเฉพาะเมื่อไปอยู่บนใบหน้าของ อาจารย์ หรือ แพทย์ ความตาย สิ่งที่สักวันหนึ่งเราทุกคนจะได้รู้จักมันอย่างชัดแจ้ง แต่แทนที่จะศึกษาและนั่งคุยกับมันอย่างสนุกสนาน กลับเป็นสิ่งที่ตรงกันข้าม.. เรากลัวมันจนแสดงธาตุแท้แห่งความเห็นแก่ตัวของเราออกมา ความตายเป็นสิ่งสวยงามในโลกใบนี้พอๆ กับการเกิด เพราะไม่เช่นนั้น จะขาดดุลยภาพ ความสุข เป็นคำถามที่อมตะนิรันดร์กาลสำหรับทุกๆ คนบนโลกนี้ คำถามง่ายๆ ที่คำตอบยากที่สุดในชีวิต ถ้าคนเราสามารถตอบคำถามนี้ได้อย่างแจ่มแจ้งแล้วไซร้ ก็จะไม่มีคำถามใดๆ อีก ทั้งๆ ที่รู้ว่ามันอยู่ใกล้ๆ เรานี่แหละ ความเท่ห์ สมัยสักยี่สิบกว่าปีก่อนถ้าได้มีโอกาสไปเยือนแหล่งวัยรุ่นอย่างสยามสแควร์ หรือ มาบุญครอง จะเห็นคน เท่ห์ๆ แต่งตัวเป็นแบบเดียวกันหมด คือแบบที่ฮิตที่สุดในเวลานั้น บางยุคก็เป็นเสื้อยืดกางแกงยีนส์ บางยุคก็เป็นแบบผ้าพริ้วๆ แต่งเหมือนๆ กัน จนถ้าใครแตกต่างจะถูกจับตามอง มาตอนนี้เปลี่ยนไปเยอะเพราะคนหลากหลายมากขึ้นและคงแปลกน่าดูถ้าแต่งแบบเดียวกันหมด แบ่งปัน สิ่งที่สะท้อนกลับได้อย่างแรงมากๆ ถ้ายิ่งทำอาการนี้รุนแรงมากขึ้นๆ เท่าไหร่ ความรู้สึกเต็มเปี่ยมจะเข้ามาอย่างทวีคูณ เหมือนทุกสิ่งทุกอย่างที่เราคิดว่าเรามีอยู่นั้น มันคือภาระต่างหาก ยิ่งการโยนมันออกไปอย่างเข้มข้นและรุนแรงมากขึ้นเท่าไหร่ ยิ่งปลอดโปร่งโล่งสบาย ยิ่งแบ่งปัน ยิ่งมีที่ว่าง ยิ่งเต็มเปี่ยม คำถาม สะท้อนถึงพัฒนาการของมนุษย์ ซึ่งข้อนี้เองที่ทำให้มนุษย์ต่างจากสัตว์ ยิ่งคิดยิ่งค้นได้ละเมียดมากเท่าไร จะทำให้สามารถดำเนินเข้าใกล้ไปสู่เป้าหมายของชีวิต คิ้วที่ขมวดเข้าหากันในระยะแรกๆ เมื่อคลี่คลายจะผ่อนคลายและได้เสพที่สุดแห่งจินตการ   โดย: กายแก้ว 15 กันยายน 2550 0:18:11 น.

แวะมาอ่านบทความดีๆครับ..... และขอบคุณนะครับที่แวะไปเยี่ยมเยียน.....   โดย: doctorbird 15 กันยายน 2550 9:26:41 น.

ชอบนิยามในเรื่อง "ความสุข" ตอบได้ชัดเจนดีครับ เสียดายผมไม่กลิ่นกาแฟ แต่ชอบดมกลิ่นกาแฟครับ เพราะว่าบางทีก็หอมดีเหมือนกัน 555   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 15 กันยายน 2550 9:35:06 น.

แปะไว้ก่อนแล้วเด๋วมาอ่าน อิอิ หายปวดฟันยัง หายเร็วๆๆ มะว่าน ไปกินวันเกิดมา มีรูปมาให้ดูด้วย แวะไปดูด้วยละ   โดย: Jaa+ (jajijaa ) 15 กันยายน 2550 13:31:45 น.

อยากให้มีคนสนใจเรื่องมีสาระดีๆ อย่างนี้เยอะๆ จัง ประเทศเราจะได้ดีขึ้น   โดย: ~ papeete ~ 15 กันยายน 2550 20:57:52 น.

ตามมาอ่านสาระดีๆอีกแล้วจ้า ปวดฟันหายหรือยังคะ??   โดย: ป่ามป๊าม 15 กันยายน 2550 22:32:49 น.

แวะมาอ่านค่ะ เพลงเพราะดีนะคะ ปกติเคยฟังแต่ที่ชายกับหญิงร้องด้วยกันน่ะ แต่ได้ฟังแบบนี้ก็เท่ห์ไปอีกแบบนะ   โดย: b@rbOr 16 กันยายน 2550 0:45:53 น.

เป็นมุมมองแนวคิดที่ดีค่ะ   โดย: หมูปิ้งไม้ละ 5 บาท 16 กันยายน 2550 9:12:09 น.

สวัสดีค่ะ เข้ามาอ่านเรื่องราวดีๆของผู้หญิงเก่ง ยอมรับค่ะว่าเธอเก่งจริงๆ อายุแค่ 28 เอง ทำอะไรดีเพื่อสังคมตั้งเยอะ เด็กสมันนี้ถ้าเป็นคนที่มีความสารารถ จะประสบความสำเร็จเร็วนะ ตั้งแต่อายุน้อยๆกันเลย ว่างั้น .......... มีความสุขและรักษาสุขภาพด้วยค่ะ   โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 16 กันยายน 2550 10:32:46 น.

เราเล่นอีกเวป และพี่ๆทุกคนที่นั้นจะเรียกเราว่าคนเท่ห์ "คนเท่ห์" ทำอะไรก็เท่ห์ไปหมด.. เราก็ถามกลับว่า เราเท่ห์ตรงไหน ได้คำตอบกลับมาว่า "ไม่รู้" และเราเองก็ตอบตัวเองว่า..เราเท่ห์ เพราะเราเป็นตัวเราทุกวันนี้นี่เอง และจริงนะคะ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องหาตัวเองให้เจอ   โดย: ดอกหญ้าเมืองเลย 17 กันยายน 2550 7:16:02 น.

อ่านจบแล้ว เป็นบทความที่เยี่ยมมากๆ ถ้าคิดและทำได้แบบนี้ก็วิเศษ เพียงแต่ว่าทุกวันนี้ เงินคือปัจจัยที่สำคัญ ป่วย ไปหาหมอ เสียเงิน หิว ก็เสียเงิน ที่อยู่ก็ซื้อ ถ้าพ่อแม่ มีให้ก็สบายหน่อย มืเรื่องอยู่เรื่องหนึ่ง.... มะก่อน คนเรามีความทุกข์ ก็มักนึกถึงวัด นึกถึงพระเจ้า สมัยก่อน การจะกราบพระ สักองค์ นั้นง่ายมาก ไปวัด คุณก็จะเจอท่าน.... แต่เดี๋ยวนี้ซิ การไปวัด คือการไปฝากทุกข์ไว้กับ พระพุทธรูป จุดธูปจุดเทียน มะก่อน ไม่มีเงินก็จุดธูปเทียนได้ ที่วัดมีจัดให้..... จะทำบุญเท่าไหร่ก็ได้ ตามจิตศรัทธา...... แต่เดี๋ยวนี้ เหรอ ไปได้ แต่ถ้าไม่มีเงิน 10 บาท ก็ไม่มีให้หลอกธูปเทียน.... บางวัด ถึงขนาดกลัวคนขโมย ต้องมีคนนั่งเฝ้าธูปเทียน ซึ่งส่วนใหญ่ ก็จะบ่นว่า ชุดละ 10 บาท หยิบแล้ว อย่าลืม หยอดเงินด้วย!!! บางที่แม่ชี นุ่งขาวเองด้วย พูดจาไม่ดีกับ คนมาทำบุญ ถ้าแต่งตัวไม่ดี ยากนั้นจะได้ พบกับพระเก่งๆๆ เทศน์เก่งๆๆ แม้แต่วัดเอง ก็ยังมีการจัดชนชั้นเลย แม้แต่ตาย จะเอากระดูกใส่ โกฏ ตามวัด ก็ยังต้องมีเส้นมีสาย ไม่งั้นก็ไม่ได้ใส่ หรือไม่ก็นูน ช่องขนาด 10 X10 ซม รูปติดเล็กนิดเดียว ชื่อเหลือ ตัวเท่ามด.... เงินทั้งนั้นเลย ที่เป็นตัวแบ่ง ทุกอย่างในโลกนี้..... แต่ก็คงตามหลักธรรมชาติ ทุกอย่าง ถ้ามากไปน้อยไป ก็จะมีตัวกำจัดให้มันสมดุลย์ แต่ มันจะเป็นอะไร.... ทุกคนก็รู้ อยู่แล้ว ตายไง.....   โดย: Jaa+ (jajijaa ) 17 กันยายน 2550 18:17:04 น.

เป็นบทความที่ดีบทความนึงเลยทีเดียว อ่านแล้วแล้วได้แง่คิดดี   โดย: i_nookae 18 กันยายน 2550 14:02:42 น.

สวัสดียามเย็นค่ะ แวะมาทักทายอีกครั้งค่ะ สบายดีนะคะ มีความสุขมากๆและนอนหลับฝันดีค่ะ   โดย: เราสองคน (ฝากเธอ ) 18 กันยายน 2550 17:57:24 น.

สวัสดียามเย็นครับ   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 18 กันยายน 2550 18:15:20 น.

อืม..   โดย: อวดดี (auwddee ) 18 กันยายน 2550 23:11:16 น.

ใกล้จบทริปแล้วครับ พรุ่งนี้วันสุดท้าย เหนื่อยทั้งคนดู และคนทำ 55555 รูปเยอะมากกกกกกก ที่เอามาลงแค่ 1 ใน 3 ครับ ทริปนี้ไม่ล้างรูปแล้ว เพราะไม่มีที่เก็บอัลบั้มรูปแล้วครับ 555   โดย: กะว่าก๋า (กะว่าก๋า ) 19 กันยายน 2550 8:15:02 น.

หวัดดีค่ะ คิดถึง เป็นไงค่ะ ไปหาหมอฟันมา หายปวดฟันยังค่ะ...   โดย: Jaa+ (jajijaa ) 19 กันยายน 2550 11:33:33 น.

ว่าง ๆ แวะไปดูหลาน เจ้าหญิงตัวน้อย ๆ นะค่ะ น่ารักน่าชังมาก ๆ   โดย: เจกเบ่ง 19 กันยายน 2550 11:53:42 น.

แวะมาบอกว่า จะกลับบ้านแล้ว ฝันดีๆๆ นะค่ะคืนนี้ คิดถึงเหมือนเดิม คิคิ   โดย: Jaa+ (jajijaa ) 19 กันยายน 2550 19:18:33 น.

แอบแวะมาชมครับ   โดย: สอระ (สอระ ) 20 กันยายน 2550 9:04:57 น.

สวัสดีตอนเช้าค่ะ ตื่นนอนวันนี้ แบบขี้เกียจจัง ฝนตกปอยๆๆ อากาศเย็นๆๆ ฟ้ามืดๆๆ ตอนนี้ก็ยังมืดอยู่ น่านอนจริงๆ นะค่ะ ตั้งใจทำงานนะค่ะ...   โดย: Jaa+ (jajijaa ) 20 กันยายน 2550 9:10:30 น.

สวัสดีตอนเช้าของ เนเธอร์แลนด์ นะจ้า เป็นบทความที่เยี่ยมมากเลยอะจ้า ** ขอให้มีความสุขและสุขภาพแข็งแรงนะจ้า **   โดย: จอมแก่นแสนซน 20 กันยายน 2550 13:20:25 น.