Group Blog All Blog
|
ผีเด็ก วันนี้ขึ้นเวรดึกแทนเพื่อน ปกติไม่ชอบขึ้นเวรดึกเพราะเป็นคนกลัวผีและอดนอนไม่ได้ แต่ครั้งนี้ถือว่าทำเพราะความจำเป็นอีกครั้งหนึ่ง..........และก็เป็นการแสดงถึงความมีน้ำใจอันดีงาม แหะ แหะขึ้นมาที่รพ. เวลา 23.45 น. มาถึงที่ตึกได้รับการบอกเล่าจากคนเวรบ่าย (16.00-24.00) ว่าระวังนะคนเวรดึก วิรัช จะมาเล่นด้วย......วิรัช เป็นเด็กชายอายุ 8 ขวบแล้วแต่ตัวเล็กเหมือนเด็กอายุ 3 ขวบ ป่วยเป็นโรคเรื้อรังตั้งแต่เกิด รักษาที่รพ.เป็นเวลานานมาก เป็นเด็กที่น่ารักสำหรับทุกคนในรพ. ไม่มีใครไม่รู้จักเด็กชายวิรัช ตอนเช้าเด็กชายวิรัช จะตื่นมาทำธุระส่วนตัวของตัวเอง ทานข้าว เสร็จแล้วก็จะมาด้อมๆมองๆพี่พยาบาลว่าเขาทำอะไรกัน พอถึงเวลาสวดมนต์วิรัชก็จะเดินเข้ามาในห้องพยาบาล เราก็จะแบ่งเก้าอี้ให้หนึ่งตัวเพื่อให้นั่งสวดมนต์ด้วยกัน วิรัชก็ยกมือไหว้พระสวดมนต์ตั้งแต่แรกจนจบ แต่ไม่เคยเห็นอ้าปากเลย ไม่รู้สวดในใจหรือเปล่า และเราก็ไม่เคยสงสัยเลยว่าสวดเป็นมั๊ย ? จนบัดนี้...  สวดมนต์เสร็จพวกเราก็พากันทำงาน วิรัชก็จะเดินตามคนโน้นที คนนี้ที ใครพาไปใหนก็ไป ที่เตียงวิรัชจะมีกระป๋องอันหนึ่งไว้สำหรับใส่เงิน เพื่อที่จะไปซื้อจักรยานตอนที่ได้ออกจากรพ. เงินในกระป๋องก็จะได้มาจากเพื่อนบ้านที่มาเยี่ยมในแต่ละวัน และจากเจ้าหน้าที่ในรพ. ได้หลายบาทเหมือนกัน (อย่างไม่น่าเชื่อ) ... ตอนเย็นวิรัชก็จะเอาข้าวและกับข้าวมานั่งกินกับพี่ๆพยาบาล เสร็จแล้วก็นั่งดู TV ด้วยกัน บางครั้งว่างเราก็จะดูภาพกิจกรรมในรพ. ทำโน่นทำนี่เรื่อยๆ ทุกครั้งก็จะมี เด็กชายวิรัช นั่งอยู่ข้างๆเสมอ บางครั้งขอเล่นเกมส์ด้วย .... งานวันเทศกาลต่างๆ วิรัชก็จะได้ของขวัญพิเศษจากจนท.ผู้ใจดี เหตุการณ์เป็นเช่นนี้มาตลอด จนวันหนึ่ง โรคที่น้องเป็นมันกำเริบเสิบสาน น้องมีอาการเหนื่อยมาก ทำกิจกรรมต่างๆไม่ได้เหมือนทุกวันแล้ว ต้องนอนดมออกซิเจนบนเตียงตลอด สร้างความสลดหดหู่แก่ผู้ที่รักน้องเป็นอย่างยิ่ง ในที่สุดวันที่ 30 ธ.ค.52 น้องทนต่อโรคที่เป็นอยู่ไม่ไหวและจากพวกเราไปอย่างสงบ........... src=//www.bloggang.com/emo/emo20.gif>  หลังจากนั้นแทบทุกวันของเวรบ่ายและเวรดึก ประตูที่วิรัชเคยเปิดมาหาพวกเรามันก็จะเปิดและปิดเองเสียงดัง ปัง ปัง .... พวกเราก็ใจดีสู้เสือ พากันพูดว่า .... เอ้า !! วิรัช เข้ามานั่งเลย....(เช่นนี้ทุกครั้ง) และเมื่อคืนก็เช่นกัน เตียงที่วิรัชเคยนอน ปกติไม่มีคนไข้ 22.00 น.น้องพยาบาลเดินมาบอกหัวหน้าเวรว่า ช่วยบอกญาติอย่านอนบนเตียงคนไข้ ซึ่งเป็นเตียงที่วิรัชเคยนอน พอหัวหน้าเวรไปดูก็ไม่เห็นมีคนอยู่บนเตียง และเตียงฝั่งนั้นก็ไม่มีคนไข้เคย หกทุ่มเดินดูคนไข้ สอบถามตาที่นอนเตียงฝั่งตรงข้ามเตียงวิรัชว่านอนไม่หลับเหรอค่ะ ตาบอกว่านอนไม่ได้เลย มีเด็กมาวิ่งเล่นข้างๆตลอด ซึ่งตอนนั้นไม่มีคนไข้หรือญาติเด็กเลย และก็ไม่มีเด็กที่ไหนมาวิ่งเล่นตอนหกทุ่ม แค่ฟังก็ ขนลุก แล้ว แต่ก็กลั้นใจถามตาต่อ เด็กผู้หญิงหรือผู้ชาย รูปร่างเป็นยังไง .......... ตาตอบว่าเด็กผู้ชาย รูปร่างที่ตาบอกคือ วิรัช ชัดๆ  เราก็เลยพูดเสียงดังๆเหมือนเช่นทุกครั้งว่า....วิรัช..อย่าเพิ่งมาหาพี่นะ ให้พี่ทำงานก่อน ....แล้วเราก็ผ่านเวรดึกไปได้อย่างสงบ ขอบคุณ วิรัชมากค่ะ ขอให้ไปสู่สุขคติ นะค่ะ จะทำบุญ อุทิศส่วนกุศลให้ต่อๆไป
โถ วิรัช....
ขอให้ได้ไปขี่จักรยานให้สนุกไปเลยนะ โดย: ตา (ta/'o-o/'
 ) วันที่: 26 มกราคม 2553 เวลา:16:19:56 น.น่าสงสารจัง
เด็กๆไม่น่าจะต้องมานอนป่วยเลย โดย: The eye of earth
วันที่: 3 กุมภาพันธ์ 2553 เวลา:15:03:41 น.คน เรา เมื่อ มีกรรม ก็ต้อง ใช้กรม ไม่ว่า เด็ก หรือ แก่ ก็ไม่เว้น ดังนั้นการจากไปของเด็ก คนนี้ก็คือการ ใช้ กรรม อย่างหนึ่ง นั่น เอง
โดย: จอมราช IP: 183.89.254.94 วันที่: 20 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:02:19 น.
|
prettything
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] today is going to be a much better day than yesterday
|
|||||||||||||
ลืมใส่