Group Blog All Blog
|
แม่กับเมีย ช่วงนี้ทำงานทุกวัน ไม่มีวันหยุดเลย............เหนื่อยมาก....คนไข้ไม่รู้มาจากไหนเยอะมากๆ ล้นจำนวนเตียงที่โรงพยาบาลสามารถรองรับได้ จนต้องนอนเตียงเสริมกัน ลำบากหน่อยแต่ก็ได้หายกลับบ้านกันทุกคน คนไข้ธรรมดาก็ได้กลับบ้านเร็ว คนไข้โรคเรื้อรังก็นอนเป็นเจ้าของเตียงไปเลย เพราะคนไข้โรคเรื้อรังนี่แหละที่ทำให้เราเห็นสัจธรรม ธรรมชาติของความเป็นคนอีกอย่างหนึ่งขึ้นมา คนไข้โรคเรื้อรัง 2 คน เด็กน้อยและผู้ชายวัยกลางคน คนไข้เด็ก ก็จะมีแม่มาเฝ้าคอยดูแลอย่างใกล้ชิด ไม่เคยบ่น ไม่เคยขี้เกียจ ไม่เคยเกี่ยงงอนกับเจ้าหน้าที่ อยู่กับลูกเฝ้าดูแลลูกทุกวัน ไม่มีวันไหนเลยที่เราไม่เห็นหน้าแม่+ลูก..... ส่วนผู้ชายวัยกลางคนมีภรรยามาเฝ้าดูแล แรกๆก็เห็นหน้าทุกวัน ต่อมาก็เริ่มค่อยๆหายไป จากหนึ่งวันเป็นสองวัน สามวัน เป็นสัปดาห์ก็มี แรกๆช่วยทำกิจกรรมในการดูแลผู้ป่วยทุกอย่างตอนนี้แทบไม่มาใกล้เลย... 
อ่านแล้วรู้สึกเลยนะคะว่า "ไม่มีรักใดแน่วแน่ มันคง เท่ารักของแม่" เป็นความจริงที่สุด
แวะเอาบุญวันวิสาขบูชาที่ไปทำบุญวันนี้มาฝากค่ะ...รับไว้ด้วยนะคะ โดย: ในความอ่อนไหว
 วันที่: 28 พฤษภาคม 2553 เวลา:21:29:35 น. |
prettything
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] today is going to be a much better day than yesterday
|
|||||||||||||
แวะเอาบุญวันวิสาขบูชาที่ไปทำบุญวันนี้มาฝากค่ะ...รับไว้ด้วยนะคะ