การผจญภัยสู่โลกกว้างของเด็กชายสัตว์น้ำ ตอนที่ 3 กลิ่นไรเนี่ย ตรูจะนอน

……เหม็นอะไรว่ะ  กลิ่นไรเนี่ย น้องปลาต้องงัวเงียตื่นเพราะว่ากลิ่นอันไม่พึงประสงค์โชยมาเตะจมูกเข้าให้  แล้วพอหันไปดูคนข้างๆก็ถึงกับร้องอ๋อในใจ เฮ้อไม่ได้อะไรมากมายหรอกแต่ว่าทั้งคันรถ น้องปลาเป็นเอเชียคนเดียว นอกนั้นเป็นพี่มืดหมด  แม้กระทั่งคนขับ น้องปลาอาจจะไม่ได้สังเกตตอนขึ้นว่าเป็นเอเชียที่อเมริกันเหยียดกันเพราะว่าตอนนั้นคนขึ้นไม่ค่อยเยอะคงจะทยอยขึ้นมาตามเมืองต่างๆ แต่ตอนนี้คนเต็มคันรถ น้องปลาก็นึกในใจว่า มันจะเหยียดน้องปลาไหมเนี่ย กลัวก็กลัว แต่คิดในใจเอาวะ!!!!มาถึงขนาดนี้แล้ว ไม่มีอะไรจะเสียแล้วว.....

น้องปลาก็ตั้งสมมติฐานในใจว่าคนขาวเค้าคงไม่นั่งเกรฮาวน์กันหรอกมั้งเพราะว่าเค้าคงมีรถขับกันหรือไม่เดินทางไกลๆเค้าคงนั่งเครื่องอย่างเดียว  สักพักคนขับรถเกรฮาวน์ก็บอกว่าถึง Wilmington แล้ว พัก 15 นาที ซึ่งตอนนั้นเป็นเวลา 11 โมงเช้า (เฮ้อ น้องปลานอนไปสามชั่วโมงเองเหรอเนี่ย)  Wilmington เป็นเมืองใหญ่ของรัฐ  Delaware ซึ่งเป็นรัฐที่มีขนาดเล็กมาก น่าจะเล็กสุดแล้วมั้งหรือไม่ก็รองท้ายๆถ้าจำไม่ผิด แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะว่ามาถึงครึ่งทางแล้ว น้องปลาเหนื่อยมากมายกะการเดินทางมาครั้งนี้

นึกในใจ....ดีนะที่น้องปลานั่งติดกระจกรถ เลยหันหน้าเข้ากระจกเสมือนมองดูวิวไปเรื่อย ถ้าได้นั่งตรงกลางละก็....ขอฉีดยาสลบด่วนเลยคุณหมอ 555+  ขนาดว่านั่งติดกระจกนะเนี่ยยังแบบว่าเหม็นอ่ะ น้องปลาไม่ได้ว่าไรหรอก...แต่ก็นะ ไม่แปลกเลยที่พวกคนขาวเค้าเหยียดกัน น้องปลาหันไปหาพี่มืดแต่ละทีนี่แบบว่ากลิ่นหืนขึ้นมาถึงสมองเลยอ่ะ พูดแล้วยังจำกลิ่นได้เลยอ่ะ (น้องปลาต้องขอโทดพวกเค้าเหล่านั้นด้วยที่พูดอะไรออกไปแบบนี้ แต่น้องปลาก็แค่จะอธิบายให้ได้เห็นภาพกันชัดเจนยิ่งขึ้น) ฮ่าๆๆ  พูดถึงเมือง Wilmington นี่ก็สวยดีนะ แบบว่าเมืองเล็กๆผู้คนไม่ค่อยเยอะ แต่ดูแล้วน่าอยู่เหมือนกันและแล้วสักพักล้อรถก็หมุนต่อไป น้องปลาก็มองไปทั่วเมืองจนกระทั่งรถออกจากตัวเมืองสักพักน้องปลาก็หลับไปอีก  z z Z Z  (จะโกรนหรือไม่ก็ช่างไม่รู้แหละ ตรูเพลียนี่ ฮ่าๆๆ)

ประมาณบ่ายสองโมงน้องปลาก็มาถึงสถานที่พักรถ น้องปลาก็ลงไปกะเค้าแต่ก็ไม่รู้จะกินอะไรเพราะว่าไม่ค่อยหิว ก็เลยซื้อน้ำมาขวดนึงประมาณ 1 เหรียญกว่าๆ แล้วก็ขึ้นรถไปนั่งจังหวะที่จะนั่งเนี่ยแหละต้องขอทางพี่มืดเค้าอย่างเจียมตัว(เพราะว่าน้องปลาแปลกอยู่คนนเดียว) นั่งเสร็จน้องปลาก็กินขนมยูโร่ที่นำมาจากเมืองไทยก็กินๆไปทั้งๆที่เหนื่อยและเพลียมาก ทีนี้น้องปลาไม่หลับละ ตื่นเต้นว่าเมื่อไหร่ตรูจะถึงซะทีเนี่ย และแล้วประมาณบ่ายสามก็ถึง Salisbury (เขียนถูกป่าวเนี่ย) รัฐ Maryland น้องปลาต้องเปลี่ยนรถมาขึ้นอีกคันนึง น้องปลาก็ได้แต่คิดว่า โอยยย หมดเวรไปได้แล้วเปราะนึง นั่งรอรถอยู่ซักพักก็มีรถอีกคันมาจอดแล้วเค้าก็บอกว่าไป Ocean City เย้ๆๆๆ ถึงเวลาของน้องปลาแล้ว น้องปลาไม่รอช้าที่จะรีบขึ้นรถเนื่องจากอยากให้ถึงที่หมายเร็วๆ

และแล้วน้องปลาก็สงสัยมากเนื่องจากรถที่นั่งมานั้นมีทั้งหมดสามคนรวมคนขับ เฮ้ย...มันจริงหรือเปล่าเนี่ยไม่ใช่ว่าจะพาน้องปลาไปที่เมืองอื่นนะเว้ย...  น้องปลาก็เลยไปถามคนขับเพื่อความแน่ใจว่าคันนี้ไปโอเชียนเหรอป้า(คนขับเป็นผู้หญิง) เจ๊แกบอกว่าแม่นแล้ว!!! น้องปลาเลยมั่นใจฮ่าๆๆ น้องปลาก็ตื่นเต้นมากกะการที่ได้ได้ถึงที่พักแล้วก็นอนพักผ่อน น้องปลากะว่าจะได้นอนพักซักวันสองวัน นึกไว้ว่าจะได้เจอเดอะแก๊ง โอยคิดแล้วมีความสุข ความเหนื่อยมันคงจะหายไปหมด... (น้องปลาจะเป็นคนแบบว่าเต็มที่กะชีวิต พอมีเรื่องอะไรให้สุขใจความทุกข์หรือว่าความเหนื่อยก็จะหายไปหมด)  และแล้วน้องปลาก็มองหน้าหญิงอีกคนที่โดยสารมาด้วยกัน ก็เห็นว่าเจ๊คนนี้ต้องเป็นคนเอเชียแน่เลย ก็เลยถามว่าไปโอเชี่ยนซิตี้ทำไมครับ เจ๊แกบอกว่ามาเที่ยววันหยุด โหหหห!!!ท่าทางจะมีกะตัง น้องปลาเลยถามไปถามมาเจ๊ก็บอกว่าเป็นคนอินโดนีเซีย น้องปลาคิดในใจ  (กรูต้องหาผลประโยชน์จากเจ๊นี่ให้ได้ เฮ้ยยย น้องปลาไม่คิดจะขายตัวเน้อ เค้ายังสดนะ 55++) แบบว่าต้องให้เจ๊ช่วยอะไรยังงี้เพราะว่าเจ๊เค้ามีพี่ชายอยู่ที่นี่ น้องปลาก็เลยขอฝากเนื้อฝากตัว ฮ่าๆๆ และแล้วน้องปลาก็เลยขอยื้มโทรศัพท์(ผลประโยชน์จริงๆแฮะ - - )  โทรหาเอเจนซี่ที่พี่ให้เบอร์มา โทรไปตอนแรกก็ไม่ติดเพราะว่าโทรศัพท์คนประสานงานสีย น้องปลาเลยโทรหาเจ้าของบ้าน ชื่อ เวน(กรรมตรูจริงๆ)   แล้วไอ้เวนนี่ก็บอกว่าเป็นใคร ทำไมโทรมา อีกชั่วโมงโทรมาใหม่เพราะว่าตอนนี้ยุ่งกะเมียหรืออะไรซักอย่างจำได้เลยว่าวันนั้นเป็นวันอะไรซักอย่างของอเมริกาที่เค้าต้องกินเลี้ยงกะครอบครัว 23 มีนาคมจำได้เลยเพราะว่า Subway ที่นิวยอร์กำม่วิ่งสถานีนั้น(ตอนที่แล้ว)  น้องปลาก็ไม่รู้เรื่องว่ามันอะไรกันแน่ น้องปลาก็คิดในใจว่าแล้วจะไปอยู่ที่ไหนละเนี่ยตรู ไม่รู้จักใครเลยโอยย  เครียดๆๆ เบอร์พวกเดอะแก๊งก็ไม่มี น้องปลาก็ลุ้นอยู่ว่าจะเป็นยังไงเมื่อไปถึงที่นั่น และแล้วน้องปลาก็อ่านป้าย Berlin ไอ้แม็คมันทำงานที่เมืองนี้นี่หว่า น้องปลาก็คิดในใจว่าใกล้ถึงแล้วสินะ ผ่านไปสักพักก็ถึงสถานีเกรฮาวน์ แต่เอ..ทำไมมันเงียบจังเลย ไม่มีไรเลย น้องปลาลงจากรถแล้วก็เดินลงไปนั่งรอ.... รอใครเนี่ย  ส่วนเจ๊คนนั้นเค้าก็ไปแล้ว น้องปลาก็พยายามจะเปิดคอมพิวเตอร์ว่ามีไวเลสไหมแถวนี้ แต่แล้วน้องคอมก็เปิดไม่ติดเพราะว่าแบตเตอรี่หมด ซวยไหมหล่ะเนี่ย จะเสียบปลั๊กเสียบแล้วไฟไม่เข้า  ฮ่วย!!! เซงจริงๆเซงจนต้องอุทานออกมาเป็นภาษาบ้านเกิดซะเลย 555+ แล้วน้องปลาก็โทรยิกเลยทีนี้ โทรหาไอ้เวน มันก็บอกว่าเดี๋ยวไปรับอีกชั่วโมง ห๊า..... ฆ่าตรูเลยไหม เฮ้ออออ.. และแล้วสักพักก็มีรถคันนึงมาจอด น้องปลาก็คิดในใจว่าต้องมารับน้องปลาแน่นอน และแล้วเค้าก็บอกว่ามารับเด็กแลกเปลี่ยน น้องปลาก็บอกว่าใช่ๆๆผมเนี่ยแหละ ฮ่าๆๆ แล้วเค้าก็ไม่พูดพร่ำทำเพลงอะไรบอกว่าขนกระเป๋าขึ้นรถแล้วก็บึ่งรถออกจากสถานีเกรฮาวโดยทันทีทันใด....

      

Create Date : 24 สิงหาคม 2552		0 comments
Last Update : 24 สิงหาคม 2552 23:31:52 น.
Counter : 287 Pageviews.
Share Tweet