Bloggang.com : รัณณา : ดาราจักรรักลำนำใจ : ความแตกต่างที่เป็นปมด้อย

ดาราจักรรักลำนำใจ : ความแตกต่างที่เป็นปมด้อย

หลังจากได้ยินเสียงรถซึ่งไปรับเด็กๆ กลับจากโรงเรียนไม่ถึงสองนาที พิณทิพย์ก็ได้ยินเสียงร้องไห้พร้อมกับเสียงวิ่งขึ้นบนบ้าน นายหญิงของไร่พิณทิพย์วางมือจากงานครัวแล้วรีบเดินออกจากครัว เป็นจังหวะเดียวกับที่ร่างเล็กวัยแปดขวบวิ่งนำหน้าพี่สาวกับพี่ชายตรงมายังห้องโถงด้วยน้ำตานองหน้า

“พลอย...เป็นอะไรลูก ร้องไห้ทำไมจ๊ะ” พิณทิพย์ทรุดนั่งอ้าแขนโอบรับร่างเด็กหญิง แล้วเอ่ยถามอีกสองคนข้างหลัง “น้องเป็นอะไรเหรอลูกเพชร...พิม”

“น้องถูกเพื่อนๆ ล้อค่ะแม่” พิมพ์รักเป็นคนตอบ ในขณะที่เพชรทำหน้านิ่วเคร่งเครียดเหมือนไม่พอใจอะไรบางอย่าง “พวกนั้นล้อน้องว่าหน้าตาไม่เหมือนคนไทย ไม่เหมือนพ่อกับแม่ ถูกพ่อแม่จริงๆ ทิ้ง แล้วพ่อกับแม่เลยเก็บมาเลี้ยง”

พิณทิพย์นิ่วหน้า ก่อนจะลูบหลังเล็กอย่างปลอบโยนขณะที่เจ้าตัวยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้น

“โถ...อย่าร้องนะลูกพลอย เพื่อนๆ เขาก็ล้อกันไปอย่างนั้นเองแหละ”

“พวกนั้นนิสัยไม่ดีครับแม่” เสียงกระด้างของเพชรดังขึ้น “พวกนั้นก็ล้อผมเหมือนกัน” ผมก็เลยชกมันจนร้องไห้ไปเลย”

“ตายจริง!” พิณทิพย์อุทานอย่างตกใจ “เพชรทำแบบนั้นทำไมลูก รู้ไหมว่ามันไม่ดี”

เด็กชายวัยสิบเอ็ดขวบก้มหน้าลง ในขณะที่เด็กหญิงพิมพ์รักมองน้องชายต่างสายเลือดอย่างสงสารและเห็นใจ พิณทิพย์เห็นดังนั้นจึงจับแขนของเพชรรั้งเข้ามาใกล้ เอ่ยเสียงนุ่มนวลกับทั้งสองคนในอ้อมแขนด้วยแววตาแห่งความรัก

“เพชร...พลอย ฟังแม่ให้ดีนะลูก ถึงใครจะล้อลูกยังไง แต่ลูกทั้งสองคนก็เป็นลูกของพ่อกับแม่ เป็นน้องของพี่พิมพ์ เราเป็นครอบครัวเดียวกัน อย่าโกรธ อย่าโมโหเพื่อนเลยนะจ๊ะ”

“แล้วแม่เก็บพลอยกับพี่เพชรมาเลี้ยงจริงหรือเปล่าคะ” เด็กหญิงพลอยเอ่ยถามขึ้นหลังจากปาดคราบน้ำตาออกจากแก้มใส นัยน์ตาสีฟ้ายังเป็นประกายรื้น แพขนตาหนาชื้นด้วยหยาดน้ำตา

พิณทิพย์นิ่งไปชั่วขณะกับคำถามตรงๆ ไร้เดียงสา แต่แววตาฉายแววกลัว เสียใจ และไม่แน่ใจ สตรีสูงวัยค่อยๆ รั้งร่างของทั้งสองแน่นเข้า ตัดสินใจบอกความจริงเพราะรู้ว่าดีกว่าจะปกปิด

“ใช่จ้ะ ลูกจ๋า แม่เก็บเก็บเพชรกับพลอยมาเลี้ยง” พอเห็นแววตาเจ็บปวดก็รีบดึงแขนของพิมพ์รักมากอดอีกคนแล้วพูดต่อ “แต่แม่ไม่เคยคิดว่าลูกทั้งสองเป็นคนอื่นเลยนะลูก พ่อกับแม่รักเพชรกับพลอยเท่ากับที่รักพี่พิมพ์ รักมาก ทุกคนคือลูกของแม่ พวกหนูคือพี่น้องกัน เราต้องรักกัน ช่วยเหลือกัน ไม่ทิ้งกัน เข้าใจไหมจ๊ะ พิมพ์ เพชร พลอย”

ทั้งสามคนรับคำพร้อมกันด้วยน้ำเสียงแจ่มใส

“ดีมากลูก” คนเป็นแม่ยิ้มอย่างโล่งอกและพอใจ ก่อนจะพูดกับลูกสาวแท้ๆ ในวัยสิบเอ็ดขวบ “พิมพ์เป็นพี่คนโตต้องดูแลน้องๆ นะจ๊ะ”

“ค่ะแม่”

พิณทิพย์หันไปทางเพชรซึ่งอยู่ในวัยไล่เลี่ยกับพิมพ์รัก แต่เพราะไม่สามารถรู้อายุชัดเจนแน่นอนจึงยกให้เป็นน้องของพิมพ์รัก “ส่วนเพชร...เราเป็นผู้ชาย เราเข้มแข็งกว่าคนอื่น เพราะฉะนั้นต้องดูแลพี่พิมพ์กับน้องนะจ๊ะ”

“ครับแม่”

พิณทิพย์ยิ้มอย่างเอ็นดู แล้วก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อได้ยินเสียงของสามีดังขึ้น พร้อมกับที่ร่างของคมเดชเดินมาสมทบ

“ก่อนจะดูแลคนอื่นได้เราต้องฝึกให้ดูแลตัวเองให้ได้ก่อน เพราะฉะนั้นพ่อจะพาไปเรียนวิชาป้องกันตัวเอาไว้”

“คุณนี่ล่ะก็ จะสอนให้ลูกชอบใช้ความรุนแรงหรือไงคะ”

“ใครบอกล่ะ ที่ผมจะให้ลูกเรียนเพราะทุกวันนี้อาญากรรมมันเกิดเยอะจนน่ากลัว ถ้าเรียนวิชาป้องกันตัวไว้ อย่างน้อยก็จะได้ป้องกันตัวเองได้ไง”

“หนูเรียนด้วยนะคะพ่อ” น้ำพลอยเอ่ยขึ้นอย่างกระตือรือร้นทันที ร่างเล็กวิ่งไปหาบิดาที่ทรุดลงอ้าแขนรับ

“พิมพ์ด้วยนะคะพ่อ”

คมเดชหลิ่วตาให้ “โอเคเลยลูกรัก งั้นพ่อจะให้เรียนทั้งสามคนเลย”

พิณทิพย์ส่ายหน้าให้กับสามีที่หันมายิ้มกว้างให้ แต่เธอรู้ว่าสามีเอาจริง เพราะอีกฝ่ายเคยเปรยว่ามีลูกสาวสวยก็ย่อมห่วงเป็นธรรมดา ส่วนเพชรเขาก็อยากให้เข้มแข็งเพื่อจะปกป้องคนในครอบครัวได้

พิณทิพย์เดินออกมามองพระจันทร์ในคืนเดือนหงายที่ริมหน้าต่าง พอได้ยินเสียงคมเดชเดินออกมาจากห้องน้ำแล้วตรงมายังเตียงเธอก็เปรยขึ้น

“คุณคิดว่าเพชรกับพลอยจะนึกน้อยใจมั้ยคะ ที่ไม่ได้เป็นลูกของเราจริงๆ”

คมเดชชะงักไปนิดหนึ่ง ก่อนจะเดินมาสมทบ “ไม่หรอก ผมเชื่อนะว่าความรักและการเอาใจใส่ของเราสองคน จะทำให้เพชรกับพลอยไม่รู้สึกว่าเป็นคนอื่น อีกอย่างทั้งสามคนก็รักกันมากเหมือนพี่น้องจริงๆ ไม่เคยทะเลาะตบตีกันเลยซักครั้ง มีแค่งอนๆ กันบ้างแต่สักพักก็ดีกัน”

พิณทิพย์พยักหน้าพลางยิ้มออกมา “ฉันก็คิดอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ”

“อ้าว! คิดแบบนั้นแล้วทำไมถามผมอย่างนั้นล่ะ”

“ไม่รู้สิคะ ฉันคงกลัวไปเอง”

“กลัวอะไร”

“กลัวว่าเพชรกับพลอยจะไปในที่ที่เขาจากมา”

คมเดชหันมามองภรรยาเต็มตาอย่างสงสัย “อะไรทำให้คุณคิดอย่างนั้นพิณ”

พิณทิพย์ถอนใจยาว “เพราะเวลาที่ฉันกอดน้ำพลอย ฉันรู้สึกแปลกๆ เหมือนกับมีพลังบางอย่างที่แล่นเข้าหาตัว ทำให้กระชุ่มกระชวย อบอุ่น กระปรี้กระเปร่ายังไงไม่รู้”

แทนที่คมเดชจะหัวเราะ เขากลับมองอีกฝ่ายนิ่งแล้วบอก “ผมนึกว่าผมรู้สึกไปคนเดียวเสียอีก”

“เห็นไหมคะว่าคุณก็รู้สึกเหมือนกันกับฉัน” พิณทิพย์ตื่นเต้นและประหลาดใจ อึดใจก็พูดอย่างไม่แน่ใจ “เป็นไปได้ไหมคะ ว่าลูกพลอยของเรามีพลังพิเศษ”

คมเดชไม่ตอบ แต่ก็ไม่คัดค้าน เขาเบนหน้าออกไปนอกหน้าต่าง มองไปยังดวงจันทร์บนท้องฟ้าขณะที่ความคิดล่องลอยไปไกล
************************

Create Date : 11 มกราคม 2560

Last Update : 11 มกราคม 2560 16:26:04 น.

1 comments

Counter : 1722 Pageviews.

สวัสดีนะจ้ะ แวะมาเยี่ยมนะจ้าาา sinota ซิโนต้า Ulthera สลายไขมัน SculpSure เซลลูไลท์ ฝ้า กระ Derma Light เลเซอร์กำจัดขน กำจัดขนถาวร รูขุมขนกว้าง ทองคำ ไฮยาลูโรนิค Hyaluronic คีเลชั่น Chelation Hifu Pore Hair Removal Laser freckle dark spot cellulite SculpSure Ultherapy กำจัดไขมัน adenaa ลบรอยสักคิ้วด้วยเลเซอร์ ลบรอยสักคิ้ว Eyebrow Tattoo Removal เพ้นท์คิ้ว 3 มิติ สักคิ้ว 3 มิติ
ให้ใจหายใจ สุขภาพ วิธีลดความอ้วน การดูแลสุขภาพ อาหารเพื่อสุขภาพ ออกกำลังกาย สุขภาพผู้หญิง สุขภาพผู้ชาย สุขภาพจิต โรคและการป้องกัน สมุนไพรไทย ขิง น้ำมันมะพร้าว ผู้หญิง ศัลยกรรม ความสวยความงาม แม่ตั้งครรภ์ สุขภาพแม่ตั้งครรภ์ พัฒนาการตั้งครรภ์ 40 สัปดาห์ อาหารสำหรับแม่ตั้งครรภ์ โรคขณะตั้งครรภ์ การคลอด หลังคลอด การออกกำลังกาย ทารกแรกเกิด สุขภาพทารกแรกเกิด ผิวทารกแรกเกิด การพัฒนาการของเด็กแรกเกิด การดูแลทารกแรกเกิด โรคและวัคซีนสำหรับเด็กแรกเกิด เลี้ยงลูกด้วยนมแม่ อาหารสำหรับทารก เด็กโต สุขภาพเด็ก ผิวเด็ก การพัฒนาการเด็ก การดูแลเด็ก โรคและวัคซีนเด็ก อาหารสำหรับเด็ก การเล่นและการเรียนรู้ ครอบครัว ชีวิตครอบครัว ปัญหาภายในครอบครัว ความเชื่อ คนโบราณ

โดย: สมาชิกหมายเลข 4057910

วันที่: 23 สิงหาคม 2560 เวลา:18:08:41 น.