ถ้าพูดเรื่องศรัทธา
ถ้าพูดถึงเรื่องนี้ละก็ ทุก ๆคนก็คงงงว่าจะพูดถึงเรื่องอะไร มันกว้างมานะมันไปได้หลายเรื่องเลย ไม่ว่าเรื่องงาน ครอบครัว ความรัก เพื่อน สิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัวเรามันก็เกี่ยวข้องกับเรื่องศรัทธาหมด จริงไหมถูกถึงคนเราทุกคนเกิดมาต้องมีปํญหากันทุกคน แล้วแต่ว่าใครจะแก้ปัญหากันไปทางไหน คิดดีก็ดีไป แต่ถ้าคิดไปในทางไม่ดีแย่แน่เลย หลาย ๆ วันก่อนยังท้อแท้เรื่องงานอยู่เลย ไม่ทันไรเรื่งอครอบครัวก็มาอีกละ เรื่องมันมีอยุ่ว่าเรานะอาศัยอยู่กับน้าชาย อยู่บ้านคนอื่นก็อย่างเนียแหละ ไม่ค่อยสะดวกเหมือนอยู่บ้านตัวเองหรอก จะทำไรก็ต้องเกรงใจเขา แต่ถ้าต่างคนต่างอยู่มันก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่ครอบครัวน้าชายออกจะเหมือนโรคจิตนิด ๆ ทำให้ลูก ๆ เขาก็เป็นไปด้วย คือไม่รู้เรื่องอะไรก็ตามเถอะ ไม่ว่าเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ สำคัญ ไม่สำคัญ ครอบครัวน้าชายเราก็เอาทะเลาะกันเป็นเรื่องจนได้ แล้วใครอยากจะอยู่บ้านที่ทะเลาะกันทุกวัน อย่างที่บอกถ้าเขาทะเลาะกันแล้วไม่มาเกี่ยวกับเราก็ดี ลูก ๆ เขาชอบขึ้นมาหาเราที่ห้อง ทำให้ต้องตามกันมาทะเลาะกันที่ห้องเรา เฮ้อ กรรม เราอยากย้ายออกไปอยู่เองข้างนอกแต่ว่า ผู้ใหญ่ไม่ยอม เพราะด้วยความเป็นผู้หญิง เขาบอกว่าเหตุผลที่เรามีฟังไม่ขึ้น เป็นอันว่าคำค้านมีน้ำหน้กมากกว่าเพราะว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณแก้ปัญหาเรื่องนี้ก็คือต้องใช้ความอดทน เคยอ่านหนังสือธรรมะอยู่เล่มหนึ่งเขาบอกว่า คนเกิดมามีกรรม ปัญหาเรื่องความลำบาก ต่าง ๆ ที่เราเจอเรียกว่ากรรม แต่เราก็มีทางแก้ด้วยการทำดีบ้าง ปลงบ้าง เดินทางสายกลางบ้าง แล้วเรื่องเราเนียควรจะแก้ปัญหาอย่างไรดี อย่างที่บอกตอนต้น ๆ ว่าหลายวันก่อนเราก็มีปัญหาเรื่องการงาน ก็ใช้คำว่าศรัทธาเนียแหละ เคยฟังกันหรือเปล่า ของหิน เหล็ก ไฟ เนี่ย ใจสู้หรือเปล่า ไหวไหมบอกมา โอกาสของผู้กล้า ศรัทธาไม่มีถอย ก็ทำให้เรามีกำลังใจในการทำงานขึ้นมาแต่ปัญหาตอนนี้ใช้คำนี้ได้หรือเปล่า คิดไปคิดมาก็มีอยู่คำเดียวแหละคือว่าต้องอดทน
ถูกถึงคนเราทุกคนเกิดมาต้องมีปํญหากันทุกคน แล้วแต่ว่าใครจะแก้ปัญหากันไปทางไหน คิดดีก็ดีไป แต่ถ้าคิดไปในทางไม่ดีแย่แน่เลย
หลาย ๆ วันก่อนยังท้อแท้เรื่องงานอยู่เลย ไม่ทันไรเรื่งอครอบครัวก็มาอีกละ เรื่องมันมีอยุ่ว่าเรานะอาศัยอยู่กับน้าชาย อยู่บ้านคนอื่นก็อย่างเนียแหละ ไม่ค่อยสะดวกเหมือนอยู่บ้านตัวเองหรอก จะทำไรก็ต้องเกรงใจเขา แต่ถ้าต่างคนต่างอยู่มันก็ไม่มีปัญหาหรอก แต่ครอบครัวน้าชายออกจะเหมือนโรคจิตนิด ๆ ทำให้ลูก ๆ เขาก็เป็นไปด้วย คือไม่รู้เรื่องอะไรก็ตามเถอะ ไม่ว่าเรื่องเล็ก เรื่องใหญ่ สำคัญ ไม่สำคัญ ครอบครัวน้าชายเราก็เอาทะเลาะกันเป็นเรื่องจนได้ แล้วใครอยากจะอยู่บ้านที่ทะเลาะกันทุกวัน อย่างที่บอกถ้าเขาทะเลาะกันแล้วไม่มาเกี่ยวกับเราก็ดี ลูก ๆ เขาชอบขึ้นมาหาเราที่ห้อง ทำให้ต้องตามกันมาทะเลาะกันที่ห้องเรา เฮ้อ กรรม
เราอยากย้ายออกไปอยู่เองข้างนอกแต่ว่า ผู้ใหญ่ไม่ยอม เพราะด้วยความเป็นผู้หญิง เขาบอกว่าเหตุผลที่เรามีฟังไม่ขึ้น เป็นอันว่าคำค้านมีน้ำหน้กมากกว่าเพราะว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณ
แก้ปัญหาเรื่องนี้ก็คือต้องใช้ความอดทน เคยอ่านหนังสือธรรมะอยู่เล่มหนึ่ง
แต่ปัญหาตอนนี้ใช้คำนี้ได้หรือเปล่า คิดไปคิดมาก็มีอยู่คำเดียวแหละคือว่าต้องอดทน 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
น่าสงสารจัง