Human won't die without love.
|
||||||||||||||
[SF] So...This Is Fate? ตอนที่ 1 เขียนเพราะความชื่นชอบส่วนตัวนะคะ เรื่องที่เขียนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับใครทั้งสิ้น เรื่องทีเขียนไม่ใช่เรื่องจริงทุกอย่างที่เขียนไปเป็นจินตนาการของคนเขียนล้วนๆและไม่ได้มีเจตนาทำร้ายศลปเลยแม้แต่น้อยนิด ใครไม่ชอบหรือเข้าผิดก็เชิญกดxออกไปได้เลยนะจ้ะ ภาษาไทยไม่ค่อยแข็งหรือถึงขั้นห่วยแตกเลยก็ว่าได้อาจจะสะกดผิดๆถูกๆยังไงก็ขออภัยด้วยนะคะ ______________________________________________________ So...This Is Fate? Part 1 : Coincidence? ~ซา เสียงฝนที่ตกลงมาจากท้องฟ้าสู่ผื้นดินอย่างกระทันหัน ชายหนุ่มที่กำลังเดินอยู่ดีๆฝนก็เทลงมาทำให้เขาต้องแบกกีต้าร์คู่กายของเขาหาที่หลบฝนอย่างเร่งรีบ ดีที่ตอนนี้เป็นเวลากลางคืนจึงไม่ค่อยมีผู้คนมากมายเดินอยู่บนทางเดินนี้จึงทำให้เขาวิ่งไปหาที่หลบฝนได้ง่าย แต่ข้อเสียก็คือหนาวมากและไม่รู้ว่าฝนจะหยุดตกเมื่อไหร่เพราะตอนนี้เขาง่วงนอนและอยากกลับบ้านมาก ทำไมมาตกเอาตอนนี้ว่ะ ชายหนุ่มอุทานขึ้นมาอย่างหัวเสียในขนาดที่เขากำลังปัดน้ำฝนบนเสื้อและเคสกีตาร์ของเขา ตอนนี้เขากำลังหลบฝนอยู่ตรงป้ายรถเมย์ ชายหนุ่มวางกีตาร์ลงข้างๆที่ๆตนนั่งอยู่โชคดีที่เขาไม่ค่อยเปียกเท่าไหร่เลยไม่ค่อยหนาว เขานั่งกอดอกมองดูสายฝนที่ตกลงมาไม่หยุดและไม่มีท่าทีว่าจะหยุด ชายหนุ่มนั่งเหม่อลอยอยู่ซักพักก็เรื่มหาวออกมาและหนังตาที่เริ่มหย่อน เพื่อไม่ให้ตัวเองหลับไปชายหนุ่มจึงหลุกขึ้นยืนและมองสายฝนต่อไปอย่างถอนใจ นี่ปล่อยนะ! ชายหนุ่มหันไปทางต้นเสียงนั้นทันที คงเป็นเพราะนี่เป็นเวลากลางคืนแถมฝนก็ตกหนักเลยทำให้เขามองไม่ค่อยเห็นถึงแม้ว่าเสียงนั้นอยู่ไม่ใกลนักแต่เขาก็แค่มองเห็นเรางๆ มีร่างของคนสองคนและจากเสียงเมื่อกี้เชื่อว่ากำลังทะเลาะกันอยู่แน่นอน ไม่ปล่อย ก็บอกแล้วไงว่าให้ฟังกันบ้าง คิดทบทวนอีกทีก่อนนะ น้ำเสียงผู้ชายที่ฟังดูแล้วเหมือนโกรธแต่ก็ค่อยๆลดน้ำเสียงให้เย็นลง ไม่ ก็บอกแล้วไงว่าจะไป คำตอบที่ฟังดูเฉยชาเอามากๆ อ๋อ ที่แท้ก็คู่รักทะเลาะกัน ชายหนุ่มกลับลงมานั่งที่เดิมเพราะเห็นว่าไม่ควรที่จะไปยืนดูคนอื่นเขาทะเลาะกัน คงจะเป็นเรื่องใหญ่มากเลยสินะไม่งั้นคงไม่ไปยืนทะเลาะกันกลางฝนอย่างนั้นหรอก ฝนที่เมื่อกี้ตกหนักก็หยุดลงมันทำให้ภาพที่ดูรางๆเมื่อกี้ชัดเจนขึ้น ถึงแม้ว่าชายหนุ่มจะไม่อยากดูแต่อะไรที่เห็นก็คือเห็น บนฟุตบาทริมถนนไม่ใกลจากป้ายรถเมย์ที่เขายืนอยู่นี้มีผู้หญิงกับผู้ชายสองคนกำลังยืนทะเลาะกันอยู่ ผู้ชายร่างสูงมองผู้หญิงตัวเล็กผมยาวเป็นลอนอย่างเอาการซึ่งตอนนี้กำลังยืนกอดอกหันหน้าไปทางอื่น ทั้งสองคนเปียกเหมือนลูกหมาตกน้ำ หลังจากเงียบกันได้ซักพักผู้ชายคนนั้นก็ดึงผู้หญิงร่างบางข้างหน้าเข้ามาสวมกอดและมันคงแน่นมากเพราะไม่ว่าคนที่โดนกอดพยายามที่จะออกมาจากอ้อมกอดนั้นกี่ครั้งแต่ก็ไม่สำเร็จ พี่ขอล่ะนะ ขอร้องจริงๆอย่าไปเลย พี่..พีรักซินนะ ปล่อย .... แล้วพี่ต้าจะเสียใจ จบคำพูดหญิงสาวก็จัดการทันที่ หญิงสาวกัดที่ไหล่ของผู้ชายที่กอดเธออยู่ชายคนนั้นถึงกํบร้องออกมาเสียงดังลั่นและก็ปล่อยมือของตัวเองเพื่อที่จะผลักใบหน้าของหญิงสาวออกจากแขนแต่หญิงสาวเหมือนรู้ทันจึงผละออกมาเสียก่อน ชายคนนั้นกุมแขนขวาของตนเองเอาไว้และสีหน้าที่บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่าตอนนี้เขาเจ็บมากและหันมามองหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง มันเจ็บนะโว้ย! ..... แค่นั้นหญฺิงสาวก็ต่อยเข้าที่หน้าของฝ่ายชายนามว่าต้าหนึ่งที่แรงๆจนฝ่ายชายเสียหลักและล้มลง ซินบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ชอบให้ใครมาบังคับซิน ใหนพี่บอกว่าพี่ไม่คิดเหมือนคนอื่นไงใหนบอกว่าอยากคบซินแบบเป็นพี่เป็นน้องแล้วนี่อะไรมาบอกว่ารักซินแบบอื่น ซินจะไปก็คือจะไป ก่อนหน้านี้ซินยังคิดว่าเราคงจะติดต่อกันได้อยู่แต่ตอนนี้ซินไม่อยากเห็นหน้าพี่อีกต่อไปแล้ว ไม่ต้องตามมานะ หญิงสาวจัดไปชุดใหญ่และทำท่าว่าจะเดินจากไปแต่ฝ่ายชายก็ลุกขึ้นมาอย่างรวดเร็วและคว้าเอามือของหญิงสาวที่ชื่อซินเอาไว้แน่น นี่มันเจ็บนะ ปล่อย ไม่ ใหนๆก็ใหนแล้ว พี่จะเอาซินไปกับพี่ เฮ้ย เป็นเชี่ยไรเนี่ย ปล่อย ต้าเดินจับข้อมือซินเอาไว้และลากให้เดินตามตนเองไป ซินพยายามแกะมือของฝ่ายชายออกแต่ก็ไม่สำเร็จ(อีกแล้ว) แต่แล้วทั้งสองก็ต้องหยุดเพราะมีใครคนหนึ่งเขามาคว้ามืออีกข้างของซินเอาไว้และคนคนนั้นก็ไม่ใช่ใครที่ใหนนอกจากชายหนุ่มที่นั่งดูเหตุการอยู่นานสองนานนั่นเอง แกเป็นใครว่ะ? ปล่อยแขนซินนะเว้ย ต้าตะคอกใส่ชายหนุ่มอย่างเอาเรื่องแต่ชายหนุ่มก็ไม่มีทีท่าว่าจะกลัวหรืออะไรเลย สีหน้าของชายหนุ่งที่ดูเยือกเย็นทำให้ต้ายิ่งโกรธเข้าไปใหญ่ ส่วนซินนั่นตอนนี้ได้งงเป็นเด็กอมมือไปเรียบร้อยแล้ว นี่ซิน นัทมาตามซินกลับบ้านน่ะทางบ้านซินเขาโทรหาเขาเป็นห่วง ชายหนุ่มชื่อนัทไม่ตอบคำถามของต้าแต่หันไปคุยกับซินแทนพร้อมกับแกะมือของต้าออกจากข้อมือของซินยามที่ต้าเผลอ มึง.. เอ้าหรอ กี่โมงแล้วเนี่ย ต้าที่อ้าปากเตรียมจะด่านัทแต่ก็ถูกซินขัดเสียก่อน ตีหนึ่งแล้ว รีบกลับเหอะเดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ทันเอานะ ดูสิตัวเปียกไปหมดแล้ว นัทพูดจบแล้วก็กอดคอซินเอาไว้เป็นสันญาณว่า'เราจะซิ่งหนีกันแล้วนะ' ซินที่ตอนแรกตกใจที่นัทมากอดคอแต่ก็พอเดาความหมายได้ในไม่ช้าเลยยิ้มๆราวกับว่าตัวเองกำลังเล่นเกมส์อยู่ อื้ม ไปกันดีกว่าเนอะ ทั้งสองหันหลังให้ต้าและเดินหน้าไปจากตรงนั้นแต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อต้าเดินมาขวางหน้า มึงเป็นใครว่ะ ทำยังกับกูไม่มีตัวตนแล้วไอ้แขนที่กอดคอซินอยู่นี่หมายความว่าไง เขาก็เป็นเพื่อนซินไงพี่ต้า เพื่อนกอดขอเพื่อนมันผิดตรงใหน พี่ไม่เคยเห็นหน้าไอ้หมอนี่เลย ซินไปรู้จักมันตั้งแต่เมื่อไหร่ มึงตอบกูมาตรงๆเลยว่ามึงเป็นไรกับซิน นี่พี่ ก็ซินบอกแล้วไงว่า... กูเป็นแฟนซิน มึงมีปัญหาอะไรมั้ย ถึงแม้ว่าเสียงที่พูดออกไปนั้นจะฟังดูเรียบเฉยแต่ก็พอจะเดาออกได้ว่าตอบนี้นัทเริ่มจะอารมณ์เสียแล้ว ต้ายืนอึ่งไปกับคำตอบที่ได้มาและพึมพำกับตัวเอง ซินที่ตอนนี้ยังคงถูกนัทกอดคออยู่ไม่พูดอะไรได้แต่กัดริมฝีปากของตัวเอง กูไม่เชื่อ คนอย่างซินเนี่ยนะจะมีแฟนแบบมึง ซินไอ้หมอนี่มันโกหกใช่มั้ย คือ... มีแฟนแบบกูแล้วมันเป็นยังไง นัทขึ้นมาก่อนที่ซินจะอธิบายอะไร นัทผู้ที่ดูเหมือนจะไม่โกรธอะไรตอนนี้ได้เอาแขนของตนออกจากขอซินและถลกแขนเสื้อขึ้น ก็มึงเป็นผู้ชายไง! หา? สีหน้านัทตอนนี้บอกได้คำเดียวเลยว่า งง พอได้แล้วพี่ต้าซินขอพูดครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายเลิกยุ่งกับซินอย่าตามหาซินและอย่าผล่อมาให้ซินเห็นหน้าอีก อีกอย่างนึง...ผู้ชายคนนี้..นัท..เป็นแฟนของซินและจะเป็นผู้ชายคนสุดท้ายที่ซินจะคบด้วยเพราะฉะนั้นอย่าแอบหวังว่าซักวันนึงซินอาจจะชอบพี่ ซิน... ไปกันเถอะซิน นัทพูดพร้อมกับจูงมือซินให้เดินตามตนไป ซินเดินตามไปแต่โดยดีโดยไม่หันกลับมามองต้าที่ตอนนึ้ฝุบลงไปร้องไห้อยู่กับพื้น นัทจูงมือซินเดินมาได้ไกลพอสมควรเขาหยุดเดินเมื่อแน่ใจว่าพ้นหูพ้นตาของคนที่ชื่อต้าแล้ว นัทถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่แต่เขาก็เผลอยิ้มออกมาเพราะคนข้างหน้าเขานั้นก็ถอนหายใจออกมาพร้อมๆกับเขาเช่นกัน ในใจตอนนี้กำลังตะลึงในความสวยของคนที่อยู่ข้างหน้าที่เมื่อกี้เขาไม่ทันสังเกตุเพราะอยู่ในช่วงชุลมุน คนที่ชื่อซินที่ยืนอยู่ตรงหน้านี้จัดได้ว่าเป็นคนที่สวยมากสวยแบบไม่ต้องแต่งเติมอะไรบนใบหน้า หน้าที่เนียนขาวเรียวเล็กเข้ากันกับผมยาวเป็นลอนได้เป็นอย่างดี ดวงตากลมโตและเป็นประกายบวกกับขนตาที่ยาวโดดเด่นทำให้ดวงตาคู่นั้นหวานน่ามอง คิ้วดกดำยังกับถูกวาด สันจมูกโด่งได้รูปและปากบางอมชมพูน่าสัมผัส ถึงแม้จะเปียกแต่ก็ยังหน้ามอง เอ่อ...นี่นาย เสียงเรียกจากคนข้างหน้าทำให้เขาหลุดจากภวังค์ อะ..อะไรหรอ นายจะจ้องเราอีกนานมั้ยอ่ะ ขอโทษ นัทกล่าวขอโทษและหันหน้าไปทางอื่นเพราะไม่อยากให้คนข้างหน้าเห็นว่าเขากำลังหน้าแดงอยู่ ไม่เป็นไรๆเราชินแล้วล่ะ อ่า..มีอีกเรื่องนึง ฮืม? นายจะปล่อยมือเราได้ยังอ่ะ นัทปล่อยมือซินทันทีที่ได้ยืนหน้าของเขาแดงยิ่งกว่าเดิม ....ขอโทษ เฮ้ยไม่เป็นไร ขอบคุณนะที่มาช่วยเราเมื่อกี้นี้ ตอนเราโดนลากไปก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำไงต่อดีเพราะดูท่าทางเขาคงโกรธมาก (ยิ้มหวาน) อืม ไม่เป็นไรหรอกฉันก็นั่งดูอยู่ตั้งนานแล้วเห็นว่าสถานการณ์เริ่มไม่ค่อยดีเลยเข้าไปช่วย แล้วทำไมไม่เข้าไปช่วยตั้งแต่แรกล่ะ ตอนแรกฉันคิดว่าเธอกันเขาเป็นคู่รักกันก็เลยไม่อยากยุ่งแต่เธอไม่ได้เป็นอะไรกับเขาแล้วผู้ชายลากผู้หญิงไปในอารมณ์แบบนั้นคงไม่ได้พาไปเล่นขายของหรอก มีไรจะถามอีกมั้ย ที่จริงนัทก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมเขาถึงไปช่วยผู้หญิงคนนี้ทั้งๆที่เขาไม่รู้จักและไม่คิดที่จะเข้าไปยุ่งตั้งแต่แรก แต่ตอนที่เขาเห็นเธอโดยลากไปขาเขากลับวิ่งไปณ.ที่นั้นโดยอัตโนมัติมารู้ตัวอีกที่ก็ตอนที่เขาไปฉุดมือของเธอแล้ว ฮาๆๆๆไม่มีๆ เมื่อกี้นายคงมองแต่หน้าหน้าเราสินะคราวนี้เราให้นายมองอีกที มองทั้งตัวเลยนะ วันนี้เราใส่เสื้อยืดบางมากตอนนี้มันก็เปียกหมดแล้วด้วย หวังว่านายคงเห็นสัดส่วนของร่างกายเราได้อย่างชัดเจนนะ พูดบ้าอะ.... นัทหันไปหวังจะต่อว่าผู้หญิงข้างหน้าแต่สิ่งที่เขาเห็นทำให้เขาต้องหยุดชะงักไป เธอผู้นี้ไม่มีหน้าอก ลูกกระเดือกซึ่งถ้าไม่สังเกตุจริงๆก็คงมองไม่เห็น(แต่เขาก็เห็น) สองสิ่งนี้ทำให้เขารู้ว่า'เธอ'ที่อยู่ข้างหน้านี้ไม่ใช่ผู้หญิงแน่นอน ตอนนี้เขาทั้งสับสนและอึ่งมากๆถึงแม้ว่ามันไม่ได้แสดงออกมาบนใบหน้าของเขาก็ตาม นาย..เป็นผู้ชาย ถูกต้อง พี่ต้าถึงได้พูดไงว่าฉันไม่มีทางชอบนายเพราะนายเป็นผู้ชาย งั้นฉันก็ต้องขอโทษนายแล้วกันนะ ขอโทษ? ขอโทษเรื่องไรล่ะ ก็ฉันไปบอกว่าฉันเป็นแฟนนายนั่นก็แปลว่านายกับฉันเป็น..เอ่อ..คู่เกย์กัน ....ก็คงเป็นอย่างนั้นแหละ แต่นายไม่ผิดหรอกและเราก็ไม่ได้โกรธด้วยเรารู้สึกขอบคุณนายมากๆด้วยซ้ำ อีกอย่างเราคงไม่ได้เจอกับพี่ต้าอีกแล้วถึงเขาจะเอาเราไปแฉเราก็ไม่รู้สึกอะไรหรอก ก็แล้วแต่นายแล้วกัน โปรดส่งใครมารักฉันที อยู่อย่างนี้มันหนาวเกฺินไป ~ เสียงโทรศัพท์มือถือของใครบางคนดังขึ้น เมื่อมันไม่ใช่ของนัทก็ต้องเป็นของผู้ชายร่างบางที่อยู่ข้างหน้าอย่างแน่นอน ซินเอาโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกงและกดปุ่มรับ ยี่ห้อไรว่ะเปียกขนาดนี้ยังไม่พังอีก ฮาโหล...อื้ม ไม่เป็นไรตอนนี้อยู่แถวๆผับโกบีจีมารับด้วย..อืม...อืม เค ซินยัดโทรศัพท์เข้าไว้ในประเป๋ากางเกงเหมือนเดิมและหันมาจ้องหน้านัท อะไร ปล่าว แค่อยากจะจำหน้านายไว้เฉยๆ เราคงจะต้องไปแล้วล่ะบอดี้การ์ดเรากำลังมารับ บอดี้การ์ด? เราชื่อซินนะ ยินดีที่ได้รู้จัก(ยิ้มหวาน) พร้อมยื่นมือออกมา นัท ยินดีที่ได้รู้จัก ถึงแม้ว่าทั้งสองจะรู้จักชื่อกันแล้วก็เถอะ นัทยื่นมือไปจับมือของอีกฝ่าย ซินจับมือนัทและเขย่าไปมาสองสามรอบแล้วหยุดแต่ก็ยังคงจับมือนัทเอาไว้ นี่นัทนายเชื่อเรื่องfateมั้ย? พรหมลิขิดน่ะหรอ ก็ไม่ค่อยเชื่อหรอกคงมีแต่พวกผู้หญิงเท่านั้นแหละที่เชื่อ แต่เราเชื่อนะ... แป้น แป้น ~ รถคันนั้นบีบแตรสองทีก่อนจะจอดเลยออกไปจากที่ๆทั้งสองยืนอยู่ นัทและซินหันไปมองและซินก็หันกลับมาที่นัทเหมือนเดิมมือของนัทยังคงถูกจับไว้อยู่ นัท ถ้าเรามีโชคชะตาต่อกันเราคงได้พบกันอีกนะ ..... ไม่รู้ทำไมนัทถึงรู้สึกเศร้าอย่างนี้ เหมือนกำลังจะลาเพื่อนที่รู้จักกันมาเป็นสิบปีทั้งที่ได้รู้จักกันไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ คุณหนูซินครับ ผู้ชายร่างสูงในสูทวิ่งออกมาจากรถและตรงเข้าไปหาทั้งสอง เราคงต้องไปแล้วล่ะ ซินพูดจบและทำท่าว่าจะปล่อยมือแต่คราวนี้กลับเป็นนัทที่จับมือซินไว้ แล้วเจอกัน อย่าลืมเลี้องข้าวฉันด้วย ฮาๆๆ รู้แล้วน่า นัทปล่อยมือซิน ซินเดินไปพร้อมกับคนที่น่าจะเป็น'บอดี้การ์ด'ของเขาแต่ก่อนซินจะขึ้นรถเขาก็หันมาบอกอะไรบางอย่างกับนัท นัท อย่าลืมกลับไปเอากีต้าร์ของนายตรงป้ายรถเมย์ด้วยล่ะ บ้ายบาย ฮิๆ รถออกทันทีที่ซินขึ้นไป ปล่อยให้นัททำหน้าเอ๋ออยู่คนเดียว เฮ้ย! กีต้าร์กู! นัทอุทานออกมาอย่างหัวเสียและรีบวิ่งกลับไปเอากีต้าร์ของเขาที่ป่ายรถเมย์...ว่าแต่ ซินรู้ได้ไงว่านัทลืมกีต้าร์อยู่ที่ป้ายรถเมย์? ป.ล เขียนอะไรอย่างนี้เป็นครั้งแรกนะเจ้าข้าเอยถ้ามีอะไรผิดพลาดก็ช่วยตักตืนกันด้วยนะคะ  ป.ล ๒ น้ำไม่ใช่สาววายแต่อย่างใด(แต่กำลังจะเป็น...ไม่ซิคงเป็นไปแล้วล่ะ)และไม่เคยมีความรัก หุหุ เพราะฉะนั้นฉากหวานๆคงเขียนไม่ค่อยเป็นยังไงก็ช่วยกันด้วยนะคะ ถ้าทำอะไรผิดพลาดไปก็ช่วยบอกด้วยนะคะและอย่าลืมทักทายกันด้วยเน้อ
น่ารักอ่ะ !
พี่นัทดูอึ้ง ๆ น่ะ พี่ซินในเรื่องนี้คงเหมือน ญ มาก นึกภาพตามเลยอ่า ขอบคุณน่ะค่ะ ^^ โดย: pang IP: 223.207.166.195 วันที่: 21 กรกฎาคม 2554 เวลา:13:58:54 น.
ขนาดเขียนครั้งแรกยังเขียนได้ดีเลย อ่านแล้วเห็นภาพเลยค่ะ
โดย: เย็นฤดี แดงเรือง IP: 49.228.240.217 วันที่: 15 มกราคม 2555 เวลา:15:46:26 น.
|
phatchasesshou
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Nice to meet everybody! Group Blog All Blog Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
ยังไงก็เขียนต่อไวๆนะคะ
แค่อ่านฉากแรก ก้ยิ้มได้แล้ว
จะรออ่านต่อค่ะ :)
ขอบคุณมากนะคะ