Human won't die without love.
|
|||||||||||||
[SF] So...This Is Fate? ตอนที่ 4 เขียนเพราะความชื่นชอบส่วนตัวนะคะ เรื่องที่เขียนไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆกับใครทั้งสิ้น เรื่องทีเขียนไม่ใช่เรื่องจริงทุกอย่างที่เขียนไปเป็นจินตนาการของคนเขียนล้วนๆและไม่ได้มีเจตนาทำร้ายศลปเลยแม้แต่น้อยนิด ใครไม่ชอบหรือเข้าผิดก็เชิญกดxออกไปได้เลยนะค่ะ Part 4 : Winner Loser _____________________________________________________ ณ หลังตึก C ซิน น้องเป็นนักเรียนใหม่ที่นี่ใช่มั้ยครับ พิ่งมาเรียนวันแรกล่ะสิท่า น้องชื่อไรหรอครับ เรามาเป็นเพื่อนกันเนอะ ผู้ชายสามคนที่ยืนล้อมผมอยู่ถามขึ้นมา ดูท่าท่างแล้วพวกเขาคงเป็นรุ่นพี่ม.หก ผมไม่ตอบอะไรได้แต่ยิ้มอย่างเดียว ไม่บอกก็รู้ว่าสถานการอย่างนี้แปลว่าอะไร ผมคงโดนเก็บค่าที่อยู่สินะ(?) ไม่น่าเชื่อเลยว่าโรงเรียนที่มีแต่คนที่เลยคำว่ารวยจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย นี่ผมดูอ่อนแอถึงขนาดถูกรังแกตั้งแต่วันแรกเลยหรอเนี่ย แต่ผมก็ไม่ได้กลัวหรอกเพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกของผม ผมเจอมาหลายรูปแบบแล้วยังไงผมก็ต้องหาทางหนีไปได้ทุกครั้ง อย่าหวังเลยว่าเงินจะกระเด็นออกจากกระเป๋าตังค์ผมแม้แต่สตางค์แดงเดียว ที่ผมยิ้มให้พวกเขาไม่ใช่เพราะว่าผมชอบหรือว่าอะไรหรอกแต่ผมน่ะถือว่าการยิ้มเป็นวิชาปกป้องตัวเองอย่างหนึ่งที่ผมถนัดมาก ผมรู้ดีว่าถ้าสู้กับพวกเขาในตอนนี้ก็คงสู้ไม่ใหวอยู่ดี ยังไงถ้าผมไม่โต้ตอบอะไรเดี๋ยวพวกเขาก็ไปเองแหละหรือไม่ผมก็จะหาทางหนีไปอยู่ดี น่าเบื่อจริงๆไอ้คนพวกนี้ว่างมากนักหรือไง พูดอะไรหน่อยสิครับ ได้แต่ยิ้มหวานให้พวกพี่อย่างนี้เดี๋ยวพวกพี่ก็ละลายก่อนได้รู้จักน้องนะครับ ถ้ายิ้มของผมมันทำให้คนอย่างพวกพี่ละลายได้ก็ดีน่ะสิ โลกนี้คงไม่ต้องมีตำรวจแล้วล่ะ เอาอย่างนี้ดีกว่า เดี๋ยวหลังเลิกเรียนเราไปร้องเกะกันแล้วเราค่อยทำความรู้จักกันตอนนั้นก็ได้ ช่ายๆ เดี่ยวพี่เลี้ยงเอง ไม่ๆ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเองดีกว่า วันนี้พี่พกเงินมาเยอะแยะเลย เดี๋ยวเราไปร้องที่หรูๆกันนะ ถ้าน้องให้พี่เลี้ยงพี่จะพาไปร้องเพลงที่โรงแรมห้าดาวเลยเอามั้ย ว่าแต่น้องกินข้าวยังเดี๋ยวพี่ซื้ออะไรให้กินเอง ห้องเรียนน้องอยู่ใหนเดี๋ยวพี่เอาไปให้ เอ๊ะ นี่ผมไม่ได้ถูกพามาขู่เอาเงินหรอกหรอหรือว่านี่เป็นวิธีแกล้งคนชนิดใหม่กันนะ อะไรของพวกเขา ทำไมมึงต้องพูดหักหน้ากูด้วยวะ กูก็พกเงินมาเยอะนะเว้ย ไม่รู้ล่ะ กูจะพาน้องเขาไปเอง ใครดีใครได้โว้ย กูว่าน้องเขาอยากไปกับกู มึงพูดอย่างนี้ก็สวยดิ กูไม่ได้สวยแต่กูหล่อเว้ย และพวกเขาทั้งสามก็เริ่มมีปากเสียงเถียงกันอย่างเมามัน ผมไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ จะขู่เอาเงินผมรึก็ไม่ใช่ จะแกล้งผมก็ไม่ใช่ แต่ไม่ว่ามันจะเป็นอย่างไงนี่เป็นโอกาสหนีที่ดีสำหรับผม ผมจึงค่อยๆขยับตัวช้าๆเตรียมตัวจะหนี แต่ทวารุ่นพี่คนนึงมาจับแขนผมไว้ซะก่อน ตกลงน้องจะเลือกใครครับ ว่ามาเลย เอ่อ... ทั้งสามคนมองมาที่ผม ผมไปตกลงกับพวกพี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าผมจะไปด้วยห๊า!? จะไปใหนกันหรอ? ผมสะดุ้งตกใจ จุ่ๆก็มีใครก็ไม่รู้โผล่เข้ามากอดคอรุ่นพี่ที่อยู่ข้างหน้า เขาคนนั้นยิ้มให้รุ่นพี่ทั้งสามที่กำลังทำหน้าหวือกันอยู่ ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกว่ารอยยิ้มนั้นน่ากลัวพิกล อะ..ไอ้แตมป์! พวกมึงทำไรกันอยู่หรอ ให้กูร่วมด้วยสิ เฮ้ย! จะหมดเวลาพังเที่ยงแล้วนี่หว่า ปะ..ไปกันเถอะพวกเรา ไว้เจอกันครั้งหน้านะครับน้อง พวกพี่ไปล่ะ พวกรุ่นพี่ทั้งสามดูท่าทางตกใจสุดขีดและเหมือนกับจะกลัวคนที่พิ่งมามาก ไม่ต้องร้องรำทำเพลงให้มากมายพวกเขาก็สลายตัวจากตรงนี้อย่างรวดเร็ว ทิ้งผมให้อยู่กับคนๆนี้พวกที่เขากลัวนักกลัวหนา แหม ไปเร็วจริงๆ ..... เขาคนนี้เป็นใครกันนะ? ________________________________________________________________________________ นัท ผมใส่เกียร์หมาวิ่งไปที่ที่ผมคิดว่าซินคงจะอยู่ เป้าหมายของผมคือหลังตึกซึ่งเป็นที่ที่มักจะมีกิจกรรมมากมายเกิดขึ้นที่นั้นโดยพวกเกเรหรือพวกรุ่นพี่ที่อยากแสดงอำนาจให้นักเรียนที่ดูท่าทางอ่อนแอกว่าให้รับรู้ ไอ้ผมน่ะไม่เคยโดนหรอก ตั้งแต่เข้ามาเรียนที่นี่ยังไม่ค่อยมีคนกล้าเข้ามาตีสนิทด้วยซ้ำ แต่ถ้าซินโดนตั้งแต่วันแรกก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกอะไร ไม่ใช่ว่าผมดูถูกมันนะ แต่หน้าตาอย่างนั้นหุ่นอย่างนั้นเข้าตาโจรพอดี ยิ่งคิดยิ่งใจไม่ดี ผมวิ่งไปดูที่หลังตึกเอก็แล้วตึกบีก็แล้วแต่ยังไม่เจอซิน ก็เหลือแต่ตึกซี ตอนนี้เสื้อผมก็เปียกเหงื่อจนดูเหมือนพิ่งโนสาดน้ำมายังไงยังงั้น ก็ตึกแต่ละตึกมันใหญ่จะตาย ไม่เป็นไรเหลือตึกสุดท้ายแล้ว ถ้าผมเจอซินจริงๆก็ขอให้เจอมันอยู่คนเดียวด้วยเถิดเพราะผมยังไม่อยากต่อยหน้าใคร! และผมก็ต้องผิดหวังเพราะเมื่อผมมาถึงหลังตึกซีปุบผมก็ไม่เจอใครเลย นี่ผมควรจะดีใจหรือเสียใจดี ดีใจที่ซินอาจจะไม่ได้ถูกใครลากตัวมาที่นี่หรือเสียใจที่ผมหาซินไม่เจอและไม่รู้ว่ามันอยู่ใหน โถ่เว้ย! นี่แค่รู้จักกันวันแรกก็ทำเอาผมเหนื่อยแทบตายเลย หรอครับ ฮ่าๆ เสียงหัวเราะของใครบางคนที่ฟังคุ้นหูมากมาจากข้างในตึก ผมเดินมาข้างๆตึกเพื่อที่จะดูว่าเจ้าของเสียงนั้นใช่ซินรึปล่าว(ตรงระเบียงตึกจะมีหน้าต่างตลอดทางทุกชั้น)และผมก็เห็นซินเดินอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งผมมองไม่เห็นหน้าเขา ดูท่าทางทั้งสองคุยกันสนุดสนานกันเหลือเกิน ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกร้อนขึ้นมาทันที เป็นเพราะผมร้อนเพราะวิ่งมากหรือว่าผมโกรธเพราะคนที่ผมตามหากำลังสนุกกับอีกคนทั้งๆที่ผมเหนื่อยกันแน่นะ ผมโทรหาไอ้บาสบอกมันว่าผมเจอซินแล้ว มันจะได้หยุดหา ผมวิ่งไปหาซินทันทีจากข้างนอกตึกและกระโดดเข้าไปดักหน้าซินทางหน้าต่าง ซินตกใจนิดนึงขณะที่คนๆนั้นกำลังก้มหน้าผูกเชือกรองเท้าอยู่ นัท โผล่มาได้ไงเนี่ยตกใจหมดเลย ซิน นี่... อ้าว ไอ้นัทมาไงวะ แกไปเล่นสงกรานต์ที่ใหนมาวะเนี่ยเปียกหมดเลย ฮ่าๆๆ ผมกะจะถามแต่ก็หยุดไปทันทีที่เห็นหน้าคนๆนั้น เขาเป็นคนที่ผม..ไม่ใช่สิ ทุกสิ่งมีชีวิตในโรงเรียนรู้จักเขา ไอ้พี่แตมป์นี่เอง ไอ้บุกคนอันตรายที่สุดในโรงเรียนที่แม้กระทั่งพวกเกรียนๆทั้งหลายยังไม่กล้าหือ ไม่ใช่เพราะเขาเลวกว่ารึว่าอะไรหรอก แต่ว่าเขาเป็นประธานนักเรียนผู้ที่มีอำนาจที่สุดในหมู่นักเรียนต่างหาก ผมก็ค่อนข้างสนิทกับเขาเพราะปีที่แล้วผมชอบทำตัวเป็นนินจาแวบไปแวบมาเลยได้เจอและถูกพี่เขาลงโทษบ่อยๆ ว่าแต่..ซินมาอยู่กับพี่เขาได้ไงวะ ...พี่ทำไรซินรึป่าว เฮ้ย พูดงี้ได้ไงวะไอ้นัท ฮ่าๆๆ พี่ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรซักหน่อย สำหรับผมพี่เป็นมากกว่านั้นอีกครับ คือพี่แตมป์เขาช่วยเราไว้น่ะ ซินโดนแกล้งหรอ ใคร? ก็ไอ้พวกเดิมนั้นแหละ อย่าไปสนใจเลย แต่ครั้งนี้พวกนั้นมาแปลกว่ะ ยังไงพี่? แล้วพี่แตมป์ก็เดินเข้ามากอดคอผมและพูดเบาๆเหมือนจะไม่ให้ซินได้ยิน ซินก็ได้แต่เดินไปทำหน้างงไป ก็พวกนั้นมันไม่ได้จะขู่จะแกล้งอะไร แต่ดูท่าทางเหมือนจะจีบซินเลย จีบ! จุๆ เบาๆหน่อย ซินเหมือนจะไม่รู้ตัวน่ะ แต่ฉันว่าพวกนั้นคงไม่หยุดอยู่แค่นี้แน่ ....มันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับผมนิ มาบอกผมทำไม งั้นหรอ ดี ฉันจะได้ดูแลน้องเขาเอง จะไปรับไปส่งถึงบ้านเลย พุดจบก็เผยยิ้มเจ้าเลห์ให้ผมทีนึงก่อนจะเอาแขนออกจากคอของผมและหันไปพูดกับซิน เอาไงดีวะ เมื่อกี้ซินบอกว่าพักอยู่แถวนี้ไม่ใช้หรอ พี่ก็พักอยู่แถวนี้เหมือนกัน เดี๋ยวพี่ไป... ซิน เดี๋ยวขากลับเดินกลับด้วยกันนะ เหมือนปากผมจะพูดออกไปเองทั้งๆที่ในสมองผมคิดว่ามันไม่เกี่ยวกับผมเลย เรี่องไรผมต้องไปดูแลมัน ผมก็แค่อยากเอาชนะพี่แตมป์เท่านั้นเอง...มั้ง เอาสิ ว่าแต่เมื่อกี้พี่แตมป์จะพูดอะไรหรอ ผมหันไปมองพี่แตมป์อย่างเอาเรื่อง พี่แกก็ได้แต่ยิ้มกลับมาให้ผม อ๋อ พี่จะบอกว่าเดี๋ยวว่างๆพี่ไปเที่ยวเล่นนะ ได้สิครับ (ยิ้มหวาน) พี่แตมป์มองมาทางผมพร้อมขยับปากยุกยิกซึ่งผมก็อ่านออกว่าใหนบอกว่าไม่เกี่ยวไงและยิ้มให้ผมทีนึง ต่อยทีนึงดีมั้ยเนี่ย หลังจากนั้นพี่แตมป์ก็ขอตัวกลับไปที่ห้องตัวเอง ผมกับซินก็วิ่งกลับห้องสิครับเพราะเวลาพักเที่ยงใกล้หมดแล้วและมันทำให้ผมรู้ว่าซินก็วิ่งเร็วดีเหมือนกันนะ ฮ่าๆ หิวอ่ะ ซินพูดขึ้นขณะที่วิ่งอยู่ เออ ใช่สิมันยังไม่กินอะไรเลยนี่ ไปโรงอาหารมั้ยล่ะ จะโดดหรอ ไม่อ่ะ ทนเอาก็ได้ งั้นแกไปห้องก่อน เดี๋ยวฉันไปซื้อมาให้ ไม่เป็นไร เราทนได้ ดื้อจริง ไม่เป็นไรเดี๋ยวพอมันถึงห้องแล้วผมค่อยโดดมาซื้อให้มันก็ได้ พอถึงหน้าห้องก็เจอไอ้บาสพอดี แต่ทุกคนในห้องหายไปใหนกันหมดวะ อ๋อลืมไป เวลานี้เป็นภาควิชาวิทยาศาสตร์พอดีต้องไปห้องแล็บ ดีเหมือนกันเพราะวิชาที่เปลี่ยนห้องเรียนอาจารย์จะเข้าช้า ซิน นี่ขนมปังใส้กรอก บาสคิดว่าซินคงหิวน่ะยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่ ขอบใจนะ หิวพอดีเลย งั้นไปแล็บกันเลยนะ กินไปด้วยเดินไปด้วยนี่แหละ เดี๋ยวๆ หนังสือยังไม่ได้เอาเลย หนังสืออยู่นี่ เตรียมไว้ให้แล้วซินกินไปเหอะเดี๋ยวถือให้ ไอ้นัทของมึงอยู่นี่ อ่ะ ขอบใจนะบาส (ยิ้วหวาน) ขอบใจเพื่อน ผมรับหนังสือที่มันโยนมาให้ นี่ไอ้บาสเป็นคนดูแลเอาใจใส่คนอื่นอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่วะ ที่เมื่อก่อนผมถูกพี่แตมป์ทำโทษไม่ได้กินอะไรเป็นวันมันยังไม่ซื้ออะไรให้ผมกินเลย ไอ้ลำเอียงเอ้ย วันรุ่งขึ้น เมื่อวานผมเดินกลับกับซินหรือพูดง่ายๆผมเดินไปส่งมันนั้นแหละ พวกรุ่นพี่ก็ยังไม่ละความพยายามอย่างที่พี่แตมป์บอกซะด้วย ผมไม่อยากบอกซินว่าถูกผู้ชายคิดจะจีบอยู่เพราะดูเหมือนซินจะไม่ชอบไม่มีผู้ชายคนใหนชอบให้ผู้ชายมาจีบหรอก อีกอย่างผมกลัวว่ามันจะระแวงมากเกินไปด้วย ด้วยเหตุผลนี้..วันนี้ผมเลยมายืนรอซินอยู่ใกล้ๆคอนโดมันนี่ไง มันเป็นคนแรกเลยก็ว่าได้ที่ทำให้ผมยอมแหกขี้ตาตื่นแต่เช้าอย่างนี้ ผมยืนหลบๆอยู่ข้างต้นไม้ใกล้ๆคอนโดซิน คนที่เดินผ่านไปมาคงคิดว่าผมเป็นโรคจิต ก็...จะให้ผมไปยืนรอซินถึงหน้าคอนโดเลยได้ไงเสียฟอร์มหมด เฮ้ย! ไอ้ซินมาแล้ว ถึงเวลาที่ต้องใช่วิชาแอคติ้งสุดห่วยของผมซะแล้ว แล้วผมก็เดินออกจากที่หลบซ่อนและเดินไปตามทางเดินซึ่งผ่านหน้าคอนโดซินอยู่แล้ว ถ้าซินเห็นผมรับรองว่ามันต้อง... นัท! นัท! ฮ่าๆๆ เป็นไปตามแผน แผนของผมก็คือให้ซินออกปากชวนผมไปโรงเรียนนั่นเอง แอคต่อๆ อย่าหลุดๆ อะ..อ้าว! ซิน ผมหันไปตอบซิน ซินยิ้มเป็นเชิงว่าดีใจที่ผมได้ยินและวิ่งเบาๆมาหยุดตรงหน้าผม กำลังไปโรงเรียนใช่มั้ย ไปตกปลามั้ง โห แต่ไม่คิดเลยนะว่านัทจะไปเช้าขนาดนี้ งั้นเดินไปด้วยกันนะ สำเร็จ! เออ ก็เดินไปด้วยกันนั่นแหละ อีกอย่างฉันก็ไปเช้าอย่างนี้ทุกวันอยู่แล้ว ไม่ได้จงใจไปเช้าแค่วันนี้ซักหน่อย เอ่อ.. อะไร ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย แปลกคน เกือบหลุดแล้วมั้ยล่ะ โอย แค่เดินไปโรงเรียนทำไมมันยากเย็นเหนื่อยสมองอย่างนี้วะ ผมกับซินก็เดินไปโรงเรียนด้วยกันและคุยอะไรเรื่อยเปื่อยตามประสา ว่าแต่ไปเช้าทุกวันอย่างนี้ไปดักรอสาวรึป่าว ถ้าเป็นอย่างนั้นเราเดินด้วยอย่างนี้ก็เป็นก้างควางคอดิ ไม่ๆ ไม่ได้รอใคร ก็รอแกนั้นแหละไอ้ซิน บอกมาตรงๆก็ได้นะ ไม่ต้องเกรงใจเรา ก็บอกว่าไม่มีไง ถ้าไม่เชื่อก็เดินด้วยกันอย่างนี้ทุกเช้าเลยมั้ยล่ะจะได้รู้ นี่แปลว่าชวนเราเดินไปโรงเรียนอยู่ใช่มั้ยเนี่ย เออ ก็ได้ๆ ฮ่าๆ เอ๊ะ เมื่อกี้ผมชวนซินหรอครับ? ทำไมเป็นงี้วะ! แล้วไอ้แผนที่ผมวาดไว้ล่ะ นี่กลายเป็นว่าผมเป็นคนชวนมันเดินไปโรงเรียนทุกเข้าๆน่ะสิ! นัท เป็นไร ไม่สบายหรอ ซินถามผมพร้อมกับเอียงคอนิดๆ เหมือนเด็กเลย มันทำให้ผมยิ้มออกมาโดยไม่รู่ตัว ไม่เป็นไรๆ งั้นก็ดีแล้ว ซินพูดแล้วก็ยิ้มหวานให้ผมที่นึง เหมือนหัวใจผมหยุดเต้นไปสองวิ อะไร เกิดอะไรขึ้นกับผมเนี่ย อันที่จริงจะเดินไปโรงเรียนกับซินก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไรหรอกก็แค่ถามมันไปตั้งแต่แรกก็คงสิ้นเรื่อง การตื่นเช้าเป็นเรื่องยากสำหรับผมแต่ถ้าตื่นขึ้นมาแล้วได้มาพูดคุยหัวเราะและได้เห็นรอยยิ้มสวยๆของใครบางคนก็ไม่ใช่เรื่องร้ายอะไรนะผมว่า เอาเป็นว่าผม...ยอมแพ้ก็ได้ เดี๋ยววันหน้าเราจะชวนพี่แตมป์ด้วยนะ บาสด้วย ไม่ต้องเลย!
อ่านทุกคอนแล้วค่อยเม่น สรุปคือแต่งไดดีมาก เห็นภาพทุกตอน อยากอ่านตอนต่อไปแล้วลุ้นมากเลย น่ารักค้า
โดย: เย็น เย็น บาย บาย IP: 49.228.240.217 วันที่: 15 มกราคม 2555 เวลา:16:19:16 น.
อยากจะบอกว่า มันสนุกมากๆเลยค่ะ รีบมาต่อเร็วๆระคะ รออยู่ค่า~^^
โดย: DUCK+~ IP: 61.90.42.191 วันที่: 5 กรกฎาคม 2555 เวลา:23:31:20 น.
|
phatchasesshou
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Nice to meet everybody! Group Blog All Blog Link |
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
พี่นัทเริ่มหึง หวง แล้วววว ^^
พี่แตมป์ ประธานนักเรียน แต่จะว่าไปมาดพี่แกก็ให้น่ะ 55
พี่บาสสงสัยจะชอบพี่ซินแน่ ๆ ต้องจีบพี่ซินชัวร์
พี่นัท อย่าช้าน่ะ สู้ ๆ เอาใจช่วยพี่นัทเสมอ ๆ ฮ่า ๆ ๆๆ
รอตอนต่อไปน่ะค่ะ ^^