คำว่ารักปักขึงมักซึ้งค่า
ยามเริ่มต้นทุกคราพาสุขสันต์
พอนานเนิ่นเกินคำพร่ำรำพัน
คำรักกันพลันสลายกลายเลือนลา

มีแต่คำว่าเบื่อ ที่เหลือให้
เคยชิดใกล้กลับกลายไม่ห่วงหา
คอยหลบเร้นเป็นอื่นขื่นละอา
ไม่เหมือนคราแรกเริ่ม...รักเพิ่มพูน

“สุนันยา”
สวัสดีค่ะ คุณแพรอักษร ยินดีต้อนรับค่ะ

ทักทายยามค่ำค่ะ

สวัสดีค่ะ คุณพลอย
มาอ่านกลอนเพราะ ๆ บล็อกสีหวานๆ มากค่ะ

แอบมาอ่านกลอนเพราะ ๆ ครับผม

สวัสดีค่ะคุณหมู ยังงงันกับบล๊อกค่ะ ไปยังไม่เป็นเท่าไหร่ มีเวลาค่อยมาหัดไปเรื่อยๆ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ

เปิดบล็อกแล้วไม่เห็นบอกเลย..นะ...ใจคอ...