/ยิ่งความรักยามชื่นชวนตื่นเต้น
ครั้นไม่เห็นนานนานก็พาลบ้า
ขอเพียงแค่ได้พบรอสบตา
ทุกเวลาไม่มีเบื่อฉันเชื่อเธอ
/พอเนิ่นนานผ่านปีที่ละหนึ่ง
ความคิดถึงเริ่มหายไม่เสนอ
อ้างมีงานยุ่งมากแต่อยากเจอ
เคยพร่ำเพ้อก็จางไม่ย่างมอง
/คงต้องปล่อยแล้วแต่ฟ้าจะลิขิต
ฉันจะไม่นั่งคิดทำจิตหมอง
ต่อแต่นี้พอกันทีรักที่ปอง
จะไม่เอาตัวข้องแนบครองใจ
/เรามีทางเดินดีที่วาดหวัง
ด้วยพลังพร้อมสู้อยู่เคียงใกล้
ความคิดเห็นสอดคล้องอยู่ภายใน
ทุกความฝันหากใฝ่ย่อมได้ดี
ยามเริ่มต้นทุกคราพาสุขสันต์
พอนานเนิ่นเกินคำพร่ำรำพัน
คำรักกันพลันสลายกลายเลือนลา
มีแต่คำว่าเบื่อ ที่เหลือให้
เคยชิดใกล้กลับกลายไม่ห่วงหา
คอยหลบเร้นเป็นอื่นขื่นละอา
ไม่เหมือนคราแรกเริ่ม...รักเพิ่มพูน
สุนันยา
สวัสดีค่ะ คุณแพรอักษร ยินดีต้อนรับค่ะ