หลง...หลง...ลืม...ลืม ผ่านปีใหม่มาแล้ว พร้อมกับอายุที่ขึ้นเลขสาม อานุภาพของมันเริ่มเห็นผล อะไรที่ไม่เคยหลง มันก็หลง อะไรที่ไม่เคยลืม มันก็ลืม แต่บางอย่างที่อยากลืม มันก็ลืมไม่ได้อย่างใจคิดแฮะ ช่วงปีใหม่มีเรื่องให้ต้องมาคิด ยืนอยู่ที่ปั๊มน้ำมัน เติมน้ำมันเสร็จก็ให้เด็กปั๊มรูดบัตร ฟลีทการ์ด ที่เคยรูดอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน แต่วันนั้น นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก ไอ้ตัวเลขแค่ 4 ตัวเนี่ย มันยืนบื้อไปเลย เหมือนสมองมันว่างเปล่า สรุป บัตรฟลีทการ์ดถูกล็อค เพราะบอกรหัสผิด 3 ครั้ง พร้อมกับต้องควักเงินตัวเองจ่ายไปอีกเกือบพันบาท เฮ้อ ! เคยคิดว่าตัวเองเป็นคนเก่งเรื่องทิศ ขับรถไปที่ไหน ไม่เคยหลง หรือถ้าหลงก็จะรู้ได้ทันทีว่าหลง หาทางที่ถูกต้องกลับไปได้เสมอ แต่ปีใหม่ที่ผ่านมา ขับรถหลงชนิดกู่ไม่กลับ หลงแล้วก็หลงอีก หลงตลอดเวลา หลงเป็น สิบๆ กิโล ถามทางคนอื่นแล้ว ดูป้ายแล้ว ดูแผนที่ก็แล้ว มันก็ยังหลง ประมาณว่าจะไปกาญฯ แต่โผล่ไปสุราษฎร์ ได้ไงไม่รู้ มันจะหลงอะไรได้ขนาดนั้น มานั่ง ๆ นอน ๆ คิด ๆ ดู ไอ้หลง กับ ไอ้ลืมเนี่ย มันเหมือนจะเหมือนกันนะ แต่มันก็ต่างกันเยอะพอดู ไอ้หลงเนี่ย มันได้ลงมือกระทำ มีสติรู้ตัวอยู่ว่าทำ และทำไปได้ซักระยะหนึ่ง ซึ่งตอนแรกก็ไม่รู้ว่ามันผิด มันหลง คิดแต่ว่ามันถูก ถึงจะรู้สึกตะหงิด ตะหงิด ว่าอาจจะผิด แต่ก็ยังไปต่อ จนสุดท้ายถึงจะรู้ตัวว่า กรูหลง ยิ่งรู้ตัวช้าเท่าไหร่ ก็ยิ่งหลงไปไกลเท่านั้น คำพระถึงได้บอก หลงทางเสียเวลา หลงติดยาเสียอนาคต ไม่ใช่ พระท่านว่า ความหลง ก็คือ อวิชชา หรือ ความไม่รู้นั่นเอง ไม่ไช่ไม่รู้แล้วไม่ทำนะ แต่ทำทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าผิด หรือซ้ำร้ายหนัก คือ คิดว่ามันถูก กว่าจะหายหลง หายโง่ ก็ต้องเสียน้ำตา เสียใจ กันไปหลายภพหลายชาติ แต่ก็อีกล่ะ ถ้าไม่หลง ไม่ลงมือทำซะก่อน มันก็ไม่รู้ ไม่หายโง่ซะที พอรู้ตัวว่าหลง มันก็หายหลง แล้วมันก็ต้องขวนขวายหาทางที่ถูกของมันเอง ส่วนไอ้ลืมเนี่ย มันเป็นสภาวะของมันอยู่แล้ว ไม่ต้องไปลงมือทำอะไร มันก็ลืมของมันนั่นแหละ แต่เราไม่รู้ว่าลืม เพราะมันไม่มีสติ ทีนี้เกิดจะไปนึกถึงมันขึ้นมา ไอ้ตอนนั้นหล่ะที่มีสติ ถึงได้รู้ว่าลืม ถ้าเป็นคนที่ฝึกสติมาดี เดี๋ยวก็นึกออก แต่ไอ้คนที่ขาดสติเป็นอาจิณ ทำอะไรเอาอารมณ์เป็นที่ตั้ง บ่นมันจะลืม ของที่ใช้อยู่ทุกวัน มันก็ลืม ไอ้ตัวเราก็เข้าข่ายอยู่ในประเภทหลังเนี้ย ปีใหม่แล้ว ถ้าขอพรอะไรได้ ก็อยากจะให้ตัวเองเลิกหลง ซะที โดยเฉพาะหลง ทั้ง ๆ ที่รู้ตัวว่าหลงเนี่ย เข้าข่ายเป็นพวกดื้อด้าน เจ็บเท่าไหร่ ก็ไม่จำซะที จะเจ็บมันอยู่นั่นหล่ะ ส่วนไอ้เรื่องลืมเนี่ย คงแก้ยาก เพราะสุดท้ายแล้ว มันก็ต้องลืม จะเร็ว หรือ ช้า เท่านั้นเอง แต่สุดท้ายพอตาย ธรรมชาติก็บังคับให้ลืมอยู่ดี เอ๊ะ หรือเราจะระลึกชาติได้หว่า   Create Date : 04 มกราคม 2553 5 comments Last Update : 9 มกราคม 2553 13:10:08 น. Counter : 698 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีปีใหม่ 2553 ขอให้มีความสุขมากๆ สุขภาพ ร่างกายแข็งแรง เจอแต่คนดีๆ สิ่งดีๆ เข้ามาในชีวิต มีเงินใช้เยอะๆ มีเงินเก็บมากๆ ใครที่ยังโสดก็ขอให้ได้เจอเนื้อคู่ดีๆ ใครที่ไม่โสดก็ขอให้รักกันนานๆนะจ๊ะ   โดย: MaZZO 4 มกราคม 2553 19:51:30 น.

หลง ลืม... เหอะๆ อันนันอ่ะหลงไกลไปนะพี่..กาญมาโผล่สุราษ หลงได้อีกนะพี่เนี่ย   โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) 4 มกราคม 2553 23:44:45 น.

คุณ MaZZO ขอบคุณสำหรับคำอวยพรครับ ขอให้เจอสิ่งดีดี เนื้อคู่ดีดีเช่นกันครับ คุณ ยัยเป๋อ ฮ่า ฮ่า ชีวิตของคนหลงมันก็เป็นอย่างนี้แหละ อย่าเผลอตัวเผลอใจ หลงแบบนี้บ้างก็แล้วกันนะครับ ขอบคุณที่มาเยี่ยมครับ   โดย: พัทยา 5 มกราคม 2553 11:29:52 น.

สวัสดีปีใหม่ค่ะพี่ (บอกเองนะว่าอายุเข้าเลข 3) ขอให้พี่ความจำ ดี ๆ เลิกหลง และลืมอย่างเด็ดขาดเลยนะคะ หลงทางเสียเวลา หลงนักศึกษาเสียค่าเทอม (เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย) ถ้าไปหลงใครสักคน แล้วพี่จำลืมง่ายหรือเปล่าอ่ะ.. (เริ่มไร้สาระแล้ว ไปดีกว่า) กิ๊ฟท์ขอไปตั้งสติก่อนนะ ว่าจะเม้นท์อะไรก็ลืมเลย อ้าว.. หลงทาง กลับบล็อกตัวเองยังไงหล่ะเนี่ย   โดย: กิ๊ฟท์ศรี 5 มกราคม 2553 21:45:13 น.

ขอบคุณนะคะที่แวะมาให้กำลังใจบ่อยๆ   โดย: ยัยเป๋อ (ลายมือยุ่งๆของคนไม่มีเวลา ) 7 มกราคม 2553 19:07:34 น.