กรกฏาคม 2551
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
2728293031 
 
15 กรกฏาคม 2551
 

บทที่ 5 - แพ้ใจ










**********************************************
ทุกคนคงเคยแกล้ง 
แกล้งยิ้มทั้งที่กำลังเสียใจ
แกล้งโง่ทั้งที่รู้หมดทุกอย่าง
แกล้งบอกตัวเองว่าไม่เป็นไร
แกล้งหัวเราะทั้งที่ในใจอยากร้องไห้
 
บางครั้งก็แกล้งทำเหมือนว่าทุกอย่างมันโอเค แต่ความจริงรู้สึกแย่มากๆ แต่ไม่อยากบอกใคร

กิ๊ฟซี่ฝากน้ำใสมาบอกฉันว่าพอจะทำใจเรื่องฉันกะนายหัวหอมได้บ้างแล้ว อยากให้ฉันนัดนายหัวหอมมาเที่ยวผับตอนกลางคืนกับพวกเพื่อนๆเราให้ได้ 
 
แปลกแต่จริง..กิ๊ฟซี่ผู้รู้จักนายหัวหอมเป็นอย่างดี บางทีอาจรู้มากกว่าที่ฉันรู้ก็ได้ เพราะว่าฉันไม่เคยใส่ใจจะรู้อะไรเกี่ยวกับตัวเค้าเลย กิ๊ฟรู้ว่านายหัวหอมไม่ใช่แค่ไม่ชอบ..แต่ถึงขั้นเกลียดการเที่ยวกลางคืน..เค้าไม่ชอบแสงไฟวูบวาบมันทำให้เค้าปวดหัว..ไม่ชอบเสียงเพลงดังๆมันทำให้เค้าหูอื้อ..ที่สำคัญเค้าแพ้ควันบุหรี่..และไม่กินเหล้าเพราะเค้าต้องขับรถ แล้วยังจะให้ฉันชวนเค้ามานี่นะ..จะแกล้งเค้าไปถึงไหนกัน..

เค้าเป็นคนสุภาพ ไม่กินเหล้า ไม่สูบบุหรี่ ไม่เที่ยวกลางคืน (บางครั้งเลยเถิดถึงขั้นไม่เที่ยวกลางวันด้วย เหอ เหอ ) เรียกได้ว่าเรามีไลฟ์สไตล์ที่ไม่แตกต่างกันสุดขั้วเกินไป ถึงแม้ว่าบางครั้งเราจะมีความเห็นไม่ตรงกันบ้าง แต่เค้าก้อมักจะยอมตามใจฉันเสมอ ถึงแม้ว่าบางครั้งเค้าจะไม่รู้ตัวว่าทำอะไรผิด แต่เค้าก้อยอมที่เป็นฝ่ายขอโทษ
 
ฉันไม่ได้หวังอะไรมาก ก้อแค่เล่าให้นายหัวหอมฟัง เค้าไม่จำเป็นต้องฝืนใจทำอะไรเพื่อฉันอีกแล้ว แค่นี้ฉันก้อเกรงใจเค้าจะแย่แล้ว..แต่แล้วคำตอบเค้าก้อเหมือนทุกเรื่องที่ผ่านมาคือ "ยังงัยก้อได้... แล้วแต่เธอละกัน" ฉันตัดสินใจทำเพื่อเพื่อนอีกสักครั้ง ยังหวังลมๆแล้งๆว่าเพื่อนจะทำใจได้ซะที..ยังงัยฉันก้อยังอยากได้เพื่อนที่ชื่อกิ๊ฟซี่คนเก่ากลับคืนมา..นี่ฉันหวังมากไปหรือป่าวเนี่ย..

ถึงวันนัดจริง..พอนายหัวหอมเดินมาถึง..แค่เห็นหน้าเค้าเท่านั้นกิ๊ฟซี่ก้อวิ่งร้องไห้โฮออกไปนอกร้าน เดือดร้อนเพื่อนๆต้องวิ่งออกไปตามด้วยความตกใจ..เห้อ..ปล่อยให้ฉันกะนายหัวหอมนั่งหน้าเหรอหราด้วยความปวดเศียรเวียนเกล้า..ฉันที่ไม่เคยกินเหล้ามาก่อน..คืนนั้นได้โอกาสเมาหัวราน้ำซะเลย..



https://www.youtube.com/watch?v=KCxytxj_Lhg

ผ่านเหตุการณ์คืนนั้นไป ในช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุด ยังมีมุมดีๆให้เห็น เพราะในตอนที่ฉันไม่สบายหนัก แต่อยากหายไวไวไม่อยากหยุดงาน ก็อย่างที่บอก โอทีคือสรณะ.. 
 
ก้อเลยไปให้หมอคลีนิคฉีดยา ปรากฏว่าแพ้ยาที่หมอฉีดให้เลยหนักเข้าไปอีก....สภาพตอนนั้นแย่มาก ผื่นแพ้ทั่วตัวทุกรูขุมขนและยังอาการไข้อีก คนเพียงคนเดียวที่อยู่เคียงข้างฉันตลอด (รองจากแม่) เป็นคนๆเดียวที่ฉันมองข้ามเค้ามาตลอด เพียงเพราะเพื่อนฉันชอบเค้า 

https://www.youtube.com/watch?v=0X5RhuzKnhY
 
 "เธอเป็นหนี้เท่าไหร่" จู่นายหัวหอมก็ถามขึ้นมา ขณะขับรถมาส่งฉันกลับจากทำงาน ใช่ฉันยังคงไปทำงานแม้จะป่วยไข้ ลาป่วยคืออะไรฉันไม่รู้จัก และเมื่อถึงเวลาทำงานฉันก็ทำงานเต็มที่เต็มสปิริต
 
"รู้ได้งัย" ฉันถามกลับ
 
"ไม่งั้นเธอคงไม่ทำงานหนักขนาดนี้หรอก"เขาตอบ
 
"จะรู้ไปทำไม" ฉันถามต่อ
 
"ถ้าไม่เยอะก็น่าจะพอช่วยได้ เรามีเงินเก็บอยู่นิดหน่อย"  เขาตอบ คำตอบเขาเกินคาดไปเยอะ
 
"555 เก็บไว้เหอะ หนี้เยอะมากกกก..แต่ไม่รีบร้อนอะไร" ฉันขำในความโลกสวยของเขา แต่ขอรับแค่น้ำใจของเค้าไว้ ส่วนเงินนั้น ฉันมีความรู้ความสามารถเพียงพอจะดูแลตัวเองและครอบครัวได้ ฉันเชื่ออย่างนั้นจริงๆ 
 
ฉันเคยขอร้องให้คุณชายหัวหอมเลิกคบกะฉันซะเถอะ เพราะฉันชอบเค้าไม่ได้จริงๆ เค้าบอกว่าถ้าไม่คบเค้าเพราะเหตุผลแบบนั้น เค้ารับไม่ได้จริงๆ มันเป็นความผิดของเค้าด้วยเหรอ ทั้งๆที่เค้าไม่ได้ทำอะไรเลย และถ้าต้องเลิกคบกันเพราะเหตุนั้นจริงๆ เค้าก้อคงทำอะไรไม่ได้ ว่าแล้วเค้าก้อเอาหัวโขกกระจกอยู่หลายที จนฉันตกใจ (กลัวกระจกแตก) และรับปากว่าจะเอาเรื่องนี้ไปคิดดูใหม่

https://www.youtube.com/watch?v=wuxkegFClSw

ถึงฉันจะพยายามทำตัวเฉยชา บ้าๆบอๆโกรธแบบไร้เหตุผล ให้ดูงี่เง่าเท่าที่จะทำได้ เหวี่ยงหวีนจนแอบเกลียดตัวเอง เพื่อให้เค้าทนไม่ได้และหายไปในที่สุด แต่ยิ่งเค้าอดทนมากเท่าไหร่ ยิ่งทำให้่ฉันรู้สึกผิดมากเท่านั้น 
https://www.youtube.com/watch?v=7uzvTvu3rzA&t=17s
 
..ไม่กี่วันฉันก้อพูดเรื่องเดิมๆอีก เค้าคงจับจุดอ่อนฉันได้ ก้อเลยใช้มุกเจ็บตัวแบบเดิมอีก และมันก้อเวิร์กเหมือนทุกๆครั้ง จะประวิงเวลาไปได้นานแค่ไหน เพราะเค้ารุกคืบไม่มีเหน็ดเหนื่อย จันทร์-ศุกร์ก้อมารับส่งฉันไปทำงานทุกวัน เสาร์ฉันมีงานพิเศษเค้าก้อยังแวะมารับได้อีก อ้างว่าทางผ่าน วันอาทิตย์บางทีก้อแวะมาที่บ้านบอกว่าแม่เค้าฝากของมาให้ เรียกว่าอาทิตย์นึงแทบจะเจอกัน 7 วัน...
 
 
ในที่สุดฉันก้อเป็นไอ้ขี้แพ้....แพ้ความดี ความเสมอต้นเสมอปลายของคุณชายหัวหอม อย่างน้อย ตลอดเวลาที่รู้จักกัน เค้าก้อไม่เคยโกหกฉันแม้แต่ครั้งเดียว..ฉันจะกลั่นแกล้งให้เค้ารอคอยวันละหลายชั่วโมง วันแล้ววันเล่า ก้อไม่มีปริปากบ่น แล้วฉันจะเอาเหตุผลอะไรเล่าไปขับไล่เค้าออกไปจากชีวิต..ฉันจะทำได้เหรอ..ฉันจะทำให้คนที่ดีกับฉันมาตลอดต้องเสียใจได้ลงคอเหรอ...ณ ตอนนี้ ฉันก้อยังไม่รู้หรอกนะ ว่าความรักมันเป็นยังงัย ฉันรู้แค่ว่า เค้าเป็นสิ่งดีๆในชีวิต



หลายคนบอกว่าถ้าอายุ 25 มันเข้าเบญจเพสให้ระวังตัวให้ดีมักจะมีเคราะห์ แต่สำหรับฉันแล้ว คุณชายหัวหอมทำให้ปีที่ 25 ของฉัน เป็นปีที่ดีมากกว่า

********************************************

 



Create Date : 15 กรกฎาคม 2551
Last Update : 9 มกราคม 2566 12:54:40 น. 0 comments
Counter : 816 Pageviews.  
 
Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

pasttense
 
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add pasttense's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com