รายละเอียด : ดำกับขาว...สองสีซึ่งยืนอยู่กันคนละปลายขั้ว ไม่มีทางผสมกันได้โดยไม่สูญเสียสีสันของตน เปรียบเหมือนกับเขาและเธอ ‘สีหราช’ ทายาทราชายาเสพติด เจ้าชายแห่งความมืดมิดที่ยากจะมีใครหาญกล้าต่อกร และ ‘ปาณิสรา’ คุณหมอที่อุทิศทั้งชีวิตเพื่อช่วยเหลือผู้คน ยึดถือความถูกต้องสำคัญเหนือสิ่งอื่นใด แต่ใครจะคิดว่าแม่เหล็กต่างขั้วจะโคจรมาเจอกัน ก่อให้เกิดเรื่องไม่คาดฝันตามมามากมาย เหตุเพราะเขาคือฆาตกรใจร้ายที่ทำตามใจตัวโดยไม่นึกหวั่นเกรงต่อสิ่งใด ส่วนเธอก็ต่อต้านโดยไม่หวาดหวั่นต่อภัยที่จะตามมา สามัญสำนึกบอกเธอว่าเขาเป็นคนเลว หากส่วนลึกของหัวใจก็บอกให้ยอมศิโรราบต่อเขา ขณะที่เขาผู้ซึ่งเพิกเฉยต่อความดีงามทั้งปวงนั้นคิดเพียงอย่างเดียว คือฉุดเธอลงมาเกลือกกลั้วในชีวิตราตรีอันมืดมนนี้ด้วยกัน ถูกผิดดีชั่วต่อสู้กันภายใน เมื่อคนที่รักกลับกลายเป็นคนที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกได้!!

อ่านจบ : เป็นอีกเรื่องที่เนื้อเรื่องแปลกแหวกแนวไปกว่าทุกเรื่อง ไม่ใช่นิยายรักโรแมนติค ไม่ใช่นิยายรักหวานแหวว ไม่ใช่นิยายตลกขบขัน แต่เป็นนิยายที่แฝงคติข้อคิดดีๆ ถึงแม้เรื่องนี้จะไม่ได้จบลงตรงคำว่า Happy Ending แต่มันก็จบลงอย่างที่มันควรจะเป็น

ปาณิสราหรือนิดคุณหมอผู้รักความถูกต้อง มีอันต้องมาเจอกับสีหราชหรือ Zombie Prince เจ้าชายแห่งรัตติกาล ราชายาเสพติดที่เป็นตัวแทนแห่งความเลวทั้งหมดทั้งมวล และอีกหนึ่งคือพันรบผู้กองหนุ่มผู้พิทักษ์สันติราษฎร์ นางเอกรู้สึกอึดอัดเหมือนหายใจไม่ออกทุกครังที่เจอสีหราช เพราะรับรู้ได้ว่าผู้ชายคนนี้อันตรายและน่ากลัว แต่รู้สึกอบอุ่นและมีความสุขทุกครั้งเมื่ออยู่ใกล้ผู้กองพันรบ ทุกครั้งที่สีหราชเจอกับปาณิสรา มักจบลงตรงการกระทำที่ทำให้เกลียดขี้หน้ากันทุกครั้ง เมื่อสีหราชที่คิดว่าตัวเองเกลียดปาณิสรา แต่นานวันเข้ากลับมีแต่ความคิดถึงเธอ สีหราชจึงทำทุกอย่างด้วยวิธีการอันร้ายกาจให้ปาณิสรามาเป็นของตน เลวร้ายถึงขั้นที่ทำให้เพื่อนรักของเธอต้องตาย เธอเลยเกลียดสีหราชจนไม่สามารถให้อภัยได้ จนในที่สุดสีหราชต้องฉุดนางเอกไปขังไว้ที่บ้านพักตากอากาศ แต่แล้วสีหราชก็ถูกแทงได้รับบาดเจ็บ และซมซานกลับมาหาปาณิสรา ปาณิสรากลับไม่ทำแผลให้ เพราะเธอเคยช่วยเค้าไว้ครั้งหนึ่ง แต่กลับถูกตอบแทนด้วยการที่เค้าฆ่าคนอื่น รวมถึงเพื่อนรักของเธอด้วย ครั้งนี้เธอจึงจำต้องทำใจแข็ง ถึงแม้ว่ากำแพงที่เธอสร้างไว้ปิดใจตัวเองไม่ให้หลงรักคนเลวอย่างสีหราชจะสั่นคลอนก็ตาม สีหราชไม่ยอมให้ใครช่วยยกเว้นปาณิสรา ไม่ยอมรักษาแผล ไม่ยอมผ่าตัด ถ้าปาณิสราไม่ยอมรับรักจากเค้า 

ใจหนึ่งเธอก็เจ็บปวดที่เห็นสีหราชทุกข์ทรมานจากบาดแผล แต่อีกใจหนึ่งเธอก็บอกกับตัวเองว่าถ้าเธอช่วยเหลือเค้า เค้าก็จะไม่หยุดทำกรรมชั่ว ก่อนหน้านี้เธอเคยคิดว่าถ้าต้องช่วยชีวิตคนเลวเธอจะช่วยเค้าไหม? อันเป็นคำถามที่เธอไม่เคยได้ตอบและตอบไม่ได้ จนเมื่อมาเจอสีหราชซึ่งบาดเจ็บใกล้ตายและรอคำว่ารักจากเธอ สุดท้ายเธอก็ได้เลือกทางออกให้กับสิ่งที่เกิดขึ้น ถึงแม้จะเศร้าแต่มันก็เป็นไปอย่างที่มันควรจะเป็น เธอได้ทำในสิ่งที่ควรทำ ถึงแม้จะทำร้ายจิตใจคนอ่าน แงๆ

"กรรมจะสรรหาสิ่งที่ทำให้ทุกข์ทรมานมาให้จนได้"

"ให้อยู่โดยเธอไม่รัก...ฉันตายดีกว่า"