ถ้าเราใส่ใจ ถามไถ่ความรู้สึกของคนๆ นั้น
ถึงจะแบ่งความเจ็บปวดมาไม่ได้
แต่ก็ช่วยเพิ่มความรู้สึกดีได้
เพราะอย่างน้อยเค้าก็รู้ล่ะ
ว่ามีคนแคร์ ^^

ไม่รู้แบ่งเบาได้มั้ย

แต่เมื่อก่อนสมัยตัวเองยังละเอียดอ่อนอยู่

รับรู้ความรู้สึกเจ็บปวดของคนอื่นได้ชัดเจนมาก

แม้กระทั่งกำลังคุยทางโทรศัพท์

ความเจ็บปวดนั้นก็ยังรู้สึกไปถึงใจ


เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เป็นแล้ว

หยาบขึ้นเยอะ

วันนี้ รู้สึกแย่ เบื่อ แล้วก็ไม่มีอารมณ์จะทำอะไร แต่มีเพื่อนคนนึง ถามเราว่า " กิฟท์ พักนี้แกเป็นอะไรรึเปล่า เห็นเงียบๆซึมๆ ไม่ค่อยพูด" แค่เนี้ย เราก็รู้สึกดีขึ้นตั้งเยอะแล้ว แบบนี้ เรียกว่าช่วยแบ่งความเจ็บปวดได้ไหมอ่ะ

ตอนนี้มีคนช่วยแบ่งปัน หลายๆ เรื่อง จะเรียกว่าแบ่งปันความเจ็บปวดได้หรือเปล่าหนอ

บางทีเราท้อ เราเบื่อ ก็มีคนคุยด้วย
นี่เรียกว่าแบ่งปันได้หรือไม่

บางครั้ง ถ้าเรานั่งฟังให้เค้าระบายออกมาบ้าง

น่าจะช่วยได้ในจุดหนึ่งนะคะ

อืมๆๆ
หากพูดถึงความเจ็บปวดแล้ว มีสองอย่างคือเจ็บทางกายและเจ็บทางใจ

หากเราจะแบ่งปันความเจ็บปวดนั้น เราแบ่งได้เฉพาะทางใจเท่านั้น
ซึ่งความเจ้บปวดทั้งสองอย่างก็มีจิต เป็นส่วนประกอบด้วยเสมอ ตอบคือเราสามารถแบ่งปันความเจ็บปวดได้เสมอ

แต่มันมีข้อจำกัดอยู่ที่ว่า เราจะได้รับสิทธิพิเศษนี้ จากคนคนนั้นรึเปล่า คนที่เค้าเจ็บปวด เค้าออาจจะเป็นคนรู้ใจ เป็นพ่อแม่พี่น้อง เป็นเพื่อน คนรู้จัก หรือใครก็ไม่รุ้ที่เดินผ่านไปมา หรือ คนที่อยู่คนละฝากโลก

แต่การแบ่งปันนี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต่อเมื่อใจของทั้งสองคนนั้น ได้รับรู้ถึงความเจ็บปวดของกันและกัน ความห่วงใย ความปราถนาดี ความรักที่หวังผลตอบแทนเพียงได้แบ่งปันช่วงเวลาที่ยากลำบาก และได้เห็นคนที่เจ็บปวดนั้น ข้ามผ่านช่วงเวลาอันหนักหน่วงนั้นไปได้

สิ่งเหล่านี้ทำให้เรารู้ว่าเราไม่ได้อยุ่คนเดียวในโลกครับ