บทพิสูจน์

แต่ด แต้ด แต๊ด......ปีเสือดุผ่านไป ปีกระต่ายทองก้าวเข้ามา เย้....ปีใหม่ก้อต้องมีชีวิตใหม่ๆ จิ ถึงจะถูก หลังจากมรสุมชีวิตที่ได้พัดเข้ามากระทันหัน และจากไปโดยทิ้งคราบฝุ่นให้ได้ช้ำใจซะงั้น แต่เชื่อไหมสุภาษิตไทยเค้าว่า "ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน" มันเป็นจริง เราได้งานทำใหม่ และไม่ใช่แค่ที่เดียว แต่มีให้เลือกสองที่แน่ะ อิอิอิ จากที่เราได้ตัดสินใจจะหนีความหลังทุกๆ อย่าง โดยการลาออกจากงานที่เก่า บรรยากาศเก่าๆ ที่มันคอยรบกวนจิตใจอยู่ตลอด มาตกงานสักพักเพื่อใช้ชีวิตอยู่กับตัวเองเงียบๆ แต่ปรากฏว่า เราได้งานใหม่ทันที และเป็นที่ๆ ดีมากๆ ด้วยสิ เห็นไหมล่า ชีวิตมันยังมีอะไรดีๆ อยู่น้า....
สู้ สู้... จากสิงหา-53 จนกระทั่ง ณ.บัด now ก้อหกเดือนล่ะ เชื่อไหม เราหมดค่ารักษาจิตเวชไปอื้อเลย ยาที่หมอให้มามันก้อดีอยู่หรอก แต่ยิ่งกินมันยิ่งจิตตก และซึมอยู่ตลอด จนกระทั่งสอง-สามสัปดาห์ที่ผ่านมาเราเลิกกินยา และพยายามมองโลกให้เป็นอนิจจังขึ้น มันกลับทำให้เราคิด คิด และคิด ว่า ถ้าเรายังคงหมดอาลัยตายอยาก ย้ำคิด ย้ำทำกับอดีตที่มันไม่สามารถแก้ไขและไม่ย้อนกลับมาแล้วได้นั้น เราทำไปทำไม มันมีประโยชน์อะไร คนมันก้อตายไปแล้ว ถึงแม้ว่าเราจะยังเสียใจ แต่เค้าก้อไม่สามารถฟื้นคืนมาหาเราได้อีกแล้ว รังแต่จะทำให้เราหมดอนาคตถ้าเราไม่ลุกขึ้นมาเริ่มสิ่งใหม่ๆ มองหาอะไรใหม่ๆ ทำ ไม่ใช่ว่าลืม มันลืมไม่ได้หรอกเรื่องอย่างนี้ แต่แค่เก็บมันให้ลึกที่สุด และระลึกถึงแต่สิ่งดีๆ ที่ทำด้วยกันมา เค้ามีส่วนทำให้เราได้รู้จักโตเป็นผู้ใหญ่ ได้รู้จักคำว่า "ครอบครัว" ได้รู้จักมิตรภาพ และสิ่งที่เหนืออื่นใดคือรักที่บริสุทธิ์ เราได้เรียนรู้แล้ว และรู้ได้ด้วยใจว่าจะไม่มีใครสามารถรักเราได้เท่ากับเค้าคนนี้อีกแล้ว ขอบคุณสำหรับความเป็นสามีที่ดี เป็นเพื่อน เป็นพี่ เป็นน้อง เป็นพ่อ และเหนือสิ่งอื่นใด "เพื่อนตาย" ที่พูดได้อย่างเต็มปาก เราไม่ได้อยู่ด้วยกันเพราะความรัก แต่เราอยู่ด้วยกันอย่างเพื่อนที่เข้าใจกันและพร้อมที่จะลำบากด้วยกันไม่คิดทอดทิ้งกัน เราก้อไม่รู้หรอกน่ะ ว่าคู่อื่นๆ จะเป็นอย่างไร แต่คู่ของเราไม่ได้เริ่มต้นจากความรัก แต่เป็นการเริ่มต้นจากมิตรภาพฉันท์เพื่อน จึงอยู่กันอย่างเพื่อนที่เข้าใจกันเกือบทุกเรื่อง เพราะเราเชื่อว่า ความรัก มันมีวันจืดจางไปตามกาลเวลา แรกๆ ก้อรักกัน จูงมือกันข้ามถนน แต่ลองมาอยู่ด้วยกันใช้ชีวิตด้วยกัน เริ่มจากศูนย์สิ ลองดู ว่าจะมีคู่ใครบ้างที่ยังจูงมือกันข้ามถนนอีก
เราไม่ได้ยอตัวเราน่ะ แต่แม้เวลาจะผ่านไปแปดปี อรุณก้อยังจูงมือเราข้ามถนนอยู่ และเรายังเกี่ยวก้อยสัญญากันเสมอในทุกเรื่อง แล้วจะไม่ทำให้เราเสียใจ จนใจแทบสลายได้อย่างไรกับการจากไปของเค้า เฮ้ออย่าพูดอีกเลยอ่ะ ว่าจะตัดใจแล้วเชียวเนี้ยยย อ่า...เศร้าเลยแฮะ
กลางเดือนมกราที่ผ่านมา เราได้เริ่มต้นงานใหม่ สถานที่ใหม่ๆ มีแต่คนหน้าตาดีๆ สวยๆ หล่อๆ ทั้งน้านนนน อ้า...อย่ารอช้า เหล่มันเข้าไปหนุ่มๆ อ่ะ เหล่มันทุกวันก้อมีความสุขแล้ว อิอิอิ แต่ แต่ แต่แค่เหล่นะ ไม่ได้คิดไร เพราะเราไม่มองคนที่หน้าตาอ่ะ ยิ่งไอ้พวกหน้าตาดีๆ นี่ล่ะตัวดี มันชอบหลงตัวเองว่า ตรูหล่อ ตรูสวย ไอ้พวกนี่ล่ะ น่ากัววววว ที่ซู้ดดด ไม่จริงใจ และเป็นพวก generation y ซะ เกือบร้อยเปอร์เซ็นต์ หุหุหุ
ตอนนี้เราเกือบพูดได้ว่า เราทำใจกับอดีตได้แล้ว เราจะไม่เศร้าอีก เราจะลุกขึ้นมาและกลับมาเป็นตัวของเราเองอีกครั้ง ที่ผ่านๆ มา ก้อมีคนเยอะแยะพูดให้เราฟัง และให้กำลังใจ (บางพวก แอบซ้ำเติมก้อมี โดยการกระทำอ่ะน่ะ) แต่เราคิดว่าเรื่องพวกนี้ถ้าไม่ได้เกิดขึ้นเองกับตัวก้อจะไม่เข้าใจหรอก พูดน่ะ พูดได้ ใครๆก้อพูดได้ แต่ปฏิบัติน่ะ ทำยากน่ะคร๊าบบบ เราก้อไม่ได้ใส่ใจใครนัก โดยที่เราคิดว่า มันอยู่ที่ตัวเราเองตังหาก ตัวเราเป็นผู้กำหนดและปลอบใจตัวเองได้ดีที่สุด เราต้องเข้าใจตัวเราเองก่อน และจึงจะสามารถไปเข้าใจคนอื่นได้ ใช้ม้า..... เมื่อคิดได้เช่นนั้น ก้อสะบัดหัวสามที กระดิกหางสามครั้ง แล้วลุกด้วยขาหลัง ยืนด้วยขาตัวเอง อิอิอิ เห่าว่า เอ้ยไม่ใช่ ตะโกนว่า สู้โว้ยยยยย
เราพร้อมแล้ว กับบทพิสูจน์ของชีวิต เรากำลังจะข้ามผ่านมันไปได้ และมันจะเป็นบทเรียนสำคัญให้กับเราว่า วันใดวันหนึ่งถ้าเรานึกท้อใจ ให้เราหวนกลับมาคิดว่า เราได้เจอมาแล้วกับความนักหนาสาหัญ คงไม่มีอะไรจะมากไปกว่านี้อีกแล้ว มันก้อจะทำให้เรานึกสู้ และจะลุกได้เร็วกว่าใครทั้งหมด ขอบคุณสำหรับความเจ็บปวด และบ๊าย บายกับอดีต
นับจากวินาทีนี้ เราจะสู้ เราจะเป็นด๊อกเตอร์ให้ได้ด้วยขาหลังของเราเอง เย้.......

เป้าหมายมีไว้ให้พุ่งชน ^,^

Create Date : 03 กุมภาพันธ์ 2554		0 comments
Last Update : 3 กุมภาพันธ์ 2554 21:23:56 น.
Counter : 586 Pageviews.
Share Tweet