ฝันทุกฝันเป็นจริงได้ด้วยตัวเรา

<<
พฤษภาคม 2552
 
 12
3456789
10111213141516
17181920212223
24252627282930
31 
 
22 พฤษภาคม 2552
 

ตอนที่ 42 (รินหัวใจ และ บทส่งท้าย) (จบบริบูรณ์)

บทส่งท้าย

ไข่ต้มวิ่งถือกระดาษแฟกซ์ ตะโกนเข้ามาที่บ้านพักท้ายไร่แต่ไกลอย่างตื่นเต้น เห็นลูกพี่กำลังทำงานอยู่ที่แปลงทดลองกาแฟกับคุณกุล ไข่ต้มก็วิ่งเข้าไปหา

เขาตั้งใจว่าจะทำการวิจัยกาแฟรุ่นนี้ให้เสร็จสิ้น พร้อมๆกับค่อยๆถ่ายทอดวิชาให้ไข่ต้มและสามสหายประจำไร่ให้มีวิทยายุทธกาแฟแก่กล้าพอที่จะทำงานต่างๆแทนเขาได้อย่างสนิทใจเสียก่อนที่เขาจะสละหน้าที่ตรงนี้ลงอย่างเต็มรูปแบบ และก้าวขึ้นไปเป็นผู้บริหารอย่างเต็มตัวร่วมกับลุงฮาย และอีกส่วนที่เขาวางแผนว่าจะไปเปิดตลาดที่กรุงเทพฯ ที่ที่เขาจะได้มีเวลาอยู่ใกล้ชิดกับหญิงสาวที่รัก และเป็นคู่คิดคู่ปรึกษาเกี่ยวกับบริษัทของเธอ

“พี่เต้ พี่เต้ สมาคมบารีสต้าเปิดรับสมัครแข่งขันบารีสต้าแชมป์เปี้ยนชิพอีกแล้วนะ พี่ลงแข่งแก้มือคราวที่แล้วสิ”

“ไม่หละ ฉันจะไม่ลงแข่งอีกแล้ว ถ้าเอ็งอยากลงฉันจะส่งให้ในนามไร่หอมกรุ่น...เอามั้ย”

ไข่ต้มหัวเราะแฮะๆ เพราะรู้ตัวเองดี

“ฝีมือฉันมันไม่ถึงขั้นหรอก วาดลวดลายทีไรเหมือนหน้าตัวเองทุกที ฉันถนัดคั่วกาแฟมากกว่า พี่เต้เก็บไว้อ่านเผื่อจะเปลี่ยนใจ ฉันมาบอกแค่นี้แหละ ฉันกลับก่อนนะ ไม่อยากเป็น...กขค.” ไข่ต้มยักคิ้วแผล็บ ยิ้มอย่างมีเลศนัย แล้วรีบเดินหายกลับเข้าไปตามทางลัด

ลาเต้ยืนมองกระดาษแฟกซ์นิ่ง ไม่นานก็พับเป็นจรวดพุ่งขึ้นไปกลางอากาศ จรวดกระดาษร่อนลมหมุนวนไปมา แล้วหัวก็ไปเสียบอยู่บนยอดต้นกาแฟต้นหนึ่งที่แปลงทดลอง กุลธิดาจึงพูดกับเขา

“นายน่าจะไปลงแข่งนะ ฝีมืออย่างนาย อาจจะไปถึงระดับโลกเลยก็ได้นะ”

“คุณอยากให้ผมมีชื่อเสียงโด่งดัง ได้รางวัล ได้เหรียญได้โล่ ของอะไรแบบนี้หรอครับ”

“อื่ม ใครๆเขาก็อยากได้กันทั้งนั้นไม่ใช่หรอ หรือว่านายไม่อยากได้”

“ครับ ผมไม่ชอบอะไรแบบนั้น ผมตัดสินใจแล้วว่าจะไม่ลงแข่งอีกไม่ว่าปีไหน ผมจะอยู่ที่ไร่นี่แหละ เป็นนายลาเต้ต๊อกต๋อยที่คั่วกาแฟ คัพเทสกาแฟอยู่ในไร่นี้แหละครับ คุณจะว่ายังไง” ลาเต้ปรายตามองหญิงสาวเขาอยากลองใจเธอเหมือนกับที่เคยลองใจก้อยมาแล้ว เขาอยากรู้ว่าผู้หญิงที่เขารักคนนี้จะคิดเหมือนผู้หญิงทั่วไปหรือเปล่า ถ้าเหมือนเรื่องจะจบลงอย่างไร...อย่างก้อยหรือ...ไม่หรอก เธอไม่มีความผิดอะไร เธอไม่เหมือนก้อยตรงที่เธอไม่ได้เห็นเขาเป็นเพียงตัวเลือกคนหนึ่ง หนำซ้ำเธอยังเสียน้ำตาเพราะเขาเสียอีก

“ถ้านายตัดสินใจแล้ว ก็ถือว่านายเลือกทางที่ดีที่สุดแล้วสำหรับนาย”

“คุณคิดแบบนั้นจริงๆหรอครับ” สายตาของเขาวาววับขึ้นมา

หญิงสาวพยักหน้ายิ้มให้เขาอย่างไม่แสแสร้ง ทำให้เขาต้องถามเธอต่อด้วยความอยากรู้

“ทำไมคุณถึงคิดแบบนั้น”

“ก็ชีวิตเป็นของนาย นายเลือกทางเดินแบบไหน ฉันจะไปว่าอะไรได้ล่ะ”

“แล้วคุณไม่เสียดายหรอครับ ที่รู้ว่าชัยชนะรออยู่แต่ผมไม่เอื้อมไปคว้ามัน”

“ไม่หรอกค่ะ บางทีสิ่งพวกนี้มันก็ไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป อาจจะเป็นภาพลวงตา...ลวงความคิด...ลวงความถูกต้องอย่างพลไงคะ เขาทำเรื่องที่ผิดเพียงเพื่อรักษาชื่อเสียงและหน้าตาของตัวเองไว้ และที่สำคัญฉันไม่ได้สนใจในส่วนนี้ของนายสักหน่อย ฉันรักนายเต้ คนที่เป็นบารีสต้าอยู่ที่ไร่หอมกรุ่นที่ตะคอกข่มขู่ฉันอย่างเป็นเอาตายมากกว่านายเต้ผู้ได้รับรางวัลปีนั้นปีนี้น่ะสิคะ”

คำตอบนี้ทำให้ลาเต้ยิ้มปลื้มปิติอย่างล้นเหลือ...ดีใจที่ผู้หญิงที่เขารัก รักเขาที่ตัวตนที่แท้จริงของเขา...ไม่ได้รักที่‘เครื่องประดับ’ภายนอกซึ่งเกิดขึ้นชั่วครู่ชั่วยาม

ลาเต้นึกถึงคำพูดใบเตยขึ้นมาได้และนึกอยากขอบใจน้องสาวตัวแสบของเขาขึ้นมาติดหมัดที่กระตุ้นเตือนให้เขากล้าเผชิญหน้ากับความจริง จนได้พบสิ่งล้ำค่ามากเกินกว่าที่เขาคาดคิด เหมือนอย่างที่ใบเตยเคยบอกไว้จริงๆ

“คุณอยากรู้มั้ยว่าทำไมผมถึงไม่คิดจะลงแข่งอีก”

หญิงสาวพยักหน้าอยากรู้อยากเห็นด้วยรู้สึกว่าตัวเธอเองนั้นยังไร้เดียงสาต่อการเปลี่ยนแปลงพลิกคนละด้านของเขาอยู่มากอันจะนำให้เธอเข้าใจเขามากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ เด็กหญิงคนนี้อยากจะรู้นักว่าผู้ใหญ่เขม็งเกลียวเคร่งเครียดทางความคิดอย่างเขากำลังคิดอะไร

“ถึงรางวัลจะเป็นเครื่องตอบแทนความพากเพียรพยายามและความอดทนก็จริง แต่สำหรับผมแล้ว ผมกับกาแฟผูกพันกันมากเกินกว่าคำว่ารางวัลใดๆแล้วหละครับ ชีวิตผมในไร่แห่งนี้คือรางวัลชีวิตที่ผมได้รับอย่างภาคภูมิใจ และรักมันมากที่สุดแล้ว แต่ว่าก็มีอีกสิ่งสำคัญที่เหนือว่ารางวัลชีวิตใดๆ ก็คือการได้รู้จักคุณ”

หญิงสาวมองหน้าเขาเงียบงัน ยังไม่ทันจะพูดตอบไปว่าอะไร เขาก็จุ๊ปาก ยกนิ้วชี้มือขวาขึ้นขวางปากตัวเอง ทำตาพอง

“จุ๊ๆๆ เงียบก่อนครับ คุณได้ยินเสียงอะไรมั้ย”

หญิงสาวทำหน้าฉงน กำลังตั้งใจฟังเขาอยู่ดีๆก็เห็นท่าทีของเขาเปลี่ยนไปฉับพลัน เงี่ยหูฟัง เสียงอะไรดังมาจากในป่าหรือไง หรือว่าเป็นเสียงสัตว์สงวน นกหายาก แต่เธอก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย แม้แต่แมลงไพรสักตัว ได้ยินเพียงเสียงลมพัดใบไม้ไหวกระทบกันเบาๆเป็นระลอกๆ หรือว่าจะเป็นเสียงนี้

“เสียงอะไรคะ? เสียงลมหรือคะ”

“ไม่ใช่ครับ นี่ไง ฟังดีๆสิครับ เสียงดังอยู่ใกล้ๆนี้เอง ดังมากเลย” ชายหนุ่มขยับก้าวเท้าเข้าไปหาหญิงสาว ซึ่งยังพยายามค้นหาเสียงที่เขาบอก นัยน์ตาคมลึกใต้คิ้วเข้มเต้นระยับ อมยิ้มสนุกกับการได้แกล้งหลอกเด็ก แต่เด็กคนนี้กลับเป็นสาวสวยสูงระดับสายตาเขาน่ารักมากกว่าเด็กทั่วไป ใบหน้าคมสันอมยิ้มที่มุมปากก้มหน้าไปแนบข้างแก้มเธอ เฉลยแผ่วเบา

“ได้ยินมั้ยครับ...เสียงหัวใจผมที่บอกว่า...ผมรักคุณ...ไงครับ...หนูน้อยกุลธิดา...” พูดจบเขาก็หัวเราะออกมาเฉลยให้เธอรู้ว่าเขาอำเล่น...และอยากอำคนเชื่อง่ายตาใสคนนี้ไปทุกโมงยาม

ถ้าเด็กคู่กับน้ำนม...ความใสซื่อแบบเด็กๆของเธอก็เปรียบเสมือนนมสด...นมที่ใส่ลงไปในเอสเปรสโซขมเข้มอย่างเขา ยังประโยชน์ให้กาแฟรสชาติสุดจะกลืนกลายเป็นกาแฟรสนุ่มนวลได้อย่างไม่มีข้อสงสัย กาแฟใส่นม...กาแฟลาเต้ คู่ควร...เหมาะสม...ควรค่ากับเขาอย่างลงตัว

หญิงสาวยิ้มกลั้วหัวเราะน้อยๆ นึกขันกับลูกเล่นของเขา ต่อจากนี้ไปเธอคงจะได้เจอลูกเล่นลักษณะนี้ของเขาไปอีกหลายคาบ เป็นความแปลกใหม่ที่เธอจะได้รับ...สร้างความเอิบอิ่มปริ่มใจเหมือนได้ดื่มกาแฟถ้วยโปรดอุ่นๆยามเช้าอันสดใส แสงแดดอ่อนๆ สายลมเย็นโชยผิวแผ่ว เหมือนอย่างเช้าวันนี้ที่ไร่หอมกรุ่น

สองแขนแข็งแรงและอบอุ่นโอบกอดร่างบอบบางไว้ เคลื่อนใบหน้ามาสบตายิ้มให้กัน ก่อนที่มือขวาจะยกขึ้นมาลูบผมซอยสั้นที่ปกหน้าผากปัดเสยขึ้นอย่างอ่อนโยน ค้างมือเปิดผมปกศีรษะหญิงสาวไว้เหมือนจะปกป้องคุ้มภัยให้เธอ แล้วตามติดด้วยริมฝีปากรูปกระจับยักยิ้มประทับจูบลงบนหน้าผากกลมมนของหญิงสาว...เป็นจูบจากห้วงรักอันปราศจากสิ่งใดเคลือบแคลงสงสัยอีกต่อไป และเขามั่นใจว่าผู้หญิงคนนี้แหละ คนที่ทำตัวเป็นเด็กๆ คนที่ขี้โวยวายไร้แก่นสาร คนที่สร้างรอยยิ้มให้เขา คนที่ทำเรื่องไม่คาดคิดเป็นประจำ คนที่ร้องไห้เก่ง คนที่แยกแยะเรื่องงานกับเรื่องหัวใจไม่ออก และที่สำคัญคนที่หาญกล้ารินหัวใจให้เขากลับมาเป็นคนเดิมอีกครั้ง เธอคือหญิงสาวที่เขาจะรักและดูแลด้วยชีวิต จะปกป้องและทะนุถนอมด้วยหัวใจไปจนตราบลมหายใจสุดท้ายของชีวิต...


------------------------------- (จบบริบูรณ์จ้า)

เตรียมพบกับนิยายเรื่องต่อไปวันศุกร์หน้าค่ะ ชื่อรื่องว่า




"รักนี้ หมอดู...คอนเฟิร์ม !"




โปรดติดตามกันด้วยนะคะ (ไม่รู้จะเบื่ออ่านกันหรือยัง)

ตอนนี้สร้างบล็อกเตรียมไว้ก่อนค่ะ ยังไม่ได้ลงเรื่อง

ตอบคุณ LOVE
ยังไงก็ได้ค่ะ แค่มาลงชื่อก็ปลื้มแล้วค่ะ

ตอบคุณ aumpai
ขอบคุณค่ะที่ตามอ่านจนจบ

ตอบคุณ น้องพี่ก่อ(เรื่อง)
ได้เลยจ้า เดี๋ยวพี่ก่อจัดให้ ฮิฮิ


ขอขอบคุณ นักอ่านทุกท่านค่ะ ที่ติดตามอ่านกันมาจนจบ ทั้งคนที่เม้นท์และไม่ได้เม้นท์ค่ะ

ขอบคุณ คุณ LOVE , คุณ aomka ,ที่ติดตามและเป็นกำลังใจมาให้โดยตลอด

ขอบคุณ คุณ Tyra ที่ติดตามมาตั้งแต่ลงที่พันทิป จนตามมาอ่านในบล็อกเหนี่ยวแน่นจริงๆค่ะ

ขอบคุณ พี่หมูน้อย ที่ทำให้พี่ก่อ คิดตอนจบออก ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆเลยค่ะ
ต้องยกความดีความชอบให้นะคะเนี่ย คอมเม้นท์ของพี่หมูน้อย ติเพื่อ"ก่อ"จริงๆค่ะ

ขอบคุณ คุณพลังชีวิต ที่มีพลังชีวิตมาให้ค่ะ

ขอบคุณ คุณ aumpai ที่มาลงชื่อแสดงตัวค่ะ เอ...เป็นคนเดียวกับคุณ aomka หรือเปล่าคะเนี่ย

ขอบคุณ น้องพี่ก่อ(เรื่อง) เจ้าน้องตัวแสบ ที่คอยกระทุ้งพี่ก่อคิดเร็วๆเขียนเร็วๆจนเครียดไปหลายวัน

และที่ลืมไม่ได้ แหล่งข้อมูลทางด้านกาแฟ

ขอบคุณ หนังสือเกี่ยวกับกาแฟ 13 เล่ม , เว็ปไซด์กว่า 30 เว็บไซด์ ทั้งในประเทศและต่างประเทศ , บทความจากหนังสือพิมพ์ นิตยสาร วารสาร อีกนับไม่ถ้วน ตลอดระยะเวลา 2-3 ปี

(ถ้าให้บอกชื่อก็คงยาวเป็นหางว่าวแน่เลยค่ะ) ข้อมูลล้นทะลักสมองพี่ก่อ เอาไปเขียนได้อีกเรื่องเลยคะ

กำลังคิดอยู่ว่าจะเขียนเกี่ยวกับกาแฟอีกสักเรื่องดีมั้ย เป็นเรื่องต่อจากเรื่องนี้ แต่เป็นเรื่องของใบเตยน้องสาวตัวแสบของพี่เต้น่ะค่ะ แต่ตอนนี้ยังคิดโครงเรื่องไม่ออกค่ะ อาจจะต้องเขียนเรื่องอื่นขั้นไปก่อน

ตามอ่านตามกระตุ้นให้กำลังใจกันมาเป็นแรมปี ผูกพันกันโดยไม่เห็นหน้า พอลงตอนจบคิดแล้วก็ใจหายเหมือนกันค่ะ แต่ว่ามีเรื่องใหม่มาทดแทนค่อยใจชื้นขึ้นหน่อยค่ะ

เพื่อความต่อเนื่องเอาเรื่องใหม่มาลงให้ทันทีจะได้ไม่เหงาอยู่คนเดียว จะได้มีคนอ่านคอยตามกระตุ้นให้มีกำลังใจ กำลังความคิดเขียนต่อไปไงค่ะ หวังว่าคงจะตามอ่านเรื่องใหม่กันต่อไปนะคะ

พี่ก่อ...


ปล. ขอบคุณ พ่อแม่พี่น้องและตัวเองด้วย

ขอบคุณ เทวดา นางฟ้า และสรรพสิ่งบนโลกใบนี้และจักรวาล

เลอะเทอะไปหรือเปล่าเนี่ยเรา แต่ยังไงก็รู้สึกอยากขอบคุณจริงๆนะ ขอบคุณคร้า...




 

Create Date : 22 พฤษภาคม 2552
9 comments
Last Update : 14 ธันวาคม 2552 12:05:41 น.
Counter : 923 Pageviews.

 
 
 
 
แหมๆๆๆ จะบอกว่าเริ่มอ่านเรื่องนี้เพราะกาแฟค่ะ แล้วมีอยู่ช่วงคุณก่อก็หายตัวไปนานมากๆเลย กลับมาได้อ่านจนจบนี่ดีใจนะเนี่ย

คนอ่านติดกาแฟ อ่านแล้วกลายเป็นชอบกินกาแฟรูปดอกไม้ ใบเฟิร์นไปเลย (วันก่อนได้กินรูปหมีล่ะ) จากเดิมอะไรก็ได้ ขอให้ได้กินเหอะ กินมันทั้งวัน แต่ตอนนี้ลดกาแฟให้เหลือวันละไม่เกิน 2 แก้ว ก็เลยเลือกให้มันละเมียดละไมหน่อยค่ะ
 
 

โดย: พี่หมูน้อย วันที่: 22 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:25:36 น.  

 
 
 
จบแล้ว เฮ้อ ใจหายไงไม่รุ

ไม่เป็นไร ไว้คอยเร่งให้พี่ก่อเขียนเรื่องใหม่เร็วๆดีกว่า

อิอิ จะเร่งให้คิดไม่ออก

สมองตัน คิดไม่ทันกันไปข้างนึงเลย

5555+ ชักสนุกแล้วซิ

หิหิ คริคริ กร๊ากๆ
 
 

โดย: น้องพี่ก่อ(เรื่อง) IP: 61.19.65.246 วันที่: 22 พฤษภาคม 2552 เวลา:19:25:50 น.  

 
 
 
ขอบคุณพี่ก่อ มากเลยนะคะ
ในที่สุดรินหัวใจก็จบลงได้อย่างกลมกล่อม
ติดตามมาตั้งแต่เวบเด็กดีค่ะ
รออ่านเรื่องต่อไปนะ
เป็นเรื่องเกี่ยวกับหมอดูป่าว น่าสนุกมากเลยค่ะ
 
 

โดย: daffodil IP: 118.172.117.211 วันที่: 22 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:43:00 น.  

 
 
 
เย้จบแล้วววววว บทนี้หวานที่สุดเท่าที่ได้อ่านมาเลยค่ะ ไม่คิดว่านายเต้บทจะหวานนี่น้ำตาลยังอายเลย

จะเป็นกำลังใจและรอติดตามเรื่องของใบเตยต่อนะค่ะ

ปล. ชอบนิยายเรื่องนี้เพราะกาแฟเช่นเดียวกับเพื่อนๆคนอื่นๆค่ะ แล้วพี่ก่อก็เขียนได้ลื่นไหล ภาษาก็สวยค่ะ อ่านแล้วก็รู้เลยว่าทำการบ้านมาดีมากเลยเกี่ยวกับกาแฟ แล้วเรื่องนี้จะตีพิมพ์เมื่อไรค่ะ
 
 

โดย: LOVE IP: 172.17.5.61, 203.170.131.7 วันที่: 22 พฤษภาคม 2552 เวลา:20:50:16 น.  

 
 
 
ขอตอบว่ามะใช่คนเดียวกะ คุณ aumpai นะคะ
ต้องขอบคุณพี่ก่อมาก ๆ ที่เขียนเรื่องสนุก ๆ ให้หลาย ๆ คนได้อ่านกัน ตอนจบน่ารักมาก ๆ ค่ะ
แล้วจาเป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องหน้า และเรื่องต่อ ๆ ไป และก้ออยากให้พี่ก่อแต่งเรื่องเกี่ยวกับกาแฟอีกนะคะ เพราะชอบค่ะ ทั้งสนุก โรแมนติก และได้ความรู้ด้วย สู้ สู้ ต่อไปนะคะ
 
 

โดย: aomka IP: 58.136.207.118 วันที่: 23 พฤษภาคม 2552 เวลา:1:00:09 น.  

 
 
 
คุณพี่หมูน้อย
ช่วงที่ก่อหายไปก็คิดถึงคนอ่านเหมือนกันค่ะ กลัวว่าจะหายหมด 55
แล้วก็อยากเขียนให้จบเร็วๆด้วย แต่ก็เร็วได้แค่นี้ค่ะ
กาแฟกินมากๆก็ไม่ดีค่ะ เพราะว่า......เปลืองเงิน! 55+

น้องพี่ก่อ(เรื่อง)
ไม่ต้องกดดันก็เครียดอยู่แล้วจ้า มองหา(โครง)เรื่องอยู่ทุกวัน

คุณdaffodil
ขอบคุณคร้าคุณน้อง พี่ก่อเห็นชื่อก็จำได้ แหม...นึกว่าหายไปไหน ที่แท้ก็ตามมาถึงในบล็อกนี่เอง
เรื่องหน้า ถูกแล้วค่ะ มีหมอดูเข้ามาเกี่ยวข้องนิดหน่อย(ทั้งเรื่อง) แต่ไม่เน้นหลักวิชาการศาสตร์ทางด้านหมอดูอย่างเรื่องลาเต้หรอกนะคะ เพราะศาสตร์ด้านนี้มีแขนงเยอะแยะมากและเป็นเรื่องละเอียดอ่อนกับความเชื่อ จึงเน้นที่การผูกเรื่องเป็นนิยายมากกว่าค่ะ

คุณLOVE
หวานสมใจมั้ยค่ะ พี่ก่อต้องกินน้ำตาลไปหลายกิโลเลยค่ะ 55
เรื่องของใบเตย กำลังหาโครงเรื่องอยู่ค่ะ ส่วนเรื่องตีพิมพ์ได้ความคืบหน้ายังไงจะมาส่งข่าวให้ทราบนะคะ

คุณอ้อม
ได้กำลังใจขนาดนี้ ยิ้มแก้มปริเลยค่ะ ตัวแทบลอย พี่ก่อจะสู้ๆ ก่อเรื่องมาให้อ่านกันต่อไปค่ะ

พี่ก่อ...

 
 

โดย: P ก่อ~ก่อร่างสร้างฝัน วันที่: 24 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:46:12 น.  

 
 
 
พี่ถึงเลขสี่ยัง (ห้ามว่าว่าหยาบคาย) คือถ้ายังหนูอาจจะเป็นพี่ของพี่ได้ค่ะ แต่อยากเป็นน้องจัง อิอิ

ฮ่า คนที่ตั้งล็อกอินว่าพี่ ต้องมั่นใจสามส่วนเจ็ดส่วนว่าตัวเองแก่ แต่ พี่ แต่ ของหนูน่ะ ชื่อเรียกสามีที่หนูตั้ง แล้วเค้าชอบ หนูเลยเอามาตั้งเป็นล็อกอิน อีกเหตุผลก็คือแก่ด้วย แต่ยังเป็นป้าไม่ถนัด วัยประมาณพี่ของคนที่มักจะเล่นเน็ต ตอนนี้เล่นมาหลายปี อาจจะรุ่นแม่ของคนเล่นได้ ฮ่าฮ่า
 
 

โดย: พี่หมูน้อย วันที่: 25 พฤษภาคม 2552 เวลา:3:02:03 น.  

 
 
 
ถ้าอย่างนั้นต้องแสดงความเสียใจกับพี่หมูน้อยด้วยนะคะ เพราะว่าก่อ เป็นน้องค่ะ อิอิ

ตอนนี้อยู่ในช่วงเลข 3 ค่ะ เหตุผลที่ตั้งว่าพี่ก่อ ก็เพราะครั้งแรกที่ลงในเว็บเป็นเว็บเด็กดีค่ะ รู้สึกว่าในนั้นมีแต่เด็ก ก็เลยตั้งตัวเองเป็นพี่ซะเลย อีกอย่างคือคนที่แนะนำเว็บนี้ก็เป็นน้องสาวตัวแสบของก่อเองค่ะ ค่อยกระทุ้งให้รีบๆลง ไม่รู้จะตั้งชื่ออะไร เอาสั้นๆ จำง่ายๆ ก็เลย “พี่ก่อนี่แหละวะ” ก่อก็มาจาก แต่งนิยาย=ก่อเรื่อง ไงค่ะ แต่คำว่าก่อเรื่อง มันฟังดูไปในทางหาเรื่องเดือดร้อนยังไงไม่รู้ เลยเอาแค่ก่อคำเดียวค่ะ แล้วจะต่อด้วยความหมายดีๆก็ต่อได้ค่ะ

ลงในเด็กดีไม่พอ ลามมาถึงพันทิป แต่ไม่อยากเปลี่ยนนามแฝงค่ะ เดี๋ยวคนอ่านไปเจอหลายๆที่จะงง ว่าใช่คนเดียวกันหรือเปล่า เพื่อความเป็นเอกภาพค่ะ แต่พี่ก่อคำเดียวไม่ผ่านค่ะ เลยต้องต่อสร้อยลงไป เพราะว่าก่อฝันอะไรไว้มากมายเหลือเกินค่ะ ใส่ลงไปไว้เป็นกำลังใจให้ตัวเอง อิอิ

จับพลัดจับผลูมาเป็นบล็อก ไปๆมาๆลงทีหลังนี่แต่จบก่อนสองเว็บแรกเสียอีกค่ะ เพราะมีกำลังใจเหนียวแน่นค่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า

นี่แหละค่ะที่มาของนาม “พี่ก่อ” จริงๆอยู่ในเว็บผู้ใหญ่ก็ไม่อยากเป็นพี่หรอกนะคะ เพราะว่าก่อยังไม่แก่ ฮิ้ววววว... เพราะเกรงว่าจะกลายเป็นยกตนข่มท่าน แต่ทำไงได้ มาแบบนี้แล้วก็ไปแบบนี้ต่อไปค่ะ เดี๋ยวก็แก่เอง ฮ่า

อีกอย่าง บางทีก็รู้สึกว่า คำว่าพี่ก็ไม่ได้หมายถึงพี่จริงๆ แต่เป็นส่วนหนึ่งของชื่อน่ะค่ะ เช่นคำว่า “ไอ้” ไงค่ะ บางทีเราก็รู้สึกว่ามันไม่หยาบคายเลย ไม่ได้จิกหัวเรียก บางทีไว้หน้าชื่อเพื่อนผู้หญิงด้วย เพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของชื่อค่ะ ถ้าขาดหายไปสิค่ะ กลับจะฟังดูพิลึกพิลั่น เวลาที่เราเรียกเพื่อนสนิทเราบางคน คำพวกนี้มันให้ความรู้สึกสนิทสนม เป็นกันเองกันด้วยค่ะ โห...อธิบายเสียยาวเหยียด

ผู้คนส่วนใหญ่ที่เล่นเน็ตมักจะไม่เปิดเผยอายุด้วยค่ะ ก่อก็เลยปล่อยเลยตามเลยค่ะ ใครอยากเป็นน้องก็เป็นได้ (แอ๊บแบ๊วเอา) ใครอยากเป็นพี่ก็เป็นได้ เลือกเอาตามใจชอบเลยค่ะ อายุก่อก็อยู่ในช่วงกลางๆเป็นได้ทั้งพี่เป็นได้ทั้งน้องค่ะ

ถ้าจะโทษ ไปโทษเจ้าน้องตัวแสบของก่อเลยนะคะ จุดเริ่มต้นมันเร่งก่อเหยงๆให้เปิดเรื่องเสียที (สำนวนคุ้นๆมั้ยค่ะ เหมือนใครบางคนในเรื่อง) ไม่รู้ว่าเป็นเพราะว่าคบเด็กสร้างบ้านหรือเปล่าเลยต้องก่ออิฐถือปูนก่อกำแพงบ้านไปกับน้อง ฮ่าๆๆ

คำว่าก่อนี่ต่อคำได้หลากหลายดีค่ะ ไม่ปิดกั้นจินตนาการค่ะ...ชอบ

ทีนี้รู้แล้วว่าใครเป็นพี่ตัวจริง แหะแหะ



คารวะหนึ่งจอกค่ะพี่หมูน้อย

น้องก่อ...

 
 

โดย: P ก่อ~ก่อร่างสร้างฝัน วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:13:27 น.  

 
 
 
พี่ก็ยังเลขสามนะ แต่ก็ปลายๆแล้ว ถึงได้มั่นใจว่าคนที่เลขสามด้วยกันน่าจะเป็นน้องมากกว่า ฮ่าฮ่า เรียกว่าเล่นเน็ตมาตั้งแต่สมัยแรกๆเลย แต่คงไม่เก่งเท่าเด็กสมัยนี้ เพราะตอนเล่น ไม่ได้อยู่เมืองไทยซะด้วย เลยเพิ่งมารู้จักพันทิปเมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง พิมพ์ไทยยังใช้จิ้มด้วยความอุตสาหะเอาเลย

เรื่องนิยาย ก็อยากเขียนเหมือนกัน เพราะอ่านมาเยอะ แต่เขียนแล้วรำคาญสำนวนตัวเอง เลยกลับไปเขียนบทความวิชาการน่ะดีแล้ว ไม่ค่อยมีคนอ่านดี เวลายิ่งมีน้อยๆอยู่ คนเราควรเอาดีเพียงอย่างเดียวไงไม่รู้

เรื่องๆใหม่ที่จะเขียนฟังดูน่าสนใจ แต่เห็นว่าไม่มีเวลาซะแล้ว ก็จะรอแบบอดทนต่อไปนะ
 
 

โดย: พี่หมูน้อย วันที่: 11 มิถุนายน 2552 เวลา:6:45:55 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

P ก่อ~ก่อร่างสร้างฝัน
 
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




[Add P ก่อ~ก่อร่างสร้างฝัน's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com