Group Blog All Blog
|
เหตุเกิดเพราะอ๋าวหย่าย ตอนจบ ยังไม่จบครับ เหตุเกิดเพราะอ๋าวหย่ายเนี่ยะ เพราะเหตุมันยังไม่เกิดเลยยังไม่จบ หลังจากที่ตัดใจได้ว่า เพื่อปากท้องของตนเอง ทำให้ต้องเดินไปกินอาหารเช้าโดยไม่ใส่กางเกงใน แต่คงสภาพกางเกงนอกไว้ให้ เนียน ที่สุด ก็คงไม่มีปัญหาอะไรเกิดขึ้นพอเดินออกจากห้องพัก เพื่อมารอลิฟท์ แหม๋! ทุกวันลิฟท์ช่างว่างจนน่าเกรงว่าอาจเกิดอาชญกรรมในโรงแรมได้ มาวันนี้กลับหนาแน่นไปด้วยผู้คน เนื่องจากมีคณะทัวร์มาพักที่โรงแรมในวันนั้นพอดี โชคดีที่เราเข้าลิฟท์เป็นคนแรก เลยเข้าไปอยู่ด้านในสุด แต่เพียงไม่นานโชคร้ายก็มาเยือนเมื่อมีสาวในชุดอ๋าวหย่ายคนนึงเข้ามายืนตรงหน้าเราเป๊ะ และด้วยความที่คนแน่นจนต้องพยายามเบียดกันเข้ามาในลิฟท์ สงสัยคนพวกนี้คงเคยไปดูงานการใช้รถเมล์ ขสมก ที่บ้านเรามาก่อน เลยเบียดกันซะแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันหมดทั้งลิฟท์ ทำให้เราต้องพยายามสะกดใจด้วยการภาวนา ยุบหนอ พองหนอ เพื่อไม่ให้ร่างกายที่ถูกเบียดของเราไประรานสาวต้องหน้า แต่กว่าผ่านลิฟท์ชั้นแล้วชั้นเล่าเพื่อไปให้ถึงชั้นบนสุดของโรงแรม สาวเจ้าก็โดนเราลวนลามไปอย่างไม่ตั้งใจซะหลายนาทีที่แย่กว่านั้นคือ พอออกจากลิฟท์กระเป๋าสะพายของคุณป้าคนข้างๆ ดันมาเกี่ยวกระดุมเสื้อเม็ดล่างสุดหลุดติดไปอีก จะขอโทษกันซักคำก็ไม่มี ได้แต่หันมาล้งเล้งๆ กะเราด้วยสำเนียงเวียดนามที่เราฟังไม่รู้เรื่อง...เฮ้อ!!! สาวๆ เวียดนามนั้นขึ้นชื่อเรื่องความสวยครับ ประมาณ 80% จะเป็นคนสวย ที่เหลืออีก 20% ก็ถือว่าหน้าตาดีพอใช้ ที่สำคัญ 99% จะเป็นสาวหุ่นดีอาหารเช้าวันนี้ เราเลยกินด้วยความอร่อยเป็นพิเศษ เพราะเราพึ่งรู้ว่าสาวในชุดอ๋าวหย่ายที่เบียดกับเรามาในลิฟท์เป็นพนักงานที่ห้องอาหารมีหน้าที่เสริฟกาแฟ ที่สำคัญจัดว่าเป็นคนสวยมากเลยเชียวล่ะ เราเลยมองเพลินไปเลย จะวูบคิดถึงเรื่องในลิฟท์ มันก็คงมีบ้างแหละ ไม่น่ามีใครรู้หรอก แต่ก็เผลอน้ำลายไหลไป 2-3 รอบเหมือนกัน จนกระทั่ง เราได้ยินเสียงจานตกข้างๆ ตัวเรานั่นแหละ การมองสาวเสริฟกาแฟเลยต้องยุติ แล้วหันกลับมาสนใจที่ต้นเสียงแทนปรากฏว่าเป็นพนักงานสาวในห้องอาหารที่คงทำจานหลุดมือ แตกกระจายเลย โถ! แม่คุณน่าสงสารแท้น้อ ท่าทางจะตกใจกับจานที่ตกแตกมาก เพราะระหว่างเก็บก็มือไม้สั่นตลอดเวลา แถมมองตรงเก้าอี้ที่เรานั่ง สลับกับหน้าเราเกือบตลอด สงสัยเกรงเศษจานจะกระเด็นมาใต้เก้าอี้ แต่ระยะขนาดนั้น ไม่น่ามาถึงหรอก เราก็เลยบอกไปว่า Never Mind แล้วหันมาสนใจอาหารเช้าแทนเราพึ่งมารู้ต้นเหตุที่จานแต่ก็ตอนเรากลับไปห้องพัก และจัดการนำกางเกงในมาใส่ในกางเกงนั่นแหละใจเรางี้แป้วตกไปอยู่ตาตุ่มเลยเมื่อรู้ว่า ซิบกางเกงของเราแตกง่ะ ที่สำคัญกระดุมเสื้อเม็ดล่างที่เราเอาไว้คลุมกางเกงก็ดันขาดหายไปตั้งแต่ยายป้าคนนั้นลากไปด้วย ..
มองตาเป็นมันเลยหรือคะ...อิอิอิ .. สงสัยจังหลังจากนั้น คนที่นั่นจะเป็นตากุ้งยิงหรือเปล่าน๊อ .. สวัสดีค่ะคุณปีกไม้หอม ชื่อคุณโรแม๊นนนมาก ^_______^ โดย: ระเบียงดอกไม้ วันที่: 27 มกราคม 2549 เวลา:22:43:32 น.
เพิ่งได้แวะเข้ามาอ่าน .....55555 ว่าแต่น่าฉงฉานสาวเสริ์ฟคนนั้นจัง ....มือไม้สั่นเลยซินั่น .....
โดย: หนูชล วันที่: 20 กุมภาพันธ์ 2549 เวลา:17:23:54 น.
โดย: ระร IP: 125.25.4.110 วันที่: 9 มีนาคม 2549 เวลา:9:23:28 น.
แวะมาทักทายค่ะ คุณ ปีกฯ
อ่านแล้ว อยากไป เวียดนั๊ม อ่ะ มิตา แห่งบ้านต้นไม้ คริคริ โดย: ปะการังหอม วันที่: 28 มีนาคม 2549 เวลา:11:29:57 น.
สวัสดีวันปีใหม่ไทยจากจีนแดนไกล นำความ สดชื่นสดใส แข็งแรง ร่ำรวย ราบรื่น มีโชคมีลาภ ถึงคุณปีกไม้หอมและครอบครัวตลอดไปน๊ะครับ
โดย: ตี๋น้อย (Zantha ) วันที่: 13 เมษายน 2549 เวลา:13:04:46 น.
|
ปีกไม้หอม
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [?] เป็นนักเขียน เป็นอาจารย์ เป็นพ่อบ้าน เป็นพ่อครัว เกิดในตระกูลหมอดู รับสอน VBA บน Access และ VBA บน Excel ทั่วราชอาณาจักร รับแนะแนวทางชีวิตด้วยไพ่ทาโร่ต์และเบอร์มือถือ
Link |
แน่ใจรึว่าเค้าตาเป็นมันน่ะ จานอ๊อด