ผมรู้ว่า........คุณมาหา
เมื่อปี 51 เดือนกุมพาพันธ์ที่ผ่านมา น้าของฉันได้เสียชีวิตลงเพราะ โรคมะเร็งตับ ....ก่อนน้าสุดที่รักของฉันจะจากไป2เดือนน้าเค้าไม่สามารถพูดเป็นประโยคได้เเละไม่สามารถช่วยเหลือตัวเองได้...ฉันเเละครอบครัวจัดเวรยามเฝ้าดูเเล24 ชม.เพื่อไม่ให้เค้ารู้สึกโดดเดี่ยว วันที่น้าฉันเสียเค้านอนนิ่งทั้งวันตัวเย็น เหม่อเเบบไม่มีจุดหมาย ฉันเเละญาติได้นำเงินใส่กระเป๋าให้น้าไปหลายพันบาท ทองอีก1 บาท พีร้อมทั้งเสื้อผ้าใหม่ให้ ( มันเป็นความเชื่อของทางบ้านน่ะค่ะว่าถ้าหากคนใกล้ตายให้นำทรัพย์สินมีค่าเเละเครื่องนุ่งห่มติดตัวไปด้วยจะได้มีเงินค่าผ่านทางเกิดมาจะได้มีทรัพย์ ) ตี2.06นาทีน้าก้อจากไปเเบบไมสงบนัก ทรมาน ค่ะร้องเฮือกสุดท้าย ..ฮืดดดดดดดด......สิ้นเสียงนั้นทุกคนที่บ้านร้องไห้ ฉันมีหน้าที่อาบน้ำศพ เปลี่ยนเสื้อผ้า เเละทาเเป้งให้ ....
งานศพวันที่1-4ไม่มีอะไร วันที่5นี่สิ เพื่อนน้าฉันที่ จ.อุดรธานีเดินทางมาทำวามเคารพศพเมื่อมาถึงมาจุดธูป คนที่1 ก็ไม่มีอะไร2-3ก็ม่มีอะไรเเต่คนที่4 ชื่อน้องหนึ่งนี่สิเป็นคนที่น้าฉันสนิทที่สุดเขาจุดธูปเเบอกว่ามาเเล้วนะหลับให้สบาย เเต่ทันใดนั้น.........................ไฟที่ประดับหน้าโลงดับวูบ สาวๆที่เคารพศพกรี๊ดเลยค่ะ เเละพอเสียบธูปที่กระถางไฟก็มา เเต่พอน้องหนึ่งลุกไฟก็ดับอีก น้าคงมาบอกให้รู้ว่ารับรู้เเล้วนะว่ามา ตอนถ่ายรูปก็ดับอีกค่ะเฉพาะเเค่กลุ่มนี้เท่านั้นที่ไฟดับนอกนั้นที่ถ่ายก็ปกติ
พอทำบุญครบ7วันฉันเเละเเฟนได้ไปนอนที่บ้านน้าเเละเเฟนฉันดันใส่เสื้อน้าที่เขาทานให้เพื่อเป็นบุญติดตัวน้า...เเละเหตุที่เกิดขึ้นกับตัวเองคือ เช้าของวันนั้นตี5ต้องลุกมาหุงข้าว ฉันลืมตาขึ้น ฉันเห็น
น้าฉันมานอนข้างฉันค่ะ ตัวฉันชาไปหมดเลย อืมม จะจะ ชัดเจน ตัวเย็นมาก จะว่าตาฝาดก็ไม่ใช่เพราะฉันนอนหันหลังให้เเฟนลืมตาได้สักพักเเล้วหันมา ชัดมากค่ะ รีบออกมาจากที่นั่นเพื่อตั้งหลักอย่างไวเลย....
ทำบุญกรวดน้ำให้ทุกวันเลยค่ะ น้าฉันทรมานมาก
Create Date : 04 สิงหาคม 2552 |
|
52 comments |
Last Update : 4 สิงหาคม 2552 16:00:02 น. |
Counter : 511 Pageviews. |
|
|
|