เรื่องราวของลูกเจี๊ยบเริ่มขึ้นตั้งแต่วันเด็ก ปี 2548 หลังจากคลอดแล้ว แม่ก็ได้เรียนรู้ว่าการมีลูกเป็นของตัวเองไม่ใช่เรื่องที่ง่ายเลย มันเป็นทั้งศาสตร์และศิลป์มาก ๆ ทำให้แม่ต้องอ่านหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงดูลูกหลายเล่ม รวมทั้งเข้าไปพูดคุยแลกเปลี่ยนความรู้กับเพื่อน ๆ แม่ลูกอ่อน หลาย ๆ คน ซึ่งก็พบว่าพฤติกรรมในแต่ละวัยของลูกก็จะคล้าย ๆ กัน เม้าท์เรื่องลูกกันสนุกสนานมาก การเลี้ยงลูกเหนื่อยก็จริง แต่เมื่อแม่ได้เห็นพัฒนาการและรอยยิ้มของลูก ความเหนื่อยก็หายไปได้ในทันที
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [
เวลาอ่านทีละบล็อค ก็เห็นหน้าลูกเจี๊ยบเหมือน ๆ เดิม แต่พอเอามาเรียบเรียงตามเวลาแบบนี้ เลยทำให้เห็นชัดขึ้นมากเลยค่ะ ว่าลูกเจี๊ยบดูโตขึ้น หน้าตาก็เปลี่ยนไปแบบเด็กที่โตขึ้นด้วยค่ะ
เต๊นท์แบบนี้ก็เป็นที่ชื่นชอบของตังเมอยู่พักใหญ่ แม่ซื้อบอลมาใส่ให้เล่น แต่เดี๋ยวนี้ฝุ่นจับซะแล้ว เลยพับเก็บเข้ากรุ
ช่วงนี้ตังเมเห่อเล่นเลโก้ เริ่มต่อหุ่นยนต์ได้เอง แล้วก็เอาชิ้นส่วนเลโก้มาเล่นเป็นกับข้าว จินตนาการสูงส่งมาก