ปฏิสนธิชีวิตใหม่ การเจริญเติบโตของตัวอ่อน

ปฏิสนธิชีวิตใหม่ การเจริญเติบโตของตัวอ่อน

ปฏิสนธิชีวิตใหม่ การเจริญเติบโตของตัวอ่อน





หลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในโลก บางครั้งผลของมันที่ออกมาก็ดูเหมือนง่ายดาย
แต่แท้จริงแล้วกระบวนการเกิดของมันซับซ้อนยุ่งยาก
เช่นเดียวกับกลไกการเกิดมนุษย์ที่ได้เคยกล่าวไว้บ้างแล้วในตอนก่อนๆ
ท่านผู้อ่านบางท่านอาจจะนึกสงสัยอยู่ครามควัน เอ๊! เมื่อไหร่จะคลอดเสียทีนะ
เดี๋ยวค่ะ...ใจเย็นๆ อดใจรออีกสักนิด คุณจะได้เห็นหน้าเจ้าตัวน้อยกันแล้วล่ะค่ะ



* 4-5 สัปดาห์


ภายหลังจากไข่ได้ที่พักพิงอันอบอุ่นในมดลูกเรียบร้อยแล้ว
เซลล์ชั้นนอกก็ได้กระจายตัวออกมา เพื่อรับการหล่อเลี้ยงจากเลือดของมารดา
ส่วนเซลล์ชั้นในเริ่มแบ่งตัวออกเป็น...เนื้อเยื่อส่วนที่ 1 ซึ่งจะพัฒนามาเป็นสมอง
ระบบประสาท ผิวหนัง ตา และหู ส่วนเนื้อเยื่อส่วนที่ 2 จะเป็นปอด กระเพาะอาหาร
และลำไส้ และเนื้อเยื่อส่วนที่ 3 จะเป็นหัวใจ เลือด กล้ามเนื้อ และกระดูก

ระยะนี้เซลล์ด้านบนสุดจะม้วนตัวเป็นท่อกลวง เรียกว่า
นิวราลทิวบ์ ซึ่งจะพัฒนามาเป็นระบบประสาทส่วนกลาง อันได้แก่ สมอง
และไขสันหลัง พร้อมๆ กันนี้หัวใจก็กำลังก่อร่างสร้างตัวขึ้นมาเช่นกัน
และทารกเริ่มมีหลอดเลือดหล่อเลี้ยงชีวิตของตนเองแล้ว เละหนึ่งในหลอดเลือด ก็คือ
สายสะดือ (umbilical cord)
ซึ่งเชื่อมต่อสายใยแห่งชีวิตระหว่างแม่-ลูกให้รัดรึงเป็นหนึ่งเดียว



* 6-7 สัปดาห์


ในช่วงนี้จะสังเกตเห็นว่ามีรอยโป่งเกิดขึ้นที่ตำแหน่งของหัวใจ
ซึ่งจะมาชนกับสมองที่ได้รับการพัฒนาให้เจริญเติบโตเช่นเดียวกัน
ขณะนี้หัวใจเจ้าตัวเล็กเริ่มเต้นแล้ว ในช่วงสัปดาห์ที่ 7
ตัวอ่อนจะมีความยาวประมาณ 8 มิลลิเมตร



* 8-9 สัปดาห์


เริ่มเห็นใบหน้าเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้น
สามารถสังเกตเห็นเป็นลูกตาได้ชัดเจนว่ามีสีอะไร พร้อมๆ
กับที่ปากและลิ้นเริ่มพัฒนาขึ้นมา แขนขาเริ่มเห็นร่องนิ้วได้ชัดเจนขึ้น
อวัยวะภายในหลักๆ อันได้แก่ หัวใจ สมอง ปอด ไต ตับ และลำไส้ก็กำลังพัฒนาไปพร้อมๆ
กัน ช่วงสัปดาห์ที่ 9 นี้ ทารกมีความยาวเพียง 17 มิลลิเมตร เท่านั้น






* 10-14 สัปดาห์


แค่เพียง 12 สัปดาห์ผ่านไปหลังจากที่มีการปฏิสนธิ
ทารกในครรภ์ซึ่งช่วงนี้เราเรียกเขาว่า “ฟีทัส” (fetus)
ก็มีพร้อมสมบูรณ์ครบทุกอวัยวะแล้ว หรือแม้แต่อวัยวะเพศก็ค่อยๆ พัฒนามาด้วยเช่นกัน
ประมาณช่วงสัปดาห์ที่ 14 ของการปฏิสนธิ จังหวะการเต้นของหัวใจเริ่มแรงขึ้น
เมื่อเทียบแล้วจะมีความเร็วมากกว่าการเต้นของหัวใจผู้ใหญ่ถึง 2 เท่าทีเดียว
ช่วงสัปดาห์ที่ 14 ทารกมีความยาวประมาณ 56 มิลลิเมตร



* สัปดาห์ที่ 15-22


ถึงระยะนี้ทารกในครรภ์จะเติบโตอย่างรวดเร็ว
ลำตัวกับศีรษะมีความสมดุลกันมากขึ้น ทารกไม่เหมือนเด็กหัวโตอีกต่อไป
อีกทั้งใบหน้าก็เริ่มปรากฏเค้าแห่งความเป็นมนุษย์มากขึ้น
ผมเริ่มงอกยาวออกมาในช่วงเวลาเดียวกับคิ้วและขนตา
และเริ่มเห็นเปลือกตาปิดดวงตาได้ชัดเจนขึ้น
มาบัดนี้ได้เริ่มปรากฏเป็นลักษณะนิ้วอย่างชัดเจนแล้ว
และพร้อมกันนี้ทารกก็มีลายนิ้วมือเฉพาะของตนเองด้วย
ขณะเดียวกันเล็บมือเล็บเท้าก็เริ่มงอกแล้ว

ขนอ่อนนุ่มที่เรียกกันว่า ลานูโก (lanugo)
เริ่มมาปกคลุมทารกน้อยเอาไว้
อาจจะเพื่อควบคุมอุณหภูมิร่างกายของทารกให้คงที่ก็ได้
ครั้นพอใกล้คลอดขนอ่อนนุ่มเหล่านี้ก็จะหลุดร่วงหายไป
ช่วงนี้คุณแม่จะเริ่มรู้สึกถึงการดิ้นขยับตัวของทารกได้เป็นครั้งแรก
ซึ่งการเคลื่อนไหวของลูกที่คุณรู้สึกได้ครั้งแรกนี้คุณแม่จำเป็นต้องลงบันทึกไว้เพื่อบอกหมอ
เพราะตัวเลขนี้จะสามารถช่วยในการคาดหมายกำหนดการคลอดของลูกได้ ช่วงสัปดาห์ที่ 22
ทารกมีความยาวประมาณ 160 มิลลิเมตร



* สัปดาห์ที่ 23-30


ขณะที่ทารกลอยตัวอยู่ในน้ำคร่ำในครรภ์ เขาจะดื่มกินน้ำคร่ำเข้าไปบ้างเล็กน้อย
จากนั้นก็จะถ่ายปัสสาวะออกมาผสมกับน้ำคร่ำ
เป็นกระบวนการต่อเนื่องเช่นนี้ตลอดไปจนกว่าจะคลอด ถึงอายุครรภ์ช่วงนี้แล้ว
เจ้าตัวน้อยเริ่มเรียนรู้เวลาตื่น-หลับ
บ่อยครั้งทีเดียวที่เวลาตื่น-หลับของทารกต่างจากเวลาของคุณแม่
อย่างเช่นเวลาที่คุณแม่เข้านอน ก็ถึงเวลาที่คุณลูกเริ่มซ้อมเตะท้อง
อย่างนี้เป็นต้น

ในช่วงนี้ร่างกายทารกได้รับการห่อหุ้มด้วยสารเคลือบมันสีขาวที่เรียกกันว่า
เวอร์นิกซ์ (Vernix)
เข้าใจว่าจะเป็นสารที่ช่วยปกป้องผิวทารกในยามที่ต้องลอยตัวอยู่ในน้ำคร่ำและสารนี้จะหลุดลอกออกไปเกือบหมดก่อนที่ทารกจะคลอด
ประมาณช่วงสัปดาห์ที่ 26 ทารกจะเริ่มลืมตาเป็นครั้งแรก พอถึงช่วงสัปดาห์ที่ 28
เราจะเรีกทารกช่วงนี้ว่า viable ซึ่งหมายถึงว่า ทารกที่อยู่มาได้จนถึงช่วงนี้
ถ้ามีเหตุทำให้ต้องคลอดก่อนกำหนดก็สามารถมีชีวิตรอดได้


* สัปดาห์ที่ 31-40


ทารกในช่วงเริ่มอ้วนจ้ำม่ำ ผิวหนังที่เคยเหี่ยวย่นเริ่มเปลี่ยนเป็นนุ่นละไมขึ้น
ทั้งเวอร์นิกช์และลานูโกที่เคลือบอยู่บนผิวเริ่มหลุดลอกออกหายไป
ประมาณช่วงสัปดาห์ที่ 32
ทารกเริ่มเอาศีรษะลงไปทางช่องคลอดเพื่อเตรียมตัวลืมตาออกมาดูโลกเบี้ยวๆ ใบนี้
บางครั้งก่อนคลอดศีรษะของเด็กอาจจะเคลื่อนลงไปที่กระดูกเชิงกรานพร้อมที่จะคลอด
แต่บางครั้งศีรษะเด็กจะไม่เคลื่อนลงจนกว่าจะเจ็บท้องคลอด

เฮ้อ! อ่านจบแล้วรู้สึกเหนื่อยบ้างไหมคะ ถ้าใคร (ยังไม่เคยเป็นคุณแม่)
อ่านหรือลุ้นจนเหนื่อน
ก็ขอให้ลองจับความรู้สึกของผู้ที่จะเป็นแม่มาใส่ดูบ้างสิคะว่า
เธอนั้นจะเหน็ดเหนื่อยสักเพียงใดกับการที่ต้องอุ้ม ‘แตงโม’
ลูกนี้อยู่ตลอดระยะเวลา 9 เดือน เมื่อรู้อย่างนี้กลับถึงบ้านแล้ว
ลองทำความดีให้คุณแม่ชื่นใจสักวันละอย่างสิคะ

ที่มา  //www.doctor.or.th/node/3577

Create Date : 14 ตุลาคม 2552 Last Update : 14 ตุลาคม 2552 11:52:11 น. Counter : 612 Pageviews.		4 comments
Share Tweet