เสียอารมณ์จังคร้าบบบ
วันก่อนคุณพ่อพาไปเที่ยวพัทยาค่ะ ก็ขับรถกันไปเรื่อยๆ แวะซื้อของ ก่อนออกจากบ้านก็ บ่ายกว่าแล้ว ให้คุณแม่ได้ระบายความเครียดด้วยการชอปปิ้งแล้ว ได้เสื้อผ้าชุดใหม่ที่ สามารถใส่ได้ด้วยความอวบระยะสุดท้าย แล้วก็ไม่ลืมี่จะซื้อให้คุณพ่อด้วย เดี๋ยวเขาจะหาว่า ไม่สนใจ ซื้อเสื้อให้ตัวแล้วกัน จะได้ไม่บ่น อิอิ แล้วก็ขับรถตะเวนเมืองกัน ดูฝรั่งเดินกันทั่วเมืองเลย เอ.. รู้สึกหิวแล้วนะ เริ่มเย็นแล้ว จะพาไปนั่งริมทะเล คุณพ่อก็ไม่ยอมหาที่จอดรถ ใกล้ๆ ห้าง กลัวคุณแม่แอบหนีไปชอปอีก อ้างลมแรง ไปโน้น หาดจอมเทียนดีกว่า มันจะต่างกันตรงไหนเนี่ย พัทยาใต้ยังมีเขาบัง ลมไม่แรงเท่าไหร่ ตูละเซ็ง ก็ได้ๆๆ ไปก็ไป สุดท้าย พอถึงหาด ลงเดินได้ไม่ถึง 3 ก้าว อือมมม .. ลมแรง ลูกนั่งด้วยไม่ได้หรอก ก็บอกแล้ว จะเชื่อกันบ้างได้มั้ยเนี่ย วิ่งกลับขึ้นรถ งั้นไปกินข้าว ที่บ้านอำเภอแล้วกัน ทั้งที่หาดแถวชายทะเลมีร้านอยู่ ร้อยแปดพันเก้า คนก็นั่งเต็มแสดงว่าน่าจะอร่อย ก็ไม่นั่ง ขับผ่านไป หวังน้ำบ่อหน้าตลอด อย่างนี้มันน่าเอาไปปล่อยทะเลทราย จะได้รู้ว่าไม่มีทางเลือกซักเท่าไหร่หรอก ไม่กินน้ำตรงนี้ หวังข้างหน้า เดินไปเหอะ ตายกลางทะเลทราย ที่จริงเป็นตั้งแต่ออกมาจากบ้านแล้ว ต้องไปเติมน้ำมัน บอกให้ชิดซ้ายเข้าปั๊มไว้ พ่อก็ขวาจัดมาเลย บอกไม่ต้องกลัว ข้างหน้ามี เอาเข้าไป ตูอยากร้องไห้จริงๆ มเป็น เชื่อกันหน่อยก็ไม่ได้ สุดท้าย รถน้อย ก็เข้าไม่ได้ ชิดซ้ายไว้จะเป็นไรเนี่ย แล้วก็ตกย้อนกลับมาเติมอีกที เสียเวลา เฮ้อ .. อ่อนใจจังเลยเรา พอเข้าไปนั่งในร้าน ก้ออะไรเนี่ย สั่งอาหาร หมดไปเยอะ แต่ไม่ได้เรื่องอะ กะพงทอดราดน้ำปลา เห้นแล้วอยากขอเปลี่ยนอะ ดำมาก น้ำมันคงจะเก่า ตัวละตั้ง สามร้อย คิดได้งัยเนี่ย อยากบอกว่า เจอแต่เรื่องไม่สบอารมณ์อะ ร้านพวกนี้ต่อไปจะไม่ได้กินเงินเราอีกแล้วอะ ทำแบบมาครั้งเดียวเลิกเหรอ รู้งี้ไปร้านที่เขาขึ้นชื่อดีกว่า แพงก้อสมราคา เราไม่ได้ว่าเรารวยหรือจนหรอก อยากลองเปลี่ยนดู แต่สุดท้ายไม่ได้เรื่อง เฮ้อ ..