ขอให้มีความสุขกับเมืองใหม่นะครับ

ให้เวลากับสิ่งใหม่ๆที่เรายังไม่คุ้นเคยนะคะ

หวัดดีครับน้องนุ้ย

เมื่อเช้าพี่ก๋าก็เพิ่งเม้นท์เรื่อง "ความเคยชิน"
ที่บล็อกน้องคนนึงไป

พี่ก๋าเป็นคนที่ทำอะไรตามความเคยชินนะ
แต่มีอยู่อย่างนึงที่พี่ก๋ามี
และมีมากจนมาดามเองก็รู้สึก
ก็คือ พี่ก๋าสามารถตื่นเต้นกับอะไรที่ซ้ำๆได้ 55555

มาดามบอกว่าสามีเธอเห็นใบไม้ร่วงก็ทำหน้าตื่นเต้น
ไปเที่ยวบ้านมาดามตื่นเต้นซะทุกอย่างเหมือนเด็กสามขวบ 555555


พี่ก๋าไม่รู้เพราะความเคยชินหรือเปล่า
ที่ทำให้บางทีเราก็ลืม
ลืมที่จะมองสิ่งสวยงาม "เล็กๆ" ที่อยู่รอบตัวเราไป

สวัสดีค่ะ คุณนุ้ย สู้ๆ นะคะ

มองในแง่ดีคือคุณนุ้ยได้มีโอกาสเป็น "ตา"ให้พวกเราชาวบล็อกนะคะ ถ้าว่างก็เก็บบรรยากาศสวยๆ มาฝากด้วยนะคะ

จารอดูจ้า

สวัสดีจ๊ะน้องนุ้ย
อีกหน่อยก็ปรับตัวได้
ตอนพี่เข้ากรุงเทพฯใหม่ๆ อะไรก็ขัดหูขัดตา
อึดอัดที่ต้องอยู่ในตัวเมือง
อิอิอิ บ้านพี่ออกจะบ้านนอกดีหน่อยที่ความเจริญเข้าถึง

แต่อยู่ๆไปก็เริ่มชินแค่เพียงวันไหนคิดถึงบ้านกลับบ้านไม่ได้เท่านั้นเอง

...นกที่เห็นเป็นนกเอี้ยงจ้า
มันไม่ยอมเลี้ยงควายมาเกาะกิ่งไม้ทุกเช้าเลยต้นเดิมกิ่งเดิม

สวัสดียามเช้าครับน้องนุ้ย

พี่ก๋าถ่ายรูปเซ็ตนี้มา 7 ร้อยกว่าภาพ
เลือกมาใช้ประมาณสัก 200 ภาพ
เสียไปร้อยกว่าภาพครับ หุหุหุ

ยังมีรูปให้ดูจนเบื่อกันไปข้างนึงครับน้องนุ้ย 5555

หวัดดีครับน้องนุ้ย


ตอนแรกกะว่าสัก 20 บล็อกน่าจะจบ
ตอนนี้ไม่จบแล้วครับ
เพราะพี่ก๋าโม้เก่ง 55555
คงจะ 20 กว่าบล็อก
แต่ไม่ถึง 30 บล้อกครับ


....


แล้วจะรอดูรูปเมืองที่น้องนุ้ยอยู่นะครับ
สำหรับน้องนุ้ยอาจจะเฉยๆ
แต่คนที่ไม่เคยไปเที่ยวแบบพี่ก๋า
เห็นก๊อกน้ำยังตื่นเต้นเลยครับ 555555

เรื่องปรับตัวนี่โปแป้งไม่ค่อยถนัดเหมือนกัน แต่จำได้ว่าคำขวัญของรร.มัธยมที่เรียนมาคือ สมรรถภาพในการปรับตัวคือความสำเร็จในชีวิต

พี่ก๋าน่ะชอบ
แต่มาดามไม่ชอบครับ
เธอว่าเงียบเหงาเกินไป
ขนาดบ้านตัวเองนะนั่น 5555