Bloggang.com : ดช.ต้า : "กระท่อมชรา,หุ่นไล่กา และข้าฯ"

"กระท่อมชรา,หุ่นไล่กา และข้าฯ"

-หนึ่ง-
แม้แววตาแห่งกระท่อมจะอัตคัตถ้อยคำ
การรอคอยคือสิ่งปวดร้าวยิ่งในยุคดิจิตัล
ทว่าอีกด้าน............. มันอาจเป็นสิ่งล้ำค่าหาประมาณมิได้
แน่ล่ะ..ในเพลานี้ มันแสนเศร้านัก ดูสิ.............
กระท่อมผุๆ ความคิดพังๆ บรรยากาศอบอ้าว กาแฟถ้วยเก่าตั้งแต่เช้า
เปล่าหรอก--ข้าฯยังไม่ได้จิบมัน!
...มันไม่มีคอฟฟี่เมตด้วยซ้ำ --------------
มันดูเศร้ายิ่งกว่าข้าฯ ใช่ใหม?

-สอง-
ยืนนิ่งๆ กางแขนทั้งสองข้างออก เพ่งมองไปข้างหน้า ออกไป ...ออกไป
ไม่ต้องยิ้ม หัวเราะได้หากจำเป็นต้องทำ..
หากเจ้านายสั่ง ควรต้อง..โค้งคำนับ แสดงความอ่อน--เอนตามลม
เท่าที่ควรจะเป็น เท่าที่ควรจะอยู่รอด ฯลฯ
เหล่านี้ คือท่าทีของหุ่น..........
แล้ว 'หัวใจ' เล่า? พวกเขาซุกซ่อนไว้ที่ใด?!
แล้วมันต่างอะไรกับ"อีกา"
ต่างหวาดกลัวต่อหุ่นไร้ชีวิตอยู่กลางทุ่งนั่น!!
------มันดูน่าสงสารยิ่งกว่าข้าฯ ใช่ไหม ?

-สาม-
ข้าฯ มัวนั่งเศร้าอยู่ทำไมเล่า...!