BlogGang.com : : Miss Lunla : ไม่ได้แอบฟังนะ ^_

ไม่ได้แอบฟังนะ ^__<

ไม่ได้แอบฟังจริงๆนะ

การได้ยินโดยบังเอิญ เพราะสถานการณ์บีบบังคับน่ะซิ ทำให้รับรู้เรื่องราวของคนๆนึงคร้า

เรื่องมีอยู่ว่า จขบ เดินทางไปต่างจังหวัดค่ะ และเดินทางโดยรถไฟค่ะ

แต่ จขบ จองตั๋วเรียบร้อยค่ะ

เที่ยวไปเนี่ย ไม่เท่าไรค่ะ แต่เที่ยวกลับนี่ซิคะ ต้องใช้เวลาบนรถไฟประมาณ 6 ชม.เลยนะคะ เพราะไม่มีตั๋วรถพิเศษค่ะ ก็เลยได้ตั๋วชั้นสองค่ะ ยังดีกว่าไม่มีที่นั่งเนอะ

ช่วงที่ไป เป็นช่วงเทศกาลค่ะ โดยปกติแล้ว รถไฟก็เต็มตลอดอยู่แล้วค่ะ แต่นี่เป็นช่วงเวลาที่เรียกได้ว่า เทศกาลหยุดยาว ใครๆก็อยากกลับบ้านค่ะ

อ่ะ ลืมตัวค่ะ เข้าเรื่องดีกว่าค่ะ

จขบ ได้ที่นั่งข้างๆกับผู้หญิงค่ะ โชคดีจัง เพราะว่า เวลาหลับจะได้ไม่ต้องคอยระแวดระวังมากค่ะ

เธอผู้นี้ หน้าตาน่ารักค่ะ ผิวสีแทนค่ะ ตัวเล็กๆ อายุประมาณ 34-35 ปีมั้งคะ เธอเริ่มต้นด้วยการทักทาย จขบ ค่ะ เราพูดคุยกันนิดหน่อยค่ะ ด้วยการถามว่า ไปลงที่ไหนคะ และพยายามจะถามอีกเยอะแยะมากมาย แต่ จขบ รู้ว่าถ้าไม่ตัดบท เป็นอันได้คุยยาวจนถึงที่หมายแน่ๆค่ะ

คงไม่ไหวแน่ๆค่ะ
จขบ จึงได้หลับตาและทำท่าว่าฉันจะนอนนะ (จริงๆไม่อยากเสียมารยาทหรอกนะ แต่ว่าเหนื่อยจากภารกิจส่วนตัว โทษทีนะจ๊ะคนสวย) หลังจากที่ไม่มีใครคุยด้วย เธอก็พูดคนเดียวค่ะ อ่ะไม่ใช่ เธอโทรศัพท์ค่ะ จขบ ไม่ได้ตั้งใจแอบฟังนะคะ แต่ได้ยินเองค่ะ เพราะเรานั่งติดกัน หุหุ ตลอดระยะทางค่ะ จขบ นั่งฟังเธอทอล์คแอนด์ทอล์คค่ะ โอ้โห!! นับถือค่ะ คุยได้ตลอดทางค่ะ จนถึงจุดหมายปลายทางของ จขบ ค่ะ เฮ้อ โล่งอก

เพราะว่า จขบ จะลงจากรถไฟแล้ว เย้ เย้ และเธอก็คงไม่หยุดการคุยเพียงเท่านั้นหรอกค่ะ แต่เธอก็ไม่ได้ทำให้ จขบ รู้สึกลำบากใจหรอกค่ะ เพราะ จขบ ได้เรียนรู้จากการเป็นคนช่างคุยของเธอเยอะมากค่ะ หรืออาจจะเรียกได้ว่า เธอเป็นคนขี้เหงามากนั่นเอง

ต้องหาใครสักคนเพื่อที่จะคุยด้วย ช่วงเวลา 6 ชม. ที่เธอคุยโทรศัพท์ ไม่ใช่คุยกับคนเพียงคนเดียวหรอกค่ะ ประมาณ 10 กว่าคนได้ค่ะ อืม จขบ ไม่ได้แอบฟังจริงๆนะคะ เพียงแต่เป็นคนช่างสังเกตเท่านั้นเอง

เธอพูดได้หลายภาษาค่ะ ตั้งแต่ภาษาอีสาน ภาษาใต้ ภาษากลาง และภาษาอังกฤษค่ะ เก่งจริงๆค่ะ พอใกล้ถึง สถานีที่จะลง จขบ เตรียมเก็บสัมภาระค่ะ ใช้เวลาไม่นานกับกระเป๋าเสื้อผ้า 1 ใบ กับกระเป๋าส่วนตัวอีก 1 ใบ และก็ถึงที่หมายค่ะ ก่อนที่ จขบ จะก้าวออกจากที่นั่งที่ผูกพันมานานตั้ง 6 ชม. จขบ หันไปหยิบยาแก้ปวดหัว 4 เม็ดจากในกระเป๋าเป้ค่ะ และยื่นให้เธอและพูดว่า ทานข้าวและทานยาด้วยนะคะ ไปก่อนนะคะ และคงได้พบกันใหม่ค่ะ เธอผู้นั้นทำสีหน้าแปลกใจเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มให้และพูดว่า ขอบคุณค่ะ

การที่เรานิ่ง และฟังผู้อื่นบ้าง นั่นอาจจะทำให้เราได้เรียนรู้อะไรที่เราไม่เคยรู้มาก่อนก็ได้ ขอบคุณระยะทาง ขอบคุณเพื่อนร่วมทาง ขอบคุณนะคะ

Create Date : 16 สิงหาคม 2553

Last Update : 16 สิงหาคม 2553 13:36:30 น.

2 comments

Counter : 466 Pageviews.

ช่ายค่ะ ....

การเดินทางทำให้เราได้พบได้เห็นอะไรอีกมากค่ะ

ราตรีสวัสดิ์นะค่ะ

ปล. แต่งบล็อกสวยจังค่ะ

โดย: reception hall

วันที่: 16 สิงหาคม 2553 เวลา:21:36:48 น.

กำลังพยายามแต่งบล็อกน่ะค่ะ ยังไม่อยู่ตัวเท่าไร ขอบคุณค่ะ

โดย: Miss Lunla

วันที่: 17 สิงหาคม 2553 เวลา:7:29:36 น.