ความรักคืออะไร เมื่อเดือนก่อน มีเพื่อนคนหนึ่ง forward mail มาให้ เป็นบทความเกี่ยวกับความรัก Topic เป็นการตั้งคำถามว่า "ความรักคืออะไร" ซึ่งจริงๆ แล้ว เคยได้บทความ หรือข้อความอะไรทำนองนี้ มามากมาย อ่านแล้วก็.. อืม...ดี แต่ก็ไม่ได้รู้สึกลึกซึ้งอะไรมากมาย แต่ช่วงนั้น กำลังประสบปัญหาที่มากระทบความรู้สึก พร้อมกันหลายเรื่อง จนสับสน เศร้า...เรียกว่า ทั้งจิตตก ทั้งหดหู่ ประดังประเดกันมาในคราวเดียว แต่พอได้อ่านบทความเกี่ยวกับความรักบทนี้ ซึ่งได้เสนอแง่มุมหนึ่งของความรัก ว่าคือ "ความห่วงใย" และ "ความใส่ใจ" ไม่ใช่ "ความเอาใจ" แต่เป็นการที่ใครคนหนึ่ง "ให้" สิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการให้ด้วยสิ่งของ หรือการกระทำ โดยที่เราไม่ต้องเรียกร้อง ไม่ใช่ "ความมีน้ำใจ" เพียงอย่างเดียว แต่เป็นการ "ถนอมน้ำใจ" เรา เคยไหมเมื่อเราเกิดทะเลาะกับคนที่เรารัก แต่แล้ววันรุ่งขึ้นคนที่เรารัก (คนที่รักเรา) ยังโทรมาแสดงความห่วงใยในเรื่องต่างๆ เหมือนทุกๆ วัน ทั้งๆ ที่ยังไม่หายโกรธ นั่นแหละ เขาบอกว่า มันคือ "ความใส่ใจ" สำหรับผู้ที่ได้รับความใส่ใจจากใครสักคน แต่กลับตีค่าความใส่ใจเป็นสิ่งอื่นๆ ที่เลวร้ายไปกว่านั้น อาจหมายถึง คุณไม่เคยใส่ใจเค้าเหมือนที่เค้าใส่ใจคุณ คุณคงไม่รู้จักความหมายที่แท้จริงของคำว่า "ใส่ใจ" นั่นแหละค่ะ ก็เลยตัดสินใจได้ว่าจะจัดการอย่างไร กับสิ่งที่กำลังทำให้จิตตก และสับสน บางครั้ง ... คนเราก็ต้องการการกระตุ้นแบบนี้แหละ เรามักลืมบางสิ่งที่ควรใส่ใจไป เมื่อถูกอารมณ์ครอบงำ แต่นั่นแหละนะ ... ถ้าจะให้ดี ก็ควรต้องทำอย่างที่คุณ aston27 ได้ย้ำเตือนอยู่บ่อยๆ กับผู้ไปเยี่ยมเยือน คือ การมีสติรู้ (ซึ่งคงต้องอาศัยการศึกษา และการหมั่นเจริญสติ วิปัสสนา หากใครสนใจ คงต้องปรึกษาคุณ aston นะคะ เพราะ Myouzhny น่ะบอกตรงๆ ว่า ไม่ค่อยมีสติ กับเค้าเท่าไหร่ค่ะ ส่วนใหญ่หนักไปทางเสียสติซะมากกว่า ...) เมื่ออ่านบทความบทนี้จบ ทำให้เรานึกถึงเพลงของนูโว เพลงหนึ่ง ไม่รู้ว่ายังจำกันได้หรือเปล่า ชื่อเพลง "กวีบทเก่า" มาทบทวนความจำเนื้อเพลงกันหน่อยแล้วกันนะคะ ...แต่ก่อน ทุกครั้ง ทีไร ได้อ่าน ได้เห็น ในบทกวี แค่อ่าน แล้วทิ้ง มันไป ไม่เคยไยดี ไม่ซึ้งชวนฝัน ใจความนั้นก็มี แต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลาย เป็นเศร้า อ่านไปก็งั้นๆ เรื่องราวที่ซ้ำๆ อ่านไปยังขำ ซ้ำเติมเรื่องเก่า ต้องมีคนสมหวัง ต้องมีคนชอกช้ำ ไม่จำ ไม่ซึ้ง ไม่เกี่ยว กับเรา จนวัน ที่เขา ลืมเรา จู่ๆ ความเหงา ก็เกิดมี กลับเกิด ลึกซึ้ง ในบทกวี ได้อ่าน อีกที น้ำตาจะไหล ใจความนั้นก็มี แต่เรื่องเก่า คือความรักที่กลาย เป็นเศร้า อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ แต่มัน ไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความ ผิดหวัง ต้องเจ็บ ต้องเหงา เก็บความหมาย ทุกตอน เก็บอักษร ทุกตัว อยู่ใน หัวใจ เราเข้าไป ข้างใน ให้มันช้ำ ไปอีก ให้มันช้ำ เข้าไป ให้มันสา แก่ใจ ให้ช้ำกว่านี้ อ่านไปอย่างช้าๆ เรื่องราวคนช้ำๆ แต่มัน ไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความ ผิดหวัง ต้องเจ็บ ต้องเหงา อ่านไปอย่างช้าๆ รักมันช้ำๆ แต่มัน ไม่ขำ เพราะเป็นตัวเรา ไม่เคยจะนึกฝัน จะเจอเองสักครั้ง กับความ ผิดหวัง ต้องเจ็บ ต้องเหงา ต้องเจ็บ ต้องช้ำ เหมือนอย่างตัวเรา" วันนี้ไม่มีเพลง "กวีบทเก่า" ให้ฟังนะคะ แต่มีอีกเพลงหนึ่งเป็นเพลงที่เนื้อร้องมาจากบทกวี ชื่อเพลง A Love That Will Never Grow Old ลองฟังกันดูนะคะ ขอให้มีความสุขกับวันหยุดนะคะ ...แล้วอย่าลืมใส่ใจกับคนที่รักคุณมากๆ ด้วยนะคะ...^o^   Create Date : 30 มิถุนายน 2550 3 comments Last Update : 19 ตุลาคม 2550 12:54:30 น. Counter : 873 Pageviews. Share Tweet

แน้ เริ่มเขียนเก่งแล้วนะเนี่ย แซงหน้าเราไปแล้ว เรายังขี้เกียจอยู่เลยล่ะ ดอกไม้ลอยไปลอยมาเนี่ย ทำยังงัยอ่ะ สอนมั่งสิจ๊ะ หวังว่าคงจะหายไวๆ นะ แล้วก็อย่าคิดมากนะจ๊ะ   โดย: Melody of You 1 กรกฎาคม 2550 13:35:54 น.

แวะมาขอบคุณที่ไปเยี่ยม และฟังรายการผมด้วย เพลงที่คุณชอบ ชื่อ Kashmier ครับ ของ Led Zeppelin คนเราขาดสตินี่เป็นเรื่องธรรมชาตินะ อย่าตกใจ อย่าเสียใจ จริงๆ วิปัสสนามันทำง่ายนิดเดียว แต่ที่มันยาก เพราะคนไม่ทำแบบซื่อๆ ตรงๆ เราถูกสอนว่า ความรู้ขั้นสูงๆ มันต้องมาจากขั้นตอนและกระบวนการคิด การค้นคว้าที่พิสดารเสมอๆ แต่วิปัสสนา มันเอาแค่ปัจจุบันขณะ ที่มันแว๊บ แว๊บ แว๊บ อยู่ตลอดเวลาเนี่ย ขณะไหนทำอะไรอยู่ก็ได้ รู้ได้หมดแหละครับ รู้สึกยังไง ก็รู้ไปแค่นั้น ไม่ได้บอกว่า ต้องทำเฉพาะตอนจิตสงบ จิตดี จิตสว่าง จิตตก ก็ทำได้ แต่มันอาจจะมีแรงน้อยหน่อย ถ้าจะให้มีแรงหน่อย ก็ควรจะไหว้พระสวดมนต์ ทำสมาธิสักนิดหน่อย สั้นๆ ก็พอนะครับ ห้านาที ก็ดีถม แล้วก็มาคอยสังเกต รู้จิต รู้ใจตัวเอง จิตตก รู้ว่าจิตตก ไม่อยากให้ตก รู้ว่าไม่อยาก ไม่ชอบที่มันตก รู้ว่าไม่ชอบ ฟังเพลงอยู่ รำคาญ รู้ว่ารำคาญ เพลงนี้จบ เพลงใหม่ขึ้น เพราะถูกใจ รู้ว่าถูกใจ หลักในการทำวิปัสสนา คือต้องการดูความจริง หรือธรรมชาติแท้ๆ ของกายและจิต ดูให้เห็นความจริง ว่ามันทำงานโดยอัตโนมัติ โดยที่เราไม่ได้บังคับ เพราะบังคับไม่ได้ เราจิตตกอยู่ ก็ไม่ใช่เพราะเราไปสั่งให้มันตก มันตกแล้ว จะดีขึ้น ก็ไม่ใช่เพราะเราไปสั่งมัน พระท่านถึงบอกว่า มันไม่ใช่ของเราจริงๆ ไม่ใช่ตัวเราจริงๆหรอก ไม่งั้น เราก็สั่งมันได้สิ ถ้ามันคือตัวเรา ทำไมเราบังคับมันไม่ได้ล่ะ คนส่วนมากฟังอย่างนี้ แล้วก็คิดว่า ถ้าบังคับจิตได้ จะมีความสุข ก็ไปฝึกบังคับตัวเอง บังคับจิต ให้สงบ ให้เป็นคนดี ซึ่งก็ดีจริงๆนะ แต่มันไม่เกิดปัญญา เพราะมันยังปฏิเสธธรรมชาติจริงๆอยู่ พระพุทธเจ้า บอกว่าบุคคลทั้งหลายล่วงพ้นทุกข์ได้ด้วยปัญญา ไม่ใช่สมถะ ทำสมาธิบังคับจิตเก่งๆ เวลาดู ให้ดูบ่อยๆ ยิ่งถ้าเห็นว่าจิตมันเปลี่ยนไปเปลี่ยนมา ตามสิ่งที่มากระทบ มีสิ่งนี้มากระทบเป็นอย่างนึง มีอีกสิ่งมากระทบ เปลี่ยนเป็นอีกอย่าง อย่างที่ยกตัวอย่างเรื่องฟังเพลง จิตดวงเดิมที่รำคาญ ไม่ชอบเพลงแรกจบไป ดับไป มีจิตดวงใหม่ ที่เกิดมาแทน เพราะเพลงใหม่ถูกใจ วิปัสสนา ทำแค่นี้เองครับ ง่ายๆ อย่าคิดมาก .. ถ้าคิดก็รู้ว่า คิด สงสัย ก็รู้ว่า สงสัย จิตมันตื่น มันจะโล่ง โปร่ง เบา สบาย คลายทุกข์ได้โดยไม่ต้อง อยากหายครับ   โดย: aston27 9 กรกฎาคม 2550 12:48:51 น.

ขอบคุณ คุณ aston มากนะคะที่แวะมาเยี่ยม และขอบคุณมากมายสำหรับคำแนะนำดีๆ ... ที่มีมาให้กัน และต้องขอโทษที่หายไปนาน เนื่องจากมีอุปสรรคมากมายในช่วงนี้ ทั้งเรื่องงาน.. เรื่องเรียน .. เรื่องความรู้สึกส่วนตัว ..และที่สำคัญ เครื่องคอมฯ ที่ใช้มีปัญหา ทำให้ไม่สะดวกที่จะเข้าไปทักทายคุณได้ รวมทั้งไม่ได้ up blog ตัวเองด้วย หวังว่าคุณ และสมาชิกของคุณคงสบายกายสบายใจกันดีทุกคนนะคะ อ้อ..วันนี้...ไม่ใช่สิ เมื่อวานนี้คุณเปิดเพลงได้สนุกสนานมากค่ะ แล้วจะแวะเข้าไปทักทายคุณที่ blog ใหม่นะคะ   โดย: myouzhny 19 สิงหาคม 2550 0:59:36 น.